Το κείμενο προσπαθεί να δώσει μια απάντηση στο ερώτημα που βρισκόμαστε και ποια είναι η φορά των γεγονότων και της μαζικής ψυχολογίας. Πριν από αυτό ασχολείται με την αθλιότητα της προπαγάνδας και την προπαγάνδα της αθλιότητας. Φέρνει στο προσκήνιο ένα πρόσωπο που δεν είναι γενικά γνωστό -την κυρία Χριστίνα Ταχιάου-, όχι για να την στοχοποιήσει προσωπικά αλλά για να αντλήσει από την περίπτωση της ένα απλό αρχετυπικό καθεστωτικό υπόδειγμα που το ίδιο το καθεστώς εκκολάπτει μαζικά. (συνοπτικό επαγγελματικό βιογραφικό της εδώ http://www.eventsinteractive.com/artion/cm.esp?id=50&pageid=_30J0XX5KE)
Δεν δείχνει την ίδια αβρότητα στο έτερο πρόσωπο της νεοελληνικής αθλιότητας τον γνωστό και μη εξαιρετέο Γιώργο Τράγκα, ένα πιο σύνθετο και επιδραστικό αρχετυπικό καθεστωτικό υπόδειγμα που κοροϊδεύει τον ίδιο τον εαυτό του. Αντιπαραβάλει αυτά τα δυο παραδείγματα προπαγάνδας για να καταδείξει την συμπληρωματικότητα τους στην σημερινή κατάσταση του γενικευμένου εκφασισμού και της καλπάζουσας κοινωνικής εξαθλίωσης. Η σκέψη για αντιπαραβολή ήρθε από την ίδια την κυρία Ταχιάου με ένα κείμενο της που η ίδια ονόμασε” Τράγκες Αγοράζεις Τράγκες σου Πουλάνε”
Όπως έγραψα το κείμενο είναι δυσυπόστατο. Και αμέσως μετά την απόπειρα αποδόμησης των δύο άκρων της σημερινής καθεστωτικής προπαγάνδας καταπιάνεται με πολύ σημαντικότερα ιστορικά ερωτήματα. Που είμαστε, γιατί βρεθήκαμε εδώ, τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε, ποια η φορά των εξελίξεων όπως έχουν διαμορφωθεί ως τώρα…
Τα τελικά του συμπεράσματα δεν είναι πρωτότυπα. Στα ίδια περίπου δυσοίωνα συμπεράσματα έχουν φτάσει ένα σωρό κείμενα πριν από αυτό. Εκεί που διαφοροποιείται είναι στην περιγραφή και στην ανάλυση της κατάστασης αλλά και στις εξηγήσεις που θέλει να δώσει γιατί εγκλωβιστήκαμε σε αυτή την κατάσταση.
Καλοδεχούμενη η κριτική σε αυτό αρκεί να γίνει από ανθρώπους που διάβασαν όλο το κείμενο και δεν πιάστηκαν από ένα μέρος του στρέφοντας το ενάντια στα άλλα που αγνοούν γιατί απλά δεν μπήκαν στον κόπο να τα διαβάσουν!
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Όσο έγραφα αυτό το κείμενο το indymedia παρέμενε εκτός λειτουργίας με το μήνυμα “Το Athens Indymedia και οι Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης βρίσκονται υπό καταστολή”
Άλλοτε κάτι τέτοιο θα είχε δημιουργήσει τρομερό ντρόρο κι ένα τσουνάμι αντιδράσεων ή έτσι πίστευα ο ίδιος… Τώρα η φίμωση του πιο πετυχημένου στην υφήλιο indymedia περνάει στην εκκωφαντική σιωπή των καθεστωτικών μέσων και στους κακιασμένους πανηγυρισμούς όλων των ειδών των φασιστών…(κι εντάξει το ιντιμίντια θα επανέρθει πιο ένδοξα και καλύτερα και από ποτέ γιατί είναι στην φύση του ανυπότακτου ίντερνετ να μην επιτρέπει τέτοιες ωμές αλλά και τεχνικά αστείες απόπειρες λογοκρισίας. Είναι το ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο που συμβαίνει αυτή η απόπειρα μαζικής λογοκρισίας που έχει την μεγαλύτερη σημασία. Σε μια εποχή που ο πήχυς της μαζικής αντίστασης έχει χαμηλώσει τόσο πολύ και φτάσαμε για ένα ανοιχτό κάλεσμα αλληλεγγύης στους αγωνιστές της Ιερισσού που δέχονται στο πετσί και στις πόρτες τους τον κρατικό φασισμό και γνωρίζει όλη η περιοχή τους το οικολογικό ολοκαύτωμα να θεωρείται επιτυχήμενη μια συγκέντρωση 4.000 σε ολάκερη Αθήνα με μπροστάρηδες τους αναρχικούς και ουρά τους πατριώτες…Και όταν πριν λίγους μήνες μόνο μια καθαρά αναρχική πορεία μπορούσε να μαζεύει χαλαρά 12.000…)
Κάτι έχει αλλάξει προς το χειρότερο κι αυτό δεν φαίνεται μόνο από την (παροδική και ατελής) φίμωση του ιντιμίντια…Κάτι ύπουλο και αδιόρατο που έχει μπει σαν θηλιά στον λαιμό μιας ολόκληρης κοινωνίας και παγώνει κάθε αυθόρμητη αντίδραση, εξουδετερώνει την οργή στην γέννηση της, σπέρνει με ευκολία την απογοήτευση και την παραίτηση, δίνει ζωή στους πιο λογικούς και παράλογους φόβους (Κι όχι δεν θέλω να μπω τώρα σε ιστορικές συζητήσεις για το πόσο η νοοτροπία του μέσου Έλληνα, η έλλειψη παιδείας του και το γάτζωμα του από το 1993 σε πελατειακές, ατομικιστικές, αρπαχτικές, ρατσιστικές συμπεριφορές τον οδήγησε στο σημερινό του χάλι…)
Με το indymedia πεσμένο και προσβάσιμο μόνο από tor (που σε όλες τις συνθήκες είναι η προτιμότερη μέθοδος αλλά λίγοι την ξέρουν όπως ακόμη λίγοι σχετικά έχουν Linux στο desktop τους…) κι επομένως άψυχο λόγω της έλλειψης κόσμου σ’ αυτό, έδωσα χρόνο σε άλλα σάιτς που σπάνια επισκέπτομαι.
Βρέθηκα στο protagon και εκεί βρήκα ένα πρόσφατο άρθρο κάποιας Ταχιάου που συνοδευόταν με διθυραμβικά σχόλια από κάτω του στυλ μπράβο!Επιτέλους κάποιος τα είπε! Καταπληκτικό το κείμενο σου αναφερόμενα στο παρακάτω κείμενο http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.ellada&id=23548
Το παραθέτω κι εδώ αυτούσιο προσθέτώντας εμβόλιμα σε καλά διακριτές παρενθέσεις και μαύρα γράμματα (τον δικό μου σχολιασμό.blackbatmarx) Κι αυτό γιατί το κείμενο με φρίκαρε με αναστάτωσε και με εξόργισε. Και μπράβο στην συγγραφέα του που το ‘κατόρθωσε’ αυτό γιατί έτεινα να πιστεψω ότι τίποτα πια δεν μπορεί να με οργίσει σε αυτή την χώρα…Ένιωθα ότι τα είχα δει όλα οργιζόμενος κάθε φορά και με το παραπάνω και απογοητευόμενος κάθε φορά και με το παραπάνω αντιμετωπίζοντας την γενική απάθεια και παραίτηση… (ας σημειωθεί ότι εδώ και κάποιο καιρό και ειδικότερα από τις 20 Φλεβάρη και την γενική απεργία φιάσκο ένιωθα κάπως στεγνός από οργή, μολυσμένος κι εγώ από το κλίμα της γενικής απάθειας και ήττας…)Κι όμως το κείμενο της κατάφερε να με οργίσει! Ανθρώπινα και γνήσια…Γιατί σε αυτό το μικρό κείμενο υπάρχει όλος ο κυνισμός, όλη η αδιαφορία, όλη η υποκρισία, όλη η αυτοταπείνωση και όλη η ψευδοπερηφάνεια αυτού του πράγματος που μας πίνει τώρα το αίμα...Εκεί εκφράζεται με χάρη και αυτοπεποίθηση ένας ξεδιάντροπος απολογητής της Μέρκελ και της Τρόικας που νιώθει περήφανος για την ξεδιαντροπιά του. Εκεί εμφανίζεται ο νέος τύπος ανθρώπου που παράγει αυτό το καθεστώς και η Ταχιάου είναι γνήσιο παιδί του…
Αυτό λοιπόν θέλετε; Το κατρακύλισμα στην απανθρωπιά που κατηγορεί τα θύματα της; Η τηλεόραση να λογοκρίνει την μετάδοση του πόνου που άλλοι φέρνουν και οι πολλοί συναινούν; Αυτός είναι ο νέος τύπος ανθρώπου του ΔΝΤ και της Τρόικας; Κλείσε τα μάτια στον πόνο του άλλου και αφού το κάνεις νιώσε θετικά;
Αρκετά με την εισαγωγή μου όμως. Ώρα να απολαύσουμε το κείμενο της αξιότιμης Ταχιάου...
