Πέμπτη, 25 Απρίλιος, 2024
ΜΕΛΕΤΕΣ - ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ

37159Η ήττα της γερμανικής επανάστασης υπήρξε αποφασιστικής σημασίας για την πορεία του εργατικού κινήματος τον 20ό αιώνα. Σηματοδότησε το τέρμα της επαναστατικής πλημμυρίδας που σάρωσε την Ευρώπη και τον κόσμο μετά τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο. Έδωσε μια προσωρινή ανάσα στους καπιταλιστές και το αστικό πολιτικό σύστημα που είχαν βρεθεί στο χείλος της αβύσσου τα χρόνια που προηγήθηκαν. Κι έφερε τη Σοβιετική Ρωσία στα δυσάρεστα διλήμματα της απομόνωσης, παράγοντας σημαντικός για να εξηγήσει κανείς την ανάδυση της σταλινικής γραφειοκρατίας τη δεκαετία του ’20.

Η ήττα ήταν άμεσα συνυφασμένη με το ζήτημα της ηγεσίας. Γιατί, αν και το SPD είχε ιδρυθεί με την επαγγελία της ανατροπής του καπιταλισμού και του χτισίματος μιας νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας, η ηγεσία του έπαιξε τους μήνες της επανάστασης τον κεντρικό πυροσβεστικό ρόλο. Χωρίς την ηγεσία του SPD, ο γερμανικός καπιταλισμός δεν θα μπορούσε να επιβιώσει τα πολλαπλά χτυπήματα ενός συνεχιζόμενου πολέμου στο εξωτερικό, ενός στρατεύματος εξεγερμένου που δεν επιθυμούσε πια να πολεμήσει και μιας εργατικής εξέγερσης στα μεγάλα βιομηχανικά κέντρα.

Το SPD ήταν ένα τεράστιο κόμμα: συγκέντρωνε στις γραμμές του εκατομμύρια συνδικαλισμένους εργάτες, είχε δεκάδες εφημερίδες κι έναν μηχανισμό που οργάνωνε τη ζωή των εργατών κυριολεκτικά από τη γέννηση μέχρι τον θάνατο τους. Ήταν όμως ένα κόμμα που στην πορεία του χτισίματός του έχασε τα επαναστατικά του χαρακτηριστικά, ανέπτυξε μια γραφειοκρατική ηγεσία που συμβιβάστηκε με τον καπιταλισμό, τη μισθωτή εργασία – έστω με καλύτερους όρους για την εργατική τάξη – και την κοινοβουλευτική δημοκρατία.

Συνέχεια

Screenshot_26Πολλές φορές η τροπή της Ιστορίας είναι τόσο απρόβλεπτη, που φέρνει στην επιφάνεια, γεγονότα, ανθρώπους, θεωρίες, γνώμες και απόψεις, που, στο σύνολό τους έχουν περάσει στην λήθη, αφού οι αλλεπάλληλες στρώσεις της σκόνης του χρόνου, που έχει διανυθεί, έχουν επικαλύψει όλα όσα έχουν σχέση, με αυτό το σύνολο των ανθρώπινων δραστηριοτήτων.

Η επαναφορά της εσωτερικής και της διεθνούς οξύτητας του λεγόμενου ουκρανικού ζητήματος, με έκανε να θυμηθώ και να χαμογελάσω, πικρά, αλλά και συγκαταβατικά, όσον αφορά τα παιχνίδια της Ιστορίας, μια παλιά ξεχασμένη κριτική, η οποία υπήρξε δριμεία και ασκήθηκε από την Ρόζα Λούξεμπουργκ, που δεν δίσταζε, υπό οιεσδήποτε περιστάσεις, να εκφράσει την γνώμη της και να απευθύνει την πιο ανελέητη, αλλά, πάντοτε, τεκμηριωμένη επίκριση, σε όσα θεωρούσε ότι έπρεπε να επικριθούν. Οι αποδέκτες αυτής της επικριτικής κριτικής ήσαν ο Λένιν, οΤρότσκυ και οι μπολσεβίκοι, για την στάση τους στο ουκρανικό ζήτημα, μετά το οργανωμένο και σχεδιασμένο κίνημα του Οκτωβρίου του 1917, την κατάληψη της εξουσίας και τον σχηματισμό της πρώτης συμβουλιακής κυβέρνησης συνασπισμού, ανάμεσα στους μπολσεβίκους και τους αριστερούς σοσιαλεπαναστάτες, μιας κυβέρνησης, η οποία κατέρρευσε, με την σύναψη της λεόντιας Συνθήκης του Μπρεστ Λιτόφσκ.

