της Κατερίνας Παρδάλη

Η 25 Νοέμβρη είναι η μέρα αφιερωμένη ενάντια στη βία κατά των γυναικών. Δικαιούμαστε λοιπόν εμείς οι γυναίκες (εργαζόμενες, άνεργες, μαθήτριες ή φοιτήτριες, συνταξιούχοι) να απευθύνουμε προς τη μνημονιακή κυβέρνηση και τα «παπαγαλάκια» της το ερώτημα που αυτοί συνηθίζουν να απευθύνουν ενάντια σε όποιον αντιστέκεται: Εσείς καταδικάζετε τη βία από όπου κι αν προέρχεται;

Φυ­σι­κά η ερώ­τη­ση είναι ρη­το­ρι­κή. Τη βία την κρα­τι­κή, την τα­ξι­κή, τη σε­ξι­στι­κή, τη ρα­τσι­στι­κή, δεν την «βλέ­πουν» ή την βλέ­πουν όταν είναι πολύ μα­κριά από την Ελ­λά­δα: Κα­τα­δι­κά­ζουν τους βια­σμούς στις Ιν­δί­ες, αλλά τι γί­νε­ται με την Ελ­λά­δα και την ΕΕ; Δεν υπάρ­χουν βια­σμοί; Δεν υπάρ­χει τρά­φι­κινγκ; Δεν υπάρ­χει οι­κο­γε­νεια­κή και κοι­νω­νι­κή βία;

Το φαι­νό­με­νο

Η βία κατά των γυ­ναι­κών δεν είναι ούτε και­νούρ­γιο ούτε «το­πι­κό» φαι­νό­με­νο κά­ποιων υπο­τί­θε­ται κα­θυ­στε­ρη­μέ­νων κοι­νω­νιών. Αντί­θε­τα, είναι μια πα­γκό­σμια μά­στι­γα και έρ­χε­ται από παλιά. Μπο­ρεί να πάρει πά­μπολ­λες μορ­φές. Μπο­ρεί να ασκεί­ται στο πλαί­σιο της οι­κο­γέ­νειας και να είναι λε­κτι­κή, ψυ­χο­λο­γι­κή, σω­μα­τι­κή, σε­ξουα­λι­κή και οι­κο­νο­μι­κή. Μπο­ρεί να ασκεί­ται στο πλαί­σιο της κοι­νω­νί­ας (βια­σμός, σε­ξουα­λι­κή πα­ρε­νό­χλη­ση στην ερ­γα­σία και αλλού), καθώς και στο πλαί­σιο της άσκη­σης της κρα­τι­κής εξου­σί­ας. Οι γυ­ναί­κες είναι τα πρώτα θύ­μα­τα του πο­λέ­μου, της με­τα­νά­στευ­σης, του σύγ­χρο­νου δου­λε­μπο­ρί­ου με σκοπό είτε την κα­τα­να­γκα­στι­κή ερ­γα­σία είτε την κα­τα­να­γκα­στι­κή πορ­νεία (traffiking).

Κάποτε, στους κύκλους της Αριστεράς έλεγαν μια φράση..πώς η θέση που επιφυλάσσει στην γυναίκα μια κοινωνία, δείχνει και το επίπεδό της. Σοφή φράση!  Σήμερα στο ζενίθ της κρίσης, το φτηνιάρικο, εξευτελιστικό και σεξιστικό θέαμα βάζει την σφραγίδα του στον ξεπεσμό των media, ακυρώνοντας κάθε έννοια πολιτισμού και παιδείας. H βία του σεξισμού λοιπόν,είναι ένας σαφής δείκτης της τριτοκοσμικής μας πλέμπας και είναι ενδεικτικό το πόσο η έλλειψη παιδείας και κουλτούρας οδηγεί την νεολαία σήμερα στον λαϊκισμό και κυρίως στην βία…. Στην έρευνα που ακολουθεί, προσπαθούμε να δούμε πως έχει η κατάσταση στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σε σχέση με τον σεξισμό, ειδικότερα στα media, στην διαφήμιση, αναψηλαφώντας και την φοβερή εποχή Κωστόπουλου όπου τα περιοδικά τίμησαν τόσο την βία του σεξισμού..

To έξυπνο και πολύ ενδιαφέρον αυτό video που δημοσίευσε η Huff Post είναι αποτέλεσμα έρευνας και καλλιτεχνικής εργασίας σπουδαστριών κι έχει θέμα “Πως θα ήταν οι σεξιστικές διαφημίσεις αν άλλαζαν οι ρόλοι των δύο φύλων. Παράλληλα περιέχει στοιχεία ερευνών πάνω στο θέμα”.

Της Κατερίνας Σχινά.

Δύσκολα συναντάει κανείς στη λογοτεχνία του 20ου αιώνα συγγραφέα πιο έντιμη από την Ντόρις Λέσινγκ. Η εντιμότητά της υπήρξε φλογερή, τραχιά, αψίκορη. Η «αντισυμβατικότητα» είναι μια έννοια που επανέρχεται στα γραπτά, όσο και στη ζωή της: γεννημένη στο Κερμανσάχ της Περσίας το 1919, θα βρεθεί στα πέντε της στη Νότια Ροδεσία, θα εντυπωσιάσει τους δασκάλους της με την αντίληψη και την πρώιμη ωριμότητά της, αλλά, στα δεκαπέντε της, θα παρατήσει το σχολείο, αδυνατώντας να προσαρμοστεί σε ό, τι έχει χαρακτηρίσει «θεσμοποίηση της βλακείας»·

Δεν είναι η πρώτη φορά που η ΔΑΠ ΝΔΦΚ βγάζει σεξιστικές αφίσες για πάρτυ. 

Της Μαργαρίτας Κουλεντιανού

Τρεις ξανθές στην τηλεόραση καυτηρίαζαν τη γυμνάστρια που συνόδεψε τους μαθητές της στην παρέλαση και που κατά τη γνώμη τους δεν ήταν ντυμένη κατά πώς πρέπει. Εκεί που κόλλησαν κυριολεκτικά ήταν στα μαλλιά της γυναίκας. «Καλά, το είδες το μαλλί; Φρίκη!». Ολόιδιο με το δικό τους ήταν το μαλλί, αλλά προφανώς οι ξανθές διεκδικούσαν την πλατινέ απόχρωση και το ανέμελο στιλ για τον εαυτό τους.

Δεν ήταν μόνο οι ξανθές όμως που έπεσαν να τη φάνε τη γυμνάστρια. Για πολλές μέρες, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πυροβολούσαν, ξεθάβοντας όλα τα στερεότυπα που κάθε τρεις και λίγο δεν χάνουν ευκαιρία να βγουν στην επιφάνεια, θυμίζοντάς μας πως πάντα εκεί είναι, ίσως μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνουν. Τη φωτογράφισαν προφίλ και ανφάς, πήραν κοντινά πλάνα από τα παπούτσια, την μπλούζα, το παντελόνι της, την αναζήτησαν στη γειτονιά της και στον χώρο της δουλειάς της, την εξέθεσαν με κάθε δυνατό τρόπο. Ανθρωποφαγία;