Από τις σημαντικότερες εξεγέρσεις σκλάβων της νεότερης ιστορίας είναι αναμφισβήτητα εκείνη στην αμερικανική πολιτεία της Βιρτζίνια, στις 21 Αυγούστου του 1831.
Επικεφαλής της ήταν ο Αφροαμερικανός σκλάβος, Νατ Τέρνερ.
Όταν γεννήθηκε, ο ιδιοκτήτης του έγραψε μόνο το μικρό του όνομα, παραδοσιακά όμως οι σκλάβοι έπαιρναν το επίθετο του αφέντη τους, στην προκειμένη περίπτωση, του Σάμιουελ Τέρνερ.
Ο ίδιος ο Νατ δεν γνώριζε πολλά για τον πάτερα του, ο οποίος φαίνεται ότι κατάφερε να το σκάσει όταν ο Νατ ήταν ακόμη μικρός. Τον μεγάλωσε η, επίσης σκλάβα, γιαγιά του, Μπρίτζιτ, η οποία προερχόταν από μία φυλή της Γκάνα, η οποία ήταν από τις κύριες «πηγές» σκλάβων για τους δουλέμπορους και, γι’ αυτόν τον λόγο, εξεγέρθηκαν και περισσότερο από τις άλλες φυλές. Η γιαγιά αρπάχθηκε από δουλέμπορους μόλις στα 13 της και πουλήθηκε στις ΗΠΑ.
Ο Νατ πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Σάουθάμπτον της Βιρτζίνια, του οποίου ο πληθυσμός ήταν πλειοψηφικά μαύρος. Ο μικρός ξεχώρισε για την φιλομάθειά του. Έμαθα να διαβάζει και να γράφει από μικρή ηλικία, πράγμα έτσι κι αλλιώς σπάνιο για σκλάβο. Όπως όλοι οι σκλάβοι, έτσι και ο Νατ ήταν βαθιά θρησκευόμενος και ήξερε την Βίβλο σχεδόν απ’ έξω, ενώ την διάβαζε και στους άλλους σκλάβους οι οποίοι τον σέβονταν απόλυτα. Επηρέαζε ακόμη και τους λευκούς. Μάλιστα λέγεται ότι άλλαξε προς το καλύτερο την άστατη ζωή ενός λευκού, μετά από συζήτηση.
Δεν είναι σίγουρο ότι τα «οράματα» που υποστήριζε ότι «έβλεπε» τα πίστευε σοβαρά ή προσπαθούσε να βρει εύληπτους τρόπους να διαπεράσει την συνείδηση των σκλάβων με τα προτάγματα της εξέγερσης. Το βέβαιο είναι ότι στις αρχές του 1828 ο Νατ ήταν διαβεβαίωνε ότι «ορίστηκε για κάποιους μεγάλους σκοπούς στα χέρια του παντοδύναμου». Υποστήριξε επίσης, ότι στις 12 Μαΐου και ενώ δούλευε στις φυτείες, «άκουσε» έναν «δυνατό ήχο στους ουρανούς» και μετά, δήθεν ένα πνεύμα που του μίλαγε. Δήλωνε επίσης βέβαιος ότι ο θεός του έδωσε εντολή «να σκοτώσει τους εχθρούς με τα δικά τους όπλα». Τέσσερις νεαροί σκλάβοι, οι Χένρι, Χαρκλ, Νέλσον και Σαμ τον ακολουθούν πρώτοι.
Στις αρχές Φεβρουαρίου του 1831 ο Τέρνερ ξεκινά την προετοιμασία της εξέγερσης, με το αρχικό σχέδιο να την προγραμματίζει για τις 4 Ιουλίου, την ημέρα της αμερικανικής ανεξαρτησίας. Ωστόσο αυτή η ημερομηνία αναθεωρήθηκε.
Στις 13 Αυγούστου ο ουρανός παίρνει ένα πρασινογαλάζιο χρώμα, προφανώς λόγω της διάθλασης των ηλιακών ακτίνων που περνούσαν μέσα από την τέφρα του ηφαιστείου Σεντ Χέλενς που ήταν σε έντονη δραστηριότητα. Για τον Τέρνερ όμως αυτό ήταν «σημάδι». Στις 21 Αυγούστου ξεσπά η εξέγερση.
