Πέμπτη, 25 Απρίλιος, 2024
ΓΝΩΜΕΣ

ΚΕΝΤΡΙΚΗ

Του Γεράσιμου Χολέβα

Δημοσιεύουμε την πρόταση για «Μνημόνιο Συνεργασίας» του ΝΑΤΟ με το τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Πρόταση – «Mνημόνιο Συνεργασίας» για συμμετοχή του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη εκπαιδευτική διαδικασία του τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ της Σχολής Οικονομικών και Νομικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης! Αν δεν συνεχιστεί η αντίδραση των φοιτητών το ΝΑΤΟ θα είναι ένας «καθηγητής» του Τμήματος…

Δημοσιεύουμε το «Μνημόνιο Συνεργασίας μεταξύ του τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ της Σχολής Οικονομικών και Νομικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και του ΝΑΤΟ RAPID DEPLOYABLE CORPS GREECE. το NRDC – GR». Όπως αναφέρεται στο κείμενο πρόκειται για εισήγηση στη Γενική Συνέλευση του Τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ, που ήταν προγραμματισμένη την Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου. Με την παρέμβαση των φοιτητών η συζήτηση, για την έγκριση του κειμένου, αναβλήθηκε. Στη συνέχεια θα σταθούμε αναλυτικότερα στην ουσιαστική κινητοποίηση των φοιτητών.

Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το «Μνημόνιο Συνεργασίας» παρακάτω.

Πριν παρουσιάσουμε τα κύρια σημεία ας δούμε τι ακριβώς είναι το ΝΑΤΟ RAPID DEPLOYABLE CORPS GREECE. Σύμφωνα με το άρθρο 1 του «Μνημονίου Συνεργασίας», που προτάθηκε, «το Headquarters ΝΑΤΟ RAPID DEPLOYABLE CORPS-GREECE αποτελεί ένα από τα εννέα τον αριθμό Στρατηγεία της Δομής των Δυνάμεων του ΝΑΤΟ (ΝΑΤΟ Force Structure) στο οποίο εκτός του ελληνικού υπηρετεί και αλλοδαπό προσωπικό κρατών μελών της Συμμαχίας».

Τι προτείνεται να κάνει το ένα από τα εννέα Στρατηγεία της Δομής των Δυνάμεων του ΝΑΤΟ, μαζί με το τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ; Το σχέδιο φαίνεται μεγάλο και το συγκεκριμένο «Μνημόνιο Συνεργασίας» επιδιώκει να περιγράψει μόνο τις βασικές κατευθύνσεις.

Σκοπός και στόχοι

Κύριος σκοπός είναι η ανάπτυξη «στρατηγικής και δράσεων για τη διασύνδεση μεταξύ της πανεπιστημιακής κοινότητας και του Στρατηγείου (…)με σκοπό την εξοικείωση των φοιτητών του πανεπιστημίου με το διεθνές εργασιακό περιβάλλον που προσφέρει το NRDC – GR».

Στο άρθρο 2 αναφέρονται οι στόχοι: «Οι αμοιβαία επωφελείς συνέργειες μεταξύ του Τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ και του Headquarters ΝΑΤΟ RAPID DEPLOYABLE CORPS-GREECE. Η στοχευμένη διασύνδεση της εκπαίδευσης και της έρευνας με την κοινωνία».

Ως τομείς συνεργασίας αναφέρονται (ενδεικτικά) οι εξής:

«Συγκρότηση Ομάδων Εργασίας με εκπροσώπους των δύο φορέων ή και τρίτων, εφόσον κάτι τέτοιο κριθεί σκόπιμο, για θέματα κοινού ενδιαφέροντος.
Διοργάνωση δράσεων εκπαίδευσης /κατάρτισης, καθώς και εκδηλώσεων, σεμιναρίων κ.λπ.
Παροχή 50% ειδικής έκπτωσης για την παρακολούθηση του αγγλόφωνου προγράμματος σε όλο το προσωπικό και τις οικογένειες του προσωπικου που υπηρετεί στο Headquarters ΝΑΤΟRAPID DEPLOYABLE CORPS GREECE
Προώθηση θεμάτων και κοινών δράσεων των δύο φορέων μέσα από τα έντυπα, τις ιστοσελίδες τους και την κάθε είδους ενημέρωση των μελών χρηστών τους και τρίτων καθώς και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης».
Μεταξύ άλλων (άρθρο 3) σημειώνεται πως η διοίκηση του Τμήματος και το Στρατηγείο του ΝΑΤΟ θα εξειδικεύουν στόχους και θα γίνεται εισήγηση για «κοινές δράσεις». Παράλληλα (άρθρο 4) υπογραμμίζεται πως για «κάθε επιμέρους κοινή δράση (πρόγραμμα, εκδηλώσεις, σεμινάρια κτλ.)» θα υπάρχει συμφωνία κατά περίπτωση. Συμφωνία, για παράδειγμα, στην κάλυψη δαπανών ή την εξεύρεση χορηγών.