(είναι αυτό με τα πλάγια γράμματα που δεν είναι έντονα…)
Μιλούσαμε με φίλη επιχειρηματία. Βρέθηκε, μετά τον αιφνίδιο θάνατο του συζύγου της, να αναγκαστεί να αφήσει τη δουλειά της για να κρατήσει την επιχείρησή του. Πολύ πεσμένες οι δουλειές της, όμως «παραμένουμε ανοιχτοί κι αυτό μετράει. Η μεγάλη κρίση για μένα ήταν όταν πέθανε ο άντρας μου κι έπρεπε με κάθε θυσία να κρατήσω ό,τι είχε φτιάξει».
Μου διηγήθηκε ένα πρόσφατο περιστατικό. «Μια πελάτισσά μου, δασκάλα, έκανε ανακαίνιση στο σπίτι της και αγόρασε υλικά από μένα. Κάποια στιγμή, μου είπε ότι ίσως δεν έπρεπε να κάνει ανακαίνιση, επειδή τόσα παιδιά πεινάνε και τόσος κόσμος είναι άνεργος.
Ένιωθε τύψεις επειδή έκανε ανακαίνιση στο σπίτι της!(λογικό και ανθρώπινο όταν αναλογίζεσαι πόσοι υποφέρουν και πεινάνε ενώ εσύ είσαι απασχολημένη με άλλης τάξεως προβλήματα όπως η ανακαίνιση! Μόνο τα τέρατα μένουν αδιάφορα στον ανθρώπινο πόνο…) Αναγκάστηκα(!) να της εξηγήσω πόσος κόσμος, από την άλλη, έφαγε ψωμί και δεν έχασε τη δουλειά του επειδή εκείνη έκανε ανακαίνιση. Το καταλαβαίνεις; Ένιωθε τύψεις!»(ακούς εκεί! Ρε αναισθησία θέλει! Άνήκουστο εμείς οι χορτάτοι που έχουμε την πολυτέλεια της ανακαίνισης να νιώθουμε τύψεις!). Σχολιάσαμε λίγο το ότι άνθρωποι που πληρώνονται από το Δημόσιο βρέξει-χιονίσει δυσκολεύονται να αντιληφθούν ότι δεν βρέχει για όλους λεφτά κάθε 15 μέρες (από τον κατακλυσμό χρημάτων οι μισοί μένουν απλήρωτοι και άλλοι μισοί πληρώνονται τα μισά από αυτά που έπαιρναν αλλά που να το αναφέρει αυτό η κυρία…)κι αδυνατούν να συλλάβουν τη σχέση ανάμεσα στη δική τους κατανάλωση και το μεροκάματο του ελεύθερου επαγγελματία. (την έχουν καταλάβει πολύ καλά την σχέση αυτή μιας και μετά τις μειώσεις στους μισθούς στο δημόσιο ήταν που ξεκίνησε η κατάρρευση των μικρών μαγαζιών...)
Και κατέληξε η φίλη μου: «Γιατί τα media καταρρακώνουν έτσι την ψυχολογία του κόσμου; Ακόμη κι άνθρωποι που διαθέτουν χρήματα, δεν ξοδεύουν, ενώ θα μπορούσαν να τονώσουν την αγορά. Όλη μέρα, όμως, βλέπουν κι ακούν σενάρια καταστροφής, καταθλιπτικά ρεπορτάζ, ζουν μια ατμόσφαιρα άρρωστη. Αυτό δεν πρέπει ν’ αλλάξει;».(τα (antimnimoniaka kai kala)μίντια φταίνε και όχι οι μειώσεις μισθών, η εκτόξευση της ανεργίας, η διάλυση στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων!)
Φυσικά. Υποστηρίζω με πάθος ότι αυτό που, πρώτα, χρειαζόμαστε είναι τονωτικές ενέσεις ηθικού.(έλα να ανεβάσεις το ηθικό των ανέργων και των ανθρώπων που μένουν δίπλα κυρία μου.Να δεις πόσο εύκολο είναι.Btw Ως τώρα πίστευα ότι ανεβαίνει μόνο με την προοπτική εξεγερμένων αγώνων, τώρα βλέπω ότι ούτε αυτό σε αυτή την νέα περίοδο έχει τόση ισχύ σαν ανορθωτής ηθικού…)
Δεν βλέπω, γενικά, τηλεόραση, εδώ και χρόνια ξεχνάω να την ανοίξω. Πιέζοντας τον εαυτό μου, τον τελευταίο καιρό, έβλεπα όσο άντεχα. Δυσκολεύομαι τρομερά να δω ολόκληρο δελτίο ειδήσεων ή εκπομπή με θέματα επικαιρότητας και καλεσμένους. Πόσο μάλλον, πρωινή ενημερωτική.
Διαβάζω συνέχεια σχόλια για «τα παπαγαλάκια του συστήματος», που «είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία» και «προωθούν τα συμφέροντα των αφεντικών τους και της τρόικας». Κάπου κρύβονται, φαίνεται, πολύ καλά. Τόσο καλά, που δυσκολεύομαι να τα δω.
Αντίθετα, να σας πω τι έχω δει τελευταία. Τον Νίκο Στραβελάκη μονίμως θυμωμένο με τα μέτρα. Τον Γιάννη Πρετεντέρη να μιλά για τους Τόμσεν και Σία λες και πρόκειται περί ηλιθίων και σαδιστών. Την Όλγα Τρέμη να αναρωτιέται εάν ο Όλι Ρεν κατέβασε ιδέα «σε κανένα χαμάμ των Βρυξελλών». Πού, αυτά; Στο τρισκατάρατο MEGA. (κατάλαβες; Έγινε αντιμνημονιακό και το μέγκα! Που φτάσαμε! Μα δεν θα έπρεπε να μιλάει πιο πολύ υπερ των μνημονίων και της τρόικας;ακούς εκεί να φέρνει και αριστερoύς!)
