Οι γονείς του Ντόουσον Ρίβερμαν κάνουν ό,τι μπορούν για να τον βοηθήσουν. Το νεαρό αγόρι γεννήθηκε χωρίς δάκτυλα στο αριστερό του χέρι και πρέπει να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια προκειμένου να επιτύχει το παραμικρό, παραδείγματος χάρη, να δέσει τα κορδόνια του ή να κρατήσει μια μπάλα. «Ο Θεός σε έκανε ιδιαίτερο», τον παρηγορούν οι ενήλικοι, αλλά ήδη από τα πέντε του χρόνια ο Ντόουσον κλαίγοντας διερωτάται το γιατί.
Οι Ρίβερμαν δεν άντεχαν οικονομικά την αγορά ενός προσθετικού χεριού υψηλής τεχνολογίας για το παιδί τους, αλλά κατάφεραν να βρουν την αρωγή που χρειάζονταν με τη βοήθεια ενός τρισδιάστατου εκτυπωτή.
Με μια τέτοια εκτύπωση δημιουργήθηκε το προσθετικό χέρι για το αγόρι, χωρίς να κοστίσει στην οικογένεια ούτε ένα δολάριο. Σήμερα ο 13χρονος Ντόουσον κάνει ποδήλατο, κρατά το μπαστούνι του μπέιζμπολ και ονειρεύεται ότι θα παίξει στη θέση του τερματοφύλακα στη σχολική ομάδα.
Η αύξηση των τρισδιάστατων εκτυπωτών είχε ένα ανέλπιστο καλό: κατέστησε δυνατή την κατασκευή φτηνών προσθετικών μελών, κάτι που χρειάζονται χιλιάδες παιδιά. Κάθε χρόνο εννέα χιλιάδες παιδιά, αξίζει να σημειωθεί, ακρωτηριάζονται από χορτοκοπτικά μηχανήματα.
Τα προσθετικά μέλη υψηλής τεχνολογίας είναι εξαιρετικά πολύπλοκες ιατρικές συσκευές οι οποίες συχνά στοιχίζουν πολλές χιλιάδες δολάρια. Ακόμα και αν τα παιδιά μάθουν να τα χειρίζονται, μεγαλώνουν με τέτοια ταχύτητα ώστε οι συσκευές πρέπει να αλλάζουν διαρκώς. Γι’ αυτό τα περισσότερο δεν βάζουν τέτοια μέλη.
Η E-nable, μια διαδικτυακή οργάνωση εθελοντών, στοχεύει να αλλάξει αυτή την πραγματικότητα. Η οργάνωση ιδρύθηκε το 2013 από τον δρα Τζον Σκαλ και συνδέει παιδιά που έχουν ανάγκη τεχνητού μέλους με εθελοντές που μπορούν να τα κατασκευάσουν σε τρισδιάστατους εκτυπωτές. Μπορεί κανείς να κατεβάσει το σχέδιο που χρειάζεται χωρίς κανένα κόστος, ενώ τα υλικά που χρειάζονται συνήθως κοστίζουν από είκοσι έως 50 δολάρια. Σύμφωνα, μάλιστα, με τους ειδικούς, αυτά τα τεχνητά μέλη πολύ συχνά είναι καλύτερα και από τις πανάκριβες συσκευές. Το καλύτερο, όμως, είναι ότι τα αγόρια και τα κορίτσια φαίνεται να λατρεύουν τα προσθετικά μέλη που αναγκάζονται να φορούν.
Αυτά τα πρωτοποριακά προσθετικά μέλη είναι σχεδιασμένα κατά τρόπο ώστε να μοιάζουν με ανταλλακτικά. Ενα δημοφιλές τέτοιο κομμάτι, το «σάιμποργκ μπιστ», μοιάζει σαν να προέρχεται από ένα παιχνίδι Transformer, ενώ άλλα μέλη μοιάζουν σαν να έχουν βγει από κόμικς με υπερήρωες. Και, φυσικά, δεν έχουν κατασκευαστεί για να κρύβονται. Αντιθέτως, μπορούν να κατασκευαστούν σε ένα ευρύ φάσμα λαμπερών χρωμάτων, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις φωσφορίζουν τη νύχτα. Κάθε τεχνητό χέρι χρειάζεται περίπου είκοσι ώρες για να εκτυπωθεί και άλλες δύο ώς τρεις ώρες για να συναρμολογηθεί. Οπως λέει ένας από τους εφευρέτες των εκτυπωμένων προσθετικών χεριών, ο Ιβάν Οουεν, η συναρμολόγηση δεν είναι πολύ δύσκολη και μοιάζει σαν ένα πολύπλοκο παιχνίδι Λέγκο.
Η περίπτωση της Αρτεμης, είναι μόλις μία από τις αμέτρητες περιπτώσεις bullying που λαμβάνουν χώρα μεταξύ των εφήβων στα σχολεία αλλά και στο διαδίκτυο.
Προηγούμενο