Η κινητοποίηση των φοιτητών

Σύμφωνα με ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» (όπου δημοσιεύθηκαν και εκτενή αποσπάσματα του «Μνημονίου Συνεργασίας» ) την ημέρα που συζητήθηκε το «Μνημόνιο συνεργασίας» (10/2/2016) πραγματοποιήθηκε παράσταση διαμαρτυρίας από τον Σύλλογο Φοιτητών του Τμήματος. Η κινητοποίηση εμπόδισε την έγκριση του Μνημονίου Συνεργασίας του Τμήματος με το ΝΑΤΟ. H συζήτηση, για την έγκριση του «Μνημονίου Συνεργασίας», αναβλήθηκε. Μπορείτε να δείτε βίντεο, που δημοσιεύθηκε στον 902.gr, από την κινητοποίηση εδώ.

Ολόκληρο το «Μνημόνιο συνεργασίας»

Ακολουθεί ολόκληρο το «Μνημόνιο Συνεργασίας», το οποίο ήταν έτοιμο να προταθεί για έγκριση στη Γενική Συνέλευση του Τμήματος. Μάλιστα, υπήρχε και μετάφραση στα αγγλικά, την οποία μπορείτε να δείτε εδώ.

nato 3

nato 4

 

nato 2

Αξίζει να θυμίσουμε πως δεν είναι η πρώτη φορά που το ΝΑΤΟ επιδιώκει (και με τη σύμφωνη γνώμη ορισμένων μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας) να «εισβάλλει» στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Θυμίζουμε την αποκάλυψη που είχε κάνει ο «Ριζοσπάστης» τον Μαϊο του 2008. Το ΝΑΤΟ, με έγγραφο του, που είχε κοινοποιήσει στις σχολές του ΑΠΘ, καλούσε φοιτητες να συμμετέχουν σε πρόγραμμα «πρακτικής άσκησης» στις Βρυξέλλες.

***

ΝΑΤΟ: Ένας εχθρός των λαών

Το επιχείρημα που ακούγεται σε τέτοιου είδους προτάσεις είναι συγκεκριμένο: Η Ελλάδα είναι στο ΝΑΤΟ, άρα δεν υπάρχει πρόβλημα να γίνει και μια συνεργασία (με τον …αγνό αυτό οργανισμό, να προσθέσουμε εμείς).

Το ΝΑΤΟ είναι ένας στρατιωτικός οργανισμός. Τι δουλειά έχει στην εκπαιδευτική διαδικασία; Τι χρειάζεται στο πανεπιστήμιο; Μήπως για να δώσει τα «φώτα» του πνεύματος του;

Είναι εξοργιστικό ορισμένοι ακαδημαϊκοί να κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Ας πούνε ευθέως: Θέλουμε την προπαγάνδα του ΝΑΤΟ στο πανεπιστήμιο, θέλουμε οι φοιτητές να εξοικειώνονται με τη δράση και του ΝΑΤΟ!

Ας το δούμε και πιο συγκεκριμένα: Τι δουλειά έχει το ΝΑΤΟ σε μια πανεπιστημιακή σχολή δημοσιογραφίας; Δεν φτάνουν τα σεμινάρια του ΝΑΤΟ σε δημοσιογράφους για να προπαγανδίζουν την πολιτική του;… Θέλουν κάποιοι, από νωρίς, οι φοιτητές να γίνουν φερέφωνα μιας εγκληματικής «αμυντικής» συμμαχίας, με χιλιάδες θύματα;..

Κάποιοι θέλουν το ΝΑΤΟ μέσα στις σχολές. Ευτυχώς οι φοιτητές αντιδρούν.

Υ.Γ: Μήπως θέλουν ορισμένοι να μπει και το σήμα του ΝΑΤΟ έξω από κανένα πανεπιστημιακό κτίριο, για τη μεγάλη του προσφορά; Ας κινητοποιήσουμε όλοι τη μνήμη και τη γνώση μας. Ας θυμηθούμε και ας μάθουμε τη δράση ενός ιμπεριαλιστικού μηχανισμού που είναι εχθρός κάθε λαού, είτε η χώρα του συμμετέχει στη «συμμαχία», είτε όχι.

Πηγή: imerodromos

steki 1

Της Σταυρούλας Πουλημένη

Όλοι έχουν έναν λόγο που έρχονται και αυτός ο λόγος δεν είναι απλά ένα πιάτο φαϊ. Το τελευταίο είναι ίσως ακόμη πιο σημαντικό καθώς δεν δίνεται με όρους ελεημοσύνης αλλά γνήσιας συντροφικότητας. Εκεί η αλληλεγγύη βρίσκει την υλικότητα που της αξίζει και δεν μένει μόνο στα λόγια και στις διακηρύξεις.

