Μακεδονικό: Διαπραγµάτευση στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ µε όπλο τον εθνικισµό

Σε αυτή τη στρα­τη­γι­κή επι­λο­γή των ΗΠΑ και των συ­µµά­χων της έχει προ­σα­ρµό­σει την πο­λι­τι­κή της η ελ­λη­νι­κή άρ­χου­σα τάξη και τα κό­µµα­τα εξου­σί­ας. Ο υπουρ­γός Εξω­τε­ρι­κών Ν. Κο­τζιάς πρα­γµα­το­ποιεί γύ­ρους εξο­ρµή­σε­ων στα Βαλ­κά­νια, εκ­προ­σω­πώ­ντας ακρι­βώς αυτή την πο­λι­τι­κή, αλλά ζη­τώ­ντας βέ­βαια τα ανταλ­λά­γµα­τα που απαι­τεί ο ελ­λη­νι­κός κα­πι­τα­λι­σµός µε βάση τον συ­σχε­τι­σµό δυ­νά­µε­ων.

Μπού­λινγκ

Πιο συ­γκε­κρι­µέ­να, σε σχέση µε τη Δη­µο­κρα­τία της Μα­κε­δο­νί­ας (ΔτΜ), συ­νε­χί­ζε­ται το ελ­λη­νι­κό µπού­λινγκ µε ανα­βα­θµι­σµέ­νους πλέον όρους, εφό­σον ΗΠΑ και ΝΑΤΟ έχουν στα­θε­ρά δη­λώ­σει ότι για να µπει αυτή η µικρή χώρα στη Συ­µµα­χία πρέ­πει να συ­µφω­νή­σει µε την Ελ­λά­δα για το όνοµα. Στις 16/4 ο κυ­βερ­νη­τι­κός εκ­πρό­σω­πος Δ. Τζα­να­κό­που­λος τό­νι­σε πως στη δια­πρα­γµά­τευ­ση η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση εστί­α­σε σε δύο κυ­ρί­ως ζη­τή­µα­τα: «Πρώ­τον τη σύν­θε­τη ονο­µα­σία και δεύ­τε­ρον την ισχύ της ονο­µα­σί­ας ένα­ντι όλων, πρά­γµα που προ­ϋ­πο­θέ­τει τη σχε­τι­κή συ­ντα­γµα­τι­κή ανα­θε­ώ­ρη­ση στη γεί­το­να». «Η συ­µφω­νία για να είναι δί­καιη και βιώ­σι­µη πρέ­πει να κα­λύ­πτει αυτές τις δύο προ­ϋ­πο­θέ­σεις», είπε. Προ­σέ­θε­σε δε πως «η Ελ­λά­δα βρί­σκε­ται στη µέση της γέ­φυ­ρας και ανα­µέ­νει από την ΠΓΔΜ να κα­λύ­ψει και εκεί­νη το απαι­τού­µε­νο έδα­φος»».

Ποια µέση; Η ελ­λη­νι­κή πλευ­ρά ζητά από την πλευ­ρά της ΔτΜ να δια­νύ­σει όλη τη γέ­φυ­ρα και να έρθει στις ελ­λη­νι­κές θέ­σεις, αλ­λιώς δεν έχει… ΝΑΤΟ. Είναι γνω­στό ότι η Ελ­λά­δα ζητά η νέα ονο­µα­σία να ισχύ­ει και στο εξω­τε­ρι­κό και στο εσω­τε­ρι­κό και σε όλες τις χώρες, άκλι­τα, αµε­τά­φρα­στα κλπ. Είναι βέ­βαια πα­ρα­νοϊ­κό µια χώρα που έχει καµιά δε­κα­ριά ονό­µα­τα (Σι-λα στα κι­νέ­ζι­κα, Γιου­να­νι­στάν στα αρα­βι­κά και στις τουρ­κο­γε­νείς γλώσ­σες, Γκρέ­τσια σε πολ­λές ευ­ρω­παϊ­κές γλώσ­σες, Γκρις στα αγ­γλι­κά, Γκρί­χεν­λαντ στα γε­ρµα­νι­κά, Γκρέ­τσι­για στα ρω­σι­κά, Ελ­λά­δα στα ελ­λη­νι­κά) να έχει την απαί­τη­ση µια άλλη χώρα να έχει ένα όνοµα σε όλες τις γλώσ­σες για όλες τις χρή­σεις και στο εσω­τε­ρι­κό και στο εξω­τε­ρι­κό άκλι­τα και αµε­τά­φρα­στα.

