ΜΕΛΕΤΕΣ - ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ

To 1927, στην πολιτεία της Mασαχουσέτης των HΠA, δυο αναρχικοί μετανάστες εργάτες από την Iταλία, εκτελέστηκαν στην ηλεκτρική καρέκλα. Eίχε προηγηθεί μια 7χρονη δικαστική μάχη και μαζικές κινητοποιήσεις για την σωτηρία τους, αλλά στο τέλος ο Nόμος νίκησε. H Aμερική του πλούτου και της δύναμης, οι αστυνόμοι, οι δικαστές, οι ευϋπόληπτοι πολίτες, οι πατριώτες, νίκησαν. Oι δύο «ξένοι» εργάτες, ένας πλανόδιος ψαράς κι ένας τσαγκάρης, που σήκωσαν κεφάλι και μίλησαν για μια κοινωνία χωρίς πολέμους, πατρίδες, κοινωνική αδικία και εκμετάλλευση, συνετρίβησαν… Στις 23 Aυγούστου 1927, οι μετανάστες «εχθροί του έθνους και της τάξης» αναπαύονταν μέσ’ τα μαύρα κοστούμια τους σε μια μικρή νεκρική αίθουσα του Nορθ Eντ της Bοστώνης. O Nόμος είχε νικήσει αλλά η Δικαιοσύνη είχε νικηθεί. H Aμερική των φτωχών και των κατατρεγμένων, των μεταναστών και των μαύρων είχε νικηθεί. Mαζί τους είχαν νικηθεί χιλιάδες συμπαραστάτες στο Λονδίνο, το Παρίσι, την Πόλη του Mεξικού, στο Mπουένος ʼϋρες και αλλού, που διαδήλωναν με σύνθημα: «Oι Σάκκο και Bαντσέτι πρέπει να σωθούν». Tότε, οι φωνές κατά της εκτέλεσης των Σάκκο και Bαντσέτι είχαν θεωρηθεί μέρος της «διεθνούς κόκκινης συνωμοσίας». Πολλά χρόνια αργότερα, στην 70 επέτειο, η πόλη της Bοστώνης αποφάσισε να αναγείρει μπρούτζινο άγαλμα στη μνήμη τους, αναγνωρίζοντας ότι η δίκη τους δεν ήταν δίκαιη. Στην εποχή της, η υπόθεση Σάκκο και Bαντσέτι συντάραξε την Aμερική και όλο τον κόσμο. Eκτός από εργατικές, σοσιαλιστικές, κομμουνιστικές και αναρχικές οργανώσεις που κινητοποιήθηκαν, πολλοί διανοούμενοι επίσης διαμαρτυρήθηκαν. Aνάμεσα σ αυτούς που είχαν υψώσει φωνή διαμαρτυρίας ήταν ο μέγας φυσικός και πατέρας της θεωρίας της Σχετικότητας ʼλμπερτ Aϊνστάιν, ο συγγραφέας Xέρμπερτ Tζ. Oυέλς, ο Mπέρναρντ Σόου κ.ά.

128856-picaso1Ο Πάμπλο Πικάσο σε όλη τη ζωή του ζωγράφιζε ασταμάτητα, έκανε γλυπτά, χαρακτικά, εικονογραφήσεις και σκηνογραφίες. Επίσης έγραψε λίγα ποιήματα και δύο θεατρικά έργα. Μπορεί να έγραψε ελάχιστα θεωρητικά κείμενα, ωστόσο η σκέψη του αποτυπώθηκε σε πολλές συνεντεύξεις και σε συνομιλίες με φίλους του.
Οι σκέψεις του είναι οι αποκαλυπτικές σκέψεις μιας κορυφαίας μορφής σύγχρονης τέχνης, ενός ανθρώπου που, μαζί με άλλους, άλλαξε την πορεία της ζωγραφικής.

Το κοινό της εποχής του τον θεώρησε, λανθασμένα, αφηρημένο ζωγράφο, ενώ η ζωγραφική του υπήρξε ακατανόητη για αρκετούς. Σε αυτό το «δεν καταλαβαίνω» απάντησε ο ίδιος με πολλούς τρόπους. Παρόλο που επαναλάμβανε συχνά ότι μιλά μόνο μέσα από την τέχνη του, προσπαθεί να εξηγήσει το «ακατανόητο» στο κοινό.

