Σάββατο, 23 Ιανουάριος, 2021
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκαιο.
Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ΄τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες – μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
Κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζει την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις
πολιτείες

Συνέχεια

«Ο Αρτώ θυμάται τον Χίτλερ και το Καφέ Ρομάν» του Τομ Πόικερτ, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Καντιώτη
Από τις 22 Φεβρουαρίου και για τρία (3) παρασκευοσαββατοκύριακα 22, 23, 24 Φεβρουαρίου και 1, 2, 3, 8, 9, 10 Μαρτίου, στις 9μμ στον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων (Ερμού 134 – 136, δίπλα από τον σταθμό ΗΣΑΠ του Θησείου).
Γενική είσοδος 10 ευρώ. Για κρατήσεις θέσεων επικοινωνήστε με το τηλέφωνο 6972119549 (5 με 8 το απόγευμα)

Συνέχεια

Στις 18 Φεβρουαρίου 1564, σε βαθιά γεράσματα, σχεδόν 90 χρόνων πια, πεθαίνει ο Μιχαήλ Άγγελος. Ο πάπας θέλει η ταφή του να γίνει στη Ρώμη, όπου είχε μετακομίσει οριστικά ο καλλιτέχνης τριάντα χρόνια νωρίτερα. Ωστόσο, η Φλωρεντία διεκδικεί τη σορό του για να του αποδώσει τον ύστατο φόρο τιμής, εκπληρώνοντας έτσι και την τελευταία του επιθυμία.

Λίγο αργότερα, ένας ανιψιός του ενορχηστρώνει την κλοπή της σορού και μεταφέρει το λείψανο στην πόλη των Μεδίκων. Πέρα απ’ τα όποια ζητήματα οικογενειακής υπερηφάνειας, απώτερος στόχος του είναι να μετατρέψει τον καλλιτέχνη σε «έμβλημα» της νέας Ακαδημίας Ζωγραφικής, που είχε ιδρύσει ένα χρόνο νωρίτερα ο Βαζάρι, με τη γενναιόδωρη υποστήριξη του δούκα Κόζιμο Α΄.

Ο ίδιος ο Βαζάρι, γράφοντας τους περίφημους Βίους του, το 1550, επρόκειτο να τροφοδοτήσει κατεξοχήν το μύθο του Μιχαήλ Αγγέλου. Στα διαδοχικά κεφάλαια του βιβλίου του, ο Βαζάρι επιχειρεί μια κλιμακωτή παρουσίαση των μεγάλων μορφών της τέχνης, στον κολοφώνα της οποίας τοποθετεί τον Μιχαήλ Άγγελο. Απ’ αυτήν τη θέση υπεροχής, δύο δρόμοι θα μπορούσαν να ανοίγονται: είτε η αργή και μη αναστρέψιμη πτώση, είτε η αναγωγή του καλλιτέχνη σε πρότυπο.

Συνέχεια

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ‘60

ΕΓΚΑΙΝΙΑ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013, στις 7 το βράδυ

Δεκάδες ασπρόμαυρα φωτογραφικά καρέ από το κύμα της μετανάστευσης Ελλήνων στη Γερμανία, κατά τη δεκαετία του ’60, αποτυπώνουν το κλίμα της εποχής στη νέα έκθεση του Τελλογλείου Ιδρύματος Τεχνών ΑΠΘ.
Η έκθεση με τίτλο «Η μετανάστευση τότε…» που εγκαινιάζεται την Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου, στις 7 το βράδυ, στο 2ο όροφο του μουσείου, συνδιοργανώνεται από το Τελλόγλειο, τον Ελληνο – Γερμανικό Πολιτιστικό Σύλλογο «DIALOGOS», τελεί υπό την αιγίδα του Γενικού Προξενείου της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στη Θεσσαλονίκη και θα διαρκέσει μέχρι τις 6 Μαρτίου 2013.

Όπως επισημαίνει ο επιμελητής του Τελλογλείου Δρ Ιστορίας της Τέχνης, Παναγιώτης Μπίκας, «η έκθεση μας δίνει την αφορμή να δούμε με μια νέα ματιά φωτογραφικά στιγμιότυπα μιας περιόδου, που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της σε δεκάδες χιλιάδες οικογένειες Ελλήνων μεταναστών, αλλά και γενικότερα στην ιστορία –οικονομική, πολιτική, κοινωνική- των δύο χωρών». Ο κ. Μπίκας τονίζει επίσης πως «το θέμα της έκθεσης, είναι – δυστυχώς- ξανά επίκαιρο, μιας και η μετανάστευση μπαίνει ξανά στο τραπέζι, γι ́ άλλους λόγους αυτή τη φορά, και ίσως ο φωτογράφος του μέλλοντος αποτυπώσει φηφιακά πλέον τη σημερινή εποχή, σε μια έκθεση στο πέρασμα των χρόνων».

