Σήμερα το μεσημέρι βρεθήκαμε με την Κίνηση Απελάστε το Ρατσισμό, στο Σύνταγμα, για να φωνάξουμε ένα μεγάλο «Αμετάκλητα Όχι» στο αντιδραστικό νομοσχέδιο για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια των παιδιών, σε μια μεγάλη, ζωντανή και δυναμική συγκέντρωση στο Σύνταγμα.
Καλούσαν στη συγκέντρωση που οργανώθηκε με πρωτοβουλία της σελίδας στο fb «Όχι στη Συνεπιμέλεια», φεμινιστικές συλλογικότητες, μαζί και η Συνέλευση Φεμινιστικών κι εργατικών συλλογικοτήτων, οργανώσεις της επαναστατικής, ριζοσπαστικής και κομμουνιστικής αριστεράς, κόμματα, φεμινίστριες και αλληλέγγυα άτομα.
Φωνάξαμε συνθήματα έξω απ’ τη βουλή ενάντια στη «μεταρρύθμιση» της Νέας Δημοκρατίας, που θέλει να μας πάει σαράντα χρόνια πίσω, εγκλωβίζοντας γυναίκες και ευάλωτους γονείς σε επικοινωνία με σχέσεις απ’ τις οποίες θέλουν να απεμπλακούν, εκθέτοντας εκ νέου παιδιά και γυναίκες στους κακοποιητές τους:
«Το παιδί δεν είναι βαλίτσα να γυρνά, όχι συνεπιμέλεια υποχρεωτικά», «Ο σεξισμός σας βλάπτει μητέρα και παιδί, ποτέ συνεπιμέλεια υποχρεωτική».
Στη συνέχεια κάναμε πορεία μέχρι την τουρκική πρεσβεία για να διαμαρτυρηθούμε για την απόσυρση της συνθήκης της Κωνσταντινούπολης – για την πρόληψη της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας- στην οποία προχώρησε η κυβέρνηση της Τουρκίας, σε αλληλεγγύη με τις τουρκάλες συντρόφισσες μας (είχε προηγηθεί η χτεσινή προσαγωγή επτά φεμινιστριών που επιχείρησαν να επιδώσουν ψήφισμα στην πρεσβεία).
Από τη μεριά μας, είναι ξεκάθαρο: θα είμαστε στο δρόμο για όσο χρειαστεί, μέχρι το νομοσχέδιο να αποσυρθεί!
Υποχρεωτική συνεπιμέλεια ΔΕ σημαίνει ισότητα!
#Αμετάκλητα Όχι στην Υποχρεωτική συνεπιμέλεια
Σεξισμός είναι η διάκριση με βάση το φύλο. Αυτό δηλαδή που πράττουν εδώ και δεκαετίες οι δικαστικές αποφάσεις. Σύμφωνα με αυτές, οι γυναίκες είναι κατάλληλες για να μεγαλώνουν παιδιά, οι άντρες όχι.
Τόσοι αγώνες για ισότητα, και μια μειοψηφία Ελληνίδων φεμινιστριών να είναι αντίθετη προς τα δικαιώματα του παιδιού, να πιστεύει ότι τα δικαιώματα του ισχυρού, του ενήλικα, είναι σημαντικότερα από τα δικαιώματα του παιδιού. Ο ενήλικας έχει περισσότερα λεφτά από το παιδί, έχει νομική εκπροσώπηση, έχει σωματική δύναμη.
Το παιδί; Με τι θα αγωνιστεί;
Το ψήφισμα 2079 του Συμβουλίου της Ευρώπης, και να το τονίσω εδώ, της επιτροπής ισότητας, είναι σαφές:
Σημειώνεται ακόμη ότι η ανάπτυξη διατήρηση της κοινής γονικής ευθύνης (δηλαδή και της επιμέλειας) βοηθά να υπερνικηθούν τα στερεότυπα βάσει φύλου, τα σχετικά με τους ρόλους που υποτίθεται ότι έχουν ανατεθεί σε γυναίκες και άνδρες στο πλαίσιο της οικογένειας και αυτό αντανακλά τις κοινωνιολογικές αλλαγές που παρατηρήθηκαν εδώ και μισό αιώνα στον χώρο της οργάνωσης της σφαίρας της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής.
η εναλλασσόμενη κατοικία μπορεί να είναι η καλύτερη επιλογή σύμφωνα με το βέλτιστο συμφέρον του τέκνου,
να εισαγάγουν στη νομοθεσία τους την αρχή της εναλλασσόμενης κατοικίας των παιδιών μετά το χωρισμό, περιορίζοντας τις εξαιρέσεις στην περίπτωση της κακοποίησης ή της παραμέλησης ενός παιδιού ή της ενδοοικογενειακής βίας, και ρυθμίζοντας το χρόνο εναλλαγής με βάση τις ανάγκες και το συμφέρον των παιδιών.
Εσείς διαχωρίζετε τις περιπτώσεις βίας; Ή μιλάτε με διάκριση φύλου εναντίον όλων των αντρών; Πρέπει να θεσμοθετηθεί η κοινή επιμέλεια, για να μπορέσουμε να διαχωρίσουμε και να αντιμετωπίσουμε τις περιπτώσεις κακοποίησης. Να θυμίσουμε εδώ ότι η αποκλειστική επιμέλεια από μόνη της αποκόπτει βίαια το παιδί από τον έναν γονέα. Είναι μια μορφή βίας, που δεν προβλέπεται από το νόμο, όμως ασκείται από τους δικαστές.