Εθνικό Συμβούλιο (ΠΕΕΑ) ονομάσθηκε το συμβούλιο των αντιπροσώπων του ελληνικού λαού που προέκυψε από τις μυστικές εκλογές που διεξήχθησαν στο χωριό Κορυσχάδες Ευρυτανίας κατά την γερμανοϊταλική κατοχή της Ελλάδας, την άνοιξη του 1944 (14-27 Μαΐου) υπό την αιγίδα της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης, (ΠΕΕΑ), που είχε ιδρυθεί δύο μήνες πριν, στις 10
Μαρτίου του 1944, στη Βίνιανη της Ευρυτανίας, με πρωτοβουλία του ΕΑΜ, όχι όμως αποκλειστικά από κομμουνιστές.
Σημειώνεται ότι παρά τις δυσκολίες που επικρατούσαν λόγω της κατοχής, στις εκλογές έλαβαν μέρος περίπου 1.800.000 Έλληνες, άνδρες και γυναίκες εκ των παραπάνω περιοχών από 18 ετών και άνω, που εξέλεξαν 184 αντιπροσώπους που ανήκαν σε διάφορα κοινωνικά στρώματα όπως εργάτες, αγρότες, διανοούμενοι, στρατιωτικοί, κληρικοί, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι, επαγγελματίες κ.λπ. καθώς και γυναίκες.
Οι αντιπρόσωποι αυτοί πολιτικά ανήκαν στο ΚΚΕ, στο Αγροτικό Κόμμα Ελλάδος, στην Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας, στο Κόμμα των Αριστερών Φιλελευθέρων και στο Μεταρρυθμιστικό Κόμμα, ενώ αρκετοί ήταν και οι ανεξάρτητοι
.
.
Τον Δεκέμβρη του ’43 το ΕΑΜ προχώρησε χωρίς να βρει ανταπόκριση σε μια γενναία έκκληση για ενότητα, καλώντας με απόφαση της ΚΕ του όλα τα πολιτικά κόμματα και τις οργανώσεις, καθώς και την κυβέρνηση Τσουδερού, , που ειλικρινά αγωνίζονται για τη λευτεριά και τις ελευθερίες του λαού να συνεννοηθούν πάνω στη βάση να σχηματιστεί εδώ στην Ελλάδα από τώρα Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, που θα αναλάβει και την ενιαία διεξαγωγή του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και την ομαλή λύση του Πολιτειακού ζητήματος, σύμφωνα με τη λαϊκή θέληση.
Στις αρχές Γενάρη του 1944 η 10η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ υπογράμμισε ως επιτακτική ανάγκη τη συγκρότηση κεντρικού κυβερνητικού οργάνου στις περιοχές της Ελεύθερης Ελλάδας.
Στην πολιτική της απόφαση αναφερόταν συγκεκριμένα: «Το φούντωμα του εθνικού αγώνα, η απελευθέρωση σημαντικού μέρους του εθνικού εδάφους, η ανάγκη της υπέρτατης συνένωσης και επιστράτευσης όλων των εθνικών δυνάμεων στη σημερινή τελική φάση του πολέμου για την ολοκληρωτική συντριβή των κατακτητών στο πλευρό των συμμάχων, βάζουν μπροστά στο αγωνιζόμενο έθνος επιτακτικά το πρόβλημα της δημιουργίας στην Ελεύθερη Ελλάδα κεντρικού κυβερνητικού οργάνου εθνικής ενότητας και απελευθέρωσης»
Στην ίδια απόφαση κατέληξε και η ΚΕ του ΕΑΜ που συνεδρίασε στις 10/1/1944, στην Κυψέλη.
Η ΚΕ του ΕΑΜ – προσανατολίστηκε σταθερά προς τη συγκρότηση κυβερνητικού οργάνου στην Ελεύθερη Ελλάδα.
