Τα καλά νέα, οι αισιόδοξες ειδήσεις σπανίζουν στις μέρες μας. Η εικόνα του κόσμου προκαλεί μια αίσθηση ασφυξίας. Από την τουρκική εισβολή στη Συρία και τον εξευτελισμό κάθε έννοιας Διεθνούς Δικαίου μέχρι τις απειλές κλιμάκωσης του εμπορικού πολέμου. Και από τον κίνδυνο ολικής επαναφοράς στις συνθήκες της παγκόσμιας κρίσης του 2008 μέχρι την αδιάκοπη επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα. Ολα δημιουργούν στους πολίτες του κόσμου ένα τρομακτικό αίσθημα αδυναμίας να αντιδράσουν.
Από αυτή την άποψη, η είδηση ότι περίπου 50.000 εργαζόμενοι της αυτοκινητοβιομηχανίας General Motors στις μακρινές μας ΗΠΑ πέτυχαν μια αρκετά σημαντική νίκη, ύστερα από 31 μέρες απεργίας σε δεκάδες εργοστάσια, μόνο αδιάφορη δεν είναι. Οχι μόνο για λόγους ψυχολογικούς, ως ένεση αισιοδοξίας σε έναν καταιγισμό απαισιοδοξίας. Αλλά και για λόγους ουσίας.
Ενα παραδοσιακό παναμερικανικό συνδικάτο, η Ενωση εργαζομένων στην αυτοκινητοβιομηχανία, με διάρθρωση που αντιστοιχεί σε βιομηχανικές εργασιακές σχέσεις του προηγούμενου αιώνα οι οποίες τελούν υπό εξαφάνιση ή ριζική αναμόρφωση, ήρθε αντιμέτωπο με τις συνέπειες της τεράστιας αναδιάρθρωσης που συντελείται στην κοιτίδα του σύγχρονου καπιταλισμού και μάλιστα στον κλάδο-σύμβολό του, την αυτοκινητοβιομηχανία.
Μετά τα συντριπτικά πλήγματα που επέφερε το πρώτο κύμα μεταφοράς της παραγωγής στην Ασία, μετατρέποντας βιομηχανικές πόλεις, όπως το Ντιτρόιτ, σε απέραντα βιομηχανικά νεκροταφεία, οι μεγάλες αμερικανικές αυτοκινητοβιομηχανίες -κι όχι μόνο αυτές- στρέφονται στη ρομποτοποίηση της παραγωγής και στην παραγωγή νέου τύπου οχημάτων, ηλεκτρικών ή αυτόνομων. Αυτό φέρνει συρρίκνωση θέσεων εργασίας και διεύρυνση των μερικώς και ελαστικώς απασχολούμενων.
Απέναντι σε αυτή την εξέλιξη, το αμερικανικό συνδικάτο φαίνεται ότι αντέταξε μια αρκετά ευφυή τακτική, που υπεράσπιζε τις θέσεις εργασίας, χωρίς να σκιαμαχεί κατά της ρομποτοποίησης. Και, κυρίως, εξασφάλιζε την ενότητα ανάμεσα σε μόνιμους και προσωρινούς εργαζόμενους. Και κέρδισε αρκετά σημαντικά πράγματα.
Εχει σημασία, γιατί συνέβη στις ΗΠΑ του αλλόφρονα Τραμπ. Εχει σημασία, γιατί ένα μικρό κομμάτι της συντετριμμένης και κατακερματισμένης εργατικής τάξης πέτυχε μια μικρή νίκη. Και έχει σημασία, γιατί οι προκλήσεις της λεγόμενης 4ης βιομηχανικής επανάστασης στο μέλλον θα αφορούν ακόμη και την Ελλάδα. Εστω και αν η εγχώρια επιχειρηματική κοινότητα έχει ακόμη ανοικτούς λογαριασμούς με τις προηγούμενες βιομηχανικές επαναστάσεις…
Πηγή: https://www.efsyn.gr
