ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Το “Πόσο Μακριά Ακόμα;” (How Much Further?) είναι μια ταινία δρόμου τοποθετημένη στην Αθήνα. Από κρυμμένα διαμερίσματα, κατοικίες κοινοτήτων των προσφύγων και δημόσια πάρκα, οι πρόσφυγες μας λένε τις ιστορίες τους για το πώς ζουν και παρουσιάζουν τις λύσεις τους. Εκπρόσωποι από αρμόδια θεσμικά όργανα, πολιτικοί και εκπρόσωποι οργανισμών προσθέτουν σχόλια και τις λύσεις τους για την κρίση.

Γυρισμένο στην Αθήνα μεταξύ Οκτωβρίου 2011 και Φεβρουαρίου 2012, εν μέσω της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής αναταραχής, το ντοκιμαντέρ δίνει βήμα στις φωνές εκείνων που έχουν εγκαταλείψει το Αφγανιστάν, τη Σομαλία ή το Σουδάν ελπίζοντας να βρουν καταφύγιο στην Ευρώπη.

Στα λεξικά ο όρος «λαθρομετανάστης» καταγράφεται από τη δεκαετία του 1990. Η παλιότερη όμως αναφορά, που εντοπίσαμε, αναφέρεται στους «λάθρα μεταναστεύσαντες» Έλληνες και τα μέτρα που πήρε το υπουργείο Ναυτικών στο λιμάνι του Πειραιά για να εμποδίσει το ρεύμα της μαζικής φυγής προς την Αμερική («Σκριπ», 26/8/1916). Ας το έχουν λοιπόν υπόψη τους αυτό το ιστορικό βάρος του όρου «λαθρομετανάστης» όσοι τον χρησιμοποιούν…

Μετά την παράσταση της Λένας Κιτσοπούλου για την οποία υπήρξαν έντονες διαμαρτυρίες και το θέμα πήρε διαστάσεις άλλο ένα περιστατικό συνέβη χθες στο θέατρο Χυτήριο όπου θα ανέβαινε η παράσταση «Corpus Christi» με πρωταγωνιστή τον Λαέρτη Βασιλείου και την Βάσια Παναγοπούλου στην καλλιτεχνική επιμέλεια. Οι συγκεντρωμένοι φώναζαν διάφορα συνθήματα, κρατώντας χριστιανικές εικόνες στα χέρια και ψέλνοντας «Τη Υπερμάχω» ζητώντας να μην παιχθεί το έργο. Οπως υποστήριζαν η παράσταση παρουσιάζει τον Θεάνθρωπο ως ομοφυλόφιλο και κατέθεσαν αίτηση για ακύρωσή της, με την κατηγορία πως προσβάλλει τον Χριστό και τα Θεία. Η ηθοποιός Βάσια Παναγοπούλου έγραψε στη σελίδα της στο Facebook.

«Θέλω να ζω σε μια χώρα με αξιοπρέπεια. Σε μια χώρα που θα μπορώ να σκέφτομαι ελεύθερα και που δεν θα φοβάμαι τους κάθε λογής τραμπούκους… Η χθεσινή μέρα ξεκίνησε με τηλεφώνημα από τα δικαστήρια της Ευελπίδων. Σε 1(!) ώρα θα δικαζόταν «κατεπείγουσα» αίτηση ασφαλιστικών μέτρων για να απαγορευτεί η παράσταση «CORPUS CHRISTI». Διαμαρτυρήθηκα έντονα γιατί ούτε εγώ ούτε ο Λαέρτης Βασιλείου θα προλαβαίναμε να βρούμε δικηγόρο να μας εκπροσωπήσει. Ήταν ανένδοτοι. Ξεκίνησε αγώνας δρόμου που είχε ευτυχή κατάληξη μιας και η αίτηση απορρίφθηκε. Αλλά η χαρά μας δεν κράτησε πολύ».

Γενική Γραμματεία Ισότητας

Αθήνα, 01 Οκτωβρίου 2012 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

«ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΑΡΑΤΑΣΗΣ ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ»

Με απόφαση του Αναπληρωτή Υπουργού Εσωτερικών κου Χαράλαμπου Αθανασίου, μετατίθεται η καταληκτική ημερομηνία υποβολής προσφορών του ανοικτού δημόσιου διαγωνισμού, σε τμήματα, με κριτήριο ανάθεσης την πλέον συμφέρουσα, από οικονομική άποψη, προσφορά για την επιλογή αναδόχων στο πλαίσιο του έργου με τίτλο «Παραγωγή καλλιτεχνικών έργων που προωθούν την ισότητα των φύλων», της Πράξης «Ενίσχυση και προβολή της καλλιτεχνικής δημιουργίας, που προωθεί την ισότητα των φύλων – Παραγωγή καλλιτεχνικού έργου» της Κατηγορίας Πράξης 3.1.3 «Προαγωγή της ενσωμάτωσης (gender mainstreaming) της ισότητας των φύλων στις δημόσιες πολιτικές» για τις 8 Περιφέρειες Σύγκλισης (Άξονας Προτεραιότητας 07) και τις 3 Περιφέρειες Σταδιακής Εξόδου (Άξονας Προτεραιότητας 08) του Ειδικού Στόχου 3.1. του Επιχειρησιακού Προγράμματος (Ε.Π.) «Διοικητική Μεταρρύθμιση 2007-2013» (κωδικοί ΟΠΣ 376466 και 376467), περίληψη του οποίου  δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ 481/ΔΔΣ/27-7-2012), στο πρόγραμμα Διαύγεια (ΑΔΑ: Β41ΝΝ-58Λ), στο Συμπλήρωμα της Επίσημης Εφημερίδας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (2012/S 140-234030/24-7-2012) και στις εφημερίδες Κέρδος, Express, Εβδόμη και Θριάσιο  στις 30 Αυγούστου 2012.  

Νέα καταληκτική ημερομηνία υποβολής προσφορών, ορίζεται η 10η/10/2012, ημέρα Τετάρτη και ώρα 15.00 στην έδρα της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων/Ειδική Υπηρεσία Εφαρμογής Προγραμμάτων του ΚΠΣ 2000-2006, του ΕΣΠΑ και λοιπών συγχρηματοδοτούμενων Επιχειρησιακών Προγραμμάτων, Κοραή 4, 105 64, Αθήνα, 2ος όροφος, Γραφείο Πρωτοκόλλου. 

Προσφορές που θα κατατεθούν μετά την παραπάνω ημερομηνία και ώρα λογίζονται ως εκπρόθεσμες, απορρίπτονται ως απαράδεκτες και επιστρέφονται.
Ημερομηνία αποσφράγισης των προσφορών ορίζεται η 12η/10/2012, ημέρα Παρασκευή και ώρα 12:00 στην ανωτέρω διεύθυνση.

Κατά τα λοιπά, ισχύει η με αριθμό 2493/17-7-2012 (ΑΔΑ: Β41ΝΝ-58Λ) απόφαση για την προκήρυξη ανοικτού δημόσιου διαγωνισμού, σε τμήματα, για την επιλογή αναδόχων στο πλαίσιο του έργου με τίτλο «ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ».

Την είδηση την βρήκαμε στις 1.10.12 από την ιστοσελίδα της Γεν. Γραμματείας Ισότητας

Καληνύχτα Μαργαρίτα

Του Γεράσιμου Σταύρου από το διήγημα του Δημήτρη Χατζή «Μαργαρίτα Περδικάρη»

 Ανέβηκε το 1967 από το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο του Μάνου Κατράκη.
Διαδραματίζεται στα χρόνια της Γερμανικής κατοχής.ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΑΝΤΙΓΟΝΗ, 2.ΘΕΙΟΣ ΠΕΡΙΚΛΗΣ, 3.ΘΕΙΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ, 4.ΘΕΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ, 5.ΦΩΤΕΙΝΗ, 6.ΓΙΑΤΡΟΣ ΔΕΡΒΗΣ, 7.ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ, 8.ΘΕΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ, 9.ΑΓΓΕΛΙΚΗ, 10.ΜΠΑΡΜΠΑ ΘΩΜΑΣ, 11.ΟΡΕΣΤΗΣ, 12.Κ.ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ, 13.ΔΗΜΗΤΡΑ

Οι ανθισμένες κερασιές στο μνημείο του Μάρτιν Λούθερ Κιγκ.

