Πρόγραμμα προβολών 8ης Γιορτής Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών και Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό»

Πρόγραμμα προβολών 8ης Γιορτής Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών και Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό»

Screen Shot 2014-09-22 at 11.42.14 PMΣάββατο, 27 Σεπτέμβρη

 

Cuerdas, 10’

της Eleonore Pourriat

Η βαρετή ρουτίνα της Μαρίας στο σχολείο, αλλάζει όταν γνωρίζει ένα  καινούριο φίλο

 

Raw, 8’

της ομάδας Enarxis

Πόσο δύσκολο είναι να είσαι όμορφος ή όμορφη σήμερα;

 

Oppressed Majority, 11’

της Eleonore Pourriat

Μια ταινία μικρού μήκους που αντιστρέφει τους κοινωνικούς ρόλους μεταξύ ανδρών και γυναικών για μερικά λεπτά!

 

Ruins – Οροθετικές γυναίκες. Το χρονικό μιας διαπόμπευσης , 53’

της Ζωής Μαυρουδή

“ Η εξιστόρηση της δίωξης των οροθετικών γυναικών, οι οποίες προσήχθησαν από την Ελληνική Αστυνομία, υπέστησαν εξαναγκαστικούς ελέγχους για ΗΙV, προφυλακίστηκαν για κακούργημα, και τελικά διαπομπεύτηκαν, όταν οι φωτογραφίες και τα προσωπικά τους δεδομένα δημοσιοποιήθηκαν στα ΜΜΕ, λίγες μέρες πριν τις εθνικές εκλογές της 6ης Μαΐου 2012.”

 

128 ημέρες στα μπλόκα , 76’

“ Το ντοκιμαντέρ «128 Ημέρες Στα Μπλόκα» ξεκίνησε να γυρίζεται λίγες εβδομάδες μετά την εισβολή των ΜΑΤ στον λόφο του Οβριοκάστρου και στην ευρύτερη περιοχή γύρω απ’ την πόλη της Κερατέας, ολοκληρώθηκε στις αρχές Ιανουαρίου του 2013 και σε λίγο καιρό θα ξεκινήσει την πορεία του σε Φεστιβάλ ντοκιμαντέρ και σε όσες αίθουσες, στέκια και πολιτιστικά ή κοινωνικά κέντρα θελήσουν να το προβάλλουν.

Αποτελεί μια ανεξάρτητη παραγωγή η οποία ολοκληρώθηκε χάρη στην ομαδική δουλειά του Κωνσταντίνου Κατριού, της Αφροδίτης Μπαμπάση και του Νώντα Σκαρπέλη, οι οποίοι ανέλαβαν και τον κύριο όγκο της παραγωγής, της έρευνας, της εικονοληψίας και της σκηνοθεσίας. Η Μαρίνα Μελά και η Νάντια Βασιλειάδου βοήθησαν στη δημοσιογραφική και επιτόπια έρευνα, ενώ οι Ηλίας Στάθης, Δημήτρης Παπαροϊδάμης, Αναστασία Καφετζή και Γιάννης Βογιατζής συνεισέφεραν ως εικονολήπτες και βοηθοί παραγωγής. Τα γραφικά πραγματοποιήθηκαν απ’ τον Γιώργο Κυριακόπουλο και η σχεδίαση της αφίσας απ’ τον Πέτρο Μπουλούμπαση.

Όσον αφορά τη θεματολογία του, το ντοκιμαντέρ δεν αποσκοπεί σε μια «αντικειμενική» παρουσίαση των γεγονότων που εξελίχθηκαν τις 128 ημέρες που κράτησε η κατοχή της περιοχής απ’ τις δυνάμεις των ΜΑΤ, ούτε όμως και σε μια γραμμική αναπαράστασή τους. Αν’ αυτού, επιλέξαμε να παρουσιάσουμε τις εξελίξεις μέσα απ’ τα μάτια των αγωνιζόμενων κατοίκων και να προσπαθήσουμε να μεταφέρουμε το βίωμά τους, χωρίς ωστόσο να ξεχνάμε τις κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες μέσα στις οποίες εξελίχθηκε ο αγώνας τους.”

Κυριακή, 28 Σεπτέμβρη

 

“Closed Zone”, 7’

του Gishaorg

Ένα φιλμάκι για τη Γάζα

 

Strange Fruit , 7’

Ένα animation των Hili Noy & Shimi Asresay

“Η ταινία παρουσιάζει το πόσο εύκολα μπορούμε να αποκτήσουμε το φόβο και το μίσος για τους «ξένους» καθώς και το πόσο εύκολα μπορεί τελικά να γίνουμε οι ίδιοι «ξένοι».”

 

Quiet, 32’

της Lauren Fash

 

Μια ιστορία αγάπης και καταγγελίας της ομοφοβίας.Η ταινία βασίστηκε στην πραγματική ιστορία των Janice Langbehn & Lisa Pond. Η Janice K. Langbehn μετά το θάνατο της συντρόφου της Lisa Marie Pond έγινε ακτιβίστρια του LGBT κινήματος.

 

Ψάχνοντας Πατρίδα : Ένα ντοκιμαντέρ για την Πειραϊκή – Πατραϊκή, 23

 

Ομάδα «Rainbow Fish»
“Tο 2012 η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε μια αποθήκη ψυχών, καθώς χιλιάδες μετανάστες έχουν εγκλωβιστεί στο εσωτερικό της, χωρίς χαρτιά, στέγη και δουλειά στη προσπάθεια εύρεσης καλύτερης ή τουλάχιστον ανεκτής ζωής. Μια ανεξάρτητη ομάδα προσπαθεί να καταγράψει τα προβλήματα, τις σκέψεις, τα όνειρα, και τις συνθήκες ζωής κάποιων από τους 600 περίπου μετανάστες που έχουν βρει καταφύγιο σε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο της Πάτρας, σε αντιπαράθεση με την προσπάθεια συγκάλυψης ή διαστρέβλωσης του θέματος ‘μετανάστευση’ από την κυβέρνηση και τα αστικά ΜΜΕ. ”

 

Θα ρίξουμε πίσω σας τη θάλασσα, 72’

Μια ταινία των Anouck Mangeat, Noémi Aubry, Clément Juillard και Jeanne Gomas

Πριν την προβολή, θα πουν λίγα λόγια για την ταινία οι δύο από τους δημιουργούς :

η Anouck Mangea και η Noémi Aubry

 

“Σε πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής Ασίας, οι άνθρωποι έχουν το έθιμο να ρίχνουν ένα ποτήρι νερό πίσω από τους αγαπημένους τους, την ώρα που φεύγουν, έτσι ώστε μια μέρα να γυρίσουν υγιείς.

Πρόκειται για μια φυγή προς τη Δύση, για μια βουτιά στα σημεία όπου οι δρόμοι συναντιούνται.

Στην ταινία «Θα ρίξουμε πίσω σας τη θάλασσα», ο Aziz, ο Sidiqi, o Housine και o Younes μάς παίρνουν μαζί τους στις περιπλανήσεις από τα σπίτια τους στο Αφγανιστάν ή το Μαρόκο μέχρι το χάος της κρίσης στην Ελλάδα, περνώντας από τους δρόμους της Κωνσταντινούπολης. Στα ίδια δίχτυα πλέκονται τα όνειρα και οι ελπίδες τους. Ταξιδεύουμε μαζί τους σε πόλεις μη-τόπους και σε συνοριακές ζώνες που εκτείνονται σαν αχανείς χώρες. Είναι η ιστορία μιας κάποιας Ευρώπης, των πραγματικοτήτων της, των νόμων της και των αστυνομιών της. Είναι η ιστορία της εξορίας.

Τους φωνάζουμε migrants, kaçak, μετανάστες, αλλά δεν είναι παρά άνδρες και γυναίκες που διαβαίνουν τη ζωή. Ο δρόμος της ζωής τους είναι στην αρχή του, αλλά ίσως να μην έχει ποτέ τέλος.

Και πίσω από τα βήματά τους, θα ρίχνουμε εμείς το νερό όλων των θαλασσών που διαπερνούν.”

 

62

ΚΑΝΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ

Γράψτε μια απάντηση