ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Η ιστορία δύο Ελληνίδων που τεκνοποίησαν στην Ισπανία, δήλωσαν το παιδί σε ληξιαρχείο του Λονδίνου και υπέγραψαν σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης στην Ελλάδα

Τα πολιτικά δικαστήρια και όχι το Συμβούλιο της Επικρατείας είναι αρμόδια να αποφασίσουν, αν μπορεί να καταχωρηθεί σε ληξιαρχείο της Ελλάδας και ποιο επώνυμο θα λάβει το πρώτο παιδί το οποίο γεννήθηκε από Ελληνίδα μητέρα ομόφυλου ζευγαριού που τεκνοποίησε με υποβοηθούμενη αναπαραγωγή στην Ισπανία και δηλώθηκε σε ληξιαρχείο του Λονδίνου.

Συγκεκριμένα, το ΣτΕ έκρινε ότι σύμφωνα με τον νόμο 344/1976 περί ληξιαρχικών πράξεων και τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας οι αμφισβητήσεις περί νομιμότητας ή ορθότητας ληξιαρχικών πράξεων και οι αμφισβητήσεις που αφορούν την άρνηση του ληξιάρχου και την άρνησή του να καταχωρίσει ληξιαρχική πράξη Ελλήνων πολιτών που έχουν συνταχθεί στην αλλοδαπή, επιλύονται από τα πολιτικά δικαστήρια.

Αναλυτικά σχετικά με την υπόθεση, τον Οκτώβριο του 2013 στην Αγγλία δύο Ελληνίδες, η Α. και η Δ. μόνιμοι κάτοικοι της Αττικής, παντρεύτηκαν σύμφωνα με το βρετανικό δίκαιο, ενώ τον Ιούνιο του 2015, η Α. με τη συγκατάθεση της Δ. υποβλήθηκε στη Βαρκελώνη σε υποβοηθούμενη αναπαραγωγή με τη συμμετοχή τράπεζας σπέρματος.

Στην Ισπανία, ως γονέας του παιδιού που θα γεννιόταν από την Α. δηλώθηκε η Δ. και τον Μάρτιο του 2016, η Α. έφερε στον κόσμο ένα αγοράκι, σήμερα 2 ετών.

Στη συνέχεια, το παιδί δηλώθηκε σε ληξιαρχείο του Λονδίνου με το επώνυμο της Δ. και με μητέρα την Α. Ως γονέας του παιδιού καταγράφηκε η Δ. κάτι που βεβαιώνει και η αναπληρώτρια ληξίαρχος του Λονδίνου, η οποία μάλιστα στη βεβαίωση επικαλείται και τη σύμβαση της Χάγης, ενώ το 2016, οι ίδιες σύναψαν στην Ελλάδα σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, το οποίο καταχωρήθηκε σε ληξιαρχείο της Αττικής.

Το ζευγάρι επιχείρησε να δηλώσει το παιδί στο ληξιαρχείο της περιοχής που διέμενε μόνιμα στην περιοχή της Αττικής. Όμως, έλαβαν την απάντηση ότι δεν μπορεί να καταχωριστεί η ληξιαρχική πράξη γέννησης του Ηνωμένου Βασιλείου στα ελληνικά ληξιαρχεία.

Το ληξιαρχείο επικαλέστηκε την ελληνική νομοθεσία και συγκεκριμένα το άρθρο 9 του νόμου 4356/2016 που αφορά το σύμφωνο συμβίωσης, το οποίο προβλέπει ότι «το τέκνο που γεννήθηκε κατά τη διάρκεια του συμφώνου συμβίωσης τεκμαίρεται ότι έχει πατέρα τον άνδρα με τον οποίο η μητέρα κατάρτισε το σύμφωνο». Με άλλα λόγια η διάταξη αυτή αφορά το τεκμήριο της πατρότητας για τα ετερόφυλα ζευγάρια, το τέκνο των οποίων εγγράφεται κανονικά στη ληξιαρχική μερίδα του πατέρα ή της μητέρας. Αντίθετα, σε περίπτωση ομόφυλων ζευγαριών δεν υφίσταται τεκμήριο πατρότητας, σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία.

Στην προκειμένη περίπτωση, που το σύμφωνο συμβίωσης αφορά ομόφυλο ζευγάρι, το παιδί που γέννησε η Α., σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, είναι τέκνο αυτής γεννημένο εκτός γάμου και συνεπώς πρέπει να φέρει το επώνυμό της και όχι το επώνυμο της Δ.