Τρεις και πάνω δεκαετίες πριν, λίγο μετά την πτώση της Χούντας, άρχισαν να κυκλοφορούν ελεύθερα τα βιβλία των αριστερών συγγραφέων, κι ανάμεσά τους και τα μυθιστορήματα του Μενέλαου Λουντέμη: κομμουνιστής, αντιστασιακός, εξορισμένος σε Μακρόνησο και Άη Στράτη, κι από το 1958 ως το 1974 που έπεσε η Χούντα αυτοεξόριστος στη Ρουμανία.

Θυμάμαι ότι το 1975 ή το 1976 τυχαία έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο του «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα», το διάβασα και με συνεπήρε, και μέσα σ’ ένα μήνα «ξεπέταξα» σχεδόν όλα του τα βιβλία.

Τα θυμήθηκα αυτά χθες διαβάζοντας στα ΝΕΑ την είδηση με τίτλο “Ανθισμένες κερασιές σαν όνειρο”, που αναφέρεται στις κερασιές- δώρο των Ιαπώνων- που άνθισαν και φέτος στο μνημείο του Μάρτιν Λούθερ Κιγκ, στην Ουάσιγκτον. Διαβάζοντας το «ανθισμένες κερασιές» του τίτλου αμέσως το μυαλό μου πήγε στο βιβλίο του Λουντέμη, “Οι κερασιές θ’ ανθίσουν και φέτος”, που το διάβασα «απνευστί» 37 χρόνια πριν…. Έτσι, οι “ανθισμένες κερασιές” έγιναν, στο νου μου, ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στον Μάρτιν Λούθερ Κιγκ και στον Μενέλαο Λουντέμη…

-“Ανθισμένες κερασιές, σαν όνειρο….

Της ΠΑΡΗΣ ΣΠΙΝΟΥ ([email protected])

Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, όταν η Αμερική παραληρεί στο κούνημα των γοφών του Ελβις Πρίσλεϊ και στο γοητευτικό βλέμμα του Τζέιμς Ντιν, η Γαλλία ανακαλύπτει το δικό της είδωλο.

Η Φρανσουάζ Σαγκάν δεν ανήκει στο χώρο του θεάματος, δεν είναι σέξι, έχει να επιδείξει μόνο το πνεύμα της και τα μεγάλα εκφραστικά μάτια της. Είναι όμως η εικόνα της νέας γενιάς: η ατίθαση, χειραφετημένη κοπέλα που ζει έντονα, αλλάζει ερωτικούς συντρόφους, αγαπάει τα γρήγορα αυτοκίνητα, διασκεδάζει, ξοδεύει απερίσκεπτα. «Και τι αξίζει να κερδίζει κανείς χρήματα, εάν δεν έχει τον χρόνο να τα ξοδέψει», έλεγε η ίδια.

Μια ζωή μυθιστορηματική, γεμάτη εντάσεις, πάθη, καταχρήσεις αλλά και μοναξιά, μια ζωή από την ευφορία στην ένδεια, περιγράφει η Μαρί Ντομινίκ-Λελιέβρ στη βιογραφία «Σαγκάν, Ζωή στο κόκκινο»

«Η κατάχρηση είναι θέμα προτίμησης ή αίσθησης. Τη σεργιανίζουμε μαζί μας για μια ζωή και το πιο εκπλητικό που βρίσκουμε στην ύπαρξή μας είναι πως δίνει πάντα λαβή για νέες καταχρήσεις», δήλωνε η γαλλίδα συγγραφέας το 1987 στη «Le Figaro».

Έχετε μιλήσει αρκετές φορές για την παιδική σας ηλικία και για τα πράγματα από τα οποία θέλατε να ξεφύγετε. Πώς είναι όταν σήμερα κοιτάζετε πίσω σε αυτή την εποχή;

Όταν ήμουν τεσσάρων ή πέντε έβλεπα τη ζωή ως θεατής και μόνο. Σε αυτή την ηλικία δεν έχεις δική σου ζωή. Από την ηλικία των οχτώ ή εννιά κατάλαβα ποιος και τι ακριβώς ήμουν. Από τότε άρχισα να καταγράφω τις ζωές των άλλων, αλλά μόνο μέσα στο κεφάλι μου. Στη διάρκεια της εφηβείας ζούσα σε ένα μικρό χωριό και απλά περίμενα – περίμενα να μετακομίσω στη Μαδρίτη, την πόλη των ονείρων μου.