Στην Κουζίνα Αλληλεγγύης στο Στέκι Μεταναστών Θεσσαλονίκης (Ερμού 23) στο κέντρο της πόλης που διοργανώνεται εδώ και περίπου τρία χρόνια κάθε Σαββατοκύριακο,  όπως και το περασμένο, τα τραπέζια είναι γεμάτα και αυτό που “μαγειρεύεται” εκτός από ένα νόστιμο φαγητό είναι ουσιαστικά οι σχέσεις μας.
Συμπολίτες μας χρόνια άνεργοι πολλοί από αυτούς άστεγοι και πρώην χρήστες συναντιούνται γιατί όπως λένε το έμαθαν στόμα με στόμα. Στον χώρο από το πρωί ακούγονται τραγούδια του Στράτου και του Καζαντζίδη για αυτούς που αγάπησαν και πόνεσαν και φυσικά για αυτούς που έμειναν «στην απ`έξω» της ζωής με πολλούς από τους φιλοξενούμενους της κουζίνας να σιγοτραγουδούν.
Ενδεχομένως να μπορούσαν όλοι εκεί να επικοινωνήσουν μεταξύ τους απλά και μόνο με τους στίχους των τραγουδιών, χωρίς να πουν τίποτα άλλο.
Στον τοίχο δεσπόζει το σύνθημα της κουζίνας: “η πείνα είναι έγκλημα των αφεντικών” και στη συνέχεια καταλαβαίνεις αμέσως τι πάει να πει αυτό.
steki 2
Στο πρώτο τραπέζι μπροστά από το πάγκο κάθεται ο κ. Δημήτρης με τον γιο του. “Αν ζεις μόνο με μια μειωμένη σύνταξη και έχεις γιο άνεργο αναγκαστικά το μαθαίνεις” μας λέει όταν τον ρωτάμε πως έμαθε για την κουζίνα. “Τουλάχιστον υπάρχει αγάπη εδώ μέσα”
Ο κ. Δημήτρης 70 χρονων τώρα, ήταν 30 χρόνια εμποροϋπάλληλος και οχτώ χρόνια λαντζέρης δεν θέλει να πει πολλά για τη ζωή του, μόνο μας εξομολογείται πως η αλληλεγγύη διαφέρει από την φιλανθρωπία γιατί δένει πιο πολύ τους ανθρώπους. Μετά έκοψε την συζήτηση και πήγαμε στο δίπλα τραπέζι.
Εκεί ο Αποστόλης έχει πιει λίγο κρασί και είναι σε μεγαλύτερο κέφι, σηκώθηκε και χόρεψε για λίγο με κανά δυο φίλους του να τον ακολουθούν  “Έτσι είναι ο χαρακτήρας μου εμένα, μου αρέσει να κάνω παρέες εδώ, τους ξέρω σχεδόν όλους. Να σκεφτείς ότι κάθε Σαββατοκύριακο χάνω τα ματς στο στοίχημα και έρχομαι εδώ. Λεφτά δεν έχω για να παίξω στοίχημα αλλά ξέρω τι γίνεται σε όλες τις χώρες και τα πρωταθλήματα”.
steki 3
Ο Αποστόλης είχε δική του επιχείρηση με τσιγάρα-ποτά, λόγω της κρίσης το μαγαζί έκλεισε και πλέον επιβιώνει με την σύνταξη του πατέρα του με τον οποίο και συγκατοικεί, στα 47 του.
“Έχω έρθει 6-7 φορές εδώ και οι άνθρωποι που το διοργανώνουν ρίχνουν πολύ δουλειά. Δεν είναι μόνο το φαγητό αυτό που δίνεται εδώ, είναι κάτι πολύ περισσότερο” συνεχίζει με την φίλη του την Άννα να τον διακόπτει “Τι τα ρωτάς; Το ταμείο είναι μείον εδώ για όλους. Όπως βλέπεις όμως τραγουδάμε. Εδώ η κόλαση και ο παράδεισος εδώ”.
Ο κ. Γιώργος που κάθεται πιο δίπλα είναι μουσικός, άνεργος και στα 63 του άστεγος, ευτυχώς φέτος φιλοξενείται σε μια φίλη του.  Τον καλούν πολλές φορές να παίξει μουσική και στην κουζίνα, λέει ότι έχει γράψει πολλά γνωστά τραγούδια της δεκαετίας του `60 και όταν προκύπτει παίζει σε  γάμους για να βγάλει κανένα χαρτζιλίκι.
Ήταν από τους πρώτους που ήρθε στην κουζίνα και έμεινε για να βοηθήσει.
 “Μαγείρευα για μεγάλο διάστημα, τώρα ήρθε ο Αργύρης και εγώ ξεκουράζομαι. Έχω αναλάβει όμως την καθαριότητα του χώρου και αδειάζω και τα τασάκια” λέει γελώντας.
“Αυτό που γίνεται εδώ είναι σαν βάλσαμο στην μοναξιά μας. Μας έχει τσακίσει η ανεργία Τουλάχιστον ερχόμαστε εδώ και εκτός από ένα πιάτο φαϊ ανταλλάσσουμε και δυο κουβέντες. Η διαδικασία αυτή έχει μια ευγένεια. Είναι μια ευκαιρία να ζωντανέψει η ελπίδα μέσα σου”
Οι περισσότεροι άνθρωποι που έρχονται εδώ αναπολούν τα προηγούμενα χρόνια, πως ήταν και πως είναι, για αυτό πολλούς τους βλέπεις μόνιμα σιωπηλούς. Όταν τελειώνει η κουζίνα αρχίζουν πάλι τα δύσκολα. Πρέπει ο καθένας να σκεφτεί που να πάει, αν έχει φυσικά κάπου να πάει…
“Εγώ μέχρι τις 3 το μεσημέρι που διαρκεί η κουζίνα είμαι ευτυχισμένος  μετά δεν ξέρω τι να κάνω. Πίσω από καθέναν από μας υπάρχει κάτι που δεν μπορεί να φανερωθεί” καταλήγει ο κ. Γιώργος .
Η κα Βασιλική 62 χρονών μας κοιτάει που μιλάμε και θέλει να πει και αυτή την δική της ιστορία. Δεν μπορεί, όπως λέει, να λάβει ούτε μειωμένη σύνταξη γιατί δεν πληροί τις προϋποθέσεις των ενσήμων τα τελευταία πέντε χρόνια. Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους δεν την ευχαριστεί που αναγκάζεται να έρχεται στην κουζίνα.
«Τώρα θα περιμένω τα 67» «Έχω κομμένο ρεύμα εδώ και πέντε χρόνια και ζεσταίνομαι στο σπίτι μου στα Μετέωρα με μια φιάλη υγραερίου. Δεν το ξέρει κανένας αυτό. Η απορία είναι πως ζω!»
«Για μένα πολλά πράγματα είναι αλληλεγγύη, ακόμη και αυτοί που αφήνουν ρούχα ή το ψωμί τους στα σκουπίδια και αυτό είναι η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος».
Πίσω από τον πάγκο της κουζίνας
Ο Αντώνης εδώ και καιρό βρίσκεται πίσω από τον πάγκο της κουζίνας. Είναι από αυτούς που μαγειρεύει ενώ στην αρχή ερχόταν για αυτό το πιάτο φαγητό. “Οι πιο πολλοί που ερχόμαστε να βοηθήσουμε ή να φάμε είμαστε άστεγοι. Όταν δεν μαγειρεύει ο Μιχάλης, μαγειρεύω εγώ. Το φαγητό φτάνει και αν δεν φτάσει φτιάχνουμε και άλλο. Κανείς δεν θα φύγει νηστικός”.
steki 4
«Δεν είναι φιλανθρωπία, είναι αλληλεγγύη. Η εκκλησία κάνει συσσίτια, αλλά με άλλη λογική. Παίρνει λεφτά από παντού, εμείς τίποτα. Εδώ όλοι γνωριζόμαστε καταρχήν από τον δρόμο. Έρχονται πολλές οικογένειες το τελευταίο διάστημα και παίρνουν τάπερ. Βγάζουμε περίπου 150-170 μερίδες»
 Την Κυριακή ο κόσμος είναι  πάντα περισσότερος. Πολλοί έρχονται όχι μόνο για το φαγητό αλλά για βρουν λίγο χώρο να ξαποστάσουν μαζί με άλλους, μια τουαλέτα, την δυνατότητα να πλυθούν.
Εκείνη την ώρα βγαίνει η ειδοποίηση ότι το φαγητό είναι έτοιμο. Ακολουθούν λίγα λεπτά πανζουρλισμού για το ποιος θα φάει πρώτος, και ο Σίμος από την ομάδα της Κουζίνας προσπαθεί να τους ηρεμήσει, πράγμα που συμβαίνει μόλις καταλαβαίνουν ότι θα φάνε όλοι.
“Το όνειρό μας από τότε που ξεκινήσαμε γίνεται πραγματικότητα σιγά σιγά. Θέλαμε να δώσουμε μια βοήθεια στους ανθρώπους στη βάση της αλληλεγγύης ότι θα συμμετέχουν κάποια στιγμή και αυτοί στην προσπάθεια αυτή. Η αλληλεγγύη σημαίνει ότι δεν υπάρχει διαφορά από αυτούς που βρίσκονται πίσω από τον πάγκο και μαγειρεύουν με αυτούς μπροστά. Στόχος μας είναι να τους ανεβάσουμε την αυτοπεποίθηση, να πιστέψουν ότι είναι άνθρωποι με αξία. Αν κερδίσουμε στο θέμα αυτό θα εκδηλωθούν όλα τα προτερήματα του κάθε ανθρώπου» εξηγεί ο Σίμος που μας πληροφορεί πως τον τελευταίο χρόνο έχουν αυξηθεί πολύ τα άτομα που έρχονται.
Αυτό που είναι διαφορετικό στην υπόθεση αυτή είναι η προσπάθεια ο  κόσμος να μπορέσει όχι μόνο να καλύψει τις βιοτικές του ανάγκες αλλά  να επανενταχτεί σε καθημερινές διαδικασίες μέσα σε ένα πλαίσιο ισότιμης αλληλοβοήθειας δηλαδή αλληλεγγύης. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου και το στιχάκι του Gabriel Garcia Marquez στο εξώφυλλο του Ημερολογίου της Κουζίνας «Ο άνθρωπος έχει δικαίωμα να κοιτάει τον άλλο από ψηλά μόνο όταν ετοιμάζεται να τον βοηθήσει να σηκωθεί»
Η συνέλευση της Κουζίνας Αλληλεγγύης πραγματοποιείται  Τρίτη κάθε 15 μέρες όπου συζητούνται οι βάρδιες και όλα τα θέματα που προκύπτουν από το τις προμήθειες, την βελτίωση του χώρου, αλλά και τα προβλήματα της προσπάθειας αυτής.
Όπως κάθε δομή αλληλεγγύης έτσι και η Κουζίνα βασίζεται στις προσφορές των αλληλέγγυων και έτσι πάντα θα υπάρχει ανάγκη για τρόφιμα και κυρίως για την παρουσία μας.
steki 5
Πηγή: stokokkino

