Του Γιάννη Συμεωνίδη
Ακόμα κι όσοι δεν έχουμε ταξιδέψει στις ΗΠΑ, έχουμε διαβάσει βιβλία κι έχουμε δει ταινίες που καταρρίπτουν το μύθευμα του «αμερικανικού ονείρου». Η περίφημη «χώρα των ευκαιριών» δεν υπήρξε ποτέ ο παράδεισος που πολλοί είχαν πλάσει με τη φαντασία τους, επηρεασμένοι κι από την προπαγάνδα περί ανωτερότητας της δυτικής-φιλελεύθερης κουλτούρας.
Είναι χαρακτηριστική η ιστορία τής πακιστανής Σαρία Ναντίμ (Saria Nadeem), η οποία απολύθηκε από την εργασία της στην πολυεθνική εταιρεία ορκωτών λογιστών KPMG, στην Καλιφόρνια, επειδή είχε το «θράσος», τουλάχιστον όπως υποστηρίζει η ίδια, να καταγγείλει τους εργοδότες της για σεξουαλική παρενόχληση και ρατσιστική αντιμετώπιση. Η απόφοιτος του Πολιτειακού Πανεπιστημίου τής Καλιφόρνια (California State University), με μάστερ στο αμερικανικό φορολογικό δίκαιο, έχασε τη δίκη που ξεκίνησε για να βρει το δίκιο της και στην οποία παρέστη χωρίς δικηγόρο αφού δεν είχε χρήματα να τον πληρώσει. Μετά από όλα αυτά αναγκάστηκε να επιστρέψει στο Πακιστάν, όπου όμως δεν μπορεί να βρει εργασία αφού οι σπουδές της δεν της είναι χρήσιμες στη χώρα καταγωγής της.
Η Σαρία Ναντίμ διηγήθηκε την ιστορία της στο www.koutipandoras.gr:
«Είμαι πιστοποιημένη ορκωτή λογίστρια στην Καλιφόρνια. Έλαβα προσφορά εργασίας από την KPMG το Δεκέμβριο του 2006, όταν έκανα ακόμα το μεταπτυχιακό μου. Ξεκίνησα να δουλεύω από τον Οκτώβριο του 2007, ενθουσιασμένη με το ότι η σκληρή μελέτη μου απόφερε καρπούς κι επιλέχθηκα από μια τόσο διακεκριμένη εταιρεία. Κατά τη διάρκεια, όμως, της παραμονής μου στην KPMG παρενοχλήθηκα σεξουαλικώς και δέχθηκa φυλετικές επιθέσεις. Όταν διαμαρτυρήθηκα στη διοίκηση, με κυνήγησαν πειθαρχικώς και στη συνέχεια, στις 24 Αυγούστου 2008, με απόλυσαν. Λίγες ημέρες νωρίτερα, στις 17 Αυγούστου, είχα υποβάλει έγγραφη αναφορά στην Επιτροπή Ίσων Ευκαιριών στην Εργασία (EEOC). Οι ΗΠΑ κάνουν μαθήματα κοινωνικής δικαιοσύνης σε όλον τον κόσμο, αλλά αποτυγχάνουν να τη διαφυλάσσουν στο έδαφός τους.
Έχοντας ακόμα την ψευδαίσθηση πως στο τέλος το δίκιο θα επικρατήσει, απευθύνθηκα στο Ανώτατο Δικαστήριο του Σαν Φρανσίσκο. Η δίκη έλαβε χώρα το Μάρτιο του 2011. Από τη στιγμή, όμως, που δεν μπόρεσα να βρω δικηγόρο πρόθυμο να με υπερασπιστεί δωρεάν, αναγκάστηκα να υπερασπιστώ μόνη μου τον εαυτό μου, μολονότι δεν έχω πτυχίο νομικής. Αναγκάστηκα να καταβάλω για δικαστικές δαπάνες όλες τις οικονομίες μου από τα 15 χρόνια εργασίας μου στις ΗΠΑ. Συνειδητοποίησα ότι το σύστημα είναι προκατειλημμένο σε βάρος τού εργαζόμενου όταν τα βάζει με μία εταιρεία τού μεγέθους τής KPMG, η οποία ήταν σε θέση να προσλάβει μία από τις μεγαλύτερες αμερικανικές, ειδικευμένες στο εργατικό δίκαιο δικηγορικές εταιρείες για να κινηθεί εναντίον μου.
Αναρωτιέμαι: Ήταν λάθος μου να αγωνιστώ για τα δικαιώματά μου; Θα έπρεπε να είχα υποφέρει σιωπηλώς; Πίστευα ειλικρινώς ότι οι ΗΠΑ σέβονταν τις αρχές δικαίου που είχαν θεσπίσει οι ιδρυτές της. Πιστεύω ακόμα στα συνταγματικά μου δικαιώματα κι εξακολουθώ να πιστεύω ότι ο εργοδότης μου δεν είχε κανένα δικαίωμα να μου συμπεριφέρεται διαφορετικώς εξαιτίας τής φυλής και του φύλου μου. Έπρεπε να παλέψω για τα δικαιώματά μου, αλλά επειδή απαίτησα ισότητα με συνέθλιψε ο εταιρικός γίγαντας και πλήρωσα ακριβό τίμημα. Δεν έχασα μόνο τη δίκη, αλλά και την καριέρα, την ελευθερία και τη ζωή που είχα στην Αμερική, όλα αυτά για οποία αγωνίστηκα τόσο σκληρά για να κερδίσω».
Πηγη:koutipandoras.gr
