Liz Ross
Στις αρχές Φεβρουαρίου, ένας ψυχολόγος στο Northwestern University του Illinois, ανακοίνωσε ότι σύμφωνα με την έρευνα που διεξήγαγε η προσωπική του ομάδα «υπάρχουν γονίδια που κατευθύνουν τον προσανατολισμό της σεξουαλικότητας των ανδρών». Στην πραγματικότητα, αυτό που έδειξαν τα αποτελέσματα της έρευνας ενός δείγματος 400 ανδρών ήταν ότι υπάρχουν κάποιες παρεμφερείς γονιδιακές αλληλουχίες μεταξύ δύο χρωμοσωμάτων.
Σύμφωνα με τον Ian Sample από το Guardian «τα γονίδια αυτά δεν ήταν ούτε ικανή ούτε αναγκαία συνθήκη ώστε οι άντρες του δείγματος να χαρακτηριστούν ως ομοφυλόφιλοι». Για δεκαετίες, υπήρχαν ένα σωρό έρευνες που με αυτοπεποίθηση ανακοίνωναν την προέλευση της ομοφυλοφιλίας. Αρχικά ήταν ψυχολογικοί παράγοντες διαμορφωμένοι από την οικογένεια. Μετά ήταν οι ορμόνες. Αργότερα ήταν κάποια τμήματα του εγκεφάλου που έκαναν κάποιο να έχει διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό. Παράλληλα, υπήρχαν και οι ερευνητές που δεν ενδιαφέρονταν τόσο για τα αίτια, όσο για την «θεραπεία».
Ομοφυλόφιλοι βασανίστηκαν με την «θεραπεία» του ηλεκτρικού ρεύματος στα γεννητικά τους όργανα και οι λεσβίες με τη «θεραπεία» του σοκ για τον εγκέφαλο. Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη τάση, η ομοφυλοφιλία προκαλείται από συγκεκριμένα γονίδια. Επιπλέον, υπάρχει η άποψη ότι μπορούμε να φτάσουμε στο σημείο να προγραμματίσουμε τον ανθρώπινο γονιδιακό χάρτη. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι απλό το να πετάξεις απλά αυτήν την έρευνα στα σκουπίδια. Γίνεται ακόμα πιο δύσκολο όταν ένα κομμάτι του ίδιου του ΛΟΑΤ κινήματος την αποδέχεται. Φαίνεται να πιστεύουν ότι με τη γνώση ότι γεννιέσαι ομοφυλόφιλος είναι πιο εύκολο να γίνεις αποδεκτός.
Ωστόσο στην πραγματικότητα η γνώση των γονιδιακών διαφορών ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες ή ανάμεσα σε λευκούς και μαύρους, δεν έχει αλλάξει στο ελάχιστο τον σεξισμό και το ρατσισμό που βιώνουν αυτές οι ομάδες. Αν προσφέρει σε κάτι, αυτό είναι στο να χρησιμοποιείται εναντίων τους. Γιατί τότε αρκετοί ερευνητές επικεντρώνονται στα αίτια της ομοφυλοφιλίας και γιατί τα ντετερμινιστικά βιολογικά αίτια έχουν τέτοιο αντίκτυπο;
Αν και ο καπιταλισμός παρουσιάζεται ως μια κοινωνία μεταξύ ίσων, καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις εγγενείς ανισότητες του. Το να ισχυρίζεται κανείς ότι τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά είναι χαραγμένα πάνω μας, καταργεί οποιαδήποτε ελπίδα κοινωνικής αλλαγής. Στις δεκαετίες του 60’ και του 70’, τα πολιτικά κινήματα για την απελευθέρωση των μαύρων, των ομοφυλόφιλων ή των γυναικών αντί να συζητούν για τα αίτια των διακρίσεων που βίωναν, διεκδικούσαν τα δικαιώματα τους. Έβγαιναν στους δρόμους, έμπαιναν σε διαλέξεις και συσκέψεις, και τραγουδούσαν «Οι gay είναι απλά το ίδιο καλοί με τους straight» και «Κάτω οι νόμοι από τα σώματα μας»! Απαιτούσαν το να αλλάξει η κοινωνία και να μην τους φέρονται σαν κάτι διαφορετικό ή αφύσικο. Αυτή είναι η αντιμετώπιση που χρειαζόμαστε και σήμερα.
Μετάφραση: Μανωλέσου Δανάη
Πηγη:http://redflag.org.au/article/sorry-chromosomes-it%E2%80%99s-not-about-you