Screen Shot 2016-02-24 at 11.36.01 AMΥπεραστικό ΚΤΕΛ. Βράδυ. Στάση σε κλασικό καφέ/εστιατόριο.

Μαζί με εμάς σταματούν και δυο λεωφορεία που μεταφέρουν πρόσφυγες. Στο πάρκινγκ του μαγαζιού επίσης είναι σταματημένοι και πολλοί νταλικέρηδες. Ανεύθυνα έχουν παρκάρει όπου να’ναι,όπως να’ναι. Δεν τους νοιάζει που χρειάζονται πεντακόσιες μανούβρες επί της εθνικής προκειμένου να μπει κανείς στο χώρο στάθμευσης.

Συνέχεια

Screen Shot 2016-02-19 at 2.37.21 PMτου Τάσου Κορωνάκη

Ο υπουργός Άμυνας μετά την συμφωνία με το ΝΑΤΟ δηλώνει πανευτυχής πως κλείνει το κεφάλαιο της παράνομης μετανάστευσης. Η Ά. Μέρκελ, ο Ντ. Τουσκ και ο Ζ.-Κ. Γιούνκερ υπερασπίζονται το νέο τους σχέδιο, βασισμένο στις αξίες της ΕΕ και παλεύουν να πείσουν τους ηγέτες που άπλωναν συρματοπλέγματα στα σύνορά τους, πως δεν χρειάζεται πια να βγει η Ελλάδα από την Σένγκεν.

Συνέχεια

lily

Του Σπύρου Απέργη

Ο πραγματικός Έιναρ Βέγκενερ. Η Λίλι Έλμπε. Ο Έντι Ρεντμέιν ως Λίλι Έλμπε.

Η ται­νία «Το κο­ρί­τσι από τη Δανία» ασχο­λεί­ται με ένα ιδιαί­τε­ρο, πραγ­μα­τι­κό πρό­σω­πο, τη Λίλι Έλμπε, Δα­νέ­ζα τραν­σέ­ξουαλ που θε­ω­ρεί­ται μία από τις πρώ­τες γνω­στές τραν­σέ­ξουαλ που υπο­βλή­θη­καν σε εγ­χεί­ρη­ση επα­να­προσ­διο­ρι­σμού φύλου από άντρας σε γυ­ναί­κα. Η αυ­το­βιο­γρα­φία της «Άντρας σε γυ­ναί­κα» (αγ­γλι­κά «Man into Woman») δη­μο­σιεύ­θη­κε το 1933, δύο χρό­νια μετά το θά­να­τό της.

Η ται­νία όμως δεν βα­σί­ζε­ται στην αυ­το­βιο­γρα­φία της Έλμπε, αλλά στο μυ­θο­πλα­στι­κό βι­βλίο του Ντέι­βιντ Έμπερ­σοφ που εκ­δό­θη­κε το 2000, ο οποί­ος έχει απλώς εμπνευ­στεί από το πρό­σω­πο της Έλμπε, βι­βλίο εντε­λώς μυ­θο­πλα­στι­κό τόσο ως προς τη δι­ή­γη­ση για τα συ­ναι­σθή­μα­τα της Έλμπε όσο και ως προς σχε­δόν όλους τους χα­ρα­κτή­ρες που εμ­φα­νί­ζο­νται στην ται­νία.

Το σε­νά­ριο εκ­δι­πλώ­νει τη ζωή του ζω­γρά­φου Έιναρ Μό­γκενς Βέ­γκε­νερ, με­τέ­πει­τα Λίλι Έλμπε (στον ρόλο ο κά­το­χος Όσκαρ Α’ αν­δρι­κού ρόλου για τη «Θε­ω­ρία των πά­ντων» Έντι Ρε­ντμέιν). Ο Βέ­γκε­νερ σε ηλι­κία 22 χρο­νών πα­ντρεύ­τη­κε τη 19χρο­νη Γκέρ­τα (την υπο­δύ­ε­ται η Αλί­σια Βι­κά­ντερ) και φό­ρε­σε γυ­ναι­κεία ρούχα όταν η γυ­ναί­κα του του ζή­τη­σε να πο­ζά­ρει για έναν πί­να­κα επει­δή απου­σί­α­ζε το μο­ντέ­λο της. Στην αρχή ντυ­νό­ταν σαν γυ­ναί­κα και κυ­κλο­φο­ρού­σε στους δρό­μους όπου δεν γνώ­ρι­ζε κα­νέ­ναν. Αρ­γό­τε­ρα άρ­χι­σε να συ­στή­νε­ται ως Λίλι Έλμπε και πα­ρί­στα­νε την αδελ­φή της συ­ζύ­γου του. Ο Βέ­γκε­νερ σιγά σιγά ανα­κα­λύ­πτει ότι ανα­δύ­ε­ται από μέσα του η αί­σθη­ση και η συ­νεί­δη­ση πως είναι γυ­ναί­κα, η Λίλι, και όχι άντρας, ότι δη­λα­δή η ταυ­τό­τη­τα φύλου του είναι δια­φο­ρε­τι­κή από το βιο­λο­γι­κό του φύλο. Το γε­γο­νός αυτό δη­μιουρ­γεί προ­βλή­μα­τα στο γάμο του με την Γκέρ­τα, τα οποία όμως χει­ρί­ζο­νται με αγάπη, κα­τα­νό­η­ση και ανοι­κτό πνεύ­μα, κα­θό­τι και οι δυο αστοί ζω­γρά­φοι με φι­λε­λεύ­θε­ρες αντι­λή­ψεις. Ωστό­σο, η βαθ­μιαία με­τα­στρο­φή του Έιναρ σε Λίλι οδη­γεί σε δρα­μα­τι­κή κο­ρύ­φω­ση και έντα­ση τις σχέ­σεις του με τη σύ­ζυ­γό του, ενώ οι για­τροί της επο­χής (δε­κα­ε­τία του 1920) στους οποί­ους απευ­θύ­νε­ται δεν μπο­ρούν να αντι­λη­φθούν τα γε­γο­νό­τα και τον θε­ω­ρούν ψυ­χο­πα­θή που χρειά­ζε­ται θε­ρα­πεία, ακόμη και βάρ­βα­ρη. Τε­λι­κά η Λίλι συ­να­ντά έναν για­τρό που της προ­τεί­νει να χει­ρουρ­γη­θεί και απο­φα­σί­ζει να ακο­λου­θή­σει τις οδη­γί­ες του και να προ­βεί σε εγ­χεί­ρη­ση αλ­λα­γής φύλου σε γυ­ναί­κα.