Συνέχεια

myriam_makebaΜίριαμ Μακέμπα, η θρυλική νοτιοαφρικανίδα τραγουδίστρια, γνωστή και ως «Μάμα Άφρικα» (Mama Africa), ένα από τα σύμβολα του αγώνα κατά του απαρτχάιντ.

Συνέχεια

432059_10150566386100951_321336441_nΣτον αγώνα που διεξάγει ο λαός κατά των Γερμανών κατακτητών, η πάλη της Αθήνας, του Πειραιά και των συνοικιών παίζει κυρίαρχο κι αποφασιστικό ρόλο. Ως το Σεπτέμβρη του 1943 ο αγώνας των πόλεων εκδηλώνεται με σαμποτάζ, απεργίες και μαζικές διαδηλώσεις. Μετά το Σεπτέμβρη του 1943 ή ένταση, το βάθος κι ο συνειδητός χαρακτήρας του αγώνα τρομάζουν τον κατακτητή και προκαλούν την έντονη αντίδραση των Γερμανών και των συνεργατών τους. Το 1944 βρίσκει την Αθήνα, τον Πειραιά και τις συνοικίες σε μια -διαρκώς εντεινόμενη- εμπόλεμη κατάσταση.

Από τις 4 έως τις 8 Μάρτη 1944, η Κοκκινιά έζησε από τις πιο τραγικές μέρες της πολύχρονης ιστορίας της. Έγινε στόχος μεγάλων εχθρικών δυνάμεων. Δυνάμεων που αποτελούνταν από Ναζί, χωροφύλακες, ταγματασφαλίτες που είχαν συγκροτηθεί από τη δοσίλογη κυβέρνηση του Ιωάννη Ράλλη και εξοπλιστεί από τους Γερμανούς καθώς και από τους τσολιάδες του Ι.Πλυντζανόπουλου, του Γ.Σγούρου, του Γκίνου, και του επικεφαλής του μηχανοκίνητου τμήματος της Αστυνομίας Ν. Μπουραντά.

4-8march1944_02Οι εργατικές κινητοποιήσεις της Κοκκινιάς επιδεικνύουν ένα ιδιαιτέρως αγωνιστικό πνεύμα, εξαιτίας της εργατικής σύνθεσης της πόλης, της οποίας ο αγώνας έχει ως κύρια χαρακτηριστικά τη μαζικότητα και την οργανωμένη αντίσταση. Οι Γερμανοί γνώριζαν πως χτυπώντας την Κοκκινιά θα έπλητταν ολόκληρο το αγωνιστικό κίνημα. Για το λόγο αυτό η Μάχη της Κοκκινιάς είναι η πρώτη μεγάλη μάχη που δόθηκε σε πόλη.

Συνέχεια

indexΉταν ένας περιπλανώμενος επαναστάτης. Διεθνιστής μέχρι τα 85 χρόνια του, οπότε έφυγε από τη ζωή. Φλογερός υποστηρικτής των αντιαποικιακών κινημάτων και από τους οργανωτές της αλγερινής επανάστασης, που τη δεκαετία του 1960 συγκλόνισε τον κόσμο.

 

Ο Μιχάλης Ράπτης υπήρξε ένας από τους τελευταίους τροτσκιστές, ηγετική μορφή του

επαναστατικού κινήματος τα πρώτα χρόνια μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1911. Παιδί ακόμα μετακόμισε με την οικογένειά του στην Κρήτη και από κει ήρθε στην Αθήνα για να γραφτεί στο Πολυτεχνείο.

Ο απείθαρχος νεαρός με τις ριζοσπαστικές ιδέες και την ανατρεπτική τακτική γνώρισε στα χρόνια του Μεταξά τα κελιά της Ειδικής Ασφάλειας και τα ξερονήσια της εξορίας. Είδε κατάματα τον τρομερό υπουργό Ασφαλείας της 4ης Αυγούστου, τον Κωνσταντίνο Μανιαδάκη. Φυγαδεύτηκε στην Ελβετία κι από κει ταξίδεψε στο Παρίσι, όπου εγκαταστάθηκε. Πολέμησε τον ναζισμό. Αντιτάχθηκε στη σταλινική μαρξιστική παρεκτροπή.

Ο ίδιος θεωρούσε σημαντικότερο κεφάλαιο της περιπέτειάς του το «παρών» που έδωσε στις γραμμές προκαλύψεως της Αλγερινής Επανάστασης.

Στην εξορία γνώρισε τη γυναίκα του Ελλη Δυοβουνιώτη. Μαζί της δραπέτευσε από τη μεταξική Ελλάδα και μαζί της περιπλανήθηκε στην Ευρώπη. Μοιράστηκαν τα ίδια υψηλά ιδανικά και την ίδια περιπετειώδη ζωή της παρανομίας και της αναγκαστικής υπερορίας.