151809-7paidiaallaksan7Παιδιά που άφησαν το σημάδι τους στην ιστορία του κόσμου μας με τις πράξεις τους ή τα παραδείγματά τους…

Κάποια από αυτά κινητοποίησαν εκατομμύρια κόσμου για έναν καλό σκοπό. Άλλα πάλι μας συγκίνησαν απλά με τη γενναιόδωρη και ελπιδοφόρα άποψή τους για την ανθρωπότητα. Κάποια λοιπόν από αυτά αναφέρονται παρακάτω:

Screen Shot 2014-04-08 at 6.32.39 AMΟι φύλακες σκοτώνουν δυο απεργούς. Οι απεργοί σκοτώνουν τους φύλακες, ανατινάζουν τις αποθήκες και τα γραφεία, και αφοπλίζουν τους αστυνομικούς.Το 1896, στην Καμάριζα, πραγματοποιείται γενικευμένη εξέγερση των εργατών στα ορυχεία. Ειδικά αυτή η απεργία αποτέλεσε σταθμό στην Ιστορία του ελληνικού εργατικού κινήματος. Θύματα υπήρχαν τόσο απ’ τους απεργούς εργάτες, όσο και απ’ τους φύλακες της Γαλλικής Εταιρείας του Λαυρίου. Οι φύλακες σκότωσαν τους εργάτες Καραφλιά και Βασιλακόπουλο, με αποτέλεσμα οι οργισμένοι και αγανακτισμένοι εργάτες, μπρος στη θέα των σκοτωμένων συναδέλφων τους, να ορμήξουν στα γραφεία της Εταιρείας, να βάλουν φωτιά, με αποτέλεσμα να εξοντωθούν όλοι οι φύλακες, πλην ενός. Συνολικά είχαν σκοτωθεί τέσσερις απεργοί. Ο δε Σερπιέρι φυγαδεύτηκε και σώθηκε, κυριολεκτικά, την τελευταία στιγμή, μεταμφιεσμένος.

Σ’ εκείνη την απεργία, περισσότεροι από 1.800 μεταλλεργάτες ανέβηκαν από το μεταλλευτικό φρέαρ – βάθους 182 μέτρων – και, με μια οργάνωση που θα τη ζήλευαν πολλοί, κήρυξαν εκείνη την πρώτη μεγάλη απεργία. Περιγράφει ο παλιός μεταλλεργάτης Γιώργος Βουγιούκας («ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 23/1/1996): «Κανείς από τ’ αφεντικά δεν τους πήρε μυρωδιά. Η απεργία εκδηλώθηκε την Κυριακή το βράδυ – 7 Απριλίου 1896 – στην αλλαγή της βραδινής βάρδιας των 10 και έγινε δημοσίως γνωστή τη Δευτέρα το πρωί».

Tα ρούχα των νεκρών βρίσκονται φυλαγμένα στην εκκλησία της Νyamata στη Ρουάντα

Tα ρούχα των νεκρών βρίσκονται φυλαγμένα στην εκκλησία της Νyamata στη Ρουάντα

800.000 Τούτσι αλλά και μετριοπαθείς Χούτου, θα σφαγιαστούν μέσα σε ένα διάστημα τριών μηνών, σε ένα από τα πιο φρικιαστικά «ρεκόρ» του εικοστού αιώνα.

Ο διαχωρισμός μεταξύ της φυλής των Τούτσι και της φυλής των Χούτου κατασκευάστηκε και υποδαυλίστηκε ιστορικά από τη Βελγική αποικιοκρατεία του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, με βάση τις ξεπερασμένες φυλετικές θεωρίες των ρατσιστών αποικιοκρατών καπιταλιστών, που μετρούσαν μεγέθη κεφαλιών, χαρακτηριστικά προσώπου κτλ, σε μια προσπάθεια να διχάσουν πολιτικά τον πληθυσμό.

«Παραδοσιακά» οι Τούτσι ήταν μειονότητα στην οποία οι Βέλγοι έδωσαν διοικητικές θέσεις και κοινωνικά προνόμια, διχάζοντας και άλλο την κοινωνία της Ρουάντα.

