της Χριστίνας Χελά
Πώς είναι να μεγαλώνεις σε μία χώρα όπου πρακτικά δεν σου δίνεται καν το δικαίωμα να υπάρχεις, γιατί απλά γεννήθηκες με ένα διαφορετικό φύλο; Όπου δεν αναγνωρίζεσαι ούτε στη νομοθεσία, ούτε στην υγεία, ούτε στα προγράμματα εκπαίδευσης, ούτε πουθενά; Πώς είναι να κυοφορείς σε μία χώρα όπου η γνώση για έναν πληθυσμό που αγγίζει το 2% είναι τόσο περιορισμένη, ώστε οι γιατροί στην καλύτερη περίπτωση τον αγνοούν και στην χειρότερη επιβάλλουν τον τερματισμό των κυήσεων ή «κανονικοποιητικές θεραπείες» σε βρέφη ημερών; «Είμαι γονιός ενός ανθρώπου που, κοινωνικά και ιατρικά μιλώντας ”δεν προβλέπεται” καν η ύπαρξή του, και, όταν υπάρχει, αντιμετωπίζεται ως “κατώτερο ον”, σαν “κάτι ελαττωματικό που θέλει φτιάξιμο”. Κι αυτό είναι τόσο σοβαρό και συγκλονιστικό όσο ακούγεται» υπογραμμίζει μιλώντας η Ρηνιώ Συμεωνίδου, μητέρα ενός ίντερσεξ παιδιού, ακτιβίστρια και ιδρυτικό μέλος της Intersex Greece.