ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Ο φετινός διαγωνισμός της Eurovision βρίσκεται στο επίκεντρο μιας έντονης πολιτικής αντιπαράθεσης, καθώς δεκάδες καλλιτέχνες αλλά και μέλη ΛΟΑΤΚΙ κοινοτήτων καταγγέλλουν τη μετατροπή του σε εργαλείο προπαγάνδας του Ισραήλ και καλούν σε μποϊκοτάζ.

Ηταν Ιούνιος του 1968 όταν η εξεγερτική δεκαετία του ‘60 έγραψε μια από τις πιο ένδοξες αλλά και περίεργες σελίδες της ιστορίας της. Για αρκετές ημέρες οι θαμώνες του Stonewall, ενός gay bar που λειτουργούσε σε καθεστώς ημιπαρανομίας, συγκρούονταν με ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας.

Υστερα από χρόνια φυσικής και ψυχολογικής καταπίεσης, εκβιασμών και σωματικής βίας από την αστυνομία ήρθε η εξέγερση. Στο πλευρό τους βρέθηκαν σύντομα δυνάμεις από την επαναστατική, ένοπλη οργάνωση Μαύροι Πάνθηρες, αλλά και ορισμένα από τα πιο ριζοσπαστικά στοιχεία του «αμερικανικού Μάη του ’68».

Το αποτέλεσμα ήταν όχι μόνο η πρώτη δυναμική εμφάνιση του κινήματος για τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, αλλά και η άμεση σύνδεσή της με τα τρέχοντα κοινωνικά προβλήματα και το αντιπολεμικό κίνημα.

Οι κατατρεγμένοι από τον αμερικανικό πουριτανισμό στάθηκαν δίπλα σε άλλες κοινωνικές ομάδες που χρειάζονταν βοήθεια – και αυτές ανταπέδωσαν αμέσως τη στήριξη. Και φυσικά, η εξέγερση του Stonewall μάς έδωσε τις περίφημες παρελάσεις του Gay pride, που πραγματοποιούνται κάθε χρόνο προς τιμήν και σε ανάμνηση εκείνων των ημερών.

H Eurovision μπορεί να αποτελεί ελαφρά μορφή διασκέδασης, αλλά δεν μπορεί να αγνοεί τα ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων – Από την επιστολή που υπέγραψε ο Ρότζερ Γουότερς των Pink Floyd και δεκάδες άλλοι καλλιτέχνες

Σχεδόν μισό αιώνα αργότερα η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα βρίσκεται αντιμέτωπη όχι μόνο με τις προκαταλήψεις των πιο αντιδραστικών στοιχείων κάθε κοινωνίας, αλλά και με μια ιδιότυπη -και για ορισμένους πολύ πιο επικίνδυνη – επίθεση φιλίας. Μεγάλες εταιρείες αλλά και κυβερνήσεις επιχειρούν να προσεγγίσουν την κοινότητα, ενδεδυμένες έναν μανδύα προοδευτισμού, προκειμένου να προωθήσουν προϊόντα αλλά και για να συγκαλύψουν εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Το φαινόμενο ονομάζεται Pinkwashing (ροζ ξέπλυμα) και τα τελευταία χρόνια έχει αναδειχθεί σε τέχνη από την κυβέρνηση του Ισραήλ.

Προσεγγίζοντας εδώ και χρόνια σημαντικά μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας σε όλο τον κόσμο, η χώρα κατάφερε να αυτοπαρουσιάζεται σαν υπερασπιστής κάθε είδους ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη στιγμή που κατηγορείται ότι λειτουργεί σαν καθεστώς απαρτχάιντ απέναντι στον αραβικό πληθυσμό (όχι μόνο τους Παλαιστίνιους, αλλά και τους Ισραηλινούς πολίτες αραβικής καταγωγής).

Η συγκεκριμένη επιχείρηση Pinkwashing έφτασε να στηρίζεται από ανώτατα κυβερνητικά στελέχη και κρατικούς αξιωματούχους στο Τελ Αβίβ από τη στιγμή που η χώρα ανέλαβε τη διοργάνωση του φετινού διαγωνισμού της Eurovision, που θα πραγματοποιηθεί στα μέσα Μαΐου, ενός θεσμού ο οποίος σε αρκετές χώρες λειτουργεί σαν ένα δεύτερο gay pride για τις ΛΟΑΤΚΙ κοινότητες.

Σχεδόν τις ίδιες ημέρες που το Ισραήλ κατηγορήθηκε από τα Ηνωμένα Εθνη ότι στις πρόσφατες κινητοποιήσεις εναντίον της στρατιωτικής κατοχής πυροβολούσε και σκότωνε ανήλικα παιδιά, δημοσιογράφους και νοσηλευτές, η χώρα χρησιμοποιούσε την Eurovision σαν εργαλείο συγκάλυψης για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Οσοι πίστευαν όμως ότι το πνεύμα του Stonewall είναι ολοκληρωτικά νεκρό στην εποχή μας, γνώρισαν μια δυσάρεστη έκπληξη τις τελευταίες εβδομάδες. Τουλάχιστον 60 οργανώσεις για τα δικαιώματα των Queer, από τουλάχιστον 20 χώρες της Ευρώπης, απευθύνουν κάλεσμα σε όλες τις ΛΟΑΤΚΙ κοινότητες του κόσμου να μποϊκοτάρουν τη φετινή διοργάνωση της Eurovision στο κράτος του Ισραήλ.

Και είναι σημαντικό το τι συμβαίνει σε ένα διαγωνισμό τραγουδιού, ο οποίος μάλιστα φημίζεται για την μάλλον απολίτικη στάση του; Η απάντηση παραδόξως είναι ότι για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού, το θέμα βρέθηκε στο επίκεντρο μιας γεωπολιτικής αντιπαράθεσης.

Καθώς το Ισραήλ, και προσωπικά ο πρωθυπουργός Βενιαμίν Νετανιάχου, χρησιμοποίησαν την περσινή νίκη της χώρας για να πλασάρουν την Ιερουσαλήμ σαν πρωτεύουσα της χώρας (κατά παράβαση κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου) αλλά και για να συγκαλύψουν σειρά συγκεκριμένων εγκλημάτων εναντίον Παλαιστινίων, οι αντιδράσεις ήρθαν από πολύ νωρίς.

Αρκετές εβδομάδες πριν από την παρέμβαση των ΛΟΑΤΚΙ ομάδων εκατοντάδες καλλιτέχνες από ολόκληρη την Ευρώπη κάλεσαν σε μποϊκοτάζ της φετινής διοργάνωσης. Το διεθνές κίνημα BDS που προωθεί το καλλιτεχνικό, ακαδημαϊκό και εμπορικό μποϊκοτάζ του κράτους του Ισραήλ, ύστερα από σχετική έκκληση Παλαιστινιακών οργανώσεων, κατάφερε να δώσει μεγάλη δημοσιότητα στην υπόθεση και τις επόμενες εβδομάδες αναμένονται κινητοποιήσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη (στην Ελλάδα ξεκινά ήδη η συλλογή υπογραφών).

Θα ήταν ίσως η στιγμή για την ελληνική συμμετοχή να αποσυρθεί εκφράζοντας έτσι την υποστήριξή της στον παλαιστινιακό λαό; Το βέβαιο είναι ότι κανείς δεν έμεινε στην Ιστορία για τη συμμετοχή σε μια καλλιτεχνική διοργάνωση που μετατράπηκε σε μηχανισμό προπαγάνδας από συγκεκριμένες κυβερνήσεις. Αντίθετα αρκετοί μεγάλοι καλλιτέχνες άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στο καλλιτεχνικό στερέωμα αρνούμενοι να νομιμοποιήσουν τέτοιες προσπάθειες.

Πηγή:https://info-war.gr

Στο 9χρονο κορίτσι το οποίο αγνοείται από τις 13 Φεβρουαρίου σε ναυάγιο με πρόσφυγες, στην περιοχή Τσόνια της ανατολικής Λέσβου ανήκει, σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, το πτώμα που βρέθηκε σήμερα σε θαλάσσια περιοχή της νότιας Λέσβου.

Η σορός μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Μυτιλήνης προκειμένου να εξεταστεί ιατροδικαστικά και να ταυτοποιηθεί.

Λίγη ώρα αργότερα, εντοπίστηκε και δεύτερο πτώμα στη βραχώδη ακτή στην ίδια περιοχή της ανατολικής Λέσβου.

Πρόκειται για άνδρα, η σορός του οποίου μεταφέρεται στο νοσοκομείο Μυτιλήνης για ιατροδικαστική εξέταση.

Πηγή: https://tvxs.gr

Ο άλλος ο μπαγλαμάς περηφανευόταν ότι ο πατέρας του ήταν βασανιστής στην Μακρόνησο και το επεζε μάγκας πισω από τα πλήκτρα, μολις στριμώχτηκε αρχισε τα κλάματα τα δεν ήξερα και τις δημοσιες συγγνώμες.
Τέτοια σκουλίκια ειστε όλοι οι ακροδεξιοί.

@donald_duck555

Επιθετικές και αναίτιες προσαγωγές ανήλικων παιδιών καταγγέλλουν γονείςστο tvxs.gr. Στις 02-03-2019, μετά την επίθεση στο αστυνομικό τμήμα Ακροπόλεως, αστυνομικοί προσήγαγαν ανήλικους που κάθονταν στο πεζουλάκι έξω από τον σταθμό του Μετρό στις 11.30 το βράδυ και παρά το γεγονός ότι τους έδωσαν τα στοιχεία τους δεν τους άφησαν καν να καλέσουν τους γονείς τους και να τους ενημερώσουν πως τους πάνε στη ΓΑΔΑ.

Οι ανήλικοι κρατήθηκαν στη ΓΑΔΑ έως τις 4 το πρωί, ενώ με έκπληξη οι γονείς τους διάβασαν τις επόμενες μέρες στον Τύπο ότι είχε δοθεί εντολή άνωθεν πως όποιοι καταφέρουν να κάνουν προσαγωγές κερδίζουν ρεπό!

Ένας 23χρονος Παλαιστίνιος δολοφονήθηκε από πυρά Ισραηλινών στρατιωτών στις διαδηλώσεις που έγιναν την Παρασκευή κατά μήκος των συνόρων της Λωρίδας της Γάζας και του Ισραήλ.

Ο Ταμέρ Αραφάτ υπέκυψε στα τραύματά του από τις συγκρούσεις που σημειώθηκαν ανατολικά της Ράφα.

Tουλάχιστον 45 Παλαιστίνιοι, ανάμεσά τους δύο γυναίκες και 15 παιδιά, τραυματίστηκαν από πυροβολισμούς Ισραηλινών στρατιωτών.

Τουλάχιστον 253 Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί και άλλοι τουλάχιστον 26.000 έχουν τραυματιστεί από ισραηλινά πυρά από την έναρξη των κινητοποιήσεων κατά μήκος των συνόρων που ξεκίνησαν την 30ή Μαρτίου 2018 στο πλαίσιο της «Πορείας της Μεγάλης Επιστροφής» για το δικαίωμα επαναπατρισμού των Παλαιστινίων προσφύγων.

Οι φόνοι των Παλαιστινίων από τους Ισραηλινούς χαρακτηρίστηκαν «εγκλήματα κατά τις ανθρωπότητας» από τον ΟΗΕ.

Πηγή:http://artinews.gr

Μία από τις πρώτες αποφάσεις του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ άμα τη αφίξει του στον Λευκό Οίκο ήταν να καταργήσει την ιστοσελίδα της προεδρίας στα ισπανικά.

Δύο χρόνια αργότερα κι ενώ ο πρόεδρος μάχεται στο Κογκρέσο για να εξασφαλίσει τη χρηματοδότηση του τείχους στα σύνορα με το Μεξικό για να σταματήσει την μετανάστευση από την Κεντρική Αμερική, τα ρατσιστικά επεισόδια που συνδέονται με τη χρήση των ισπανικών έχουν πολλαπλασιασθεί, τεκμαίροντας έτσι την αυξανόμενη πόλωση εναντίον της γλώσσας αυτής, που ωστόσο στις ΗΠΑ είναι πανταχού παρούσα.

Το γλωσσικό ιδίωμα του Θερβάντες αποτελεί μητρική γλώσσα περίπου 41 εκατ. Αμερικανών, με την ισπανόφωνη κοινότητα να αποτελεί την πολυπληθέστερη μειονότητα στις ΗΠΑ (17%), σύμφωνα με το Pew Research Center.

Βάσει όμως της έρευνας που πραγματοποίησε το ίδιο κέντρο τον Οκτώβριο, περίπου το 40% των ερωτηθέντων απαντά πως έχει δεχθεί προσβολές και άλλους είδους κακή συμπεριφορά εξαιτίας της καταγωγής του, περιλαμβανομένου και του γεγονότος ότι μιλούσαν ισπανικά δημόσια.

Μετά την εκλογή του Τραμπ «δεχόμαστε όλο και περισσότερες καταγγελίες από εργαζομένους που δηλώνουν πως τους πιέζουν να μη μιλούν άλλη γλώσσα εξόν από αγγλικά», τονίζει από την πλευρά του ο Κρίστοφερ Χο, δικηγόρος της οργάνωσης Legal Aid at Work στο Σαν Φρανσίσκο, η οποία παρέχει νομική εκπροσώπηση σε εργαζομένους και λειτουργεί γραμμή βοήθειας για καταγγελίες σχετικά με τις γλωσσικές διακρίσεις.

Αλλά και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βρίθουν από επεισόδια αντιστοίχων διακρίσεων, που διαδίδονται ευρέως: όπως το πρόσφατο με πρωταγωνιστή έναν δικηγόρο από τη Νέα Υόρκη, ο οποίος τα έβαλε με εργαζομένους που μιλούσαν ισπανικά, απειλώντας τους ότι θα καλέσει το Αλλοδαπών για να τους απελάσει.

Σε ένα άλλο επεισόδιο, ο 24χρονος Χούλιο Σέσαρ Οβάγιε, με αμερικανική υπηκοότητα, περπατούσε στο Σαν Αντόνιο του Τέξας όταν συνελήφθη από αστυνομικό του Αλλοδαπών. Ο Οβάλιε, που γεννήθηκε στο Λος Άντζελες, αλλά μεγάλωσε στο Μεξικό, με αποτέλεσμα να μην μιλά καλά τα αγγλικά, δεν είχε χαρτιά πάνω του κατά τη σύλληψή του, με αποτέλεσμα να κατηγορηθεί ότι ζει παράνομα στις ΗΠΑ και απελάθηκε την επόμενη ημέρα, παρά τις προσπάθειες να εξηγήσει στις αρχές το τι είχε συμβεί.

Επίσης άλλες δύο Αμερικανίδες εργαζόμενες συνελήφθησαν στην Μοντάνα τον περασμένο Μάιο επειδή μιλούσαν μεταξύ τους στα ισπανικά.

«Η κυβέρνηση Τραμπ και η ρητορεία της έχουν ενθαρρύνει σαφώς τις χειρότερες αντιδράσεις της αστυνομίας μετανάστευσης», εκτιμά από την πλευρά του ο Κόντι Γούφσι, δικηγόρος της πανίσχυρης οργάνωσης για την προάσπιση των δικαιωμάτων ACLU, που εκπροσωπεί τις δύο γυναίκες στην αγωγή που κατέθεσαν κατά της μεθοριακής αστυνομίας. «Δεν υφίσταται επίσημη γλωσσα στις ΗΠΑ. Οι άνθρωποι μπορούν να μιλούν όπως θέλουν και στη χώρα ομιλούνται εκατοντάδες διαφορετικές γλώσσες», προσθέτει ο ίδιος.

Τα ισπανικά ήσαν πάντοτε ζωντανά και παρόντα ως γλώσσα στις ΗΠΑ, ιδίως στις δυτικές Πολιτείες, οι οποίες αντιστοιχούν στα παλαιά εδάφη του Μεξικού, που αγοράσθηκαν από το αμερικανικό κράτος στα μέσα του 19ου αιώνα. Καίτοι η χρήση τους μειώνεται με την διαδοχή των γενεών, στο πλαίσιο της ενσωμάτωσης των νεώτερων στην αμερικανική κοινωνία, η δύναμή τους συνεχίζεται άσβεστη χάρις στην διαρκή ανανέωση των μεταναστευτικών ροών από τις γειτονικές λατινοαμερικανικές χώρες.

Όμως για τη Μάρτα Ματέο, διευθύντρια του Παρατηρητηρίου για την Ισπανική Γλώσσα στο παν/μιο του Χάρβαρντ, δεν μπορούμε πλέον να μιλούμε για γλωσσική διάκριση εναντίον των ισπανικών, καθώς η «πανταχού παρουσία» τους στις ΗΠΑ είναι δεδομένη και μέσω πολλών υπηρεσιών που παρέχονται σε αυτήν τη γλώσσα, ενώ και από τη δεκαετία του ’70 η γλώσσα αυτή έχει εκτοπίσει τη γαλλική ως προς τη μελέτη και την εκμάθησή της.

«Ίσως απλώς σήμερα τα επεισόδια κατά ισπανόφωνων να είναι πιο ορατά. Θα ήταν καλλίτερα να μιλούσαμε για κοινωνικές διακρίσεις κι όχι γλωσσικές, διακρίσεις εναντίον των μεταναστών, που ενθαρρύνονται από τα λαϊκιστικά σαλπίσματα του Τραμπ», προσθέτει η ίδια. «Οι περισσότεροι μετανάστες είναι ισπανόφωνοι, συνεχώς επιτιθέμεθα και στη γλώσσα τους», υπογραμμίζει.

Αλλά και η Μαρία Καρέιρα, καθηγήτρια ισπανικών στο παν/μιο της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες υπογραμμίζει την κοινωνική διάσταση των διακρίσεων αυτών, καθώς παρά την διάδοσή τους, τα ισπανικά εξακολουθούν να θεωρούνται γλώσσα δευτέρας διαλογής , αντίθετα με άλλα ιδιώματα, όπως τα γαλλικά, ή τα ιταλικά.

«Τα ισπανικά έχουν συνδεθεί με τα ‘βάναυσα επαγγέλματα’, είναι η γλώσσα των οικιακών βοηθών, των καθαριστριών, των κηπουρών, των νταντάδων», προσθέτει η Καρέιρα.

Πηγή:https://www.imerodromos.gr