Γιάννης Νικολόπουλος
Προχθές, το περιοδικό Time ανέδειξε τον νεοεκλεγέντα, ελέω πλειοψηφικού, εκλεκτορικού συστήματος, πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ ως το πρόσωπο της χρονιάς, υπομνηματίζοντας τη φωτογραφία του με την επισήμανση ότι θα είναι ο πρόεδρος των διχασμένων πολιτειών της Αμερικής. Η υφήλιος έμαθε την είδηση από τα συστημικά ΜΜΕ μαζί με την κολακευτική για το περιοδικό απάντηση του Τραμπ, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ υπονόησε, με τη γνωστή… σεμνότητα που τον διακρίνει, ότι το περιοδικό και πολύ άργησε να προχωρήσει σε μια τέτοια επιβράβευση της προσωπικότητας του, ενώ ο ίδιος (υποστήριξε ότι) υπήρξε εξ απαλών ονύχων τακτικός αναγνώστης του (!!!) [σ.σ. σε ποια ηλικία άρχισε να διαβάζει (αν διαβάζει…) ο Τραμπ!;].
Αυτά έμαθε ο πολύς κόσμος και όλη η υφήλιος.
Την ίδια στιγμή όμως, την ίδια μέρα, ο Τραμπ βρήκε τον, κατά το κοινώς λεγόμενο, δάσκαλο του, στο πρόσωπο ενός συνδικαλιστή, εργάτη μετάλλου από την Ιντιάνα, την πολιτεία καταγωγής του αντιπροέδρου, Πενς, εκεί όπου ο Τραμπ, πριν από λίγες μέρες, μπροστά σε ένα εκστασιασμένο κοινό οπαδών του, θριαμβολογούσε ότι κράτησε καλά αμειβόμενες δουλειές στη «νέα, μεγάλη» Αμερική (του). Πιο συγκεκριμένα, ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, ισχυρίστηκε χωρίς αιδώ και σαν ανθυποδεύτερος πολιτευτής και κομματάρχης της ελληνικής επαρχίας ότι (κατόπιν ενεργειών του…) η εταιρεία United Technologies δεν θα έκλεινε τις εναπομείνασες, εργοστασιακές μονάδες της θυγατρικής της, Carrier, στην Ιντιάνα, η εταιρεία θα τερμάτιζε το πρόγραμμα μετεγκατάστασης εργοστασίων στο Μεξικό και οι περίπου 1.000 θέσεις εργασίας στη βιομηχανία μετάλλου της εταιρείας, θα παρέμεναν στη συγκεκριμένη πολιτεία – προπύργιο των Ρεπουμπλικάνων.
Κάθε θαύμα, τρεις μέρες και το ψέμα έχει κοντά ποδάρια – αρκεί να υπάρχει κάποιος να το αποκαλύψει σε κοινή θέα και παναμερικανική μετάδοση.
Αυτός ο κάποιος βρέθηκε στο πρόσωπο του προέδρου του συνδικάτου των Ενωμένων Εργατών Μετάλλου 1999, Τσακ Τζόουνς. Ο Τζόουνς έκανε καταρχάς αυτό που επιτάσσει ο ρόλος του. Μετά την ομιλία Τραμπ, επικοινώνησε με τα ίδια τα αφεντικά της εταιρείας προκειμένου να επιβεβαιώσουν αν όσα ο Τραμπ είχε πει «εντός έδρας» θα ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα των εργατών τους επόμενους μήνες. Η Carrier επιβεβαίωσε εν μέρει τον νέο ένοικο του Λευκού Οίκου: Ναι, η εταιρεία δεν θα προχωρήσει στη μετεγκατάσταση της μονάδας έρευνας, ανάπτυξης και τεχνολογίας, καθώς δεν είχε και πρόθεση να το πράξει, ούτως ή άλλως. Ναι, δεν θα χαθούν οι 350 θέσεις εργασίας αυτής της μονάδας. Ναι, η εταιρεία θα πάρει εντός δεκαετίας φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις ύψους 7 εκατομμυρίων δολαρίων για αυτές τις 350 θέσεις. Ναι, η εταιρεία δεν έχει αναλάβει καμιά άλλη δέσμευση έναντι του αμερικανικού κράτους και ναι, το πρόγραμμα μεταφοράς εργοστασίων στο Μεξικό δεν τερματίζεται.
Όταν επιβεβαιώνει κανείς «εν μέρει» τον πρόεδρο των ΗΠΑ και όταν επιβεβαιώνει μόνο «εν μέρει» τους αριθμούς και τις δεσμεύσεις, τότε ο πρόεδρος έχει πει ψέματα και μάλιστα εσκεμμένα – η γλώσσα των μαθηματικών είναι αμείλικτη.
Από εκείνη τη στιγμή και μετά, ο Τζόουνς έχει προχωρήσει σε δημόσιες ανακοινώσεις και συνεντεύξεις, σχετικά με τα εξόφθαλμα ψέματα του Τραμπ, κουβαλώντας μαζί του και έναν ευμεγέθη φάκελο με ντοκουμέντα, που περιλαμβάνουν τα σχέδια και τα έως σήμερα πεπραγμένα της Carrier – η εταιρεία έχει κλείσει και άλλα εργοστάσια στην Ιντιάνα την τελευταία διετία στέλνοντας στην ανεργία 1.400 άτομα, κατάσταση που είχε απαντηθεί από τα συνδικάτα με μαζικές απεργίες και πορείες. Πριν την ανακήρυξη του Τραμπ σε «πρόσωπο της χρονιάς» από το Time, ο Τζόουνς έδωσε συνέντευξη, πρώτα στην Ουάσιγκτον Ποστ (την… αγαπημένη εφημερίδα του Τραμπ!) και έπειτα στην εκπομπή CNNMoney. Και ήταν καταπέλτης: «Ο Τραμπ και ο Πενς έστησαν ένα θέατρο του Καραγκιόζη (dog and pony show) στην Ιντιάνα, πουλώντας ψεύτικους και κάλπικους αριθμούς στους εργάτες και όλους τους πολίτες. Κοντεύω να κάνω εμετό μετά τα τόσα ψέματα που εκστομίστηκαν και από τους δύο. Προκαλώ τον εκλεγμένο πρόεδρο να επιστρέψει στην Ιντιάνα και να κάνει πράξη την υπόσχεση που έδωσε. Να κρατήσει και τις 1.000 θέσεις εργασίας στην πολιτεία. Οι 350 θέσεις στον τομέα έρευνας και τεχνολογίας δεν είναι καν ο μισός δρόμος προς αυτή την κατεύθυνση. Ας γυρίσει στην Ιντιάνα και ας κρατήσει όλες τις θέσεις εργασίας».
Όλα αυτά, λίγες ώρες προτού το Time ανακοινώσει το πρόσωπο της χρονιάς. Ο Τραμπ έγινε έξαλλος με τον Τζόουνς – και αποφάσισε να τον ρίξει στην αρένα και τις κανιβαλικές διαθέσεις των διαδικτυακών οπαδών του. Έτσι, ανάμεσα στα τουίτς θριαμβολογίας για τον εκλεγμένο πρόεδρο – μεγιστάνα – κροίσο – μεγαλοεπενδυτή – πρόσωπο του 2016, ο Τραμπ έγραψε και τα εξής: «Ο Τσακ Τζόουνς είναι πρόεδρος των Ενωμένων Εργατών Μετάλλου 1999 και έχει κάνει άθλια δουλειά, εκπροσωπώντας τους εργαζόμενους. Καμία έκπληξη γιατί οι εταιρείες των ΗΠΑ εγκαταλείπουν τη χώρα!». Με απλά λόγια (και τόσο… αντισυστημικά!) οι συνδικαλιστές (και των ΗΠΑ) φταίνε για την παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου, τη φορολογική του ασυδοσία, τα λουκέτα και την ανεργία, τον αναχωρητισμό και νομαδισμό του κεφαλαίου από χώρα σε χώρα.
Ο Τραμπ συνελήφθη ψευδόμενος και απογυμνωμένος από κάθε φύλλο φιλεργατικής συκής, την ώρα που έπαιρνε το… παράσημο του προσώπου της χρονιάς – και βρέθηκε και ο άνθρωπος που υπέδειξε τη γύμνια του, από θέση ταξικής ευθύνης και σύγκρουσης. Το παράδειγμα του Τζόουνς δεν θα είναι το μοναδικό τις ημέρες και τους μήνες που θα ακολουθήσουν – εξάλλου η ατμόσφαιρα ανάμεσα στην Αμερική του κεφαλαίου και την Αμερική της εργατικής τάξης μυρίζει μπαρούτι εδώ και καιρό, πολύ περισσότερο μετά την ανάρρηση του Τραμπ στο αξίωμα του προέδρου.
Αυτά, ας τα βλέπουν και ας τα αξιολογούν κατάλληλα και ορισμένοι δήθεν «αριστεροί» που έσπευσαν να συμπεριλάβουν τον Τραμπ στο… αντισυστημικό, πολιτικό προσωπικό, να χειροκροτήσουν την εκλογή του χωρίς αιδώ, χωρίς επιφυλάξεις και χωρίς γνώση του στιγματισμένου επιχειρηματικού και κοινωνικού του μητρώου και ρόλου.
ΥΓ. Το σωματείο του Τζόουνς σχεδιάζει πορεία προς την Ουάσιγκτον μόλις ο Τραμπ αναλάβει επίσημα τα καθήκοντα του, ενώ θα προχωρήσει σε αποκλεισμούς των εργοστασίων της Carrier, μόλις η εταιρεία ανακοινώσει τα νέα λουκέτα…
Πηγή: rproject.gr