Βέ­βαια, αυτές οι διεκ­δι­κή­σεις όσο λο­γι­κές κι αν ακού­γο­νται εντός Ελ­λά­δας, δεν φαί­νο­νται λο­γι­κές στον ΟΗΕ, ο οποί­ος δια του εκ­προ­σώ­που του Μ. Νί­µιτς δεν υπο­στη­ρί­ζει το erga omnes (ένα όνοµα για όλες τις χρή­σεις), καθώς και το άκλι­το και το αµε­τά­φρα­στο (πώς θα το επι­βάλ­λει σε τρί­τες χώρες;). Ο ίδιος ο Νί­µιτς ανα­φέ­ρει πως από τη στι­γµή που 137 χώρες έχουν ανα­γνω­ρί­σει τη χώρα µε τη συ­ντα­γµα­τι­κή της ονο­µα­σία, δεν βλέ­πει λόγο να µην επι­τρέ­πε­ται η χρήση του µόνο για το εσω­τε­ρι­κό. Θυ­µί­ζει επί­σης πως η γλώσ­σα της γει­το­νι­κής χώρας έχει ανα­γνω­ρι­σθεί από τα Ηνω­µέ­να Έθνη από το 1977 και η συ­ντο­µο­γρα­φία FYROM από το 1992 και συ­νε­πώς δεν µπο­ρεί να γίνει κά­ποια αλ­λα­γή σε µια νύχτα.

 Ο Ζάεφ

Από την πλευ­ρά της η κυ­βέρ­νη­ση της ΔτΜ έχει φάει τον εκ­βια­σµό ΝΑΤΟ και Ελ­λά­δας. Γι’ αυτό έχει απο­δε­χθεί το να αλ­λά­ξει το συ­ντα­γµα­τι­κό όνοµα της χώρας όσον αφορά τη διε­θνή χρήση, τις διε­θνείς συ­µβά­σεις και φυ­σι­κά την εί­σο­δο στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, δε­χό­µε­νη τον γε­ω­γρα­φι­κό επι­θε­τι­κό προσ­διο­ρι­σµό (µε πιο πι­θα­νό το Γκόρ­να Μα­κε­ντό­νια που… µε­τα­φρά­ζε­ται σε Άνω Μα­κε­δο­νία). Στα µέσα Απρί­λη ο πρω­θυ­πουρ­γός Ζ. Ζάεφ δή­λω­σε: «Αυτό που λένε ορι­σµέ­νοι [εντός της ΔτΜ] ότι µπο­ρού­µε να µπού­µε στο ΝΑΤΟ ως FYROM, ανε­ξάρ­τη­τα από την επί­λυ­ση του θέ­µα­τος της ονο­µα­σί­ας, νο­µί­ζω ότι δεν είναι δυ­να­τόν. Γιατί; Όταν ήρθε εδώ (σ.σ.: στα Σκό­πια) ο ΓΓ του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλ­τε­νµπεργκ, είπε ότι αυτό δεν γί­νε­ται. Και αυτό ήταν µία έντι­µη στάση. Για να γνω­ρί­ζου­µε, και εγώ και οι πο­λί­τες της Μα­κε­δο­νί­ας, ότι αν δεν βρού­µε λύση στο πρό­βλη­µα που έχει η Ελ­λά­δα µε το συ­ντα­γµα­τι­κό µας όνοµα, πρό­σκλη­ση έντα­ξης στο ΝΑΤΟ δεν θα λά­βου­µε».

Έτσι η κυ­βέρ­νη­ση της ΔτΜ προ­σπα­θεί να πε­ρι­σώ­σει το Σύ­ντα­γµα, το δι­καί­ω­µα να υπάρ­χει διπλή ονο­µα­σία (για διε­θνή χρήση αυτή που θα συ­µφω­νη­θεί µε την Ελ­λά­δα και για εσω­τε­ρι­κή χρήση η συ­ντα­γµα­τι­κή ονο­µα­σία), αλλά και το απο­λύ­τως στοι­χειώ­δες δηλ. την ύπαρ­ξη µα­κε­δο­νι­κής ταυ­τό­τη­τας και γλώσ­σας.