Τον Γιώργο Αυτιά να μιλά στις 7 παρά τέταρτο, πρωί Σαββάτου, για αυτοκτονίες (μα γίνονται τέτοια πράγματα; και πρέπει να λέγονται αν γίνονται!Πω πω σε τι κοινωνία είμαστε!Αυτά δεν λέγονται!Άκου εκεί αυτοκτονίες!)και για τον μπόγια (!) που μάζεψε ένα σκυλί που γαύγισε στους τροϊκανούς και παραλίγο να το θανατώσει (ο μπόγιας) επειδή τους γαύγισε. Την Ελένη Καλογεροπούλου να έχει απροκάλυπτα το ρόλο του εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ. (συριζαίικο έγινε το σκάι τώρα! Και στοχοποιούμε και ποιος είναι ο αρχισυριζαίος εκεί!Απόλυση τώρα Αλαφούζε!Προσέλαβε την Ταχιάου!Αυτή είναι άξια και δεν θα είχε απροκάλυπτα το ρόλο του εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ όπως η Ελένη Καλογεροπούλου που πρέπει να απολύσεις!)Δημοσιογράφους της «Αυγής» να βγαίνουν σε παράθυρα για να μιλήσουν ως ΣΥΡΙΖΑ.(ακούς εκεί να δίνεται λόγος στο Σύριζα και σε δημοσιογράφους της Αυγής που μιλάνε ως ΣΥΡΙΖΑ!) Τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο να φιλοξενεί τον Νότη Μαριά των ΑΝΕΛΛ. Τον Γιώργο Τράγκα να χαριεντίζεται μια με τον Αλαβάνο και τον Γλέζο και μια με τους Χρυσαυγίτες.(που είναι ίσα και όμοια για να μην ξεχνιόμαστε ε;το ίδιο και οι ρατσιστές που έχουν για θεούς τους αυτούς που έβαλαν ανθρώπους σε φούρνους και έκαναν βιομηχανοποιημένες γενοκτονίες το ίδιο και άνθρωποι που δεν είναι ρατσιστές, θέλουν ο εργάτης να έχει δικαιώματα και η γυναίκα να είναι ίση με τον άνδρα. Και το ίδιο Γλέζος και χρυσαυγίτες!) Την Πόπη Τσαπανίδου να εξαπολύει μύδρους εναντίον της τρόικας. Πού γίνονται αυτά; Στο συστημικό ΣΚΑΪ.(είπαμε! Αλαφούζε πάρε χατζάρα και απόλυσε αβέρτα τους αντιμνημονιακούς που ταϊζεις αν θες να είσαι πραγματικά συστημικός. Ρόμπα σε έκανε η Ταχιάου!)
Την Έλλη Στάη να έχει πάντα στα πάνελ της εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ. (εγκλήματα κατά της τρόικας και των ενέσεων ηθικού είναι αυτά!)Πού συμβαίνουν αυτά; Στην κρατική ΝΕΤ. Α, να μην το ξεχάσω, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και το ΚΚΕ, διαμαρτυρήθηκαν με πάθος για την «πράξη ωμής λογοκρισίας και πολιτικής δίωξης» που σήμανε η διακοπή της πρωινής εκπομπής του Κώστα Αρβανίτη και της Μαριλένας Κατσίμη.(μα η λογοκρισία και η δίωξη ήταν μόνο μια ένεση ηθικού!Τα άλλα είναι προπαγάνδα της αριστεράς!)
Για τον Λάκη Λαζόπουλο στον Alpha είναι περιττό, νομίζω, να γράψω οτιδήποτε. Δεν έχω δει, εξάλλου, τελευταία, αλλά είμαι σίγουρη ότι έχετε δει και δεν χρειάζεται να πλατειάζω. Δε θα πω οτιδήποτε, επίσης, για τους επαναστάτες καλλιτέχνες, που συναγωνίζονται ο ένας τον άλλον σε αντιτροϊκανισμό και αντιμερκελίτιδα.(ακόμη και με την αστεία θεωρία της για τις ενέσεις ηθικού βλεπεις ότι τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά του ηθικού αυτού του λαού έγιναν από την τρόικα και τα μνημόνια της! Αλλά ποιους εννοεί εδώ η κυρία άραγε όσον αφορά τους καλλιτέχνες;Πετάμε μια λάσπη για επαναστάτες καλλιτέχνες και ξεμπερδεύουμε;)
Είδα, επίσης, ένα σωρό ψυχοβγαλτικά και υπερβολικά ρεπορτάζ, τραβηγμένα από τα μαλλιά, προκειμένου η ατμόσφαιρα της φτώχειας να τονίζεται (λες και η γενικευμένη φτώχεια μπορεί να τονιστεί με ρεπορτάζ που το περισσότερο που μπορούν να κάνουν είναι να την δείξουν ατελώς…)και να η μιζέρια να μας περιβάλλει.(και για την μιζέρια τα φταίνε τα κανάλια και οι υπερβολές τους όχι η πραγματικότητα!) Εννοείται ότι δεν λέω ότι δεν υπάρχει φτώχεια, έτσι; (από που εννοείται και πως; Εδώ η κοροϊδία έχει ξεπεράσει κάθε όριο αλλά η κυρία Ταχιάου εννοεί να μην την παρεξηγήσουμε κιόλας!)Άλλο αυτό, όμως, κι άλλο η ολοήμερη προπαγάνδα που υφίσταται ο ταλαίπωρος τηλεθεατής.(προπαγάνδα ότι υπάρχει γενικεύμενη φτώχεια και αυξανόμενη εξαθλίωση; Τι άλλο θα άκουσουμε από την Ταχιάου;; Αλλά περιμένετε έχει κι άλλα!) Με τι καρδιά να προσπαθήσεις να δουλέψεις, να αγωνιστείς, να τρέξεις, να αναζητήσεις, να κατεβάσεις ιδέες, όταν όλοι (το όλοι εννοεί όλα τα κανάλια!)βάζουν τα δυνατά τους για να σε πείσουν ότι είσαι κι εσύ χαμένος, όπως κι όλοι οι άλλοι; Στο «όλοι», βέβαια, δεν περιλαμβάνονται οι ακριβοπληρωμένοι «προστάτες του λαού».(Εδώ Ταχιάου καρφώθηκες και απέδειξες το είδος της γκαιμπελίστικης τροϊκανής δημοσιογραφίας που ασκείς. Δες συντακτικά το τερατούργημα που γέννησες… )
Για το τι ακούγεται στο ραδιόφωνο, δεν θα το σχολιάσω καν. Ντρέπομαι. (μα είδατε; Η Ταχιάου έχει τελικά το αίσθημα της ντροπής και κοιτάχτετε για ποια πράγματα το κρατάει η Ούτε για τις εφημερίδες και για ενημερωτικά site θα μιλήσω, όπου δυσκολεύομαι, συχνά, να βρω αντιστοιχία ανάμεσα στον πομπώδη και τρομοκρατικό τίτλο και το αδύναμο ρεπορτάζ ή τη «χλωμή» είδηση. Δε θα αναφερθώ ούτε σε αρθρογράφους οι οποίοι ξαφνικά εμφανίζονται οπαδοί του «φταίει η τρόικα για ό,τι μας συμβαίνει». Θα μείνω μακριά κι απ’ το σχολιασμό των άγριων επιθέσεων με χυδαίους χαρακτηρισμούς εναντίον δημοσιογράφων που δεν κραδαίνουν το λάβαρο της επανάστασης από «αντισυστημικά» media. (και καλά θα κάνεις ψευτοάμεμπτη δημοσιογραφίσκε του σωλήνα…Ο σχολιασμός πάντως εδώ ανοιχτός είναι…)
Το μόνο που θα πω, είναι ότι τα άτιμα «τα παπαγαλάκια του συστήματος και της τρόικας» είναι πολύ καλά κρυμμένα. (μπα! εμείς τα έχουμε φάει στην μάπα εδώ και χρόνια. Έχουν κι ονόματα. Τρέμη-Πρετεντέρης-Καψής και πόσοι άλλοι που άσκησαν τον πιο χυδαίο ψυχολογικό πόλεμο για να φανούν τα μνημόνια και το ΔΝΤ μονόδρομος. Και αυτό ισχύει από το 2010 τουλάχιστον…)Κι ότι αν είσαι άνθρωπος των media και ντρέπεσαι να βρεθείς στα ίδια «μαγαζιά» με Αυτιάδες και Τράγκες, Λαζόπουλους και τρομολάγνους, (Τα ονόματα του στυλ Τρέμη-Πρετεντέρης-Καψής φυσικά λείπουν και όλοι οι άλλοι είναι ίσα και όμοια! Α όχι η κυρία Ταχιάου δεν ισοπεδώνει και δεν τσουβαλιάζει. Αυτό το κάνουν μόνο οι λαϊκιστές αντιτροϊκανοί και αντιμέρκελ τύποι) αν αρνείσαι να φιλήσεις κατουρημένες ποδιές προκειμένου να βρεθείς σε κρατικά κανάλια, δεν έχεις και πολλές επιλογές.(και εσύ πώς βρέθηκες στην ΕΤ3 ένα φεγγάρι; Τις φίλησες και γι’ αυτό δείχνεις τόσο σίγουρη σε αυτό που ισχυρίζεσαι;Καταρχήν η πρόταση σου αν αρνείσαι να φιλήσεις κατουρημένες ποδιές δεν έχεις και πολλές επιλογές είναι το απαύγασμα της πρόστυχης υπουδούλωσης…)
Το σύστημα είναι πιο δυνατό από σένα. (Για τον εαυτό σου μίλα και μην γενικεύεις τέτοια απόλυτα συμπεράσματα σαν κλασικός άφρονας συντηρητικός. Κι ας είσαι βασιλικότερος του βασιλέως ε Ταχιάου; Σε αυτή σου την πρόταση”το σύστημα είναι πιο δυνατο από σένα που την παρουσιάζεις αξιωματικά σαν την υπέρτατη αλήθεια δείχνεις την δική σου υποταγή και σκλάβωμα στο σύστημα και την λειτουργία του. Που μην ξεχνιόμαστε στα ψηλά του σκαλοπάτια είναι πολύ χρήμα. Και η προσδοκία κάποιων για το πολύ χρήμα κινητοποιεί όλη την ζωή τους.Και δεν πάνε οι άλλοι να πεθαίνουν….Ο ίδιος ο μαυραγοριτισμός βασίζεται σε αυτή την απλή κυνική ‘αλήθεια’ Εδώ βρίσκεται το μυστικό του συστήματος. Η αλλοτρίωση ο εκμαυλισμός και η υποδούλωση των ανθρώπων από το χρήμα…Η τυφλή λατρεία του χρήματος και το χρήμα της λατρείας…)Εξάλλου, δεν θέλει εσένα, δεν έχει ανάγκη εσένα. (από τόσο ξεφωνημένους τροϊκανούς που βαφτίζουν και τον Πρετεντέρη και την Τρέμη αντιτροϊκανούς ε;!)Δεν πουλάς. Έχει τους Τράγκες. Αυτοί πουλάνε. Αυτούς σου πουλάει.