Το με­γά­λο ατού της ται­νί­ας είναι η θαυ­μά­σια ερ­μη­νεία του Έντι Ρε­ντμέιν. Ο ηθο­ποιός ερ­μη­νεύ­ει με πει­στι­κό τρόπο την αρ­χι­κά αμ­φί­ση­μη συ­μπε­ρι­φο­ρά του Έιναρ που συ­νει­δη­το­ποιεί αργά και οδυ­νη­ρά ότι είναι γυ­ναί­κα, ου­σια­στι­κά πα­γι­δευ­μέ­νη σε αντρι­κό σώμα. Οι λε­πτές απο­χρώ­σεις των συ­ναι­σθη­μά­των του Έιναρ καθώς ανα­κα­λύ­πτει το πραγ­μα­τι­κό, εσω­τε­ρι­κό του φύλο, οι στιγ­μές αμη­χα­νί­ας απέ­να­ντι όχι μόνο στον κόσμο αλλά και στη σύ­ζυ­γό του, η βαθ­μιαία ει­σα­γω­γή στοι­χεί­ων γυ­ναι­κεί­ας συ­μπε­ρι­φο­ράς, η ανα­δυό­με­νη ανά­γκη να ζήσει και να χαρεί το πραγ­μα­τι­κό του φύλο ενά­ντια σε κάθε κοι­νω­νι­κή σύμ­βα­ση, ακόμα και με τί­μη­μα τη διά­λυ­ση του γάμου του, ερ­μη­νεύ­ο­νται με ακρί­βεια, εσω­τε­ρι­κό­τη­τα, συ­ναι­σθη­μα­τι­κή λε­πτό­τη­τα και όποτε το απαι­τεί ο ρόλος με στι­βα­ρή εξω­στρέ­φεια από τον Έντι Ρε­ντμέιν, που δίνει μια έξοχη ερ­μη­νεία, κατά την άποψή μου κα­λύ­τε­ρη από εκεί­νη του ανά­πη­ρου επι­στή­μο­να Στί­βεν Χό­κινγκ που του χά­ρι­σε το Όσκαρ. Άξια ερ­μη­νευ­τι­κή συ­μπα­ρα­στά­τρια η Αλί­σια Βι­κά­ντερ, ερ­μη­νεύ­ει με πει­στι­κό­τη­τα τη φι­λε­λεύ­θε­ρη σύ­ζυ­γο του Έιναρ η οποία τα­λα­ντεύ­ε­ται ανά­με­σα στην ερω­τι­κή της αγάπη και μια βα­θύ­τε­ρη αγάπη που την ωθεί να αφή­σει το σύ­ζυ­γό της να επι­διώ­ξει να ζήσει ως γυ­ναί­κα όπως επι­θυ­μεί.

Ο σκη­νο­θέ­της Τομ Χού­περ σκη­νο­θε­τεί με δια­κρι­τι­κό­τη­τα και χα­μη­λούς τό­νους, στα όρια του υπο­το­νι­κού, την ιστο­ρία, αφή­νο­ντας τη δρα­μα­τι­κό­τη­τα των ρόλων να ανα­δυ­θεί από τις ερ­μη­νεί­ες των ηθο­ποιών του ενώ τα πάθη των ρόλων μέ­νουν κάπως με­τέ­ω­ρα.

Πρό­κει­ται ασφα­λώς για μια ιδιαί­τε­ρη ως προς το θέμα και τις ερ­μη­νεί­ες της ται­νία που αξί­ζει να ανα­κα­λύ­ψου­με.

Πηγή: rproject

1Σε μεγάλη ρέντα ο βουλευτής του ΚΚΕ, Θανάσης Παφίλης έκανε τους βουλευτές του νεοναζιστικού μορφώματος να αποχωρήσουν πανικόβλητοι από την αίθουσα της συνεδρίασης αφού δεν μπορούσαν να αντέξουν τα λεκτικά «χαστούκια» που δεχόταν από τον βουλευτή του ΚΚΕ.

Συνέχεια

Άρης Χατζηστεφάνου

nato3-2

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποδέχτηκε τελικά τη γερμανική πρόταση, η οποία προβλέπει ναυτική δύναμη στη Μεσόγειο με την ονομασία SSNG, η οποία θα «αναλάβει αυτό το έργο με την ομπρέλα του ΝΑΤΟ, προκειμένου να σταματάει τη ροή, στη μεριά της Τουρκίας». Είναι δεδομένο ότι η παρουσία του ΝΑΤΟ τερματίζει στην πράξη το δικαίωμα την αίτηση ασύλου για εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες, ενώ θέτει σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή χιλιάδων άλλων που θα βρεθούν μεσοπέλαγα και θα διαταχθούν, υπό την απειλή των όπλων, να επιστρέψουν στα τουρκικά παράλια.

