«Επιτραπέζιο» των Γιατρών Χωρίς Σύνορα περιγράφει τους καθημερινούς κινδύνους των προσφύγων
Ο Τζάκσον Πόλοκ υπήρξε ο άνθρωπος που μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο επανεφηύρε τη ζωγραφική, μ’ άλλα λόγια το δικαίωμα να ζωγραφίζουμε χωρίς παρελθοντικές αναφορές.
Παράλληλα, διατύπωσε ένα εικονογραφικό ιδίωμα και έναν εκφραστικό αυτοματισμό που έμελλαν να δημιουργήσουν σχολή και στις ΗΠΑ και σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Ο Πόλοκ παρέμεινε σ’ όλη τη ζωή του μια πυρετώδης αντίφαση, το υπόδειγμα του αβανγκάρντ δημιουργού που οφείλει να υπερβεί τον εαυτό του, να αντιπαλέψει με τους δαίμονές του για να γοητεύσει την ιστορία.
Ο Κινέζος εικαστικός και ακτιβιστής Αϊ Γουέι Γουέι ο οποίος ήταν και πριν λίγο καιρό στην Ελλάδα και μίλησε για το προσφυγικό, αποφάσισε να διακόψει (κλείσει )την έκθεσή του «Rupture» στο μουσείο Faurschou στην Κοπενχάγη.
Η απόφαση αυτή πάρθηκε μετά την απόφαση της Δανέζικης Βουλής να ψηφίσει το νόμο όπου αναγκάζει τους πρόσφυγες που φτάνουν στη χώρα να παραδίδουν τα κοσμήματα και τα χρήματα τους στο Δανέζικο κράτος, ένας νόμος που έχει προκαλέσει και δικαίως παγκόσμια κατακραυγή.
Το μουσείο Faurschou σε ανακοίνωσή του στηρίζει την απόφαση του καλλιτέχνη, και εκφράζει τη λύπη του που η Δανία επέλεξε να μπει στην πρώτη γραμμή μιας απάνθρωπης πολιτικής πάνω στη στιγμή που συμβαίνει η μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση στην Ευρώπη και Μέση Ανατολή, αντί να μπει μπροστά για να βρεθεί μια λύση με σεβασμό και ουσία, ωστε να δώθει ένα λύση σε αυτό το ανθρωπιστικό πρόβλημα.
πηγή:hitandrun.gr
Συντάκτης:Τα κακά μαντάτα για τον καλλιτεχνικό χώρο στο 2016 συνεχίζονται, καθώς έφυγε την Τρίτη από τη ζωή και ο Βρετανός τραγουδιστής Colin Vearncombe, γνωστός ως Black, ο οποίος είχε τραγουδήσει την παγκόσμια επιτυχία «Wonderful Life».
Ο 53χρονος Black νοσηλευόταν σε κωματώδη κατάσταση έπειτα από σοβαρό τροχαίο που είχε πριν από περίπου δέκα ημέρες.
Νέο έργο του Banksy που επικρίνει την χρήση δακρυγόνων στο προσφυγικό καταυλισμό στο Καλαί
To έργο τέχνης δειχνει μια νεαρή κοπέλα με δάκρυα στα μάτια λογω των δακρυγονων (παραπεμπει στους «Αθλιους» του Βικτόρ Ουγκώ), εμφανίστηκε στην γαλλική πρεσβεία στο Λονδίνο,και καταγγελει την χρηση του αέριου CS (το αεριο απο τα δακρυγονα που χρησιμοποιήθηκε στο στρατοπέδο απο τα γαλλικα ΜΑΤ )
Τελικά, οι δηλώσεις του Σπάικ Λι και η «απειλή» για μποϊκοτάζ των Όσκαρ, όπως και του Γουίλ Σμιθ- οι οποίοι δήλωσαν ότι δεν σκοπεύουν να παραστούν στην φετινή τελετή απονομής- είχαν αποτέλεσμα.
Η πολεμική για τις«λευκές» υποψηφιότητεςανάγκασε την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών, η οποία απονέμει τα βραβεία Όσκαρ, να λάβει μία σειρά από «ιστορικά μέτρα», κυρίως για να χαμηλώσει τους τόνους γύρω από τη συζήτηση που άνοιξε για την έλλειψη διαφορετικότητας μεταξύ των μελών της όπως και στις επιλογές της.
Σε διακοπές με την οικογένειά του στο Ηράκλειο της Κρήτης. Φωτογγραφία: gueorgui pinkhassov/magnum photos
Τέσσερα χρόνια ακριβώς μετά το αδόκητο τέλος του πιο σημαντικού έλληνα σκηνοθέτη του κινηματογράφου, φέρνουμε στο φως μια συγκλονιστική βιωματική εξομολόγησή του στον Θανάση Θ. Νιάρχο για όλα όσα σημάδεψαν την αρχή της ζωής του.
O ηθοποιός Γουίλ Σμιθ ακολούθησε το παράδειγμα του σκηνοθέτη Σπάικ Λι και της συζύγου του Τζάντα Πίνκετ Σμιθ και ανακοίνωσε ότι δεν θα παραστεί στην τελετή απονομής των βραβείων Όσκαρ για το 2016, που θα πραγματοποιηθεί τον Φεβρουάριο, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την απουσία από τον κατάλογο των υποψηφιοτήτων μαύρων ηθοποιών.
Ο Σμιθ, που πρωταγωνιστεί στη δραματική ταινία Concussion είναι από τις πλέον ηχηρές απουσίες από τον κατάλογο των υποψηφιοτήτων που ανακοινώθηκαν την περασμένη εβδομάδα.
Με άξονα την έννοια του «πρόσφυγα» και σημείο εκκίνησης την ιδέα απώλειας του σπιτιού, δυο Ιρανές εικαστικοί έρχονται στην Αθήνα για να δημιουργήσουν στη Δημοτική Πινακοθήκη Λέφα στο Νέο Ψυχικό από τις 26 Ιανουαρίου το έργο τους «The House of Sleep».
Η Katayoun Karami και η Neda Razavipour, που ζουν και εργάζονται στην Τεχεράνη, θα δημιουργήσουν μια εγκατάσταση που θα σχετίζεται με την πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα και παράλληλα θα παρουσιάσουν και κάποια έργα από προηγούμενες δουλειές τους που σχετίζονται άμεσα με το θέμα της έκθεσης.
Μια Κυριακή του 2011, στο αποκορύφωμα της Αραβικής Άνοιξης, ένας ξυλουργός από τη Λαμπεντούζα αποφάσισε να εγκαταλείψει την κατασκευή επίπλων. Ο Francesco Tuccio πήρε την απόφαση ενώ βρισκόταν στην εκκλησία του χωριού του και κοιτούσε τους απελπισμένους μετανάστες που είχαν μόλις φθάσει από την Ερυθραία, να θρηνούν τους αγαπημένους τους που δεν κατάφεραν να φτάσουν στις ακτές της Ευρώπης και πνίγηκαν στα νερά της Μεσογείου.
Ύστερα, κατέβηκε στην παραλία και άρχισε να μαζεύειξύλα από τις βάρκες των διακινητών, συντρίμμια που είχαν ξεβραστεί στις ακτές της Λαμπεντούζα.
Ώρες αργότερα, μόνος στο εργαστήριό του, ο Φραντσέσκο άρχιζε να σκαλίζει σταυρούς, νιώθοντας να τον διαπερνά ρίγος στο άγγιγμα του ξύλου που, όπως είπε, τον έκανε να σκεφτεί ότι, στην πραγματικότητα πρόκειται για ιερά κειμήλια που μυρίζουν «αλάτι, θάλασσα και δυστυχία».
Προηγούμενο