Το ζήτημα είναι γιατί το κοινό αγοράζει Τράγκες. Ο καθένας ας απαντήσει μόνος του.(!!) (το βασικό που έχει να απαντήσει ο καθένας καταρχήν είναι τι σχέση έχεις εσύ Χριστίνα με αληθινή δημοσιογραφία και δημοσιολογία! Τόσο ρηχό και απάνθρωπο κείμενο όσο το δικό σου είχα καιρό να δω! Και παρουσιασμένο με τόση σιγουριά και έπαρση-νομίζεις ότι πηγαίνοντας με τρόικα και εξυμνόντας την υποταγή σώζεις κάτι ε; ότι εσύ θα γλυτώσεις από το γενικό κακό που χτυπάει και θα χτυπήσει χειρότερα με μανία ολόκληρα κομμάτια του πληθυσμού; Το κοινό κακόμοιρη Ταχιάου είναι ίσο με σένα και δεν είναι κοινό αλλά ξεχωριστοί άνθρωποι. Δεν έχουν ανάγκη- αν θέλουν -να αγοράσουν τίποτα. Ούτε Τράγκα ούτε Ταχιάου ούτε και μένα που σου γράφω και που ούτως ή άλλως συνειδητά έχω αποσυνδέσει το μπλόγκινγκ ελεύθερης γνώμης και άποψης από κερδοσκοπικά κίνητρα και ελατήρια…)
ΕΞΗΓΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΜΙΑ ΑΡΧΕΤΥΠΙΚΗ ΟΨΗ ΤΗΣ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑΣ
Μόλις είδαμε την μια όψη της άθλιοτητας. Αυτό το άτομο δεν ντρέπεται να αυτοαποκαλείται δημοσιογράφος -(ντρέπεται όμως για αυτά που λένε άλλοι δημοσιογράφοι που θα μιλήσουν κατά της τρόικας και θα αναδείξουν την κοινωνική εξαθλίωση!) κυρήττοντας την πιο ξεδιάντροπη και επιθετική υποταγή στα μνημόνια και στην τρόικα. Φαντασιώνεται μέσα στον ραγιαδισμό της ότι το μέγκα είναι αντιμνημονιακό (!) ότι για το κλίμα της απελπισίας και της απόγνωσης που υπάρχει φταίει η τηλεόραση και η ψευδής υπερπροβολή της αθλιότητας και όχι η ίδια η αντικειμενική αθλιότητα που υπάρχει και σαρώνει αρνητικά τα πάντα. Στα δυτικά προάστεια που μένω και που το μέγεθος της κοινωνικής τους κατάρρευσης έχει φτάσει σε επίπεδα που σε καμιά τηλέοραση δεν έχει αναδειχτεί το ερώτημα αναδύεται από μόνο του: μα που ζει αυτή η κυρία; Σε ποια προστατευμένη αποστειρωμένη γυάλα; Πως γίνεται κάποιος να έχει χάσει τόσο την επαφή με την στοιχειώδη κοινωνική πραγματικότητα;
Γίνεται και παραγίνεται! Χρειάζεται πρώτα πρώτα να νομίζεις ότι η κοινωνική εξαθλίωση αυτή που έχει καλπάσει τα τελευταία χρόνια είναι μια εξογκωμένη προπαγανδιστική εικόνα. (και να είσαι και τόσο ηλίθιος ώστε να μην αναρωτηθείς καν τι χρησιμότητα έχει μια τέτοιου είδους προπαγάνδα…) Όμως αυτό δεν είναι αρκετό. Και η Ταχιάου δεν είναι τόσο χαζή ώστε να είναι απλά ένα θύμα των δικών της φαντασιώσεων. Στο κείμενο της εγκαλεί καθεστωτικούς δημοσιογράφους που ίδρωσαν και εκτέθηκαν για να προασπίσουν την τρόικα σαν αντιτροϊκανούς και αντιμέρκελ. Απευθύνει την πιο ύπουλη έκκληση λογοκρισίας για τους εκπροσώπους της αριστεράς (που όλο τους καλούνε και έχει καταντήσει πια ανυπόφορο να τους βλέπεις!) εξισώνοντας τους αβασάνιστα με τα κατακάθια της ναζιστικής χρυσής αυγής. Εγκαλεί τα μεγάλα αφεντικά ότι δεν είναι τόσο φιλομνημονιακά όσο θα έπρεπε και υπόγεια τους γνέφει να την εμπιστευτούν αξιοκρατικά. Με αυτή θα έχουν τον πιο σίγουρο φιλομνημονιακό δημοσιογράφο που δεν θα κρύβεται και θα δίνει ενέσεις ηθικού από την τηλεόραση για να αλλάξει προς το καλύτερο την κοινωνική πραγματικότητα (που είπαμε είναι ζοφερή όχι λόγω μνημονίων, ανεργίας, μισθών πείνας κλπ αλλά λόγω της κακής αντιμνημονιακής τηλεόρασης που τονίζει την φτώχεια σαν πραγματικότητα!) Η Ταχιάου πετάει το γάντι σε αυτά τα αφεντικά. Σας κατηγορούν για μνημονιακά και δεν είστε καν τέτοια. Θέλετε πραγματικά να στηρίξετε μνημόνια και μάλιστα μέσα σε ένα κλίμα ανάτασης και αισιοδοξίας; Εδώ είμαι εγώ και το αξίζω.
Τέτοιος ξεπεσμός της δημοσιογραφίας για να εξωραϊστεί η κοινωνική φρίκη ΚΑΙ για να προωθηθούν ιδιοτελή προσωπικά συμφέροντα δείχνει σε τι κατάντι έχει βρεθεί το μέρος…(και δεν χρειαζόμασταν καν αυτό το παράδειγμα για να ξέραμε σε τι κατάντι ούτως ή άλλως έχει πέσει…)
Θα μπορούσε εδώ να ακουστεί ένας αντίλογος. Απλά η Χριστίνα δεν ξέρει και τα γράφει αυτά. Αν έρθει μια βόλτα από τα δυτικά προάστια, δει τα κλειστά μαγαζιά, τα σπίτια των ανθρώπων που έχουν αυτοκτονήσει (όπως πρόσφατα κι ένας δικός μου γείτονας και όχι αυτό το περιστατικό δεν έφτασε καν στα κανάλια κυρία Ταχιάου), τα καταθλιπτικά και παραμορφωμένα από την δυστυχία πρόσωπα τότε ίσως να ντραπεί για όλα όσα έγραψε και να ανακαλέσει τις αηδίες της που προσβάλουν την ίδια την πραγματικότητα και τους ανθρώπους της. Σαν την πλούσια ηρωίδα του Τζακ Λόντον στην σιδερένια φτέρνα όταν την πήγαν μια βόλτα στην κοινωνική άβυσσο της εποχής της…
Αλλά δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι το συνάφι αυτό δεν γνωρίζει. Γνωρίζει και όχι μόνο αδιαφορεί αλλά θεωρεί αυτή την έκθεση της εξαθλίωσης προπαγανδιστική και επιζήμια. Εκπροσωπεί το πιο επιθετικό κομμάτι μιας κανιβαλικής κοινωνίας που ζητάει προπαγανδιστικές ενέσεις ηθικού ώστε να μην επηρεαστεί αρνητικά ΚΑΙ η τάξη που υπηρετείται από την περιρέουσα απελπισία. Το ζουμί του κειμένου της ήταν:Ας πεθαίνουν κι ας δυστυχούν οι φτωχοί. Έτσι δεν ήταν πάντα; Εμάς να μην μας παίρνει από κάτω και απαιτούμε και από την τηλεόραση να μην συνηγορεί σε αυτή την απελπισία. Δεν θα νιώσουμε εμείς τύψεις για την δυστυχία των άλλων. Δεν φταίει η τρόικα, δεν φταίνε τα μνημόνια. Αυτά είναι η σωτηρία μας. Φταίει η τηλεόραση που τονίζει την φτώχεια και κόβει την όρεξη σε κάποιους που έχουν λεφτά να τα ξοδέψουν. Κι αν καίγονται νέοι από μαγκάλια εμείς πρέπει να το βουλώνουμε. Ναι! αυτό ζήτησε η κυρία σε άλλο άρθρο της. Δεν θα ασχοληθώ και με αυτό! Απλά παραθέτω ένα πολύ μικρό απόσπασμα από το κείμενο της.”Πόσο δύσκολο είναι να το βουλώσουμε;” Τα υπόλοιπα εδώ: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.ellada&id=22524
)
Αν μη τι άλλο η κυρία Ταχιάου απέδειξε ότι πίσω από κάθε Πρετεντέρη, πίσω από κάθε Κάψη, πίσω από κάθε Τρέμη υπάρχει μια στρατιά από ανθρωπάκια wannabe μεγαλοδημοσιογράφους που θέλουν να τους αντικαταστήσουν όντας πιο κυνικοί, πιο μνημονιακοί και πιο ξεδιάντροποι και από αυτούς τους ελεεινούς μεγαλοδημοσιογράφους του ΔΝΤ και της τρόικας… Έλλειψη τέτοιων ανθρωπάκων δεν υπάρχει στην εποχή μας και δυστυχώς…
ΟΤΑΝ ΤΑ ‘ΑΚΡΑ’ ΑΛΛΗΛΟΣΥΜΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΤΟΥ. Ταχιάου-Τράγκας: Το -δυσαρμονικό-αλληλοσυμπλήρωμα της αρχετυπικής προπαγάνδας στην υπηρεσία για τον πλήρη εκφασισμό της κοινωνίας και του κράτους και την πλήρη αποδοχή της εμπεδωμένης κοινωνικής εξαθλίωσης…
Ο Τράγκας φαίνεται να βρίσκεται στον αντίποδα της Ταχιάου. Δηλώνει κάργα αντιμνημονιακός. Μιλάει για κατοχή. Βρίζει όλα τα κανάλια σαν ξεπουλημένα στην Μέρκελ. Αφουγκράζεται την κοινωνική απελπισία και την εκφράζει. Κι όμως όπως θα δούμε είναι το ίδιο καλούπι με την από πάνω κυρία και χειρότερος.
Ο Τράγκας κατάλαβε εύκολα αυτό που θεατρινίστικα αδυνατεί να καταλάβει η Ταχιάου. Κατάλαβε γιατί πουλάει το να παρουσιάζεσαι βέρος αντιμνημονιακός και να μιλάς για κατοχές. Και επίσης κατάλαβε νωρίς νωρίς ότι το να πουλήσεις το αντίθετο και να παρουσιαστείς σαν αιώνιος υποστηρικτής του ΔΝΤ και της Τρόικας στις δεδομένες συνθήκες θα ήταν αυτοκαταστροφικό. (όπως το κατάλαβαν όψιμα και οι γκανιάν μνημονιακοί μετά και το τρίτο μνημόνιο…). Ξέρει ότι η κοινωνία είναι σε διάλυση και αυτό δεν είναι προπαγανδιστικό τρυκ αλλά η αδήριτη πραγματικότητα. Ξέρει σε τι απόγνωση έχουν φτάσει ολόκληρα κοινωνικά στρώματα και πόσο ανάγκη έχουν από αντιμνημονιακό λόγο που τα θυματοποιεί και τα ηρωποιεί. Οι κραυγές του είναι βαλβίδα εκφόρτισης και σήμα δικαίωσης ενός πραγματικού πόνου. Κι όσο πιο ουρανομήκεις και ασταμάτητες ήταν αυτές οι κραυγές ενάντια στο ‘κατοχικό κατεστημένο’, όσο πιο δραματοποιημένη η περιγραφή της κοινωνικής φρίκης τόσο πιο αρεστός γινόταν ο ίδιος στην μάζα που υποφέρει και στενάζει αλλά δεν έχει την αξιοπρέπεια να εξεγερθεί…
Και όμως ήταν αυτός που προσλήφθηκε από τον τροϊκανό εφοπλιστή Αλαφούζο και όχι η Ταχιάου. (πώς μετά αυτή να μην νιώσει αδικημένη και να μην κατηγορήσει το Σκάι σαν αντιμνημονιακό!)
Η πρόσληψη του σηματοδότησε δυο πράγματα. Πρώτον ότι και τα πιο φιλομνημονιακά κανάλια μετά και το τρίτο μνημόνιο δεν μπορούσαν να σταθούν αν δεν είχαν και ένα άρωμα κριτικής στην κατεστημένη πολιτική. Είχαν ήδη απαξιωθεί στα μάτια του κόσμου υπερβολικά, είχαν στοχοποιηθεί σαν φορείς της σημερινής πολιτικής και είχε αναδειχτεί με λεπτομέρεια ο ρόλος τους για να επανανομιμοποιηθεί πολιτικά ένα καθεστώς που στις 12 Φλεβάρη ένιωσε την ανάσα της εξέγερσης ξαναφέρνοντας με μαζική ψυχολογική τρομοκρατία -για διάλυση της χώρας αν έβγαινε ο Τσίπρας…-στην εξουσία πολιτικές δυνάμεις που είχαν φανεί ότι είχαν ξοφλήσει. (και με τι ψυχολογικό πόλεμο ε; Θυμόμαστε την στάση τους τον Μάη του 2012…)
Σε αυτές τις συνθήκες που τα κανάλια βγήκαν νικηφόρα αλλά και λαβωμένα χρειάζονταν ένα ρετουσάρισμα και ο Τράγκας είναι ιδανικός για τέτοια…
Δεύτερον και χειρότερο έπρεπε να ξεπλυθεί η χρυσή αυγή από το εγκληματικό της πρόσωπο και να συντηρηθεί σαν μεσαία πολιτική δύναμη μέσα στο ελληνικό χάος. Ο Guardian αφιέρωσε ολόκληρο άρθρο για την χρηματοδότηση της χρυσής αυγής από τους εφοπλιστές κι αυτή με την σειρά της δεν έκρυψε την αγάπη της για την τάξη τους μέσα στην βουλή ψηφίζοντας με ΝΔ ΠΑΣΟΚ ό,τι νομοσχέδιο τους διευκόλυνε και τους εξυπηρετούσε. Το ότι η χρυσή αυγή είναι η πιο αποκρουστική συστημική δύναμη μέσα στον ναζισμό της είναι κοινή πεποίθηση σε όλους όσους έχουν αγωνιστεί στον δρόμο και σε ανοιχτά κινήματα αντίστασης.Δεν έχω κάτι να προσθέσω σε όσα έχω γράψει κατά καιρούς για αυτή την φιλόδοξη ναζιστική συμμορία και ενδεικτικά παραθέτω ένα κείμενο μου για όσους ‘ξέχασαν’.Ο εκμηδενισμός της χιτλερικής αυγής (aka χρυσής αυγής), η φύση του καθεστώτος και η Ζωή
Το ότι θα φτάναμε να βλέπαμε όμως ολόκληρο λόχο από ηγετικά της στελέχη να φιλοξενούνται στο κανάλι του εφοπλιστή στον ‘αντιμνημονιακό’ Τράγκα χωρίς αντίλογο και με πατρονάρισμα αυτού του ‘δημοσιογράφου’, ε αυτό αποκαλύπτει από μόνο του σε τι χάος και θρασύτατο εκφασισμό έχει βρεθεί όλη η ελληνική κοινωνία.
Οι οβιδιακές μεταμορφώσεις του Τράγκα είναι βέβαια γνωστές από παλιά. Από πολέμιος του Μητσοτάκη(τότε ήταν στις δόξες του!) φίλος του Καραμανλή μετά πολέμιος του μετά φίλος του Σαμαρά μετά πολέμιος του κ.ο.κ. Αλλά ξεπέρασε τον ίδιο τον εαυτό του όταν έγινε η τσιρλίντερ του ελληνικού ναζισμού μέσα στο κανάλι του σκάι κι όταν πριν λίγο καιρό σε πολύ μικρότερο κανάλι εμφανιζόταν τιμητής του Γλέζου!
Δικαιώθηκαν πλήρως οι αναρχικοί που είχαν βγάλει την αφίσα με τους αλήτες ρουφιάνους δημοσιογράφους στο σύνταγμα το 2011 και είχαν βάλει μέσα της και την μάπα του Τράγκα. Τότε πολλοί είχαν εκφράσει ενστάσεις. Το σκληρό και καλά αντιμνημονιακό προφίλ του Τράγκα τού είχε δώσει κάποια αίγλη που τον διαφοροποιούσε από ξεφωνημένα παπαγαλάκια του ΔΝΤ. Αλλά στον Τράγκα υπήρχε πάντα ο ίδιος χυδαίος καιροσκοπισμός, η ίδια έλλειψη συνοχής, η ίδια περιφρόνηση σε στοιχειώδεις ανθρώπινες αξίες, η ίδια ψυχωσική περιφρόνηση της πραγματικότητας με αυτό της Ταχιάου. Η διαφορά είναι ότι αυτός ήξερε να πουλάει καλύτερα και πιο επιθετικά το αλλοπρόσαλλο προϊόν του από την αφελή Ταχιάου. Είχε το ταλέντο να επιπλέει στον αφρό όταν όλα φαίνονταν να βουλιάζουν. Μόνο που τώρα έμπλεξε για τα καλά και πλέον θα είναι αφύσικα δύσκολο να ξεμπλέξει ό,τι οβιδιακές μεταμορφώσεις κι αν κάνει. Γιατί το να προωθείς και να συμπορεύεσαι με τα χειρότερα ναζιστικά σκουλήκια είναι να σαν διαβαίνεις μια γέφυρα που κόβεται όσο την περνάς. Επιστροφή δεν υπάρχει. Το γνωρίζει καλά αυτό και ο Χίος που από τότε που άρχισε ανοιχτά να προωθεί τους ναζί βρέθηκε ανεπίστρεπτα στο δικό τους γκέττο. Η επιλογή όμως του Τράγκα ήταν υπολογισμένη και καλά μελετημένη όσο κι αν εκ των υστέρων συνεχίζει να τον αγχώνει και να τον ιδρώνει. Ο καιροσκόπος αφουγκράστηκε κάτι καινούργιο, κάτι που δεν υπήρχε το 2010-2012, κάτι ανατριχιαστικό που όλοι το βιώνουμε. Κι ήταν αυτό που τον έκανε πρόθυμη τσατσά του ναζιστικού υπόκοσμου σε πλήρη συμφωνία με το αφεντικό του που ακόμη τον ταΐζει.
Είναι αυτή η αλήθεια που εμείς οι αγωνιστές του δρόμου δεν θέλαμε με τίποτα να παραδεχτούμε, απωθούσαμε, ξορκίζαμε μέχρι που οι κακοήθεις μας την έτριψαν στην μούρη σε μια στιγμή που κι εμείς αναρωτιόμασταν αν αυτό ισχύει:
Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ ΕΜΠΕΔΩΝΕΤΑΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
Ισχύει ότι σε περίοδους κοινωνικής αποσύνθεσης όταν ολόκληρες τάξεις πετιούνται στον δρόμο ή/και ξεζουμίζονται απάνθρωπα όλα γίνονται δυνατά. Το καλύτερο που θα γεννήσει κάτι νέο και ελπιδοφόρο και το χειρότερο που θέλει να θάψει όλη την κοινωνία στον φασιστικό γύψο και στην παγιωμένη εξαθλίωση. Όταν όμως ξεκινά μια τέτοια και τόσο χαοτική διαδικασία ο χρόνος είναι εχθρός (ειδικά σε μικρά έθνη που δεν έχουν ανεξάντλητες δυνάμεις αντίστασης και την όμορφη πολυτέλεια μιας πολυπληθής και επιβλητικής νεολαίας…) Οι ευκαιρίες για το καλύτερο απαιτούν τρομερή κοινωνική ενέργεια και το χειροπιαστό της άμεσης υλοποίησης τους.(ή έστω την προοπτική της άμεσης υλοποίησης…) Διαφορετικά κινδυνεύουν να γίνουν σκιάχτρα που δεν πείθουν κανένα και έτσι στέκονται τραγικά αδύναμες να εμπνεύσουν αφήνοντας κιόλας ανοικτή την πόρτα για το χειρότερο…
Η περίοδος 2010-2012 όταν πρωτοήρθε το ΔΝΤ και τα μνημόνια φαντάζει ήδη μια άλλη εποχή. Μια εποχή μεγάλου σοκ αλλά και μεγάλων κοινωνικών αντιστάσεων. Τότε πάρθηκαν τα πιο ανήκουστα αντικοινωνικά μέτρα αλλά και τότε άνθισε ένα διαρκές πολύμορφο και επίμονο κίνημα αντίστασης. Με μαχητικές και συγκρουσιακές γενικές απεργίες, με συνεχείς εκκλήσεις για ανυπακοή που έπεφταν σε γόνιμο κοινωνικό έδαφος, με το κίνημα των καταλήψεων των πλατειών και του ίδιου του συντάγματος να απολαμβάνει τρομερή δημοφιλία και έμπρακτη στήριξη, με φρέσκες ζωογόνες ιδέες για άμεση δημοκρατία, αυτοοργάνωση και αλληλεγγύη της πράξης. Και όλα αυτά έγιναν κόντρα στα πιο τρομοκρατικά ΜΜΕ, ενάντια σε λογικές συλλογικής ευθύνης όπως εκφράστηκαν στο μαζί τα φάγαμε ή στο ύποπτα αδιευκρίνηστο έγκλημα της Μαρφίν με ξεκάθαρο ηθικό αυτουργό τον Βγενόπουλο και με φρέσκια την τεράστια εκλογική υποστήριξη που είχε πάρει ο Παπανδρέου.
Αυτή η περίοδος φαίνεται να έχει τελειώσει και λες και με το τέλος της παρήκμασαν και οι βασικές αξίες της ανθρωπιάς και της αλληλοβοήθειας ενώ διαδοχικά μια άλλη ατμόσφαιρα τείνει να εμπεδωθεί. Αυτή της ήττας, της εγκατάλειψης, της κυνικής αδιαφορίας, της εσωστρεφής πίκρας και του εύκολου μικρόνοου αλληλοφαγώματος. Αντιστάθηκα σε αυτή την διαπίστωση (πάντα με είχαν για υπεραισιοδοξο που δεν κάμπτεται από εξωτερικές δυσκολίες…) για μήνες και προσπαθούσα να πιαστώ από γεγονότα και καταστάσεις που έδειχναν κάτι άλλο. Χρειάστηκε η γενική απεργία της 20 Φλεβάρη μαζί με έναν συνδυασμό άλλων γεγονότων για να σπάσουν και οι τελευταίες αυταπάτες μου (βοήθησε και η κακοήθεια κάποιων κομπλεξικών που μου έγραψαν χαιρέκακα μετά το φιάσκο εκείνης της γενικής απεργίας που είναι η εξέγερση οεο!Γίναμε και στόχοι χλευασμού γιατί υπήρξε μέσα μας η (έστω φρούδα) ελπίδα για εξέγερση!Τι λέμε τώρα…)
Ξαφνικά νιώσαμε όσοι επιμέναμε να αγωνιζόμαστε (ή τουλάχιστον μια σεβαστή μερίδα αυτών…) ότι είμαστε τα κορόιδα και οι αναλώσιμοι μιας κοινωνίας που έχει ήδη παραδοθεί, ήδη παραιτηθεί, ήδη αυτοταπεινωθεί… Και μας κατέλαβε εξ απήνης μια παγερή και αδυσώπητη διαπίστωση ότι όλη η κοινωνία έχει περάσει σε κατάθλιψη και αποσύνθεση …
Κοιτώντας πίσω θεωρώ κομβικά δυο σημεία:
α) Την αδυναμία μας να δώσουμε συνέχεια στην εξέγερση της 12 Φλεβάρη 2012. Η εξέγερση που τους φόβισε και επέσπευσε την προκήρυξη εκλογών και που δυστυχώς εμείς δεν μπορέσαμε να σταθούμε στο ύψος της και να της δώσουμε την διάρκεια που της άξιζε και της αναλογούσε…Στις 12 Φλεβάρη και για κάποιες ώρες είχε ενωθεί εξεγερσιακά το κίνημα του Ιούνη και της κατάληψης του συντάγματος και αυτό της Εξέγερσης του Δεκέμβρη. Είχαν σοβαρούς λόγους οι δυνάστες μας να τρομοκρατηθούν από αυτή την αυθόρμητη ένωση δυο τόσο τρομερών κινημάτων. Για εκείνη της εξέγερση είχα γράψει ένα μεγάλο κείμενο με τίτλο ΕΞΕΓΕΡΣΗ:12 Φλεβάρη 2012:Ο Δεκέμβρης Συναντά τον Ιούνη
β) Τις εκλογές του Ιούνη. Είχα προειδοποιήσει πόσο καταστροφικό για την μαζική ψυχολογία θα ήταν αυτά τα καθάρματα να επανανομιμοποιηθούν.ΠΡΟΣΟΧΗ!Κίνδυνος νομιμοποιημένης κυβέρνησης μνημονίων και φασισμού μπροστά μας!Κάποιοι αυτό το παρεξήγησαν σαν όψιμη και καιροσκοπική υποστήριξη στο σύριζα και αναλώθηκαν σε ένα σκεπτικό ότι υποχρεούμαστε -από θέση αρχής!χα-να είμαστε αδιάφοροι για την έκβαση των εκλογών όταν ΟΛΑ ούρλιαζαν για το αντίθετο. Αν δεν είχε τότε υποτιμηθεί ο κίνδυνος και αυτοί είχαν ηττηθεί εκλογικά τώρα θα είχαμε να πλακωνόμαστε με τον Τσίπρα. Πολύ πιθανά θα είμασταν τώρα στους δρόμους ζητώντας τα βαθύτερα που ζητάγαμε και τον Ιούνη του 2011 στις πλατείες αλλά με αίσθημα νίκης και αταλάντευτης μαχητικότητας και με την ικανοποίηση ότι γκρεμίσαμε πολιτικά τους επίδοξους τυράνους που μας έχουν φορτωθεί σήμερα. Εκεί ήταν το θέμα και όχι αν γουστάραμε τον Τσίπρα που δεν τον γουστάρουμε! Ότι θα είχε δωθεί μια ανάσα, θα είχε έρθει μια ψυχολογία νίκης και θα είχε συντριφτεί η αίσθηση ότι οι κοινωνικοί αγώνες είναι μάταιοι και απατηλοί.(κι όταν τόσοι πολλοί το ένιωσαν έτσι μετά την επανομιμοποίηση τους… Τώρα πια δεν είναι χούντα αλλά κάτι χειρότερο. Νομιμοποιημένη χούντα! Και με αγνό καθαρό φασισμό που έχει ήδη φτιάξει τείχη, στρατόπεδα συγκέντρωσης και οργανώνει καθημερινά κρατικά πογκρόμ… ) Ο Τσίπρας τότε θα φαινόταν φυσιολογικά ότι βγήκε από τις δυνάμεις του δρόμου και της αντίστασης και θα ήταν υπόλογος και έκθετος σε αυτές τις δυνάμεις με απρόβλεπτα ξεμπερδέματα για τον ίδιο. (κι αυτό εξηγεί επίσης γιατί τότε τα κανάλια έκαναν αυτόν τον λυσσασμένο αγώνα για να μην βγει φανερώνοντας πόσο τους τρομοκρατούσε μια τέτοια προοπτική…)
Σκοπός μου ωστόσο δεν είναι να ωραιοποίησω την εναλλακτική κατάσταση σε περίπτωση που είχαν ηττηθεί εκλογικά τα κόμματα της Μέρκελ και του ΔΝΤ. Ενδεχόμενα μπορεί να υπήρχε και τότε κοινωνική αφασία και άφατη απογοητευση ίσως και χειρότερη. Αλλά δεν θα είχαμε να κάνουμε τουλάχιστον με ένα καθεστώς που τόσο θρασύτατα θέλει να επιβάλει τον φασισμό του σε όλη την κοινωνία, εισβάλοντας σε πανεπιστήμια για να συλλάβει όσους θελουν να κάνουν ένα αυτόνομο στέκι (όπως έγινε πρόσφατα στην Κέρκυρα), προσπαθώντας να κλείσει με τέτοια γελοία προσχήματα το ιντιμίντια, δεν θα φτάναμε στο σημείο να βασάνιστούν από το κράτος αντιφασίστες δίνοντας τέτοια και τόση προκλητική κάλυψη στους φασίστες, ποινικοποιώντας τις καταλήψεις πλατειών, σφραγίζοντας καταλήψεις στέγης με ιστορία, με τον παράλογο οικονομικό μονοθεματισμό να θέλει να σώσει ένα χρεοκοπημένο ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα εις βάρος όλης της κοινωνίας και τόσα άλλα. Κι ακόμη κι αν τόλμαγε να κάνει κάτι από αυτά θα είχε να κάνει με κόσμο που θα αντιδρούσε με πολύ καλύτερα αντανακλαστικά και ετοιμότητα σε σχέση με τώρα. Είτε μας αρέσει είτε όχι για τον μισό κόσμο των δρόμων η επανανομιμοποίηση του καθεστώτος στις εκλογές του Ιούνη τον έστειλε ακαριαία στον κυνισμό και στο σπίτι του. ‘τόσο ξύλο τόσος αγώνας και πάλι αυτοί βγήκαν‘ σκέφτηκε με πίκρα και αίσθημα παραίτησης. Κι αυτό το είδαμε από την πρώτη στιγμή…Η ψυχολογία της ήττας έχει την δική της καταστροφική δυναμική είτε προέρχεται από σωστά είτε από λάθος πράγματα…
Τώρα βλέπω- τι ειρωνεία!- πολλούς από τους οπαδούς της καθαρής γραμμής της αποχής να δηλώνουν ότι θα φύγουν μετανάστες (κάποιοι έφυγαν ήδη!)και τραβάω τα μαλλιά μου με την στενοκεφαλιά τους και τον άκαμπτο δογματισμό τους που δεν υπολογίζει ζωντανές πραγματικότητες παρά τις αντικαθιστά με αφηρημένες ιδέες αυτεπιβεβαιωτικής καθαρότητας!
Όμως αυτό ήταν μια συγκεκριμένη και συγκεχυμένη ιστορική στιγμή που πέρασε και είναι ανεπανάληπτη. Πλέον και να βγει ο Σύριζα πολύ λίγα πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο. Θα έχει βγει από μια ηττημένη κοινωνία που θα το βλέπει σαν σωτήρα της και όχι σαν εργαλείο πίεσης της και έτσι με απουσία πραγματικών μαζικών κινημάτων θα είναι η δεξιά του πτέρυγα που θα κυριαρχήσει στα σίγουρα. Η μετεκλογική στροφή του σύριζα προς τα δεξιά είναι απότοκη κι αυτή μιας παραλυμένης διχασμένης και απογοητευμένης κοινωνίας που δεν πιστεύει πια στις δυνάμεις της να αλλάξει την πραγματικότητα προς το καλύτερο…Κι αυτή η δεξιά στροφή θα παγιωθεί όσο υπάρχει αυτή η σχετική κινηματική νηνεμία της ήττας…Η διαδικασία της ενσωμάτωσης του σύριζα θα έχει πλέον ολοκληρωθεί μέχρι το 2015-2016 οπότε και αναμένονται οι επόμενες εκλογές μπολιασμένη και από μια κοινωνία που φαίνεται να έχει χάσει τα κουράγια της για αποτελεσματική μαζική εξεγερσιακή αντίσταση φλερτάροντας με την απανθρωπιά του φασισμού και την ανοχή σε αυτόν…
Σε αυτές τις γενικότερες συνθήκες η δράση του αναρχικού κινήματος θα αντιμετωπίζει όπως ήδη αντιμετωπίζει μεγαλύτερη καταστολή, διώξεις, συκοφαντίες και ύπουλες επιθέσεις. Μόνο οι πραγματικά αποφασισμένοι αναρχικοί που το λέει η καρδιά τους θα μπορέσουν να συνεχίσουν ακάθεκτοι και δυστυχώς όπως φαίνεται θα αυξηθούν πολύ περισσότερο αυτοί που θα προσφέρουν απλά μια παθητική και κάπως αποστασιοποιημένη υποστήριξη στο αναρχικό-απελευθερωτικό κίνημα. (τα βολικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλα facebook παρέχουν ήδη τα μέσα αυτής της παθητικής και αποστασιοποιημένης υποστήριξης– όταν δεν ρουφιανεύουν και τα ίδια άθελα τους ή ηθελημένα…)
Μια κοινωνία που είδε να βασανίζονται τα παιδιά της και έμεινε άπραγη, που ανέχεται και στηρίζει την φασιστική στροφή του καθεστώτος στα κρατικά πογκρόμ, στους ατελείωτους φράχτες και τα πολλά σκόρπια στρατόπεδα συγκέντρωσης συνεχίζοντας να κατηγορεί τους μετανάστες της, η ίδια κοινωνία που έχει βουλιάξει στην μαζική ανεργία χωρίς να αντιδρά στο ελάχιστο,αυτή που παρακολουθεί αμέτοχη την διάλυση των δικαιωμάτων της και την επιβολή αστυνομικού καθεστώτος καταπίνοντας τις διαδοχικές επιστρατεύσεις ολόκληρων εργατικών κλάδων της, αυτή που στέκεται αδιάφορη στον πόλεμο του καθεστώτος στους αναρχικούς δίνοντας την ελάχιστη δυνατή αλληλεγγύη σε φυλακισμένους συντρόφους, η ίδια κοινωνία που παρά τον νικηφόρο στον δρόμο μαχητικό αντιφασισμό έχει ενισχύσει την επιρροή των ανοιχτών ναζιστών περιμένοντας άψυχα να πιαστεί από κάποιο θαύμα, έναν από μηχανής θεό, έναν κάποιο σωτήρα (εντάξει!Ας είναι και ο Τσίπρας -πλέον πολλοί το λένε…)που με ένα μαγικό τρόπο θα την απαλλάξει από τις δικές της ευθύνες να σώσει τον εαυτό της…Και παράλληλα οι βασικές ανθρώπινες αξίες να καταποντίζονται καθημερινά, η κακία και η μικρότητα να ριζώνουν με λύσσα, το αλληλοφάγωμα και οι αλληλοκατηγορίες να ξεσκίζουν τα πάντα και ο κυνισμός του καλά να πάθετε (να πάθουμε) να οργιάζει…
Από μακρόπνοη ιστορική πλευρά κι αν δεν συμβεί κάτι απρόβλεπτο που να συγκλονίσει το κουφάρι της κοινωνίας (στο οποίο απρόβλεπτο έχω πάψει να πιστεύω…) φαίνεται ότι έχουμε μπει σε μια νέα σκοτεινή περίοδο όπου το μίγμα νεοφιλελευθερισμού- φασισμού με την απουσία πραγματικής μαζικής κοινωνικής αντίστασης θα φέρει τα χειρότερα.
Η χώρα είναι σε καραντίνα με τον πληθυσμό να μειώνεται, το καλύτερο κομμάτι της νεολαίας να μεταναστεύει, την εξαθλίωση να γίνεται καθημερινή συνήθεια, την προσαρμογή του σκλάβου που παρακαλάει να έχει ένα αφεντικό να είναι η μόνη πραγματικότητα, τους πάνω από 65 χρόνων να είναι η μαζικότερη πληθυσμιακή ομάδα της χώρας μες στην μιζέρια της νεοφτώχειας και τον ανοιχτό ρατσισμό να δηλώνεται απενοχοποιημένα και επιθετικά…(Δυστυχώς ξέρουμε ότι τέτοιες φρικτές οπισθοδρομήσεις έχουν συμβεί και εμπεδωθεί σε κοινωνίες που δεν είχαν τα κουράγια και τις δυνάμεις να τις αποτρέψουν…)
Και οι νησίδες και τα σπαράγματα αντίστασης να μένουν τέτοια:νησίδες και σπαράγματα. Αντιμετωπίζοντας επιπλέον μια κλιμακούμενη πολιορκία-επίθεση-τρομοκράτηση από ένα όλο και πιο θρασύτατο φασιστικό καθεστώς όπως αυτό λειτουργεί με άνεση σε μια ηττημένη και πλήρως υπουδουλωμένη κοινωνία…
Σε ένα τέτοιο εφιαλτικό τοπίο οι αμόρφωτοι και απάνθρωποι του στυλ Ταχιάου και Τράγκας θα είναι αυτοί που δικαιωματικά θα θριαμβεύσουν (και επαγγελματικά πρώτα πρώτα αφού το χρήμα τους καίει περισσότερο από όλα…)
Οι μεν θα θέλουν να εξωραΐσουν την κοινωνική φρίκη με ενέσεις ηθικού (αμερικάνικου στυλ να έχουμε θετική ενέργεια κι ας γκρεμίζεται ο κόσμος γύρω μας. Ιδέα που η υποδουλωτική κοινωνική χρήση της παρουσιάζεται εξαίσια σε αυτό το σπουδαίο βιβλίο http://www.amazon.com/Servant-Economy-Americas-Sending-Middle/dp/0470182393) με εκκλήσεις προς τους μνημονιακούς να μην ντρέπονται και να μην κρύβονται αλλά να είναι περήφανοι στέλνοντας και ξεδιάντροπες εκκλήσεις προς την τηλεόραση να κρύβει την πραγματικότητα γιατί τους ρίχνει την ψυχολογία.
Οι δε θα συμπορεύονται με διαπλεκόμενους ναζιστές σε κανάλια εφοπλιστών παριστάνοντας τους αντιμνημονιακούς. Η χαρά του αριβίστα, του απατεώνα και του καιροσκόπου σε έναν κόσμο που πεινάει, εξαθλιώνεται αυτοκτονεί και καίγεται…
Έχει πολλά στοιχεία από την Παλιά με όλα τα κακά της παλιάς στο πολύ χειρότερο τους αλλά και πολλά καινούργια που είναι τα χειρότερα όλων…
Να την χαιρόμαστε την Νέα Ελλάδα…
πηγή:.wordpress.com
