Η διαδικασία αντικατάστασης του φτωχού πληθυσμού μιας συγκεκριμένης περιοχής με πλούσιο πληθυσμό, και ο αναπροσανατολισμός ολόκληρης της περιοχής προς την πλευρά του πλούτου, ονομάζεται εξευγενισμός (gentrification).
Ο «Εξευγενισμός» συχνά χρησιμοποιείται αρνητικά, υπονοώντας την εκτόπιση των φτωχών κοινοτήτων από πλούσιους ξένους, κάτι που φέρνει αυξανόμενη ταλαιπωρία και εξαθλίωση στους φτωχούς επειδή οι πλούσιοι μπορούν να αντέξουν οικονομικά το ακριβό κόστος διαβίωσης ενώ οι φτωχοί δεν μπορούν.
Καθώς οι πόλεις σε ολόκληρο τον κόσμο συνεχίζουν να μεγαλώνουν, ιδίως στις αναδυόμενες οικονομίες και στις αναπτυσσόμενες χώρες, ο εξευγενισμός αποτελεί ένα τεράστιο πρόβλημα για τους φτωχούς αυτών των χωρών. Ακριβά εμπορικά κέντρα, ακριβά διαμερίσματα και πεντάστερα ξενοδοχεία διώχνουν τους φτωχούς μακριά από εκεί που θα έπρεπε να μένουν.
Στο Plaid Zebra, ο συγγραφέας Ρομπ Χόφμαν και ο φωτογράφος Φρέντρικ Λέρνεριντ εξέτασαν το κλασσικό παράδειγμα του πώς ο εξευγενισμός ώθησε τους φτωχούς στο να γίνουν άστεγοι στην αναδυόμενη οικονομία της Δημοκρατίας της Νότιας Αφρικής.
Στη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, το Γιοχάνεσμπουργκ, ο Λέρνεριντ τράβηξε μερικές ανατριχιαστικές φωτογραφίες κάποιων κατοίκων που έμεναν σε μια γειτονιά την Καρρ Στριτ, πριν από τη βίαιη έξωσή τους από την περιοχή ώστε να μετατραπεί σε μια ακριβή περιοχή για τους πλούσιους.
Σύμφωνα με τον Λέρνεριντ που πέρασε ένα διάστημα με τους πρώην κατοίκους της Καρρ Στριτ, καταγράφοντας την ιστορία, το 2008 ένα τοπικό δικαστήριο έδωσε στις αρχές της πόλης την άδεια να απομακρύνουν τους κατοίκους της περιοχής ώστε να διαμορφωθεί η περιοχή αναλόγως για το Παγκόσμιο Κύπελλο της FIFA. Το 2010 η Νότια Αφρική επιλέχθηκε να φιλοξενήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο της FIFA. Και επειδή θα φιλοξενούσε ολόκληρο τον κόσμο, η χώρα θα έπρεπε να βελτιώσει τις υποδομές της. Ακόμα και πριν δοθεί στη χώρα το Παγκόσμιο Κύπελλο, η πόλη του Γιοχάνεσμπουργκ είχε επενδύσει σε fast-track εξευγενισμό, κάτι που ονόμαζε Στρατηγική Αναγέννησης της Πόλης.
Η πλειοψηφία των κατοίκων της Καρρ Στριτ προερχόταν από κράτη που βρίσκονταν σε εμπόλεμη κατάσταση, ειδικότερα από τη Ζιμπάμπουε όπου το 2008 ξέσπασε πολιτική κρίση και είχε ως αποτέλεσμα μαζική βία από το κράτος και παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι κάτοικοι πήγαν στη Νότια Αφρική για να βρουν μια καλύτερη ζωή, και μην έχοντας χαρτιά οι περισσότεροι, κατέληξαν να ζουν σε υπανάπτυκτες περιοχές των πόλεων της χώρας.
Το 2009 το τοπικό αστυνομικό τμήμα έδωσε την άδεια σε μια ιδιωτική εταιρεία ασφάλειας, τα Κόκκινα Μερμήγκια, να αρχίσει τις κατεδαφίσεις στην Καρρ Στριτ. Οι φτωχοί κάτοικοι κοιτούσαν τα σπίτια τους να κατεδαφίζονται. Η ομάδα των Κόκκινων Μερμηγκιών ήταν πάρα πολύ βίαιη στην προσπάθειά της να αναγκάσει τους ενοίκους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Οι ένοικοι έχασαν όλα τους τα υπάρχοντα. Στο τέλος, οι αρχές τις πόλης τους αποζημίωσαν με το να τους δώσουν ένα ετοιμόρροπο κτίριο στη Νουρντ Στριτ ως προσωρινό κατάλυμα.