Οι Γάλλοι ήξεραν για τις παραστρατιωτικές-παρακρατικές μιλίτσιες( Interawame ), όπως και οι Βέλγοι, ενώ ποτέ δεν σταμάτησαν οι ψίθυροι για την εμπλοκή Βελγικών και Γαλλικών εταιριών όπλων. Το ίδιο ήξεραν και οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ όπως και οι υπόλοιπες δυνάμεις, που έβλεπαν τα γεγονότα να έρχονται αλλά δεν έκαναν τίποτα.

Grigoris_MpithikotsisΟ σερ του ελληνικού πενταγράμμου, όπως χαρακτηρίστηκε, γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου του 1922 στο Περιστέρι. Πρωτότοκος ήταν ο Χρήστος και ακολουθούσαν η Κοντιλιώ, ο Γιώργος, ο Κώστας και τελευταίος ο Γρηγόρης. Φτωχή οικογένεια, πάλευαν να τα βγάλουν πέρα. Μέσα στη θύελλα του ’40 τα αδέλφια του έφυγαν για το Μέτωπο, στην Αλβανία.

Εκείνος έκανε τα πρώτα του βήματα σ’ ένα ταβερνάκι της γειτονιάς του, τραγουδώντας με μία κιθάρα, ευρωπαϊκά. Όλα άλλαξαν, όταν μια κρύα νύχτα του χειμώνα του 1937 πήγε ν’ ακούσει τρεις μουσικούς που έπαιζαν με τα μπουζούκια τους σ’ ένα κουτούκι. Ήταν ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Μανώλης Χιώτης και ο Στράτος Παγιουμτζής. Ο μικρός Γρηγόρης ενθουσιάστηκε κι από τότε ασπάστηκε το ρεμπέτικο και το λαϊκό.

Το 1948 γνωρίστηκε εντελώς τυχαία με τον Μίκη Θεοδωράκη στην Κερατέα. Εκεί σταμάτησε ένα καμιόνι, που μετέφερε κρατουμένους στο Λαύριο για να οδηγηθούν στη Μακρόνησο. Υπήρχε μια βρύση κι ένας στρατιώτης γέμισε το παγούρι του και τους έδωσε νερό να πιουν. Ο στρατιώτη ήταν ο Μπιθικώτσης, που εκτελούσε χρέη μεταγωγών.

Υπηρετώντας τη θητεία του στη Μακρόνησο έγραψε τα πρώτα του τραγουδια και τα βράδια έπαιζε στη Λέσχη Αξιωματικών. Μετά την απόλυσή του, δημιούργησε το δικό του συγκρότημα και το 1949 μπήκε στη δισκογραφία ως συνθέτης. Τίτλος του πρώτου του δίσκου το Καντήλι τρεμοσβήνει, σε στίχους Χαράλαμπου Βασιλειάδη. Στο τραγούδι, ο ίδιος ο Μπιθικώτσης, μαζί με τον Βαμβακάρη.

Από τα πρώτα του βήματα στο τραγούδι είχε το δικό του τρόπο ερμηνείας, συνεργάσθηκε με τους σπουδαιότερους συνθέτες -Θεοδωράκη (Της δικαιοσύνηςΈνα το χελιδόνιΣτο περιγιάλι το κρυφόΒράχο – βράχοΓωνιά – γωνιά), Χατζιδάκι (Ειμ’ αϊτός χωρίς φτεράΠάει ο καιρόςΣτο Λαύριο γίνεται χορόςΜίλησέ μου), Τσιτσάνη κ.α.- έγραψε ο ίδιος τραγούδια που έγιναν επιτυχίες (Επίσημη ΑγαπημένηΤο μεσημέρι καίει το μέτωπό μουΜία γυναίκα φεύγειΑμφιβολίες κ.ά.), εμφανίσθηκε στα κοσμικότερα κέντρα των Αθηνών κι ένιωσε τη χαρά της ανακάλυψης νέων, πολλά υποσχόμενων φωνών, ανάμεσά τους η Βίκυ Μοσχολιού και η Πόλυ Πάνου.