Η ελ­λη­νι­κή πλευ­ρά εν χορώ επι­µέ­νει στην αλ­λα­γή των «αλυ­τρω­τι­κών άρ­θρων» του Συ­ντά­γµα­τος της ΔτΜ. Όµως ακόµη κι αν ήταν αλυ­τρω­τι­κά, τα άρθρα αυτά έχουν ήδη αλ­λά­ξει σε προη­γού­µε­νες ανα­θε­ω­ρή­σεις που είχαν γίνει στην ΔτΜ. Έχουν απα­λει­φθεί µέρη αυτών των άρ­θρων, ενώ έχουν προ­στε­θεί άλλα που λένε ρητά ότι δεν υπάρ­χει καµία διεκ­δί­κη­ση πε­ριο­χών σε γει­το­νι­κές χώρες, καθώς επί­σης πως δεν υπάρ­χει πρό­θε­ση για πα­ρέ­µβα­ση στα εσω­τε­ρι­κά αυτών των χωρών και της κλη­ρο­νο­µιάς τους. Οι υπό­λοι­πες βαλ­κα­νι­κές χώρες δεν έχουν τόσο προ­σε­κτι­κές δια­τυ­πώ­σεις στα άρθρα τους. Με τη λο­γι­κή της ελ­λη­νι­κής πλευ­ράς θα έπρε­πε πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο να απαι­τεί­ται από αυτές τις χώρες να αλ­λά­ξουν τα Συ­ντά­γµα­τά τους –και φυ­σι­κά θα έπρε­πε κατ’ ανα­λο­γία να αλ­λά­ξει και το ίδιο το ελ­λη­νι­κό Σύ­ντα­γµα.

Φαί­νε­ται τε­λι­κά ότι ως «αλυ­τρω­τι­κά» η ελ­λη­νι­κή πλευ­ρά θε­ω­ρεί όλα τα άρθρα που µι­λούν για µα­κε­δο­νι­κή εθνό­τη­τα, γλώσ­σα, πα­ρά­δο­ση κλπ. Ου­σια­στι­κά θε­ω­ρεί αλυ­τρω­τι­σµό την ίδια την ύπαρ­ξη της ΔτΜ.

ΝΑΤΟ και εθνι­κι­σµός

Βέ­βαια η ση­µα­σία της ει­σό­δου της ΔτΜ στο ΝΑΤΟ (και στη συ­νέ­χεια της Σερ­βί­ας και του Κο­σό­βου) είναι υψηλή για την Ουά­σινγ­κτον ενό­ψει της εντει­νό­µε­νης αντι­πα­ρά­θε­σης µε τη Ρωσία. Οι ΗΠΑ θέ­λουν να απο­σπά­σουν σύ­ντο­µα από τη ρω­σι­κή επιρ­ροή το Βε­λι­γρά­δι, τον τε­λευ­ταίο πι­θα­νό σύ­µµα­χο της Μό­σχας στα Βαλ­κά­νια, πριν κο­ρυ­φω­θεί η αντι­πα­ρά­θε­ση µε τη Ρωσία. Γι’ αυτό ακόµη κι αν δεν υπάρ­ξει συ­µφω­νία µε την Ελ­λά­δα, πολ­λοί θε­ω­ρούν ως πι­θα­νό το εν­δε­χό­µε­νο στη Σύ­νο­δο Κο­ρυ­φής του ΝΑΤΟ, τον Ιούλη στις Βρυ­ξέλ­λες, να λάβει η ΔτΜ κα­θε­στώς συν­δε­δε­µέ­νου µέ­λους στο ΝΑΤΟ, κατά το πρό­τυ­πο της Σου­η­δί­ας. Η πρό­θε­ση του Ζάεφ όµως είναι η κα­νο­νι­κή έντα­ξη, πρά­γµα που ξέρει η ελ­λη­νι­κή πλευ­ρά, γι’ αυτό πιέ­ζει αφό­ρη­τα. Κατά τα φαι­νό­µε­να η πίεση αυτή θα συ­νε­χι­στεί στην επό­µε­νη συ­νά­ντη­ση του Ν. Κο­τζιά µε τον Μα­κε­δό­να οµό­λο­γό του Ν. Ντι­µι­τρόφ, που θα πρα­γµα­το­ποι­η­θεί στη Θεσ­σα­λο­νί­κη στις 3-4 Μαΐου και εν συ­νε­χεία στις 11-12 Μαΐου στο Σού­νιο.

Ο Ζάεφ λέει πως, ό,τι και να συ­µφω­νή­σουν οι δύο υπουρ­γοί Εξω­τε­ρι­κών, η συ­µφω­νία θα πρέ­πει να εγκρι­θεί από το κοι­νο­βού­λιο. Ωστό­σο ξέρει καλά ότι ο εκ­βια­σµός θα πε­ρά­σει κι εκεί: Μη έγκρι­ση θα ση­µά­νει µη εί­σο­δο στο ΝΑΤΟ κι αυτό δεν το αντέ­χει η αντι­πο­λί­τευ­ση της ΔτΜ.

