Η χώρα του Ποτέ Ποτέ, 5 Ιανουαρίου 2012: οι κυρίες της Ροζ Συμμορίας

Ιαν 9, 2013

Η Χώρα του Ποτέ Ποτέ, 5 Ιανουαρίου 2013: Οι κυρίες της Ροζ Συμμορίας by Jaquoutopie on Mixcloud

Τα χαμένα παιδιά έφτασαν μέχρι την Ινδία και εν μέσω μεγάλων διαδηλώσεων ενάντια στη σεξουαλική κακοποίηση και τη βία που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στη χώρα γνώρισαν τη Ροζ Συμμορία. Οι κυρίες της Gulabi Gang με τα ροζ σάρι τους και τα λάτχι περνούν μια βόλτα από το στούντιο του Radiobubble και μας διηγούνται πως πήραν στα χέρια τους τη ζωή τους και στάθηκαν όρθιες παρά τη φτώχεια, τις ανισότητες, τον αναλφαβητισμό, τις κάστες, το διεφθαρμένο κράτος. Και πριν το τέλος αυτή τη φορά δεν ξεχνάμε τον Πέτρο Καπετανόπουλο, την περιπέτειά του, τον παραλογισμό της αδικίας και της “δικαιοσύνης” και την αλληλεγγύη μας.

Punia Devi, 38 χρονών.
Είμαι μια dalit, ανήκω στην κάστα των ανέγγιχτων (στο αγγλικό πρωτότυπο untouchable caste, θα μπορούσε να αποδοθεί και σαν η κάστα των αόρατων) κάτι που είναι σαν κατάρρα για τη ζωή μου. Ελπίζω να μην είμαι dalit και στην επόμενη ζωή. Δουλεύω σαν εργάτρια στα χωράφια όταν βρεθεί θέση. Η ανώτερη κάστα μας εκμεταλλεύεται και μας πληρώνει ότι νομίζει. Αυτό το θεωρούσα μοίρα μου μέχρι που η Sampat Devi ήρθε και μας ουσιαστικά μας εκπαίδευσε για τα δικαιώματά μας.
Έγινα μέλος της Gulabi Gang αμέσως και ορκίστηκα να μορφώσω και την υπόλοιποι κοινότητα για τα δικαιώματά μας.. Όχι μόνο είναι κατάρα να είσαι delit αλλά είναι εξίσου δύσκολο να είσαι γυναίκα.
Εμείς οι γυναίκες βρισκόμαστε πάντα στην πλευρά που δέχεται όταν μιλάμε για εκμετάλλευση. Μας στέλνουν να παντρευτούμε σε πολύ μικρή ηλικία και μας λένε πως είναι γραφτό μας να είμαστε με έναν άντρα που δεν έχουμε πριν γνωρίσει. Οι σύζυγοι μας εκμεταλλεύονται συνεχώς και μας φέρονται σαν σκλάβες.
Αυτό πρέπει να αλλάξει, και η Ροζ Συμμορία έχει πετύχει πολλά προς αυτή την κατεύθυνση. Επισκεπτόμαστε τα νοικοκυριά και καθοδηγούμε τους γονείς για την εκπαίδευση των κοριτσιών τους. Ένας από τους πολλούς παράγοντες που αποτελούν κίνητρο για να συμμετέχεις στη Συμμορία είναι γιατί μπορεί να κάνει τη διαφορά και να βάλει ένα τέλος στην εκμετάλλευση. Όταν έγινα μέλος της Συμμορίας πέρασα πολύ χρόνο ακολουθώντας τη Sampat Devi κατά τις επισκέψεις της στα χωριά όπου προσπαθούσε να αφυπνίσει τους κατοίκους για το θέμα της εκπαίδευσης. Το θέατρο δρόμου είναι ένα δημοφιλές μέσο που η Συμμορία χρησιμοποιεί για να απευθύνει το μήνυμά της στο ευρύτερο κοινό.
Αυτό που κάνουμε για να προωθήσουμε την εκπαίδευση των μικρών κοριτσιών είναι μια δωρεάν υπηρεσία. Για να το κάνουμε καλά χρειαζόμαστε την ύπαρξη ενός συστήματος υπoστήριξης. Εγώ δεν έχω τα μέσα για να ταξιδεύω, η τσέπη μου δε σηκώνει ούτε καν το εισιτήριο του λεωφορείου, οπότε καταλήγω να περπατάω. Τις μέρες που δουλεύω για τη Ροζ Συμμορία δεν κερδίζω λεφτά και πρέπει να βασίζομαι στον μισθό του άντρα μου (αν καταφέρει να κάνει μεροκάματο). Όμως παρά το γεγονός ότι η ζωή μας είναι σκληρή, ο άντρας μου και οι δύο μου κόρες στηρίζουν πολύ την συνεισφορά μου σαν μέλος της Ροζ Συμμορίας.
Aarti Devi, 22 χρονών.
Ο πατέρας μου, ο Chnadra Bhan, είναι μορφωμένος άνθρωπος. Έχει δύο Masters από το πανεπιστήμιο παρά το γεγονός ότι είναι ένας dalit. Πάντα έπρεπε να παλέψει για τα δικαιώματά του και την αξιοπρέπεια των ντόπιων χωρικών. Πριν από περίπου έξι μήνες, ένας άντρας που ανήκει σε ανώτερη κάστα βίασε μια dalit συγχωριανή μας. Η αστυνομία αρνήθηκε να καταγράψει το περιστατικό. Όταν ο πατέρας μου διαμαρτυρήθηκε, η αστυνομία τον συνέλαβε μαζί με άλλους δύο συμπολίτες μας. Πήγα στη Sampat Devi και ζήτησα τη βοήθειά της. Την ίδια μέρα μπήκα κι εγώ στη Συμμορία και, με αρχηγό μας τη Sampat Devi, εισβάλαμε στο αστυνομικό τμήμα απαιτώντας την απελευθέρωση του πατέρα μου και των συγχωριανών μας. Η αστυνομία συνέχιζε να αρνείται να καταγράψει το περιστατικό εναντίον του βιαστή. Καταλήξαμε να κάνουμε τον αστυνομικό μαύρο στο ξύλο με τα λάτχι μας. Δεν γίνεται να κάθομαι στ’ αυγά μου και να ανέχομαι την αδικία. Ο πατέρας μου είναι για μένα μεγάλη έμπνευση, ήταν πολύ περήφανος όταν με είδε με το ροζ μου σάρι να διαδηλώνω και να φωνάζω συνθήματα, στο πλάι της υπόλοιπης Ροζ Συμμορίας. Η Sampat Devi με εκπαίδευσε στην πολεμική τέχνη του λάτχι. Επέμενε να μάθουμε να υπερασπιζόμαστε τους εαυτούς μας πριν επιτεθούμε σε οποιονδήποτε. Η κυβέρνηση και η διοίκηση μας έχουν απειλήσει πολλές φορές, μια μάλιστα και με όπλα, αλλά δεν τους φοβάμαι. Το να είμαι στη Συμμορία μου δίνει αυτοπεποίθηση και σιγουριά για τον εαυτό μου. Στις περισσότερες από τις επιχειρήσεις που φέρουμε σε πέρας, δίνουμε έμφαση στην ενδυνάμωση των γυναικών, στη δημιουργία θέσεων εργασίας, στην προώθηση της εκπαίδευσης και επομένως ουσιαστικά στην στήριξη των φτωχών και όσων βρίσκονται σε ανάγκη. Εμείς είμαστε το μέλλον της Gulabi Gang. Θα κάνουμε ότι χρειαστεί για να παρέχουμε ισότητα και δικαιοσύνη σε αυτούς που κάποιοι τους τις στέρησαν

Δύο από τις χιλιάδες γυναίκες που συμμετέχουν στην Ροζ Συμμορία. Η Gulabi Gang υπάρχει εδώ και χρόνια στην Bundelkhand, σε μια από τις φτωχότερες επαρχίες της Uttar Pradesh, στη νότια Ινδία. Πρωτεργάτης της η Sampat Pal Devi, μια γυναίκα που είναι πια 50 χρονών, φτωχή, αναλφάβητη που έμαθε να γράφει ρωτώντας τα αγόρια που βγαίναν από το σχολείο του χωριού της, παντρεμένη στην εφηβεία της όπως οι περισσότερες γυναίκες στην Ινδία και με πέντε παιδιά. Τόλμησε να υψώσει το ανάστημά της σε έναν άντρα του χωριού που κακοποιούσε δημόσια τη γυναίκα του, πήρε σαν απάντηση βία και αποφάσισε να κάνει κάτι γι΄αυτό. Κι έτσι γεννήθηκε η Ροζ Συμμορία. Οι γυναίκες που φορούν ροζ σάρι, κρατούν τα λάτχι, μακριά μπαμπού που χρησιμοποιούν σαν όπλα αυτοάμυνας, διαδηλώνουν στα χωριά για τα δικαιώματα των γυναικών, για την εκπαίδευση, για την καταπολέμηση της φτώχειας και παρεμβαίνουν με όποιο τρόπο θεωρούν απαραίτητο ενάντια στην αδικία.

Σε μια χώρα με βαθειά πατριαρχική κουλτούρα που η κοινωνική ιεραρχία των καστών επικρατεί ακόμα, η Guladi Gang ήταν εκεί πριν τις μεγάλες διαδηλώσεις που ακολούθησαν τον ομαδικό βιασμό της νεαρής φοιτήτριας στο Νέο Δελχί. Γυναίκες κάθε ηλικίας, αυτοοργανωμένες, χιλιάδες πια, πήραν τη ζωή τους στα χέρια τους. Τα υπόλοιπα θα τα ακούσετε…

Και για να μην το ξεχάσω, αυτή τη φορά η εκπομπή κλείνει με την ιστορία του Πέτρου Καπετανόπουλου. Ο Πέτρος Καπετανόπουλος βρέθηκε όμηρος της αστυνομίας, της δικαιοσύνης και του κράτους επειδή υπερασπίστηκε τα αυτονόητα. Διαβάζουμε το κείμενο διαμαρτυρίας ΕΔΩ, υπογράφουμε σαν ελάχιστο δείγμα αλληλεγγύης και επιπλέον ρίχουμε και μια ματιά σε άλλη μια απίστευτα όμορφη ιστορία που διηγείται ο ίδιος ο Πέτρος, εδώ.

Δείτε ακόμα:

Gulabi Gang, η ιστοσελίδα τους

Vice: A Flux of pink Indians

Al Jazeera English – Witness: Gulabi Gang

H υπό κατασκευή σελίδα του ήδη βραβευμένου ντοκυμαντέρ “Gulabi Gang” και μια συνέντευξη της σκηνοθέτιδας Nishtha Jain

Και για τα πιο πρόσφατα γεγονότα: Ινδία, η χώρα των φριχτών αντιθέσεων