Συνέχεια

1800216_10203135887097485_823969300_nΣαν σήμερα δολοφονείται με τη μέθοδο του στραγγαλισμού (garrote), από το Κράτος της δικτατορίας του φασίστα Φράνκο στην Ισπανία, ο αναρχικός Σαλβαδόρ Πουτς Αντίκ(1948-1974), μέλος του MIL(Movimiento Ibérico de Liberación), με τη κατηγορία της δολοφονίας ενός μπάτσου της διαβόητης Guardia Civil και έπειτα από τη καταδίκη του από έκτακτο στρατοδικείο.

Η καταδίκη σε θάνατο του Αντίκ προκάλεσε παγκόσμιο κύμα αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους της Ισπανίας όπως και κατακραυγής ενάντια στο Φρανκικό καθεστώς. Η εκτέλεση του Αντίκ έγινε στη κεντρική φυλακή της Βαρκελώνης (La model) στις 2 Μάρτη 1974 στις 09:40 . Την ίδια μέρα εκτελέστηκε και ο Χάινζ Σέζ. Αυτές οι εκτελέσεις ήταν οι δύο τελευταίες στην Ισπανία με τη μέθοδο της γκαρότας.
Ο Σαλβαδόρ Πουτς Αντίκ ήταν 25 χρονών.

Σε όλη την Ισπανία σήμερα υπάρχουν εκδηλώσεις μνήμης για τον αναρχικό αγωνιστή. Ο Αντίκ ενεργοποιήθηκε πολιτικά στα φοιτητικά του χρόνια μετά τον Μάη του ’68, στις Εργατικές Επιτροπές (Comissiones Obreras,CCOO).
Οι φωτογραφίες είναι από το ‪#‎PuigAntich‬

Πηγη: fb Nikos Mpitsimeas

Με Σεβασμό στην Weifang, την πρωτεύουσα του Χαρταετού

   Η WeiFang είναι μια σύγχρονη πόλη με πολλές παραδόσεις. Η πόλη έχει περίπου ένα εκατομμύριο κατοίκους και βρίσκεται στην Shandong, την ανατολικότερη επαρχία της Κίνας. Η WeiFang είναι γνωστή από την αρχαιότητα,  έχει μια πλούσια ιστορία και τον πολιτισμό της πάνω από 1000 χρόνια. Οι χαρταετοί από  τη Γουεϊφάνγκ είναι από τους καλύτερους στην Κίνα.    Κατά τη διάρκεια της άνοιξης και του φθινοπώρου, περίπου 2300 χρόνια πριν, ο πρώτος χαρταετός είχε αναπτυχθεί στην επαρχία του Σαντόνγκ. Η μακρά λογοτεχνική παράδοση της Κίνας, μας δίνει τη δυνατότητα να βρούμε πιο λεπτομερείς πληροφορίες.
Qing-Holzschnitt

Sprintime ποίημα του Guo Lin (Qing Dynasty)

Όταν η γιορτή του κρύου ξεκινά στο τρίτο φεγγάρι,
τα αγόρια θα περιφέρονται στις όχθες του ποταμού BaiLang και θα πετούν χαρταετούς

τα κορίτσια θα τραγουδούν και θα λικνίζονται  στον αέρα.
Την άνοιξη το γρασίδι είναι ήδη καταπράσινο
και πολλά χελιδόνια επιστρέφουν!

 

Screenshot_18Μολονότι ήταν φυλακισμένος, εξελέγη βουλευτής με 30.942 ψήφους! Καταρρακώθηκε έτσι, πλήρως, ο ισχυρισμός της κυβέρνησης Θάτσερ ότι οι απεργοί πείνας ήταν «περιθωριακοί» που «κανένα δεν εκπροσωπούσαν».

του Διονύση Ελευθεράτου

Χαράματα Τρίτης, 5 Μαΐου 1981, ένα δραματικό ηχητικό κράμα ξυπνά τους κατοίκους των καθολικών συνοικιών του Μπέλφαστ. Θρήνοι γυναικών, φωνές οργής αντρών, ρυθμικά κτυπήματα μεταλλικών σκουπιδοτενεκέδων. Η είδηση διαδίδεται τάχιστα: Πέθανε – ώρα 1.17- ο ηλικίας 27 ετών κοσμαγάπητος βουλευτής του IRA Ρόμπερτ (Μπόμπι) Σαντς, μετά από 66 ημέρες απεργίας πείνας στις φυλακές Μέιζ, κοντά στο Μπέλφαστ.