Λέγεται ότι οι κάτοικοι πήραν αυτό το κτίριο χάρη στο δικαστήριο που ενέκρινε την κατεδάφιση. Ο δικαστής αποφάσισε ότι το κτίριο θα τους στέγαζε για 12 μήνες. Ο δικαστής ανέφερε επίσης ότι οι κάτοικοι θα έπρεπε να συμμετέχουν στο πρόγραμμα κατάρτισης της πόλης, να βρουν εργασία και ένα πρέπον σπίτι. Το δικαστήριο διέταξε επίσης τον εργολάβο της Καρρ Στριτ να δώσει μερικά χρήματα στους εκδιωχθέντες κατοίκους ώστε να μπορέσουν να βρουν στέγη, αλλά και να τους συμπεριλάβει στο πρόγραμμα κατάρτισης που τόσο πολύ χρειάζονταν.
Δυστυχώς, τα χρήματα δεν ήρθαν ποτέ. Εδώ και σχεδόν έξι χρόνια, οι κάτοικοι της Καρρ Στριτ μένουν ακόμα στο ετοιμόρροπο κτίριο που τους δόθηκε σαν προσωρινό καταφύγιο. Τώρα πλέον έχει γίνει η μόνιμη κατοικία τους.
Αυτή τη στιγμή λέγεται ότι το κτίριο φιλοξενεί περίπου 400 κατοίκους. Αποτελείται από τέσσερις ορόφους αυτοσχέδιων δωματίων και ένα υπόγειο γεμάτο μούχλα που πλημυρίζει συνέχεια. Υπάρχουν μόνο πέντε ντουζιέρες με κρύο νερό για ένα κτίριο 400 ατόμων. Τουαλέτες δεν υπάρχουν.
Οι άνθρωποι που ζουν εδώ είναι στην πλειοψηφία τους άνεργοι. Έχουν καταλήξει στο ποτό και στα τσιγάρα. Οι πολύ τυχεροί έχουν βρει ψιλοδουλειές. Οι γυναίκες και τα παιδιά υποφέρουν. Είναι δύσκολο το να επιβιώσουν.
«Δεν έχουν χαρτιά ή οτιδήποτε άλλο, έτσι είναι δύσκολο το να βρουν δουλειά. Μερικοί εργάζονται παράνομα, καθαρίζοντας ταξί. Μια κυρία από το κτίριο πουλάει τσιγάρα, μπύρα και φαγητό, και έτσι βγάζει μετρητά. Αλλά οι περισσότεροι, το 80% είναι άνεργοι. Είναι δύσκολο για τα παιδιά,» λέει ο Λέρνεριντ.
Μερικοί δικηγόροι ανθρωπίνων δικαιωμάτων προσπάθησαν στο παρελθόν να χρησιμοποιήσουν τη δικαστική οδό για να αναγκάσουν την πόλη να λύσει το θέμα αυτών των δυστυχισμένων ανθρώπων. Όμως αναφέρεται ότι οι αρχές της πόλης έχουν επανειλημμένως παραβιάσει πολλές εισαγγελικές παραγγελίες που τους ζητούν να βελτιωθεί η ζωή των πρώην κατοίκων της Καρρ Στριτ.
Καθώς όμως αυτοί οι φτωχοί άνθρωποι συνεχίζουν να υποφέρουν, οι πρώην κατοικίες τους τώρα είναι μόνο για τους πλούσιους. Αυτή τη στιγμή τα σπίτια που βρίσκονται προς πώληση στην Καρρ Στριτ κοστίζουν από 40.000 € έως 260.000 €. Αυτή είναι μια κλασσική περίπτωση της σκοτεινής πλευράς του εξευγενισμού. Και για να μπορέσει να λυθεί το πρόβλημα θα πρέπει οι ηγέτες να επιδείξουν ισχυρή θέληση για την προστασία των αδύναμων της κοινωνίας.
Δεν υπάρχει τίποτα το κακό στο να προσπαθεί κανείς να βελτιώσει την πόλη του, αλλά είναι απόλυτα λάθος αυτή η βελτίωση να καταδικάζει μια συγκεκριμένη τάξη σε συνεχή φτώχεια και απομόνωση προς όφελος των λίγων. Δεν είναι δίκαιο. Δεν είναι σωστό.
Πηγή: Anon HQ
Μετάφραση – επιμέλεια για το Kollect: Διαστημόγατο
(Πηγή: kollectnews)