Αντίθετη άποψη δεν υπήρχε από κανένα κόμμα ή οργάνωση που αντιπροσωπεύονταν στο ανώτατο καθοδηγητικό όργανο του κινήματος.
Από τα μέσα του Γενάρη άρχισε να περνά η κεντρική καθοδήγηση του κινήματος στο βουνό
Στις 10 Μάρτη του 1944, στο χωριό Βίνιανη της Ευρυτανίας, ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του ΕΑΜ η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης, γνωστή και ως Κυβέρνησης του Βουνού.
Στο διάγγελμά της στον ελληνικό λαό, με την ευκαιρία της ίδρυσής της, η ΠΕΕΑ κάνει αναφορά τονίζοντας τους λόγους της μη ευόδωσης των προσπαθειών του ΕΑΜ για ευρύ κυβερνητικό σχήμα η όποια ήταν η αιτία για την καθυστέρηση της ίδρυσής της
«Ο σχηματισμός αυτού του οργάνου της ΠΕΕΑ αργοπόρησε γιατί γινότανε προσπάθεια να συμπέσει με την πραγματοποίηση γενικής πολιτικής ενότητας. Ομως η προσπάθεια της ενότητας, που γίνεται εδώ και δυόμισι χρόνια από το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, σκόνταψε πάντα στα ίδια εμπόδια: την αδικαιολόγητη κακή θέληση, το μικροπολιτικό υπολογισμό, την ακατανίκητη αδράνεια, τη βαθιά αδιαφορία για το μεγάλο αγώνα του λαού, τον παθολογικό φόβο της λαϊκής χειραφέτησης, την ιδιοτελή αντιπάθεια προς το λαϊκό κίνημα. Δυόμισι χρόνια διαπραγματεύσεις του ΕΑΜ με τα παλιά πολιτικά κόμματα, δυόμισι χρόνια καρτερικής ανοχής της αχαλίνωτης συκοφαντίας, που γινόταν σε βάρος του εις απάντηση των διαβημάτων και του αγώνα του, δεν κατόρθωσαν να νικήσουν αυτά τα εμπόδια, που τα εκμεταλλεύτηκε ο κατακτητής για να βρει ηθική και υλική ενίσχυση στον αγώνα του εναντίον του έθνους».
η ιδρυτική πράξη της Επιτροπής
Έχοντας υπόψη
1) τις υπέρτατες εθνικές ανάγκες και την επιτακτική απαίτηση του ελληνικού λαού για τη δημιουργία μέσα στη χώρα ενός κεντρικού πολιτικού οργάνου που να συντονίζει τις προσπάθειες και τον αγώνα για την εθνική απολύτρωση και να αναλάβει την υπεύθυνη διοίκηση των ελεύθερων και ελευθερουμένων περιοχών της χώρας και 2) την από 15 Δεκεμβρίου 1943 πρόσκληση της Κεντρικής Επιτροπής του Εθνικοαπελευθερωτικού Μετώπου σε όλα τα κόμματα και τις οργανώσεις καθώς και στην κυβέρνηση Τσουδερού, για το σχηματισμό κυβέρνησης Γενικού Εθνικού Συνασπισμού, ΣΥΓΚΡΟΤΟΥΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ»
Η Κυβέρνηση του Βουνού και το Εθνικό Συμβούλιο
Σκοπός τους ήταν να οργανώσει τη διοίκηση της ελεύθερης Ελλάδας
Η ολοκλήρωση αυτή της διαδικασίας, όμως, απαιτούσε τη συγκρότηση ενός σώματος εκλεγμένων λαϊκών αντιπροσώπων, μιας λαϊκής Βουλής.
Εξ άλλου αυτό το πρόβλεπε με κατηγορηματικό τρόπο η ιδρυτική διακήρυξη της ΠΕΕΑ. «Η ΠΕΕΑ, πιστεύοντας πως η δύναμη της πηγάζει από το ΛΑΟ και από το ΛΑΟ αντλούνται όλες οι εξουσίες, θα συγκαλέσει σε σύντομο χρονικό διάστημα Εθνικό Συμβούλιο, που θα αποτελείται από αντιπροσώπους του λαού εκλεγμένους ελεύθερα. Όλες οι ενέργειες της ΠΕΕΑ, καθώς και η ίδια η σύστασή της θα τεθούν κάτω από την κρίση του Εθνικού Συμβουλίου, που θα είναι το μόνο αρμόδιο για τη σύνθεση και για τον παραπέρα τρόπο λειτουργίας και δράσης της. Ο τρόπος σύγκλησης του Εθνικού Συμβουλίου και της εκλογής των αντιπροσώπων θα οριστεί με ειδική Πράξη της ΠΕΕΑ».
Με την 6η Πράξη της η ΠΕΕΑ καθόρισε την ημερομηνία και τον τρόπο εκλογής των εθνοσυμβούλων, προβλέποντας δύο τρόπους εκλογής.
Ο πρώτος τρόπος ήταν η άμεση εκλογή να ψηφίσει ο λαός απευθείας, χωρίς να μεσολαβούν ενδιάμεσοι εκλέκτορες, με ψηφοδέλτιο από το οποίο ο ψηφοφόρος μπορούσε να διαγράψει και να αντικαταστήσει με άλλον έναν ή και περισσότερους υποψηφίους
Ο δεύτερος τρόπος ήταν η εκλογή σε δύο στάδια: στο πρώτο στάδιο εκλέγονταν εκλέκτορες μέσα από τις συνελεύσεις των κατοίκων των χωριών και των συνοικισμών των πόλεων, καθώς και μέσα από τις συνελεύσεις των μελών επαγγελματικών, συνδικαλιστικών, πολιτικών, πολιτιστικών, επιστημονικών και άλλων οργανώσεων.
Στο δεύτερο στάδιο, οι εκλέκτορες συγκροτούσαν σώμα για να εκλέξουν τους Εθνικούς Συμβούλους
Τον τρόπο εκλογής τον αποφάσιζαν οι λαϊκές οργανώσεις συμφώνα με τις δυνατότητες που είχαν γιατί οι εκλογές δεν έγιναν μόνο στις ελεύθερες, αλλά και στις κατεχόμενες περιοχές.
Στην Αθήνα αποφασίστηκε ο πρώτος τρόπος εκλογής.
Για πρώτη φορά δινόταν δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες, καθώς και στους νέους που είχαν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους.
Η ΠΕΕΑ αγκαλιάστηκε από τον ελληνικό λαό κι ήταν γι” αυτόν η πραγματική έκφραση της θέλησής του, γεγονός που αποδείχτηκε από τη λαϊκή συμμετοχή στις εκλογές της 25ης Απριλίου 1944 για την ανάδειξη των μελών του Εθνικού Συμβουλίου, μιας πραγματικά λαϊκής εθνοσυνέλευσης.
Αν και οι εκλογές έγιναν κάτω από τις αντίξοες συνθήκες του πολέμου και της ξένης κατοχής
Το Εθνικό Συμβούλιο εκλέχτηκε από 1.800.000, περίπου, ψηφοφόρους ενώ εκλογές δεν μπόρεσαν να πραγματοποιηθούν στις βουλγαρο κρατούμενες περιοχές της Ανατολικής Μακεδονίας- Θράκης, εξαιτίας της μεγάλης τρομοκρατίας που επικρατούσε, καθώς στην Κρήτη και στα νησιά -πλην της Εύβοιας και της Λευκάδας- γιατί δεν έφτασε έγκαιρα η σχετική εγκύκλιος της ΠΕΕΑ.
Εξελέγησαν συνολικά 184 Εθνοσύμβουλοι. σε αυτούς προστέθηκαν και οι 22 βουλευτές από τη Βουλή του 1936, που είχε καταργήσει η δικτατορία του Μεταξά με απόφαση της ΠΕΕΑ. Έτσι ο συνολικός αριθμός των μελών του Εθνικού Συμβουλίου ανήλθε στους 206.
