Στο πρώτο τραπέζι μπροστά από το πάγκο κάθεται ο κ. Δημήτρης με τον γιο του. “Αν ζεις μόνο με μια μειωμένη σύνταξη και έχεις γιο άνεργο αναγκαστικά το μαθαίνεις” μας λέει όταν τον ρωτάμε πως έμαθε για την κουζίνα. “Τουλάχιστον υπάρχει αγάπη εδώ μέσα”
Ο κ. Δημήτρης 70 χρονων τώρα, ήταν 30 χρόνια εμποροϋπάλληλος και οχτώ χρόνια λαντζέρης δεν θέλει να πει πολλά για τη ζωή του, μόνο μας εξομολογείται πως η αλληλεγγύη διαφέρει από την φιλανθρωπία γιατί δένει πιο πολύ τους ανθρώπους. Μετά έκοψε την συζήτηση και πήγαμε στο δίπλα τραπέζι.
Εκεί ο Αποστόλης έχει πιει λίγο κρασί και είναι σε μεγαλύτερο κέφι, σηκώθηκε και χόρεψε για λίγο με κανά δυο φίλους του να τον ακολουθούν “Έτσι είναι ο χαρακτήρας μου εμένα, μου αρέσει να κάνω παρέες εδώ, τους ξέρω σχεδόν όλους. Να σκεφτείς ότι κάθε Σαββατοκύριακο χάνω τα ματς στο στοίχημα και έρχομαι εδώ. Λεφτά δεν έχω για να παίξω στοίχημα αλλά ξέρω τι γίνεται σε όλες τις χώρες και τα πρωταθλήματα”.
Ο Αποστόλης είχε δική του επιχείρηση με τσιγάρα-ποτά, λόγω της κρίσης το μαγαζί έκλεισε και πλέον επιβιώνει με την σύνταξη του πατέρα του με τον οποίο και συγκατοικεί, στα 47 του.
“Έχω έρθει 6-7 φορές εδώ και οι άνθρωποι που το διοργανώνουν ρίχνουν πολύ δουλειά. Δεν είναι μόνο το φαγητό αυτό που δίνεται εδώ, είναι κάτι πολύ περισσότερο” συνεχίζει με την φίλη του την Άννα να τον διακόπτει “Τι τα ρωτάς; Το ταμείο είναι μείον εδώ για όλους. Όπως βλέπεις όμως τραγουδάμε. Εδώ η κόλαση και ο παράδεισος εδώ”.
Ο κ. Γιώργος που κάθεται πιο δίπλα είναι μουσικός, άνεργος και στα 63 του άστεγος, ευτυχώς φέτος φιλοξενείται σε μια φίλη του. Τον καλούν πολλές φορές να παίξει μουσική και στην κουζίνα, λέει ότι έχει γράψει πολλά γνωστά τραγούδια της δεκαετίας του `60 και όταν προκύπτει παίζει σε γάμους για να βγάλει κανένα χαρτζιλίκι.
Ήταν από τους πρώτους που ήρθε στην κουζίνα και έμεινε για να βοηθήσει.
“Μαγείρευα για μεγάλο διάστημα, τώρα ήρθε ο Αργύρης και εγώ ξεκουράζομαι. Έχω αναλάβει όμως την καθαριότητα του χώρου και αδειάζω και τα τασάκια” λέει γελώντας.
“Αυτό που γίνεται εδώ είναι σαν βάλσαμο στην μοναξιά μας. Μας έχει τσακίσει η ανεργία Τουλάχιστον ερχόμαστε εδώ και εκτός από ένα πιάτο φαϊ ανταλλάσσουμε και δυο κουβέντες. Η διαδικασία αυτή έχει μια ευγένεια. Είναι μια ευκαιρία να ζωντανέψει η ελπίδα μέσα σου”
Οι περισσότεροι άνθρωποι που έρχονται εδώ αναπολούν τα προηγούμενα χρόνια, πως ήταν και πως είναι, για αυτό πολλούς τους βλέπεις μόνιμα σιωπηλούς. Όταν τελειώνει η κουζίνα αρχίζουν πάλι τα δύσκολα. Πρέπει ο καθένας να σκεφτεί που να πάει, αν έχει φυσικά κάπου να πάει…
“Εγώ μέχρι τις 3 το μεσημέρι που διαρκεί η κουζίνα είμαι ευτυχισμένος μετά δεν ξέρω τι να κάνω. Πίσω από καθέναν από μας υπάρχει κάτι που δεν μπορεί να φανερωθεί” καταλήγει ο κ. Γιώργος .
Η κα Βασιλική 62 χρονών μας κοιτάει που μιλάμε και θέλει να πει και αυτή την δική της ιστορία. Δεν μπορεί, όπως λέει, να λάβει ούτε μειωμένη σύνταξη γιατί δεν πληροί τις προϋποθέσεις των ενσήμων τα τελευταία πέντε χρόνια. Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους δεν την ευχαριστεί που αναγκάζεται να έρχεται στην κουζίνα.
«Τώρα θα περιμένω τα 67» «Έχω κομμένο ρεύμα εδώ και πέντε χρόνια και ζεσταίνομαι στο σπίτι μου στα Μετέωρα με μια φιάλη υγραερίου. Δεν το ξέρει κανένας αυτό. Η απορία είναι πως ζω!»
«Για μένα πολλά πράγματα είναι αλληλεγγύη, ακόμη και αυτοί που αφήνουν ρούχα ή το ψωμί τους στα σκουπίδια και αυτό είναι η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος».
Πίσω από τον πάγκο της κουζίνας
Ο Αντώνης εδώ και καιρό βρίσκεται πίσω από τον πάγκο της κουζίνας. Είναι από αυτούς που μαγειρεύει ενώ στην αρχή ερχόταν για αυτό το πιάτο φαγητό. “Οι πιο πολλοί που ερχόμαστε να βοηθήσουμε ή να φάμε είμαστε άστεγοι. Όταν δεν μαγειρεύει ο Μιχάλης, μαγειρεύω εγώ. Το φαγητό φτάνει και αν δεν φτάσει φτιάχνουμε και άλλο. Κανείς δεν θα φύγει νηστικός”.
«Δεν είναι φιλανθρωπία, είναι αλληλεγγύη. Η εκκλησία κάνει συσσίτια, αλλά με άλλη λογική. Παίρνει λεφτά από παντού, εμείς τίποτα. Εδώ όλοι γνωριζόμαστε καταρχήν από τον δρόμο. Έρχονται πολλές οικογένειες το τελευταίο διάστημα και παίρνουν τάπερ. Βγάζουμε περίπου 150-170 μερίδες»
Την Κυριακή ο κόσμος είναι πάντα περισσότερος. Πολλοί έρχονται όχι μόνο για το φαγητό αλλά για βρουν λίγο χώρο να ξαποστάσουν μαζί με άλλους, μια τουαλέτα, την δυνατότητα να πλυθούν.
Εκείνη την ώρα βγαίνει η ειδοποίηση ότι το φαγητό είναι έτοιμο. Ακολουθούν λίγα λεπτά πανζουρλισμού για το ποιος θα φάει πρώτος, και ο Σίμος από την ομάδα της Κουζίνας προσπαθεί να τους ηρεμήσει, πράγμα που συμβαίνει μόλις καταλαβαίνουν ότι θα φάνε όλοι.
“Το όνειρό μας από τότε που ξεκινήσαμε γίνεται πραγματικότητα σιγά σιγά. Θέλαμε να δώσουμε μια βοήθεια στους ανθρώπους στη βάση της αλληλεγγύης ότι θα συμμετέχουν κάποια στιγμή και αυτοί στην προσπάθεια αυτή. Η αλληλεγγύη σημαίνει ότι δεν υπάρχει διαφορά από αυτούς που βρίσκονται πίσω από τον πάγκο και μαγειρεύουν με αυτούς μπροστά. Στόχος μας είναι να τους ανεβάσουμε την αυτοπεποίθηση, να πιστέψουν ότι είναι άνθρωποι με αξία. Αν κερδίσουμε στο θέμα αυτό θα εκδηλωθούν όλα τα προτερήματα του κάθε ανθρώπου» εξηγεί ο Σίμος που μας πληροφορεί πως τον τελευταίο χρόνο έχουν αυξηθεί πολύ τα άτομα που έρχονται.
Αυτό που είναι διαφορετικό στην υπόθεση αυτή είναι η προσπάθεια ο κόσμος να μπορέσει όχι μόνο να καλύψει τις βιοτικές του ανάγκες αλλά να επανενταχτεί σε καθημερινές διαδικασίες μέσα σε ένα πλαίσιο ισότιμης αλληλοβοήθειας δηλαδή αλληλεγγύης. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου και το στιχάκι του Gabriel Garcia Marquez στο εξώφυλλο του Ημερολογίου της Κουζίνας «Ο άνθρωπος έχει δικαίωμα να κοιτάει τον άλλο από ψηλά μόνο όταν ετοιμάζεται να τον βοηθήσει να σηκωθεί»
Η συνέλευση της Κουζίνας Αλληλεγγύης πραγματοποιείται Τρίτη κάθε 15 μέρες όπου συζητούνται οι βάρδιες και όλα τα θέματα που προκύπτουν από το τις προμήθειες, την βελτίωση του χώρου, αλλά και τα προβλήματα της προσπάθειας αυτής.
Όπως κάθε δομή αλληλεγγύης έτσι και η Κουζίνα βασίζεται στις προσφορές των αλληλέγγυων και έτσι πάντα θα υπάρχει ανάγκη για τρόφιμα και κυρίως για την παρουσία μας.
Πηγή: stokokkino
Τις τελευταίες μέρες οι άνθρωποι στο Κέντρο Φιλοξενίας Προσφύγων στον Ελαιώνα είχαν τη χαρά να υποδεχθούν δύο νέες ζωές ανάμεσά τους.Καθώς αρκετές από τις γυναίκες που ξεκινούν το προσφυγικό ταξίδι βρίσκονται σε κατάσταση εγκυμοσύνης, συμβαίνει συχνά κάποιες από αυτές να γεννούν κατά τη διάρκειά του.
Προηγούμενο