Βέ­βαια, η πλευ­ρά της ΔτΜ είναι πολύ δι­καιο­λο­γη­µέ­να επι­φυ­λα­κτι­κή σε σχέση µε το τι εν­νο­εί ο Κο­τζιάς. Ο Έλ­λη­νας ΥΠΕΞ, την ίδια ώρα που υπο­τί­θε­ται ότι δια­πρα­γµα­τεύ­ε­ται µε καλές δια­θέ­σεις µε την ΔτΜ,  πα­ρα­βρί­σκε­ται στην πα­ρου­σί­α­ση και εκ­θειά­ζει το βι­βλίο του «µα­κε­δο­νο­µά­χου» Νι­κό­λα­ου Μέρ­τζου, στε­λέ­χους της δια­βό­η­της Συ­µβου­λευ­τι­κής Επι­τρο­πής της ελ­λη­νι­κής χού­ντας, ενός σώ­µα­τος που κα­τήγ­γει­λε ακόµη και ο Κων. Κα­ρα­µαν­λής.

Δυ­στυ­χώς όµως δεν είναι µόνον η κυ­βέρ­νη­ση και ο Κο­τζιάς. Διότι, ενώ από τη δεξιά αντι­πο­λί­τευ­ση είναι ανα­µε­νό­µε­νη η εθνι­κι­στι­κή κρι­τι­κή, ένα µε­γά­λο µέρος της Αρι­στε­ράς (έχο­ντας εν­σω­µα­τώ­σει στο DNA της τη στα­λι­νι­κή πα­ρά­δο­ση του εθνι­κι­σµού) έχει απε­µπο­λή­σει τις στοι­χειώ­δεις αρχές τις οποί­ες τη­ρού­σε ακόµη και µέχρι τον Εµφύ­λιο απέ­να­ντι στη µα­κε­δο­νι­κή µειο­νό­τη­τα. Έτσι, ακόµη και ο «Ρι­ζο­σπά­στης», που έχει µια σχε­τι­κά καλή ανά­λυ­ση για την αντι­πα­ρά­θε­ση των µε­γά­λων ιµπε­ρια­λι­σµών στην πε­ριο­χή, όταν φτά­νει στην αντι­πα­ρά­θε­ση µε τη ΔτΜ, χρη­σι­µο­ποιεί τους απα­ξιω­τι­κούς όρους «Σκο­πια­νοί», «Σκο­πια­νό», αλλά και το τρα­γε­λα­φι­κό «ονο­µα­το­λο­γι­κό των Σκο­πί­ων».

Είναι προ­φα­νές ότι η Αρι­στε­ρά δεν πρέ­πει να επι­θυ­µεί την έντα­ξη κα­µί­ας χώρας στην ιµπε­ρια­λι­στι­κή δο­λο­φο­νι­κή λυ­κο­συ­µµα­χία του ΝΑΤΟ. Είναι προ­φα­νές ότι η Αρι­στε­ρά πρέ­πει να διεκ­δι­κεί τη διά­λυ­ση του ΝΑΤΟ, και πρώτο βήµα σε αυτό θα ήταν η απο­χώ­ρη­ση από τον ορ­γα­νι­σµό, αν βρι­σκό­ταν στην κυ­βέρ­νη­ση αρι­στε­ρό κόµµα. Ωστό­σο το να συ­µµε­τέ­χει στον εκ­βια­σµό σε βάρος µιας άλλης χώρας, επει­δή η τε­λευ­ταία θέλει να µπει στο ΝΑΤΟ, είναι υπο­κρι­σία, αφού εµείς, η ελ­λη­νι­κή Αρι­στε­ρά, δεν έχου­µε κα­τα­φέ­ρει να βγά­λου­µε την Ελ­λά­δα από το ΝΑΤΟ. Ένα µε­γά­λο µέρος του πλη­θυ­σµού της ΔτΜ πι­στεύ­ει λαν­θα­σµέ­να ότι το ΝΑΤΟ θα της πα­ρά­σχει ασφά­λεια και ει­ρή­νη. Η φιλία, η αλ­λη­λεγ­γύη και κυ­ρί­ως η ανα­γνώ­ρι­ση του δι­καιώ­µα­τος του αυ­το­προσ­διο­ρι­σµού είναι το πρώτο βήµα για να πά­ψουν οι µι­κροί λαοί να θε­ω­ρούν προ­στά­τες ορ­γα­νι­σµούς όπως το ΝΑΤΟ.

Οι ιµπε­ρια­λι­στι­κοί σχε­δια­σµοί στην πε­ριο­χή είναι σί­γου­ρα επι­κίν­δυ­νοι. Ωστό­σο ο δρό­µος του εθνι­κι­σµού έχει απο­δει­χθεί εξί­σου επι­κίν­δυ­νος. Και έχει απο­δει­χθεί και εντε­λώς ανε­παρ­κής στο να στα­µα­τή­σει αυ­τούς τους ιµπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σµούς. Αυτή η εµπει­ρία είναι πολύ επί­µο­νη ιδιαί­τε­ρα στα Βαλ­κά­νια…

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά