του Γ.Τσιάκαλου

Μεταφέρθηκαν προχθές σε ξενοδοχεία οι τελευταίοι 45 πρόσφυγες που διέμεναν ακόμη στο Βαγιοχώρι και είναι αλήθεια ότι αισθανθήκαμε βαθιά ανακούφιση όσοι και όσες γνωρίζαμε την κατάσταση στον άθλιο αυτό καταυλισμό. Στο γυμνό χώμα ήταν στημένες οι σκηνές, μονάχα μια κουβέρτα κάτω από τα ταλαιπωρημένα σώματα. Εδέησε όμως πια ο «αρμόδιος» υπουργός να πράξει το αυτονόητο ώστε να μην τους βρει εκεί και η παγωνιά της επόμενης εβδομάδας. Και, σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει σε κάποια νησιά, εδώ η μεταφορά έγινε χωρίς διαμαρτυρίες των ξενοδόχων και «της τοπικής κοινωνίας». Ως επιτυχία του «αρμόδιου» υπουργού παρουσιάστηκε το γεγονός, είναι όμως έτσι;

Το πρώτο, αυτή τη στιγμή, είναι το αίσιο τέλος: το εξάχρονο παιδί της Πόλας Ρούπα και του Νίκου Μαζιώτη θα είναι στο εξής με τη γιαγιά του, όπως έπρεπε νάχει συμβεί εξαρχής, και όπως αποφάσισε την Κυριακή το απόγευμα η εισαγγελέας ανηλίκων. Αυτό είναι το πιο σημαντικό – και είναι σημαντικό πρώτα απ’ όλα για τον κόσμο που κινητοποιήθηκε για την υπόθεση αυτή.

Πρώτα απ’ όλα, λοιπόν, για τη Ρούπα, τον Μαζιώτη και την Κωνσταντίνα Αθανασοπούλου, που κατέβηκαν σε απεργία πείνας και δίψας, για να υπερασπιστούν με το σώμα τους το αυτονόητο, φτάνοντας να νοσηλευτούν, οι δύο από τους τρεις, στη Σωτηρία. Έπειτα για τον αντιεξουσιαστικό χώρο, τις οργανώσεις της Αριστεράς, τους ανθρώπους που δήλωσαν με λόγια και με πράξεις την αλληλεγγύη τους, χωρίς «ναι μεν αλλά» – και συμπεριλαμβάνω εδώ κι αυτούς που το έκαναν αν και στηρίζουν την κυβέρνηση. Η απόφαση είναι νίκη για τον κόσμο που δήλωσε αλληλέγγυος, με βάση την κοινή αίσθηση για το δίκιο, και την προφανή σκέψη, ότι τα παιδιά των διωκόμενων γίνονται μέρος της δίωξης των γονιών τους μόνο σε ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Είναι εξαιρετικά διαδεδομένη (και στην Αριστερά) η άποψη πως το Κυπριακό ζήτημα ξεκίνησε το 1974 με την τουρκική εισβολή του «Αττίλα». Ξεχνούν όμως ότι η διχοτόμηση του νησιού συνέβη δέκα χρόνια νωρίτερα.

Στη Μόρια, στο κολαστήριο, σε παραπήγματα – αυτοσχέδιοι τρόποι θέρμανσης, αυτοσχέδιες παροχές ρεύματος με ενώσεις και καλώδια εδώ και εκεί, με κάτι φωτιές να καίνε ο,τι μπορεί να καεί πιο πολύ για παρηγοριά. Αυτά τα απέλπιδα δε θα είναι ικανά να αντιπαλέψουν τη λάσπη και τα νερά και το κρύο που έρχεται. Μου λένε που μένουν οι Αφρικανοί. Χαλίκι κάτω και απλά μια φλέτσα αφρολέξ για να βάλεις απάνω το σλιπινγκ-μπαγκ. Μέσα στη τέντα η ανάσα αχνίζει, τι μέσα τι έξω. Τέντες στάζουν νερά…

Οι δημοκρατικές κυβερνήσεις στη Δύση χάνουν όλο και περισσότερο τον προσανατολισμό τους. Από τη στροφή προς τον αντι-φιλελευθερισμό στην Πολωνία και στην Ουγγαρία ως την ψήφιση του Brexit στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις προεδρικές εκλογές των Ηνωμένων Πολιτειών, μια ιδιαιτέρως καταστρεπτική τάση λαϊκισμού έχει προσβάλει τις κοινωνίες και εξαπλώνεται.

της Ngaire Woods για το Project Syndicate

Η τάση προς τον λαϊκισμό είναι απλή. Μπροστά σε στάσιμους μισθούς και μιας υποβαθμιζόμενης ποιότητας ζωής, οι άνθρωποι αισθάνονται απογοήτευση- πολύ δε περισσότερο όταν οι ηγέτες τους συνεχίζουν να τους λένε ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί. Μετά εμφανίζεται ο λαϊκισμός και υπόσχεται να ταράξει τα νερά, να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των «ανθρώπων» (αν και στην πραγματικότητα μερικούς μόνο από αυτούς), και προσφέρει κάτι μου αναμφισβήτητα είναι πιο ελκυστικό από εφικτές λύσεις: εξιλαστήρια θύματα.

Από την Μαρία Παρέντη

«Έτσι είμαστε εμείς στη Σαλαμίνα, είμαστε Αρβανίτες και έχουμε μπέσα, εγώ θα του έκανα χειρότερα»

Μάρτυρας υπεράσπισης των βασανιστών του Ουαλίντ Τάλεμπ, Ελλάδα 2016.

 Στεκόμενος στη μέση της δικαστικής αίθουσας ο Ουαλίντ Ταλέμπ κατέδειξε τους ανθρώπους που τον λήστεψαν και τον  βασάνισαν στα Αμπελάκια της Σαλαμίνας, το Νοέμβριο του 2012. Ας μας επιτραπεί να χαρακτηρίσουμε ιστορική τη στιγμή  για την ελληνική δικαιοσύνη. Όσο κι αν υπάρχουν φωνές που αμφισβητούν τη σπουδαιότητα αυτής της απόφασης που βγήκε την περασμένη Δευτέρα από το Εφετείο Πειραιά, τίποτα δεν μπορεί να επισκιάσει τη δύναμη του ανθρώπου που άντεξε τόσα χρόνια να αντικρύζει τους βασανιστές του και την τεράστια δυναμική των αλληλέγγυων που στάθηκαν στο πλευρό του.