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι το παιδί, να μη μπορεί να λάβει διαβατήριο από την Ελλάδα, ενώ το ίδιο πρόβλημα έχει και στην Αγγλία, καθώς σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του ζεύγους, το βρετανικό δίκαιο, δεν επιτρέπει στα παιδιά των ομόφυλων ζευγαριών να λαμβάνουν ταξιδιωτικά έγγραφα, πριν την συμπλήρωση του 5ου έτους της ηλικίας τους.

Έτσι, το ζευγάρι μαζί με το παιδί παραμένουν προσωρινά στο Λονδίνο, παρά το γεγονός ότι είναι μόνοι κάτοικοι Ελλάδος, καθώς το ανήλικο δεν μπορεί να ταξιδεύσει λόγω μη δυνατότητα έκδοσης διαβατηρίου.

Περίπου προ μηνός η υπόθεση συζητήθηκε στο Δ΄Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας με πρόεδρο τον αντιπρόεδρο Χρήστο Ράμμο και εισηγήτρια την σύμβουλο Επικρατείας Όλγα Παπαδοπούλου, μετά από αίτηση του ανήλικου παιδιού που κατατέθηκε από τους δύο γονείς, την Α. και την Δ.

Οι δύο δικηγόροι του ζεύγους, Βασίλης Χειρδάρης και Νικόλαος Πινάτσης, υποστήριξαν ότι η άρνηση εγγραφής του παιδιού από τον ληξίαρχο στην Ελλάδα καθιστά ανύπαρκτη την υπόσταση του παιδιού, το οποίο δεν μπορεί να αναγνωριστεί. Την ίδια στιγμή παραβιάζεται η νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η διεθνής σύμβασης για τα δικαιώματα του παιδιού, ο χάρτης των θεμελιωδών δικαιωμάτων, το Σύνταγμα, ενώ παρεμποδίζεται η ελεύθερη κυκλοφορία μεταξύ των κρατών-μελών της Ε.Ε., κάτι που έχει κατοχυρωθεί νομοθετικά.

Κατόπιν αυτών, το ΣτΕ εξέδωσε την υπ΄ αριθμ. 1084/2018 απόφασή του με την οποία έκρινε ότι είναι αναρμόδιο να επιληφθεί της υπόθεσης και ότι για το επίμαχο θέμα αρμόδια είναι τα πολιτικά δικαστήρια.

πηγή:https://www.huffingtonpost.gr

Τη λήψη άμεσης δράσης για την αποσυµφόρηση της Μυτιλήνης ζητά το ανοιχτό κέντρο φιλοξενίας του ΠΙΚΠΑ με αφορμή τις άγριες συµπλοκές την περασμένη Παρασκευή στο hot spot της Μόριας που είχαν ως αποτέλεσμα των τραυματισμό ανθρώπων.

Στη καταγγελία σημειώνεται ότι το Σάββατο 1.000 άνθρωποι έφυγαν από το κέντρο αναζητώντας ασφάλεια µετά τα βίαια επεισόδια, αλλά η πορεία προς την πόλη µιας µεγάλης µερίδας διακόπηκε από την αστυνοµία.

Ο πατέρας του τετράχρονου παιδιού που κρεμόταν από το μπαλκόνι του σπιτιού του στο Παρίσι και σώθηκε από έναν μετανάστη από το Μάλι, έπαιζε Pokemon Go την ώρα που συνέβη το περιστατικό.

Αυτό δήλωσε σε συνέντευξή του στο BFM TV ο κατήγορος Francois Molins. Όπως είπε, ο πατέρας του παιδιού είχε πάει για ψώνια και όταν έφυγε από το μαγαζί, ξεκίνησε να παίζει Pokemon Go.

Σύμφωνα με τον ίδιο, ο πατέρας –ο οποίος βρίσκεται αντιμέτωπος με ποινή φυλάκισης δύο ετών για παραμέληση ανηλίκου– είναι συντετριμμένος από τις συνέπειες της πράξης του.

Ο τετράχρονος βρισκόταν υπό την επίβλεψη του πατέρα του, καθώς η μητέρα του ζούσε στο νησί Ρεϋνιόν.

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ – ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ

Η απειλή ενός πολέμου είναι ορατή στη Μέση Ανατολή, τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, αλλά και στην ίδια μας τη χώρα. Η κλιμάκωση του Ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού καθημερινά παράγει φραστικά και διπλωματικά επεισόδια, εικονικές αερομαχίες, ναυτικές αψιμαχίες, νεκρούς πιλότους, αιχμάλωτους στρατιωτικούς και μεγάλης κλίμακας στρατιωτικές ασκήσεις και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου. Η άρχουσα τάξη της Ελλάδας δια της πιο φιλο-ατλαντικής κυβέρνησης των τελευταίων χρόνων, της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, διεκδικεί αναβάθμιση του ρόλου της στη μοιρασιά των κοιτασμάτων της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και στη διέλευση των ενεργειακών αγωγών, σε συμμαχία με τον Ιμπεριαλιστικό άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ-Αιγύπτου στην περιοχή. Τα κυρίαρχα ΜΜΕ γίνονται καθημερινά ολοένα και πιο πατριδοκάπηλα, εμφανίζοντας το ενδεχόμενο ενός πολέμου με την Τουρκία, λίγο πολύ ώς “αναπόφευκτο” αποτέλεσμα της Τουρκικής επιθετικότητας, αποσιοπώντας τις ευθύνες της Ελληνικής πλευράς. Ενώ οι νέες εξοντωτικές εξοπλιστικές δαπάνες συνεπάγονται καινούρια επιβολή αιματηρών θυσιών από τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, αντίστοιχη με τα σκληρότερα μνημονιακά μέτρα. Παρόμοια είναι η κατάσταση στην Τουρκία, όπου η κυβέρνηση Ερντογάν έχει ήδη εισβάλει στη Συρία και απειλεί στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, σε συμμαχία με την ιμπεριαλιστική Ρωσία του Πούτιν, και το Ιράν, καταστέλλει και φυλακίζει τις αντιπολεμικές φωνές, ενώ έχει εξαπολύσει άγριο πογκρόμ ενάντια στην κοινωνική και πολιτική αριστερά της γειτονικής χώρας, καθώς και τον Κουρδικό λαό.

«Μια νεαρή Παλαιστίνια σκοτώθηκε σήμερα από τις σφαίρες Ισραηλινών στρατιωτών, κατά τη διάρκεια συγκρούσεων κοντά στα σύνορα μεταξύ Λωρίδας της Γάζας και Ισραήλ, έγινε γνωστό από έναν αξιωματούχο των υπηρεσιών υγείας του παλαιστινιακού θύλακα.» 

Τουλάχιστον δώδεκα μετανάστες οι οποίοι προσπάθησαν να διαφύγουν από έναν καταυλισμό στη Λιβύη όπου κρατούνταν παράνομα και βασανίζονταν από διακινητές δολοφονήθηκαν από αυτούς τους τελευταίους, που χρησιμοποίησαν πυροβόλα όπλα, κατήγγειλε την Παρασκευή ο ΟΗΕ.

 

Έτσι είναι να δίνεις Πανελλήνιες μέσα στον Κορυδαλλό.
Μια από τις πιο στρεσογόνες στιγμές ήταν όταν το «άνοιγμα» της φυλακής καθυστέρησε σημαντικά, εξαιτίας μιας μεταγωγής που δεν ήθελε να φύγει. Βρισκόμουν κλειδωμένος στο κελί μου μέχρι και πέντε-δέκα λεπτά πριν την διεξαγωγή των πανελληνίων εξετάσεων χωρίς να ξέρω αν θα μπορέσω να πάω να δώσω», λέει ο Κ.Μ. κρατούμενος των φυλακών Κορυδαλλού που έδωσε Πανελλαδικές πέρυσι και πέρασε στο Πανεπιστήμιο το οποίο σπουδάζει σήμερα.

Από σήμερα, 1 Ιουνίου, όλα τα δημόσια κτήρια στη Βαυαρία θα πρέπει να φέρουν ένα σταυρό στην είσοδό τους, σύμφωνα με αμφιλεγόμενο διάταγμα του κόμματος των Χριστιανοκοινωνιστών (CSU).

Ο πρωθυπουργός της Βαυαρίας Μάρκους Σέντερ και τα μέλη του κόμματός του υποστηρίζουν ότι η απόφαση αυτή δεν είναι παρά για μία προσπάθεια να «αναγνωριστεί μία ταυτότητα» (της Βαυαρίας) και να επιτραπεί η «έκφραση ενός ιστορικού και πολιτιστικού αποτυπώματος».