Οι εργασίες του Εθνικού Συμβουλίου 14-27 Μάη 1944
(Η πρώτη και τελευταία συνεδρίασή του)
14 Μάη 1944.
Στις Κορυσχάδες, στο ορεινό χωριό της Ευρυτανίας, αρχίζει στο σχολείο του χωριού τη συνεδρίασή του το Εθνικό Συμβούλιο των αντιπροσώπων της μαχόμενης Ελλάδας για να επικυρώσει την εξουσία της ΠΕΕΑ,
Κορυφώνοντας τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα κατά της φασιστικής κατοχής κι επισφραγίζοντας με την πολιτική οργάνωση, την εξουσία του λαού.
Ώρα 2 μ.μ. η αίθουσα του Εθνικού Συμβουλίου κατάμεστη στην αυλή του σχολείου, η μπάντα της 13ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ παίζει τον εθνικό ύμνο .
Η ιστορική συνεδρίαση αρχίζει οι Εθνοσύμβουλοι δίνουν τον όρκο.
Η ιστορική συνεδρίαση αρχίζει οι Εθνοσύμβουλοι δίνουν τον όρκο.
«Ορκίζομαι, ότι θα εχτελώ πιστά τα καθήκοντά μου, σαν μέλος του Εθνικού Συμβουλίου, έχοντας σαν γνώμονα το συμφέρον της Πατρίδας μου και του Ελληνικού λαού. Ότι θα αγωνιστώ με αυτοθυσία, για την απελευθέρωση της χώρας μου απ” το ζυγό των καταχτητών, ότι θα υπερασπιστώ παντού και πάντοτε τις λαϊκές ελευθερίες και θα είμαι παραστάτης και οδηγός του λαού στον αγώνα για τη λευτεριά του και για τα κυριαρχικά του δικαιώματα».
Από14 έως 27 Μάη του 1944. συζητήθηκαν και λήφθηκαν αποφάσεις για τα παρακάτω θέματα:
- Προγραμματικές δηλώσεις της ΠΕΕΑ: εισηγητής ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής Ευρ. Μπακιρτζής.
- Εισήγηση για τα στρατιωτικά ζητήματα: εισηγητής ο Γραμματέας (υπουργός) επί των Στρατιωτικών, στρατηγός Εμ. Μάντακας.
- Το ψήφισμα του Εθνικού Συμβουλίου – Λαϊκή Δικαιοσύνη: εισηγητής ο Γραμματέας της Δικαιοσύνης Ηλίας Τσιριμώκος.
- Εισήγηση επί των εσωτερικών ζητημάτων: εισηγητής ο Γραμματέας Εσωτερικών Γιώργης Σιάντος.
- Θέσεις της ΠΕΕΑ για το αγροτικό ζήτημα: εισηγητής ο Γραμματέας της Γεωργίας Κ. Γαβριηλίδης.
- Για μια πλατιά λαϊκή εκπαιδευτική μεταρρύθμιση: εισηγητής ο καθηγητής Πανεπιστημίου – και αναπληρωτής σε ζητήματα Παιδείας του προέδρου της ΠΕΕΑ Αλ. Σβώλου – Π. Κόκκαλης.
- Εθνική Οικονομία – εργατικό ζήτημα: εισηγητής ο Γραμματέας Εθνικής Οικονομίας και Εργασίας Στ. Χατζήμπεης.
- Κοινωνική υγιεινή – τα θύματα του αγώνα: εισηγητής ο Γραμματέας Πρόνοιας και Υγιεινής Π. Κόκκαλης.
- Το επισιτιστικό πρόβλημα: εισηγητής ο Ευρ. Μπακιρτζής.
- Το έργο της Γραμματείας Λαϊκής Διαφώτισης: εισηγητής Ευρ. Μπακιρτζής.
- Τα οικονομικά: εισηγητής ο Ηλίας Τσιριμώκος
Τον απολογισμό της εκλογικής διαδικασίας έκανε ο Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ και γραμματέας (υπουργός) επί των Εσωτερικών Γιώργης Σιάντος
«Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,
Το έργο τούτο της λεύτερης Ελλάδας άρχισε απ” το 1941, σιγά – σιγά κι έφτασε ως εδώ.
Για τη συνέχιση και ανάπτυξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα ιδρύθηκε η ΠΕΕΑ. Στην αρχή με 5 μέλη. Αργότερα ανασυγκροτήθηκε σε πολύ πλατύτερη βάση με 10 μέλη. Ας το ξαναπούμε μια φορά ακόμη. Σκοπός της ΠΕΕΑ είναι ο εντατικότερος πόλεμος ενάντια στους καταχτητές και τους εθνοπροδότες, για την απελευθέρωση και τη θεμελίωση της λαοκρατίας, που είναι η θεμελίωση για την ευημερία του λαού. Να οι σκοποί της ΠΕΕΑ. Πρέπει να σας πω ότι όλες οι αποφάσεις της ΠΕΕΑ απ” τη μέρα της ίδρυσής της ως τα σήμερα πάρθηκαν ομόφωνα.
Για τον πόλεμο ενάντια στους καταχτητές το λόγο έχει ο λαϊκός μας στρατός και γι” αυτό σας μίλησε άλλος συναγωνιστής, ο στρατηγός Μάντακας.
Εγώ θα σταθώ στο δεύτερο. Πώς αρχίσαμε να οργανώνουμε και να χτίζουμε τη Λαοκρατία; Πρώτο πράμα, που σκεφτήκαμε, ήταν η σύγκληση του Εθνικού Συμβουλίου. Αυτό το κάναμε από βαθύ σεβασμό στη λαϊκή κυριαρχία και θέληση. Δε θα ήταν σωστό μια 5μελής, 10μελής ή έστω και 20μελής Πολιτική Επιτροπή να διαχειρίζεται τον τεράστιο αυτό αγώνα, θέλουμε ο κυρίαρχος λαός να πει τη γνώμη του, αν εγκρίνει ή όχι, αν επιδοκιμάζει ή όχι την ίδρυση, το έργο και το πρόγραμμα της ΠΕΕΑ. Γι” αυτό καλέσαμε το Εθνικό Συμβούλιο. Η προετοιμασία της σύγκλησής του έγινε μέσα σε ένα μήνα. Οι εθνοσύμβουλοι περπάτησαν με τα πόδια 15-20 μέρες, αντιμετώπισαν χίλιες δυσκολίες και πολλούς κιντύνους.
Έτσι απάντησε ο λαός στην πρόσκλησή μας. θα σας δώσω τώρα μερικά στοιχεία. Πόσοι εθνοσύμβουλοι εκλέχτηκαν, πόσοι ψήφισαν, ποια η συμμετοχή των γυναικών στις εκλογές, ποια η σύνθεση του Εθνικού μας Συμβουλίου.
Οι εθνοσύμβουλοι, που εκλέχτηκαν κατά περιοχές, είναι: Αττικοβοιωτία και Εύβοια 41, Ήπειρος 14, Θεσσαλία 22, Στερεά Ελλάδα 23, Μακεδονία 40, Πελοπόννησος 44. Σύνολο 184. Απ” αυτούς 161 είναι παρόντες, 13 απουσιάζουν δικαιολογημένα και είναι απόντες 10 και καθημερινά έρχονται απ” όσους λείπουν. Απ” τους βουλευτές του 1936 δήλωσαν προσχώρηση 22, παρόντες είναι 15 και απουσιάζουν δικαιολογημένα 7. Γενικό λοιπόν σύνολο Εθνοσυμβούλων 206, με παρόντες 176. Απ” τους βουλευτές του 1936, 9 είναι του ΚΚΕ, 7 των Φιλελευθέρων, 2 της ΕΛΔ, 1 της Δημοκρατικής Ένωσης, 1 του Μεταρρυθμιστικού Κόμματος, 1 του Λαϊκού Κόμματος, 1 του Αγροτικού.
Με τα στοιχεία που έχουμε συγκεντρώσει, οι μετρημένοι ψήφοι είναι 1.025.000. Λείπουν τα 4/5 απ” τα εκλογικά στοιχεία της Πελοποννήσου, τα περισσότερα στοιχεία της Μακεδονίας, αρκετά στοιχεία απ” τη Θεσσαλία, την Αττικοβοιωτία και την Ήπειρο.
Κατά τις βεβαιώσεις των εθνοσυμβούλων το λιγότερο ψήφισαν 1.500.000 ως 1.800.000, χωρίς να λογαριάζουμε την Κρήτη και την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη. Πάρτε υπόψη σας ότι στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 1936 και προηγούμενα ψήφιζαν γύρω από το εκατομμύριο. Οι εκλογές μας είναι μαχητικό δημοψήφισμα εθνικής ενότητας, ένας συναγερμός αγώνα, για την εθνική απελευθέρωση και τη λαοκρατία.
Η συμμετοχή των γυναικών ήταν πολύ μεγάλη. Δυο παραδείγματα: Στην ελεύθερη περιοχή της Σιάτιστας με 30 χιλ. κατοίκους και 14 χιλ. ψηφοφόρους ψήφισαν 12.392. Απ” αυτούς, γυναίκες 6.737, άντρες 5.655. Στην κατεχόμενη περιοχή: Σε 6 χιλ. κατ. 3 χιλ. ψηφοφόρους, ψήφισαν 2.516: γυναίκες 1.277, άντρες 1.239. Αυτά δείχνουν ότι η γυναίκα κατάχτησε τα δικαιώματά της με την αξία της, με τον αγώνα της.
Μερικές συγκρίσεις τώρα. Στις εκλογές του 1936 ψήφισαν στην Αθήνα 120 χιλ., το 1944, 300.000. Στον Πειραιά από 50 χιλ. σε 75 χιλ. και σήμερα ο Πειραιάς έχει μείνει με το μισό πληθυσμό. Στη Θεσσαλονίκη από 30 χιλ. σε 40 χιλ. Στην Καρδίτσα από 12 χιλ. σε 44 χιλ. Στη Λοκρίδα από 8 χιλ. σε 21 χιλ. Στο Βόλο από 12 χιλ. σε 40 χιλ. Στην Ελασσόνα από 5.500 σε 16.211 κλπ.
Η κοινωνική σύνθεση σε 176 μέλη του Εθνοσυμβουλίου είναι: 4 Καθηγητές Πανεπιστημίου, 1 της Ανωτάτης Εμπορικής, 8 στρατηγοί, 23 εργάτες, 5 ιδιωτικοί υπάλληλοι, 20 δημόσιοι και υπάλληλοι οργανισμών και τραπεζών (σύνολο μισθωτών 48), 5 βιομήχανοι, 23 αγρότες, 9 δημοσιογράφοι, 15 γιατροί, 25 δικηγόροι, 6 στρατιωτικοί, 4 κληρικοί, 1 μηχανικός, 1 εργολάβος, 2 γεωπόνοι, 1 αρχαιολόγος, 10 παιδαγωγοί – δάσκαλοι και καθηγητές, 4 καπετανέοι, 3 δικαστές, 3 επαγγελματίες, 1 χημικός και 1 συμβολαιογράφος.
Με την επιτυχία αυτή, βάλαμε ένα μεγάλο αγκωνάρι για τη θεμελίωση της Λαϊκής Δημοκρατίας. Τα στοιχεία που σας διάβασα δείχνουν ότι ξεπεράστηκαν και οι πιο αισιόδοξοι υπολογισμοί.
