Η πρώτη μαύρη υπουργός στην ιστορία της Ιταλίας ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο για την Κοινωνική Ένταξη των Μεταναστών.

Η Σεσίλ Κιέντζε, μια Ιταλίδα με καταγωγή από το Κονγκό, ανέτρεψε τα δεδομένα στη χώρα καθώς κανείς δεν περίμενε ότι θα στελεχώσει τη νέα κυβέρνηση του Ενρίκο Λέτα.

Στη νέα ιταλική κυβέρνηση που έχει άρωμα γυναίκας, η Κιέντζε , οφθαλμίατρος στο επάγγελμα, είναι μία από τις επτά εκπροσώπους του ωραίου φύλου που έχουν αναλάβει νευραλγικά υπουργεία.

Προέρχεται από τους κόλπους του Δημοκρατικούς Κόμματος.

Η 48χρονη υπουργός σπούδασε σε πανεπιστήμιο της Ιταλίας και είναι παντρεμένη με Ιταλό. Σύμφωνα με τα αφρικανικά ΜΜΕ, έχει δώσει μεγάλο αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, κυρίως όμως για τα δικαιώματα των γυναικών και των μεταναστών.

από Ισαάκ Τριανταφυλλίδης

Στη καρδιά της Ευρώπης και όμως έχει καταφέρει να κρατήσει ευδιάκριτες αποστάσεις από τους γείτονες της. Η Ελβετία κατάφερε μέχρι σήμερα να αποφύγει τα δεινά της Γηραιάς Ηπείρου. Από πολέμους μέχρι και την πρόσφατη οικονομική θύελλα.

Τώρα όμως αισθάνεται πως η ουδετερότητα της απειλείται. Η αυξανόμενη ανεργία στις χώρες της ζώνης του ευρώ και τα μέτρα λιτότητας στην Ευρώπη μπορεί ως δια μαγείας να μην έχουν αγγίξει την  Ελβετία όμως το κύμα των μεταναστών που συρρέουν στον ευρωπαϊκό παράδεισο προκαλούν ανησυχία. Και οι Ελβετοί απαντούν με σκληρές μεταναστευτικές πολιτικές για να σώσουν τα κεκτημένα τους και όπως δηλώνουν επίσημα, να διαμορφώσουν συνθήκες «περισσότερο αποδεκτές για την κοινωνία και συμβατές με τις ανάγκες της χώρας τους».

Την ώρα που η καταχρεωμένη Ε.Ε προσπαθεί να αντέξει το βάρος της κρίσης, η Ελβετία, που δεν είναι μέλος των 27, εξακολουθεί να απολαμβάνει οικονομική ανάπτυξη, ένα υψηλότατο επίπεδο διαβίωσης και φέρει τον τίτλο ενός από τα καλύτερα μέρη του κόσμου που μπορεί κάποιος να ζήσει. Η ανεργία μόλις στο 3,1% με τα κοινωνικά προνόμια και τους παχυλούς μισθούς να προσελκύουν εργαζόμενους από τις φτωχές ευρωπαϊκές χώρες και ειδικά με την συμφωνία του 1999 με την Ευρωπαϊκή Ένωση που δίνει την δυνατότητα στους πολίτες χωρών της Ε.Ε να απολαμβάνουν ελεύθερη μετακίνηση και εργασία στην Ελβετία.

Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ΔΟΕ) έχει καθιερώσει την 28η Απριλίου ως «Παγκόσμια Ημέρα για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία», με στόχο την επικέντρωση του διεθνούς ενδιαφέροντος στα θέματα πρόληψης ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών.

Σύμφωνα με στοιχεία της ΔΟΕ:

• 2.000.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή από εργατικά ατυχήματα και επαγγελματικές ασθένειες, κάθε χρόνο, σε όλο τον κόσμο.
• Σε 270.000.000 υπολογίζονται τα εργατικά ατυχήματα και 160.000.000 τα περιστατικά επαγγελματικών ασθενειών.
• 440.000 εργαζόμενοι χάνουν τη ζωή τους από επικίνδυνες ουσίες (100.000 από άσβεστο).
• Ένας εργαζόμενος πεθαίνει κάθε 15 δευτερόλεπτα, 6.000 κάθε ημέρα.
• Το συνολικό κόστος των ατυχημάτων και ασθενειών ανέρχεται ετησίως στο 4% του ακαθάριστου παγκόσμιου προϊόντος.

Συμπέρασμα: Η Εργασία σκοτώνει πιο πολλούς ανθρώπους απ’ ότι οι Πόλεμοι.

Η Παγκόσμια Ημέρα για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία, έλκει την καταγωγή της από τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης Εργατών, που εορτάζεται την ίδια ημερομηνία από το 1984. Η πρωτοβουλία ανήκε στο συνδικαλιστικό σωματείο των δημοσίων υπαλλήλων του Καναδά, οι οποίοι καθιέρωσαν την 28η Απριλίου ως Μέρα Μνήμης Εργατών (Worker’s Memorial Day), για να τιμήσουν τους νεκρούς των εργατικών ατυχημάτων. Η 28η Απριλίου επελέγη συμβολικά, επειδή την ημερομηνία αυτή του 1914 ψηφίσθηκε από την Καναδική Βουλή ο νόμος για την αποζημίωση των εργαζομένων από εργατικά ατυχήματα.

Σύντομα ο εορτασμός υιοθετήθηκε από τα συνδικάτα των ΗΠΑ και στη συνέχεια από τη Διεθνή Ένωση Ελεύθερων Συνδικάτων, με το σύνθημα «Να θυμάσαι τους πεθαμένους, να μάχεσαι για τους ζωντανούς». Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (Οργανισμός του ΟΗΕ) υιοθέτησε με τη σειρά της την Ημέρα αυτή και από το 2001 την καθιέρωσε ως «Παγκόσμια Ημέρα για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία», προκειμένου να διευρύνει το περιεχόμενό της με την ιδέα της αειφόρου εργασίας.