Συνέχεια

Screen Shot 2016-02-11 at 7.27.39 AMΓράφει η Νίνα Γεωργιάδου

Τις τελευταίες μέρες η γειτονική Κως «φλέγεται», όχι από έναν αντιμνημονιακό ξεσηκωμό για πολιτικές που έχουν ισοπεδώσει τη χώρα και το λαό.

Ούτε γιατί πριν λίγο καιρό ξεπουλήθηκε το απόλυτα προσοδοφόρο αεροδρόμίο της, στη Γερμανική  Fraport που θα παίζει στα δάχτυλα το πού θα κατευθύνεται και το τουριστικό προϊόν της.

Συνέχεια

oria

Στο φως ο «Τιτανικός» της Κατοχής

Στις 12 Φεβρουαρίου 1944 τη νύχτα, το ατμόπλοιο «ORIA» χτυπά μέσα σε κακοκαιρία στα βράχια της νησίδας Πάτροκλος, ανοιχτά του Σουνίου. Μετέφερε 4.115 Ιταλούς αιχμαλώτους των Γερμανών από τη Ρόδο. Βυθίστηκε σχεδόν αύτανδρο

Ένα από τα πιο πολύνεκρα ναυάγια όλων των εποχών, στο οποίο πριν από 67 χρόνια, ακριβώς, έχασαν τη ζωή τους περισσότεροι από 4.000 άνθρωποι, έρχεται σήμερα και πάλι στο φως μέσα από την ανέγερση μνημείου που ξεκίνησε να σχεδιάζεται σε συνεργασία με τις ιταλικές Αρχές ύστερα από πρωτοβουλία των τέως δημοτικών αρχών Κερατέας και Καλυβίων, ενώ συνεχίζεται από τον σημερινό δήμαρχο Σαρωνικού, Πέτρο Φιλίππου.

Πρόκειται για μια συμβολική αναγνώριση της ναυτικής τραγωδίας (με αριθμό θυμάτων σχεδόν τριπλάσιο από το ναυάγιο του «Τιτανικού»), που γράφτηκε στις 12 Φεβρουαρίου του 1944 στο νησί του Πατρόκλου, ανοιχτά του Σουνίου, και είχε αποκαλύψει στο «Εθνος» ο Νίκος Πηγαδάς στις 9/12/2006.

Ήταν η εποχή που η Ιταλία είχε συνθηκολογήσει με τους συμμάχους και οι Γερμανοί είχαν ξεκινήσει τα αντίποινα.

Το νορβηγικών συμφερόντων ατμόπλοιο «ORIA», που είχε επιταχθεί από τους Γερμανούς, ξεκινά το τελευταίο του ταξίδι από τη Ρόδο στις 11 Φεβρουαρίου 1944, μεταφέροντας ως αιχμαλώτους -σύμφωνα με έγγραφο του ιταλικού πολεμικού ναυτικού- 4.115 Ιταλούς στρατιώτες (σ.σ.: μολονότι οι πηγές δεν συμφωνούν για τον ακριβή αριθμό των επιβαινόντων, όλες αναφέρουν περισσότερους από 4.000 ανθρώπους).

Την επόμενη νύχτα επικρατεί σφοδρή κακοκαιρία. Το σκάφος πλέει ανοιχτά από το νησί του Πατρόκλου (Γαϊδουρονήσι), εκτρέπεται της πορείας του και καταλήγει να χτυπήσει στα βράχια για να βυθιστεί σχεδόν αύτανδρο.

Όπως αναφέρεται στο ίδιο ιταλικό έγγραφο, οι αιχμάλωτοι ήταν σχεδόν στο σύνολό τους στοιβαγμένοι στο αμπάρι του πλοίου.

Το γεγονός αυτό, ακόμη κι αν δεν αποτέλεσε αιτία βύθισης, εμπόδισε τη διάσωση πολλών στρατιωτών που πνίγηκαν επειδή ήταν εγκλωβισμένοι. Για αρκετές ημέρες η θάλασσα ξέβραζε νεκρούς, οι οποίοι ετάφησαν με συνοπτικές διαδικασίες σε διάφορα σημεία στην παραλία του Χάρακα, στην Κερατέα. Το 1955 η ιταλική πολιτεία έκανε εκταφή για να τους μεταφέρει στο κοιμητήριο του Μπάρι.

Ωστόσο, μη γνωρίζοντας όλα τα σημεία στα οποία οι ντόπιοι είχαν τότε θάψει τους ναυαγούς, άφησαν στην παραλία του Χάρακα ένα άτυπο νεκροταφείο για τα θύματα ενός εγκλήματος πολέμου, για το οποίο μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει καμιά επίσημη καταγραφή και καμιά καταδίκη.

Στο «σκοτάδι» τα ονόματα των ανθρώπων που πνίγηκαν

Μολονότι το γεγονός δεν μπορούσε να μείνει κρυφό από την τοπική κοινωνία, η γερμανική κατοχή απέτρεψε την κρίσιμη εκείνη περίοδο οποιαδήποτε απόπειρα δημοσιοποίησης. Ούτε η ιταλική πολιτεία είχε κατορθώσει για πολλά χρόνια να πληροφορηθεί την ταυτότητα του πλοίου ή τα ονόματα των νεκρών, οι περισσότεροι από τους οποίους παραμένουν επίσημα «αγνοούμενοι».