Η «δωρική» φωνή του αγκάλιασε τη μεταπολεμική Ελλάδα, έδωσε το δικό της βάρος και τη δική της λαϊκότητα στα μεγάλα έργα του Θεοδωράκη, που έγινε ο πιο αποτελεσματικός καταλύτης στο να φτάσουν οι στίχοι του Σεφέρη, του Ελύτη, του Ρίτσου, του Λειβαδίτη, του Χριστοδούλου, στις πιο απόμερες γωνιές της Ελλάδας.

Πέθανε στις 7 Απριλίου του 2005.

ΠΗΓΗ:sansimera.gr

Η793081_h0321415.limghandler Εύα Μπράουν, η γερμανίδα σύζυγος του Αδόλφου Χίτλερ, είχε εβραϊκές ρίζες, σύμφωνα με νέες αναλύσεις γενετικού υλικού (DNA) που διενεργήθηκαν με αφορμή ντοκιμαντέρ το οποίο θα μεταδοθεί την προσεχή Τετάρτη από το βρετανικό κανάλι Channel 4.
Η θέση αυτή στηρίζεται στην ανάλυση μαλλιών από μία βούρτσα που βρέθηκε στο Μπέργκχοφ, στην κατοικία του Χίτλερ στη Βαυαρία, όπου η Εύα Μπράουν πέρασε σημαντικό μέρος της ζωής της στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Στα μαλλιά της οι ερευνητές βρήκαν μια ειδική ακολουθία DNA που «συνδέεται σε μεγάλο βαθμό» με τους εβραίους  Eσκενάζι, οι οποίοι αποτελούν περίπου το 80% του εβραϊκού πληθυσμού.
Στη Γερμανία πολλοί εβραίοι Eσκενάζι μεταστράφηκαν στον καθολικισμό κατά τον 19ο αιώνα.
«Είναι μία προκλητική ανακάλυψη. Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα έβρισκα ένα αποτέλεσμα που είναι εν δυνάμει τόσο καταπληκτικό» σχολίασε ο Μαρκ Εβανς, παρουσιαστής της εκπομπής «The Dead Famous DNA» του Channel 4.
Σύμφωνα με τους σκηνοθέτες του ντοκιμαντέρ, όλα δείχνουν πως τα μαλλιά που αναλύθηκαν ανήκουν πράγματι στην Εύα Μπράουν.
Ομως ο μόνος τρόπος για να αποδειχτεί επίσημα θα ήταν η σύγκρισή τους με το DNA των δύο ζώντων απογόνων της – αλλά οι τελευταίες αρνούνται να υποβληθούν στον έλεγχο.
Η Εύα Μπράουν ήταν για πολλά χρόνια ερωμένη του Χίτλερ προτού το ζευγάρι παντρευτεί στις 29 Απριλίου 1945, την παραμονή της αυτοκτονίας τους.

πηγή:tanea.gr

112047g-13_c6_10Το νησί Ellis βρίσκεται έξω από το Μανχάταν.  Έως τις αρχές του 17ου αιώνα ονομαζόταν Γκαλ και το 1603, όταν ο τοπικός κυβερνήτης το αγόρασε από τους Ινδιάνους το μετονόμασε σε Oyster Island. Λίγο καιρό αργότερα, αγοράστηκε από τον Samuel Ellis. Από το 1892, ως Ellis Island, ξεκίνησε τη λειτουργία του ως κέντρο υποδοχής μεταναστών και συνέχισε μέχρι το 1954. Από εκεί πέρασαν 12.000.000 εκατομμύρια νεοαφιχθέντες μετανάστες. Ενδεικτικά, έχει υπολογιστεί ότι περίπου το 40% όλων των σημερινών πολιτών των ΗΠΑ είχε έναν τουλάχιστον πρόγονό του στο νησί Ellis. Το περιοδικό Lifeδημοσίευσε μια σειρά σπάνιων φωτογραφιών από το νησί – είσοδο στις ΗΠΑ, με αφορμή το σφράγισμα του νησιού το Νοέμβρη του 1954

ΠΡΙΜΟ ΛΕΒΙ ΑΥΓΗΤον Δεκέμβριο του 1943 ήμουν ήδη στο βουνό, αντάρτης στην Βαλ Ντ’ Αόστα. Με συνέλαβαν τον Μάρτιο του 1943, και μετά με μετέφεραν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Με συνέλαβαν επειδή ήμουν αντάρτης. Το ότι ήμουνα και εβραίος, ανοήτως, τους το είπα εγώ. Βέβαια, οι φασίστες που με συνέλαβαν το υποψιάζονταν, γιατί κάποιος τους το είχε πει, σ’ εκείνα τα μέρη ήμουν αρκετά γνωστός. Μου είπαν: «Αν είσαι εβραίος θα σε στείλουμε στο Κάπρι, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Φόσσολι, αν είσαι αντάρτης θα σε εκτελέσουμε». Αποφάσισα να τους πω ότι ήμουν εβραίος, έτσι κι αλλιώς θα το μάθαιναν, είχα εμφανώς πλαστογραφημένα χαρτιά.
Αυτό που με βοήθησε να αντέξω στο στρατόπεδο συγκέντρωσης ήταν, αρχικά, η τύχη. Δεν υπήρχε κάποιος συγκεκριμένος, ορατός κανόνας, που όριζε ότι θα επιζούσε ο πιο μορφωμένος ή ο πιο αφελής, ο πιο θρησκευόμενος ή ο πιο άπιστος. Στην αρχή η τύχη, μετά η υγεία, και, πολύ κατόπιν, η περιέργειά μου για ολόκληρο τον κόσμο, η οποία μου επέτρεψε να μην πέσω στην αδράνεια, στην αδιαφορία. Το να χάσει κανείς το ενδιαφέρον για τον κόσμο ήταν θανατηφόρο, σήμαινε την πτώση, την παράδοση στο θάνατο.
Επιβίωναν πιο εύκολα όσοι πίστευαν κάπου. Σε οποιαδήποτε θρησκεία ή δόγμα, ή πολιτική πίστη. Είναι το να αντιλαμβάνεται κάποιος τον εαυτό του όχι πια ως άτομο, αλλά ως μέρος μιας ομάδας. «Ακόμα κι αν εγώ πεθάνω, κάτι θα επιζήσει, και τα βάσανά μου δεν θα πάνε χαμένα». Εγώ, αυτότον παράγοντα δεν τον διέθετα.
Αυτό που έλειπε περισσότερο ήταν το φαγητό. Αυτή ήταν η  αγωνία όλων. Αφού κάποιος έτρωγε ένα κομμάτι ψωμί, μόνο τότε έβγαιναν στην επιφάνεια τα υπόλοιπα: το κρύο, η έλλειψη ανθρώπινων δεσμών, η απόσταση από το σπίτι…

samaras1Μέρες παρακρατικής βίας ξανάζησε η Καλαμάτα με την επιδρομή ταγμάτων εφόδου της Ν.Δ.

Πρωταγωνιστής των επεισοδίων είναι το «πνευματικό παιδί» και πρωτοπαλίκαρο του Ευάγγελου Αβέρωφ, ο σημερινός πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, νεαρός βουλευτής τότε, οι δηλώσεις του οποίου είχαν κινηθεί στο ίδιο μήκος κύματος με εκείνες του τότε προέδρου της ΝΔ.

Αντιγραφή αποσπασμάτων απο το ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» της 12ης Ιούλη 1983 και ενώ το ΠΑΣΟΚ ήταν στην κυβέρνηση:
-Κλίμα εμφυλίου πολέμου δημιούργησαν μισθοφόροι χούλιγκανς της «Ν.Δ.»…
Κλίμα των ημερών του εμφυλίου πολέμου έζησε η Μεσσηνία απο την Παρασκευή καθώς οι μισθοφόροι χούλιγκανς πυροδοτούμενοι απο βουλευτές της «Ν.Δ.» δημιούργησαν σειρά επεισοδίων επικαλούμενοι πάντα προκλήσεις αντιφρονούντων…
-Μοιρασμένοι σε ομάδες κρούσης νεαροί σκόρπιζαν όπου περνούσαν τον πανικό…
Τα επεισόδια που προηγήθηκαν της ομιλίας του Αβέρωφ, το κλίμα τρομοακρατίας που θέλησαν να περάσουν δίνουν το μέτρο της πίστης της «Ν.Δ.» στην δημοκρατία και στην συνταγματική νομιμότητα…