Συνέχεια

Πολύ αγαπητέ μου Κάρολε,
Νιώθω βαθιά συγκίνηση που έχουν κιόλας περάσει τριάντα χρόνια από τότε που γεννήθηκε το Θέατρο Τέχνης. Γιατί μαζί του γεννήθηκα κι εγώ.
Να θυμηθώ τα προφητικά λόγια με τα οποία πάλι εσύ ο ίδιος τέλειωνες την παράσταση του Γυάλινου Κόσμου –κάπως έτσι–:
«Σβήσε τα κεριά, Λάουρα. Ο κόσμος άρχισε να φωτίζεται με αστραπές».
Να θυμηθώ ακόμη για τα ηλεκτρικά συνθήματα που συγκλονίζανε τους κατεστραμμένους δρόμους της Αθήνας, γεμάτους από αχαλίνωτα πλήθη, την ώρα που μου αποκάλυπτες, περπατώντας πλάι μου, τα σχέδιά σου για ένα μαγικό Θέατρο μέσα στο οποίο θα ‘γραφα πρωτάκουστη μουσική;
Υποπτεύθηκα από τότε ότι δεν ήσουν μόνο αυτό που λέμε σκηνοθέτης. Ότι ήσουν Ιερέας μιας μαγικής θρησκείας που μας καλούσε να γίνουμε παντοτινά και αθεράπευτα «πιστοί». Και μες στα χρόνια που περάσανε, οι πιο πολλοί γίναν αστοί, μα οι λίγοι, οι νέοι και οι δυνατοί παρέμειναν ΠΙΣΤΟΙ. Και μαθηταί σου.
Είμαι περήφανος που υπήρξα μαθητής σου…

Μάνος Χατζιδάκις
(γράμμα στον Κάρολο Κουν γραμμένο το 1972 για την επετειακή έκδοση: ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ 1942-1972)
Κάρολος Κουν (Προύσα 13 Σεπτεμβρίου 1908 – Αθήνα 14 Φεβρουαρίου 1987)

Συνέχεια

Έρωτα, κύμα φωτεινό στη θύελλα των σκιών,

Εσύ δικαιώνεις τη ζωή γκρεμίζοντας τα ερέβη·

πάνω απ’ το σάλο υψώνεσαι, λαμπρόχρωμη αλκυών,

και των ματιών Σου η θαλπωρή το πέλαγο ημερεύει.

………………………………………………………..

Στης λογικής το πρόσταγμα η καρδιά δε θ’ αντιδρά,

σάρκα και νους θα δένονται στην άρπα Σου ένα τέλι

κι από τα δάση των ξανθών βλεφάρων Σου φαιδρά

θα βλέπουν οι έκθαμβοι άνθρωποι: τον Ήλιο ν’ ανατέλλει.

Συνέχεια

Daddy

Δεν µου κάνεις, δεν µου κάνεις

Πια, µαύρο παπούτσι

Που µέσα του έζησα σαν πόδι

Για τριάντα χρόνια, φτωχό κι αγνό,

Μόλις τολµώντας ν’ αναπνεύσω ή να φταρνιστώ.

*

Πατερούλη, έπρεπε να σ’ είχα σκοτώσει.

Πέθανες πριν προλάβω –

Βαρύ µάρµαρο, τσουβάλι γεµάτο από Θεό,

Τροµακτικό άγαλµα µ’ ένα γκρίζο δάχτυλο ποδιού

Τεράστιο σαν φώκια του Φρίσκο

Συνέχεια

Η Δόξα του Γιάννη Παππά παραγγέλθηκε από το Δήμο Χίου τη δεκαετία του 60. Θεωρήθηκε όμως «άσεμνη» για το στήθος που διαγράφεται… ήταν πεταμένη πλάι σε παλιοσίδερα στο μηχανουργείο του Δήμου μέχρι που εκ νέου ανακαλύφθηκε και στήθηκε στο βάθρο της το 2005.
όπως εύστοχα είπε ο φίλος μου ο Κοσμάς (που από γλυπτική σκαμπάζει) το ύφος της είναι σα να θέλει να πετάξει κατάμουτρα το στεφάνι στους πολεμοκάπηλους, αυτή η χαροκαμένη μάνα…

του Κώστα Ζαφείρη

Γεωργουσόπουλος, μετά από ένα τραγούδι της Κραθανάση στην εκπομπη πριν λιγο του Παπαδοπουλου στη ΝΕΤ: » Σε αυτόν τον τόπο τα τραγούδια της ξενιτιάς είναι πιο πολλά από τα τραγούδια του έρωτα, του πόνου, της αγάπης. Είμαστε ένας τόπος ξένων και αυτό το λέω για τα καθάρματα που φέρονται έτσι τώρα στους μετανάστες στη χώρα μας.

Συνέχεια
Προηγούμενο1...130131132...148Επόμενο Σελίδα 131 από 148

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ/ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

© 2012-2021 | Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό»