Πηγή: https://24mmjournalism.com/2017/04/22/protests-against-afd-party-meeting-in-cologne/
Από το ρεπορτάζ του news247.gr
Αντιπολίτευση, «αυταρχισμός», αόρατοι Τσαβίστας και άλλα παραμύθιαΗ Βενεζουελάνικη οπερέτα δεν φαίνεται να έχει τέλος. Μεθοδευμένα ψέματα και μισές αλήθειες διαμορφώνουν ένα παράλληλο, πλην ανύπαρκτο, σύμπαν. Την ώρα που κάποιοι καταπίνουν την κάμηλον (σε Συρία, Λιβύη, Ιράκ, Αφγανιστάν, Τουρκία, Ουκρανία κ.λπ.), διυλίζουν τον κώνωπα στη Βενεζουέλα ξεπερνώντας τα όρια του θυμού και αγγίζοντας το γελοίο. Είναι εντυπωσιακή η ευκολία με την οποία προσπερνάται διαρκώς ότι πρόκειται για απολύτως δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση η οποία έχει ακόμη, όπως αποδεικνύουν οι μαζικές φιλο-κυβερνητικές διαδηλώσεις που ΔΕΝ βλέπουμε ποτέ, την πλειοψηφία του λαού με το μέρος της.
Από το ρεπορτάζ της http://www.dw.com
Σκάνδαλα διαφθοράς και συνθήματα κατά των μεταναστών και της Ευρώπης στιγματίζουν τον γαλλικό προεκλογικό αγώνα. Γάλλοι καλλιτέχνες αντιδρούν με συναυλίες και άλλες καλλιτεχνικές δημιουργίες.
Με τη μήκους 36 μέτρων φωτογραφική του εγκατάσταση ο καλλιτέχνης του δρόμου με το προσωνύμιο JR τονίζει την έντονη κοινωνική ανισότητα στα προάστια του Παρισιού. Το έργο του αποτελείται από 700 πορτρέτα κατοίκων από τις συνοικίες Κλισί και Μοντφερμέιγ. Ασπρόμαυρες φωτογραφίες που τράβηξε από τον περασμένο Δεκέμβριο ο 34χρονος καλλιτέχνης, που είναι παγκοσμίως γνωστός για τις μεγάλες φωτογραφικές αφίσες του. Η καλλιτεχνική του εγκατάσταση με εμβαδόν 150 τ.μ. είναι μια καλλιτεχνική κραυγή ενόψει του πρώτου γύρου των γαλλικών προεδρικών εκλογών την Κυριακή 23 Απριλίου. Ο JR γνωρίζει από πρώτο χέρι τις δυσχερείς συνθήκες στα γαλλικά προάστια. Εξάλλου και ο ίδιος μεγάλωσε εκεί, γεννημένος το 1983 στο Μοντφερμέιγ.
Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, 1073 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους το 2017 στη Μεσόγειο, προσπαθώντας να φτάσουν στην Ευρώπη. Ανάμεσα στους νεκρούς βρίσκονται 150 παιδιά. Σχεδόν 37.000 άνθρωποι έχουν βρει καταφύγιο στην Ιταλία από την αρχή του έτους.Σύμφωνα με τη Unicef, μεταξύ των νεκρών και των αγνοούμενων στη Μεσόγειο έχουν καταμετρηθεί και 150 παιδιά, αν και σύμφωνα με την οργάνωση ο πραγματικός αριθμός των παιδιών θυμάτων είναι σχεδόν βέβαιο ότι είναι υψηλότερος, δεδομένου ότι πολλά παιδιά σε κίνηση είναι ασυνόδευτα, οπότε ο θάνατός τους συχνά δεν αναφέρεται.
Ισραηλινοί στρατιώτες ενώθηκαν με σκληροπυρηνικούς Ισραηλινούς εποίκους στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, σε μια ανατριχιαστικά σαδιστική γιορτή μπάρμπεκιου, έξω από τις φύλακες για να προκαλέσουν τους Παλαιστίνιους απεργούς πείνας.
Μέλη της ισραηλινής οργάνωσης «National Union» άρχισαν να ψήνουν έξω από τη φυλακή Ofer δυτικά της Ραμάλα προσπαθώντας να πλήξουν το σθένος και τον αγώνα των Παλαιστινίων κρατουμένων, δηλώνοντας προκλητικά μάλιστα πως δεν υπάρχει καμία πρόθεση να βελτιωθούν οι συνθήκες κράτησης των Παλαιστινίων ενώ υπάρχουν πολλοί λόγοι να χειροτερεύσουν.