Μόλις πρόσφατα και ύστερα από μακροχρόνια αναζήτηση οι συγγενείς κατόρθωσαν να βρουν δύο διαφορετικές λίστες με τα ονόματα των ανθρώπων που επέβαιναν στο «ORIA» τη νύχτα της 12ης Φεβρουαρίου του 1944. Η μία από αυτές διασώθηκε από τον Ερυθρό Σταυρό και η άλλη βρέθηκε στα αρχεία του ιταλικού πολεμικού ναυτικού.

Καθοριστικές στο να ξετυλιχτεί το κουβάρι για την αποκάλυψη του ναυαγίου στάθηκαν και οι μαρτυρίες των κατοίκων της περιοχής. Οπως μας πληροφορεί ο Γιώργος Ιατρού, συγγραφέας του βιβλίου «Η νήσος του Πατρόκλου του Δήμου Κερατέας», οι ντόπιοι υπέδειξαν πρόσφατα ένα μικρό εικονοστάσι που είχε στηθεί προς τιμήν των ναυαγών: «Μας είπαν ότι ένα εικονοστάσι που βρίσκεται στον Χάρακα, σε ένα χώρο που σήμερα είναι πάρκινγκ σκαφών αναψυχής, φτιάχτηκε από τους ντόπιους λίγα χρόνια μετά το ναυάγιο για τις ψυχές που χάθηκαν εκείνη τη νύχτα» λέει και εξηγεί ότι τότε ενισχύθηκε η ιδέα για τη δημιουργία μνημείου προς τιμήν των ναυαγών.

Στο μεταξύ, με αφορμή την έκδοση του βιβλίου, ο τέως δήμαρχος Κερατέας και πρόεδρος του Αναπτυξιακού Συνδέσμου Λαυρεωτικής, Σταύρος Ιατρού, είχε υποβάλει με επιστολή του στον πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας Giorgio Napolitano την πρόταση για ανέγερση μνημείου. Παράλληλα, την ανάγκη να αποτίσουν φόρο τιμής στους νεκρούς τους έχουν εκφράσει οι συγγενείς τους εγγράφως στην ιταλική πρεσβεία στην Αθήνα.

Μαρτυρία
Βρήκαμε ακόμα και ανθρώπινα οστά

«Στην Ιταλία έχει σχηματιστεί μια ολόκληρη κοινότητα από τους συγγενείς των ναυαγών που ολοένα μεγαλώνει.

Οι άνθρωποι αυτοί έχουν κατορθώσει να πάρουν τη συγκατάθεση των ιταλικών αρχών προκειμένου να δημιουργηθεί μνημείο αλλά και να περισυλλεγούν τα οστά των δικών τους και τα αντικείμενα που τους ανήκουν» λέει ο Αριστοτέλης Ζερβούδης, επαγγελματίας δύτης-ερευνητής. Ηταν από τους πρώτους ανθρώπους που ξεκίνησαν έρευνα σχετικά με το ναυάγιο και τα συγκλονιστικά του ευρήματα έγιναν γέφυρα επικοινωνίας με τους Ιταλούς συγγενείς των θυμάτων.

«Βρήκαμε σωρούς από συντρίμμια, βαρέλια, σίδερα, και με μια πιο προσεκτική έρευνα καραβάνες, παγούρια, παπούτσια, ζώνες, πυρομαχικά και ανθρώπινα οστά» λέει. Οι πρώτες ενδείξεις ότι τα θύματα του ναυαγίου ήταν στην πλειονότητά τους Ιταλοί στρατιώτες ήταν τα χαρακτηριστικά της εξάρτυσής τους απομεινάρια που βρέθηκαν στον βυθό. Το 2002, ο κ. Ζερβούδης δημοσίευσε τις σχετικές πληροφορίες, οι οποίες μέσω Διαδικτύου έφτασαν στους Ιταλούς. Μέσα από τη μεταξύ τους επικοινωνία έγινε εφικτό να διασταυρωθούν στοιχεία από τον βυθό και ιταλικά ντοκουμέντα, όπως οι καταθέσεις επιζώντων, που συμπλήρωσαν την εικόνα για το τραγικό ναυάγιο.

ΑΡΓΥΡΩ ΛΥΤΡΑ

Πηγή: www.ethnos.gr

1Συντάκτης:
Γιώργος Τσιάκαλος*

Νέοι άνθρωποι. Πήραν την άδειά τους μέσα στον χειμώνα και ήρθαν στην Ελλάδα. Δεν ανήκουν σ’ εκείνους που κάνουν τη Μύκονο διάσημη.

Ανήκουν σ’ αυτούς που βοηθούν την Ελλάδα να μη θρηνεί και «νεκρούς από την πείνα πρόσφυγες», φτάνουν αυτοί στη θάλασσα. Εγκαταστάθηκαν σ’ ένα χωριό πολύ κοντά στα σύνορα της Ειδομένης.

Συνέχεια
Προηγούμενο1...656667...85Επόμενο Σελίδα 66 από 85

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ/ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Το Σάββατο 6/4/2024 στις 7.30μ.μ. στο Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών, Γιατράκου 22 στο Μεταξουργείο, η ομάδα κινηματογραφικών προβολών σας προσκαλεί στην επόμενη προβολή του 2024....

© 2012-2023 | Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό»