Όταν οι Έλληνες ήταν πρόσφυγες στη Συρία…

Έλληνες πρόσφυγες στο Αλέπο της Συρίας. Πώς τα φέρνει η ζωή…

Το χτεσινό μου άρθρο στους Times της Ιρλανδίας (https://www.irishtimes.com/news/world/europe/syrian-refugees-seek-fresh-start-from-greek-destitution-1.2012303) σχετικά με την διαμαρτυρία των Σύριων προσφύγων στην πλατεία του Συντάγματος στην Αθήνα πυροδότησε ανάμεικτες απαντήσεις στο Facebook, όπου μεταξύ άλλων σελίδων το ανάρτησα και στην δυστυχώς αδρανή σελίδα Athens News.

Οι Σύριοι, ανάμεσα τους και δεκάδες παιδιά, ακόμα και ένα μωρό, ολοκληρώνουν την 6η νύχτα που κοιμούνται έξω. Χτες(σσ Δευτέρα πρωί), αρκετοί από αυτούς ξεκίνησαν απεργία πείνας. Ζητούν η Ελλάδα να τους επιτρέπψει να συνεχίσουν το ταξίδι τους σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες όπου πολλοί από αυτούς έχουν οικογένειες ή όπου γνωρίζουν ότι θα αντιμετωπιστούν με πρόνοια.

Από την άνεση των πληκτρολογίων τους, πολλοί σχολιαστές της σελίδας Athens News εξέφρασαν την άποψη ότι οι Σύριοι δεν αξίζουν καμία βοήθεια από την Ελλάδα, με τα κοινότυπα επιχειρήματα ότι οι Σύριοι είναι ασύμβατοι με την Ελλάδα ή την Ευρώπη για θρησκευτικούς λόγους (μια άποψη που είναι κοινή σε πολλούς ομογενείς Έλληνες) ή ότι οι Σύριοι θα πρέπει να ζητήσουν άσυλο στις γειτονικές τους Μουσουλμανικές χώρες. Φαίνεται ότι δεν είναι ενήμεροι για τα στατιστικά στοιχεία: η συντριπτική πλειοψηφία των Σύριων προσφύγων έχει ήδη ζητήσει άσυλο στο Λίβανο, στην Τουρκία, στην Ιορδανία, στο Ιράκ και στην Αίγυπτο (http://data.unhcr.org/syrianrefugees/regional.php).

Ένας σχολιαστής, πιθανώς από τη Συρία, τους θύμισε ωστόσο ότι υπήρξε και ο καιρός που Έλληνες ζητούσαν άσυλο στη Συρία, δημοσιεύοντας μια φωτογραφία από το αρχείο της Βιβλιοθήκης του Κονγκρέσου (Library of Congress). Η φωτογραφία δεν έχει ημερομηνία, έχει τίτλο “Έλληνες πρόφυγες στο Χαλέπι”, και δείχνει μια ομάδα ανθρώπων σε κουρέλιασμένα ρούχα, ανάμεσα τους μικρά αγόρια, που περιμένουν να φάνε. Σε πρώτο πλάνο, μια γυναίκα, με ένα τενεκεδάκι στα πόδια της, στέκεται δίπλα ένα πρότυπο “μαγειρίο”. Κάτω από τη φωτογραφία ως λεζάντα γράφει: “Δόθηκε φαγητό σε 12.000 Έλληνες από τους Αμερικανούς”.

Συμφωνα με τα στοιχεία για την επιβεβλημένη ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, όπως συμφωνήθηκε με τη συνθήκη της Λωζάνης το 1923, 17.000 Έλληνες πρόσφυγες από την Μικρά Ασία μεταφέρθηκαν σε διάφορες πόλεις της Συρίας. Τόσο σοβαρή ήταν η κατάσταση που τον Αύγουστο του 1923 ο υπεύθυνος των Ελλήνων προσφύγων στο Χαλέπι έστειλε τηλεγράφημα στο υπουργείο εξωτερικών της Αθήνας, ζητώντας να αποτρέψει άλλους Έλληνες να φτάσουν στην πόλη, γιατί “έγινε αδύνατο να δεχτούν άλλους πρόσφυγες”
Η γενικότερη κατάσταση για τους Έλληνες πρόσφυγες το καλοκαίρι του 1923 περιγράφεται ως “τραγική και αβέβαιη”, κάτι που ισχύει και για την περίπτωση των Σύριων στο Σύνταγμα, όπως δέιχνουν οι παρακάτω φωτογραφίες:





Χωρίς αμφιβολία, όπως οι Σύροι πρόσφυγες που διαμαρτύρονται στο Σύνταγμα δεν θέλουν να είναι στην Ελλάδα, έτσι και οι Έλληνες πρόσφυγες του 1923 δεν ήθελαν να είναι στη Συρία. Ήθελαν να φτάσουν στην Ελλάδα, μια χώρα την οποία οι περισσότεροι δεν είχαν δει ποτέ, αλλά από την οποία ήλπιζαν ότι θα τους παρήχε προστασία.
Όταν έφτασαν στην Ελλάδα όντως έλαβαν προστασία, αν και πολλοί από αυτούς παραδέχονται ότι έζησαν ρατσιστικές διακρίσεις από τους ντόπιους Έλληνες που διήρκησαν χρόνια μετά την άφιξη τους. Άνθρωποι όπως η Κατίνα (http://www.unhcr.gr/refugeestories/katina/) , πρώην πρόσφυγας από την Μικρά Ασία, λίγες μέρες πριν το θάνατο της, το 2010 στα 92 της χρόνια, θυμάται πως αυτή και η στερημένη οικογένεια της: “[Οι γείτονες] δεν μας έδιναν κάρβουνα. Ναι, υπήρχε πολύς ρατσισμός.”

Το 2014, είναι ντροπιαστικό πρόσφυγες που προσπαθούν να δραπετεύσουν από έναν βίαιο πόλεμο, να κοιμούνται στους δρόμους μιας Ευρωπαϊκής πρωτεύουσας. Αυτή η κατάσταση είναι η ντροπή της Ευρώπης. Οι Σύριοι αξίζουν πολύ περισσότερα.

Μετάφραση: Μανωλέσου Δανάη

Πηγή:http://damomac.wordpress.com/2014/11/25/remembering-the-greek-refugees-in-aleppo-by-helping-the-syrian-refugees-in-athens/