Υπενθυμίζουμε πως πάνω από 2.000 Παλαιστίνιοι πολιτικοί κρατούμενοι στις ισραηλινές φυλακές, πραγματοποιούν απεργία πείνας επ’ αόριστον, από τη Δευτέρα 17 Απριλίου.
Μητέρα δύο παιδιών ήδη, και έγκυος στο τρίτο της παιδί η Βικτόρια Βίγο, έπεσε θύμα μια απάνθρωπης πολιτικής που εφαρμόστηκε στο Περού τη δεκαετία του 1990.
Οι διαδοχικές κυβερνήσεις της χώρας αθέτησαν τις υποχρεώσεις που απορρέουν από το Σύνταγμα του 1988 και δεν οριοθέτησαν τα εδάφη τους, εκθέτοντας τους ιθαγενείς Γουαρανί-Καϊοβά σε κάθε είδους βία ώστε να εκδιωχθούν από αυτά
Ζουν στο Μάτο Γκρόσο ντο Σουλ, στα σύνορα της Βραζιλίας με την Παραγουάη.
Ζούσαν, είναι πιο ακριβές. Γιατί η πλειονότητα των Γουαρανί-Καϊοβά, που εδώ και 2.000 χρόνια είχαν εστία τους 350.000 χιλιόμετρα δασών και κοιλάδων της περιοχής, έχουν εκδιωχθεί από τα πατρογονικά τους εδάφη.
Το έργο που ξεκίνησαν οι αποικιοκράτες πριν από 500 χρόνια ολοκληρώνουν τώρα οι μεγάλες αγροτοβιομηχανικές μονάδες και οι πολιτικοί τους σύμμαχοι που ξεπουλάνε ή παραχωρούν τα ιθαγενικά εδάφη σαν να μη ζει κανένας σ’ αυτά.
Μπροστά στην απειλή του πλήρους αφανισμού τους, οι Γουαρανί-Καϊοβά κάνουν έκκληση στη διεθνή κοινότητα να μην επιτρέψει αυτή τη γενοκτονία γιατί, όπως λένε, η εκδίωξη από τα εδάφη τους σημαίνει τον αργό θάνατο των ίδιων και της κουλτούρας τους.
Οι διαδοχικές κυβερνήσεις της Βραζιλίας αθέτησαν τις υποχρεώσεις που απορρέουν από το Σύνταγμα του 1988 και δεν οριοθέτησαν τα εδάφη τους, εκθέτοντάς τους έτσι σε κάθε είδους βία ώστε να εκδιωχθούν από αυτά.
«Η έλλειψη οριοθέτησης αποτελεί λόγο και κίνητρο της γενοκτονίας μας και η αδράνεια του κράτους εγγυάται κι άλλους θανάτους και κακουχίες για τον λαό μας», λέει το Μέγα Συμβούλιο της συνέλευσης των Γουαρανί-Καϊοβά.
Σήμερα η εθνότητα δεν καταλαμβάνει ούτε το 0,2% του Μάτο Γκρόσο ντο Σουλ.
Το 65% των μελών της ζει σε «καταφύγια», στοιβαγμένοι σε μικρές εκτάσεις ενώ γύρω τους επεκτείνονται οι τεράστιες ιδιωτικές κτηνοτροφικές μονάδες και οι φυτείες ζαχαροκάλαμου και μεταλλαγμένης σόγιας, που δηλητηριάζουν τα ποτάμια και το χώμα και καταστρέφουν πανάρχαια δάση.
Πολλοί αρνούνται να πάνε στα καταφύγια και κατασκηνώνουν επί χρόνια στους αυτοκινητόδρομους απέναντι από τα εδάφη όπου κάποτε ζούσαν, ελπίζοντας να επιστρέψουν.
Και όποτε επιχειρούν να τα ανακτήσουν, συναντούν απίστευτη βία: απειλές, ξυλοκόπημα, επιθέσεις με χημικά, βασανιστήρια, βιασμοί, δολοφονίες.
Σύμφωνα με το Ιεραποστολικό Συμβούλιο Ιθαγενών (CIMI), το 2015 δολοφονήθηκαν 137 ιθαγενείς στη χώρα: οι 36 στο Μάτο Γκρόσο ντο Σουλ και οι περισσότεροι ήταν Γουαρανί-Καϊοβά.
Τον Ιανουάριο, η κυβέρνηση Τέμερ εξέδωσε διάταγμα με το οποίο αλλάζει τον τρόπο οριοθέτησης των ιθαγενικών εδαφών και δίνει τη δυνατότητα στο υπουργείο Δικαιοσύνης να παγώνει την οριοθέτηση, να αναθεωρεί τα ήδη οριοθετημένα εδάφη ή να θέτει βέτο για την επέκτασή τους.
Παράλληλα, προωθείται στο Κογκρέσο πρόταση συνταγματικής μεταρρύθμισης, με την οποία η οριοθέτηση των ιθαγενικών εδαφών περνά στην αρμοδιότητα του Κοινοβουλίου, όπου υπάρχει πανίσχυρη εκπροσώπηση των μεγαλογαιοκτημόνων που επιβουλεύονται τα εδάφη των ιθαγενών: από τα 594 μέλη του Κογκρέσου, οι 207 είναι άμεσα εκπρόσωποι της μεγάλης γεωργικής βιομηχανίας.
Αν εγκριθεί η έκταση των εδαφών της Βραζιλίας που αποδίδεται στις ιθαγενείς κοινότητες θα μειωθεί από το 13% στο 2,6%.
Για τους Γουαρανί-Καϊοβά, η εκδίωξη από τα πανάρχαια εδάφη τους σημαίνει απόγνωση, σημειώνει η διεθνής οργάνωση Survival International.
«Ο εκτοπισμός τους σημαίνει την καταστροφή του κόσμου τους. Ηταν κάτοικοι της ζούγκλας, ζούσαν σ’ αυτήν και από αυτήν, ενώ η υλική και πνευματική επιβίωσή τους, η ίδια η κοσμοαντίληψή τους σχετίζονται με τα εδάφη τους».
Αυτή η απόγνωση, η περιθωριοποίηση και η βία εκφράζονται με τον πιο τραγικό τρόπο στην τεράστια αύξηση των αυτοκτονιών.
Σύμφωνα με στοιχεία της κοινότητας, περισσότεροι από 1.000 άντρες, γυναίκες και παιδιά αυτοκτόνησαν τα τελευταία 20 χρόνια.
Μόνο το 2000-2008 σημειώθηκαν 410 αυτοκτονίες, ανάμεσά τους πολλοί έφηβοι.
«Εμείς οι ιθαγενείς είμαστε σαν τα φυτά. Πώς θα ζήσουμε χωρίς το χώμα μας, χωρίς τα εδάφη μας;», λένε ξεκινώντας μια καμπάνια ενημέρωσης ώστε η διεθνής κοινότητα να μην κοιτάζει απαθής τον αφανισμό ενός ακόμη λαού.
Συντάκτης: Χριστίνα Πάντζου
Πηγή: www.efsyn.gr
O παππούς μου δεν ήταν ένας απλός διοικητής αλλά ο εμπνευστής της θηριωδίας των στρατοπέδων, ο εμπνευστής του Άουσβιτς», λέει ο Ράινερ Ες στο tvxs.gr. «Και η γιαγιά μου αποκαλούσε το Άουσβιτς παράδεισό της».
Ο παππούς του Ράινερ, Ρούντολφ Ες, ζούσε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης κοντά στα κρεματόρια σε μια πολυτελή βίλα με πισίνα, με τη σύζυγο και τα τέσσερα παιδιά του. Εκεί μεγάλωσε ο πατέρας του Ράινερ, Χανς – Γιούργκεν Ες.
Ο Ράινερ σαν παιδί χτυπήθηκε βάναυσα τόσο από τον πατέρα του, ο οποίος παρέμενε υπέρμαχος των ναζιστικών ιδεών, όσο κι από εκείνους που αναγνώριζαν την καταγωγή του. Ο ίδιος όμως δεν ήξερε τον λόγο.
Η λέμβος σταμάτησε στα ανοιχτά, εξαιτίας βλάβης που υπέστη η μηχανή
Λίβυοι αλιείς εντόπισαν τις σωρούς 28 προσφύγων που φέρονται να πέθαναν από δίψα και πείνα, καθώς η μηχανή της λέμβου στην οποία επέβαιναν χάλασε στα ανοικτά από την πόλη Σαμπράθα της Λιβύης, δήλωσε σήμερα ένας αξιωματούχος του υπουργείου Εσωτερικών.
Ο διοικητής της μονάδας ασφαλείας του υπουργείου Εσωτερικών, Αχμαϊντα Χαλίφα Αμσαλάμ δήλωσε στο πρακτορείο Reuters, ότι οι 28 πρόσφυγες, ανάμεσα τους τέσσερις γυναίκες, εντοπίστηκαν μετά την δύση του ηλίου από τους αλιείς που έσυραν το σκάφος στην ακτή.
Προηγούμενο