Ο Τέρνερ απελευθερώνει αρχικά μερικούς έμπιστους σκλάβους και στην συνέχεια οι εξεγερμένοι πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι, απελευθερώνουν σκλάβους και όποτε χρειάζεται πυροβολούν εναντίον των ιδιοκτητών τους. Σύντομα δημιουργείται μια αποφασισμένη ομάδα που υπερβαίνει τους 70 σκλάβους.
Για να μην προκαλέσουν την άμεση αντίδραση των λευκών, οι εξεγερμένοι στην αρχή δεν χρησιμοποιούν όπλα για να μην ακουστούν οι πυροβολισμοί και οι πρώτες συγκρούσεις γίνονται με όπλα, τσεκούρια και όποιο εργαλείο βρεθεί.
Ο ίδιος ο Τέρνερ διέταξε να μην πειραχτούν σπίτισ φτωχών λευκών διότι θεωρούσε ότι εκείνοι δεν ζουν καλύτερα από τους μαύρους.
Θεωρούσε επίσης ότι η επαναστατική βία θα προκαλούσε την αφύπνιση της συνείδησης των λευκών για την πραγματικότητα της δουλοκτητικής κοινωνίας. Αργότερα θα έλεγε ότι ήθελε να σπείρει την φρίκη και την θλίψη μεταξύ των λευκών.
Η εξέγερση κατεστάλη μέσα στα επόμενα δύο 24ωρα, ωστόσο ο Τέρνερ κρυβόταν μέχρι τις 30 Οκτωβρίου, μέσα σε μια τρύπα στο έδαφος καλυμμένη με σανίδες.
Στις 5 Νοεμβρίου του 1831 δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο. Απαγχονίστηκε στις 11 Νοεμβρίου στην Ιερουσαλήμ της Βιρτζίνια, το σημερινό Κέρτλαντ και μετά του έγδαραν το δέρμα.
Μαζί με τον Τέρνερ δικάστηκαν δεκάδες σύντροφοί του. Οι 18 από αυτούς απαγχονίστηκαν, ενώ σε 12 δόθηκε χάρη και πουλήθηκαν στο κράτος.
Συνολικά η αμερικανική κυβέρνηση εκτέλεσε 56 σκλάβους λόγω της συμμετοχής τους στην εξέγερση, ενώ, οι παρακρατικές συμμορίες των λευκών επιδόθηκαν σε ένα όργιο αίματος, με πάνω από 200 νεκρούς σκλάβους.
Σε 60 υπολογίζονται οι νεκροί μεταξύ των λευκών.
Τόσο στην Βιρτζίνια, όσο και σε άλλες πολιτείες, η νομοθεσία σκλήρυνε περισσότερο. Απαγορεύθηκε η εκπαίδευση των μαύρων και η τακτική των απελεύθερων, περιορίστηκαν, έως σχεδόν εξαφάνισης, όσα πολιτικά δικαιώματα είχαν κατακτήσει μέχρι τότε οι σκλάβοι, αλλά και οι απελεύθεροι, και απαιτήθηκε από τους τοπικούς κρατικούς υπαλλήλους να είναι οπωσδήποτε παρόντες στις εκκλησιαστικές λειτουργίες των μαύρων ώστε να τους παρακολουθούν.
Μετά την εκτέλεση του Τέρνερ, ένας ντόπιος δικηγόρος, ο Τόμας Ράφιν Γκρέι, δημοσίευσε την «Ομολογία του Τόμας Τέρνερ», στην οποία περιέχονται και συζητήσεις με τον ίδιο τον Τέρνερ όσο περίμενε φυλακισμένος την εκτέλεσή του. Το βιβλίο του Γκρέι παραμένει η πολυτιμότερη πηγή πληροφοριών για τον ηγέτη αυτής της συγκλονιστικής εξέγερσης για την ελευθερία.
πηγή:tvxs
