Εγώ: Παιδιά, πώς θα σας φαινόταν αν ήμασταν όλοι ίδιοι;
Μαρία: Χάλια, θα μας μπέρδευαν οι μαμάδες μας!
Νικολέτα: Θα είχαμε όλοι το ίδιο όνομα και δεν μου αρέσει
Κοσμάς: Εγώ δε θέλω το πρόσωπό μου να το έχουν τα κορίτσια.
Ελένη:Εμένα θα μου άρεσε να ήταν όλοι μόνο κορίτσια αλλά τι χρώμα δεν με πειράζει. Και άσπρα και μαύρα και κίτρινα και κόκκινα.
Γιώργος: Είσαι τρελή; Δεν θα είχες μπαμπά;
Ελένη: Α, ναι! Μπαμπάδες να υπήρχαν.
Μαριάντα: Εμένα μου αρέσει να είναι όλοι διαφορετικοί για να μη βαριέμαι.
Ευαγγελία: Εγώ κυρία, έχω δει κάτι μαύρους στην παραλία που φοράνε μακριά ρούχα και πουλάνε ωραία βραχιόλια αλλά η μαμά δε με αφήνει να πάρω.
Ειρήνη: Κι εγώ έχω την Κινέζα που έχει το μαγαζί και παίρνουμε τις μπότες.
Αναστασία: Κι εγώ την ξέρω.
Εγώ: Και πως σας φαίνεται λοιπόν που ζείτε με ένα σωρό ανθρώπους από πολλά μέρη της γης;
Νικολέτα: Δεν ζούμε μαζί. Αυτοί έχουν άλλο σπίτι.
Εγώ: Ναι, σωστά. Εννοούσα που ζείτε στην ίδια πόλη/χώρα/γειτονιά με αυτούς.
Νικολέτα: Καλά. Γιατί ρωτάς;
Πηγη:http://eviandrianou.blogspot.gr/2012/11/blog-post_12.html
99