Την περασμένη Παρασκευή, ο συνταξιούχος αστυνομικός και υποψήφιος βουλευτής της Χρυσής Αυγής σε προηγούμενες εκλογές, πυροβόλησε έναν ιδιοκτήτη γυμναστηρίου στους Αμπελόκηπους. Την παραπάνω είδηση θα μπορούσε να διαπιστώσει εύκολα κάποιος με μία απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο, όπως και το όνομα, φωτογραφίες και βίντεο από ομιλίες του δράστη. Ο καθένας, εκτός, απ’ ότι φαίνεται, από την κρατική τηλεόραση.
Γράφει ο: Μηνάς Κωνσταντίνου
Την ίδια ώρα ο ίδιος διέφευγε της σύλληψης και οι αρχές έκαναν γνωστό πως τον αναζητούν. Οι αυτόπτες μαρτυρίες υποστήριξαν πως ο δράστης διαπληκτίστηκε με το θύμα στο γυμναστήριο του δεύτερου, έφυγε και επέστρεψε μετά από λίγο με ένα περίστροφο. Με αυτό τον πυροβόλησε και μετά αποχώρησε (οπλισμένος), ενώ μάρτυρας υποστήριξε πως μετά την δολοφονία ο δράστης είχε την ψυχραιμία να τον χαιρετίσει!
Λίγη ώρα αργότερα και παρά το γεγονός πως η αστυνομία τον αναζητούσε, την επικαιρότητα της είδησης και την επικινδυνότητα του «υπόπτου», στο κεντρικό δελτίο της ΕΡΤ στις 9 φαίνεται πως δεν την θεώρησαν αρκετά σημαντική για να προβληθεί ανάμεσα στα πρώτα θέματα.
Η είδηση έπαιξε στο δελτίο της κρατικής τηλεόρασης κάτι παραπάνω από 40 λεπτά μετά την έναρξή του. Και μάλιστα, χωρίς την παραμικρή αναφορά στην ιδιότητα του δράστη. Ο «φερόμενος ως δράστης» παρέμεινε «πρώην αστυνομικός», τόσο για το κεντρικό δελτίο του Σαββάτου, όσο και της Κυριακής.
Όσοι επέλεξαν την ΕΡΤ για την ενημέρωσή τους το Σαββατοκύριακο, δεν έμαθαν ποτέ πως «υποψήφιος βουλευτής της Χρυσής Αυγής φέρεται να σκότωσε ιδιοκτήτη γυμναστηρίου».
Καλή τη πίστη -και καθ’ υπερβολή- θα μπορούσε κανείς να πει πως ο τρόπος που παρουσίασε την είδηση το βράδυ της Παρασκευής η κρατική τηλεόραση, ίσως να αποφασίστηκε και με σκοπό να «διευκολύνει» το έργο της αστυνομίας. Ωστόσο, η παραπάνω δικαιολογία δεν μπορεί να ισχύει και για τις επόμενες ημέρες που ο δράστης παραδόθηκε και ομολόγησε.
Το ζήτημα δεν περιορίζεται στο γεγονός πως ήταν «στέλεχος» της Χρυσής Αυγής. Ο φερόμενος ως δολοφόνος διεκδίκησε στις εθνικές εκλογές του 2012 την ψήφο των πολιτών.
Πως η απόκρυψη της ταυτότητάς ενός τέτοιου δράστη μπορεί να προάγει το δημόσιο συμφέρον; Και ποιος, τελικά, είναι αρμόδιος για να πάρει μία τέτοια απόφαση, ακόμα και στο όνομα του «κοινού καλού»;
Εκτός εάν στην ΕΡΤ, αυτές οι αποφάσεις δεν παίρνονται πλέον με τόσο διαφανή κριτήρια και ακολουθούνται άλλοι δρόμοι…