Η θέληση του λαού ν” αποχτήσει λαοκρατικούς θεσμούς, η θέλησή του να κυβερνήσει ξεπέρασε κάθε αισιόδοξη πρόβλεψη».
Την τελευταία ημέρα των εργασιών του την αφιέρωσε στην συμφωνία του Λιβάνου, για την οποία οι πρώτες πληροφορίες, δεν ήταν καθόλου ευχάριστες
Ελλείψει όμως ολοκληρωμένης πληροφόρησης, το Συμβούλιο δε πήρε σαφή θέση αρκέστηκε να εκφράσει την εμπιστοσύνη του προς την Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης.
Σχεδόν παράλληλα γινόταν και το Συνέδριο του Λιβάνου απο17 έως 20 του Μάη 1944
Στο Συνέδριο συμμετείχαν το ΕΑΜ και η ΠΕΕΑ, που είχε στα χέρια της την πραγματική εξουσία κι, από την άλλη, ήταν η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου που δεν είχε κανένα έρεισμα στην Ελλάδα και το λαό της. Είχε συγκροτηθεί στη Μέση Ανατολή
Με τη διοργάνωση του Συνεδρίου, οι Εγγλέζοι και η άρχουσα τάξη της Ελλάδας επιχειρούσαν να προλάβουν τις εξελίξεις στη χώρα, να φρενάρουν τη διαγραφόμενη πορεία προς μια μεταπολεμική λαοκρατούμενη Ελλάδα.
Το ιστορικό ψήφισμα του εθνικού συμβουλίου
Η κορυφαία, στιγμή του Εθνικού Συμβουλίου ήταν η έγκριση του ιστορικού ψηφίσματος, του καταστατικού χάρτη της Ελεύθερης και λαοκρατούμενης Ελλάδας.
Η σημασία του ψηφίσματος εστιάζεται στο ότι μπήκαν οι βάσεις για μια μεταπολεμική λαϊκή δημοκρατία, με κυρίαρχο και θεματοφύλακα τον ελληνικό λαό
Για πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδας, κατοχυρώνονται δυο λαϊκοί θεσμοί, που είναι οι βασικοί πυλώνες για την άσκηση της λαϊκής εξουσίας.
Αυτοί είναι ο θεσμός της Αυτοδιοίκησης και της Λαϊκής Δικαιοσύνης, ιστορικά θεωρούνται οι μεγαλύτερες λαϊκές καταχτήσεις. .
αρθρο 2 «Ολες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό και ασκούνται από το Λαό Η Αυτοδιοίκηση και η Λαϊκή Δικαιοσύνη είναι θεμελιώδεις θεσμοί του δημοσίου βίου των Ελλήνων».
Αρθρο 4 «οι λαϊκές ελευθερίες είναι ιερές και απαραβίαστες το αγωνιζόμενο έθνος θα τις προστατεύσει από κάθε απειλή, από οπουδήποτε κι αν προέρχεται».
Καθιερώθηκε η ουσιαστική ισότητα των δύο φύλων:αρθρο5 «Όλοι οι Έλληνες, άνδρες και γυναίκες, έχουν ίσα πολιτικά και αστικά δικαιώματα»
Αναγνωρίζοντας ότι άρθρο 6 «η εργασία είναι βασική κοινωνική λειτουργία και δημιουργεί δικαίωμα για την απόλαυση των αγαθών της ζωής».
Αναγνώριζε ως υποχρέωση του κράτους να εξασφαλίζει εργασία στους πολίτες του.
Παίρνει θέση και για το γλωσσικό ζήτημα καθαρεύουσας και δημοτικής αρθρο7 «επίσημη γλώσσα για όλες τις εκδηλώσεις της δημόσιας ζωής και για όλους τους βαθμούς ης εκπαίδευσης, είναι η γλώσσα του λαού»
294