Ο «γελαστός Μπόμπι» είναι ο πρώτος από τους ιρλανδούς απεργούς πείνας του ‘81 που ξεψυχά. Πρώτος αυτός είχε αρχίσει, άλλωστε, απεργία πείνας στο διαβόητο μπλοκ «Η» των φυλακών Μέιζ που ονομάστηκε έτσι λόγω του σχήματός του. Από τις 12 Αυγούστου έως τον Μάιο, εννέα ακόμη απεργοί «λιώνουν». Φράνσις Χιούζ, Πάτσι Ο’ Χάρα, Ρέιμοντ Μακ Κρις, Τζόζεφ Μακ Ντόνελ, Μάρτιν Χάρσον, Κέβιν Λιντς, Κίραν Ντόχερτι, Τόμας Μακ Άλγουι, Μάικλ Ντέβιν. Ο μικρότερος (ο Άλγουι) ήταν ηλικίας 23 ετών, ο μεγαλύτερος (ο Ντέβιν) είχε μόλις φθάσει τα τριάντα.

Συνέχεια

μακρ1Πολλά έχουν γραφτεί μέχρι σήμερα για τη Μακρόνησο.
Το γεγονός της σφαγής 300 περίπου άοπλων ανθρώπων, το επίσημο κράτος μέχρι σήμερα το αποκρύπτει. Δεν τολμά να δώσει τα επίσημα στοιχεία από τα αρχεία του για τη Μακρόνησο, για το έγκλημα της σφαγής και τον τόπο ταφής των νεκρών .
Η πολιτεία και η Δικαιοσύνη συνεχίζουν επί 70 κοντά χρόνια να μην τολμούν και να μη θέλουν, έστω και για την ιστορική αλήθεια, να φωτίσουν το φάκελο  Μακρόνησος.
Για το έγκλημα αυτό οι πάντες σιώπησαν και σιωπούν.
Η δημιουργία του στρατοπέδου
Η Μακρόνησος, το άγονο αυτό νησί των 15 τετραγωνικών χλμ. αναγορεύτηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης με εισήγηση του ΓΕΣ προς το υπουργείο Στρατιωτικών στις 19/2/47. Η εισήγηση εγκρίθηκε στις 3/4/47 και οι πρώτοι σκαπανείς αριστεροί στρατιώτες δίχως όπλα  έφτασαν στη Μακρόνησο στις 26/5/47. Η Μακρόνησος λειτούργησε ως το 1958 με τρόπο που να «ντρέπεται ο ήλιος ως διαβαίνει απ’ το νησί, τόσο σκυφτούς ανθρώπους ν’ αντικρίζει» Ο Υπουργός Εσωτερικών που άνοιξε την Μακρόνησο ήταν ο Στράτος .Το κολαστήρι χαιρέτησαν με ενθουσιασμό πολιτικοί της εποχής, Τσάτσος «Αναρρωτήριο ψυχών… Συνέχιση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού… Εθνική κολυμβήθρα… Νέα Εδέμ στα μάτια της ελληνικής Ιστορίας». Π. Κανελλόπουλος «στη Μακρόνησο αναγεννάται η Ελλάς ωραιοτέρα στην ψυχή των Ελλήνων». Ο σκοπός του στρατοπέδου,  δεν ήταν άλλος από τη συγκέντρωση των κομμουνιστών, αριστερών και προοδευτικών νέων με στόχο την αναμόρφωσή τους σε εθνικόφρονες πολίτες και πειθήνια όργανα του καθεστώτος. Παράλληλα, η Μακρόνησος θα λειτουργούσε και ως χώρος συγκέντρωσης των πολιτικών κρατουμένων, ιδιαίτερα των πιο επικίνδυνων για το καθεστώς, με πρώτη προτεραιότητα αυτούς που κρατούνταν σε φυλακές οι οποίες βρίσκονταν κοντά στις εμπόλεμες περιοχές. Η διοικούσα αρχή του στρατοπέδου ήταν η BXI Διεύθυνση του ΓΕΣ, τα ίχνη της οποίας έχουν επιμελώς σβηστεί από τα στρατιωτικά αρχεία. Το εν λόγω στρατόπεδο φτιάχτηκε με τη βοήθεια και καθ’ υπόδειξη του «συμμαχικού» παράγοντα, δηλαδή των Αμερικανών και των Βρετανών. Ίσως αυτός είναι και ο λόγος που ενώ έχουν περάσει από τότε 70 σχεδόν χρόνια και το ουσιώδες αρχειακό υλικό που συνόδευε τη ζωή του στρατοπέδου παραμένει επτασφράγιστο.

Συνέχεια

590_f77e87aea40636ffe5db1008a9831f69Ρευστό αναδεικνύεται το πολιτικό σκηνικό σύμφωνα με τα ευρήματα της πιο πρόσφατης δημοσκόπησης.

Με οριακό προβάδισμα 0,5% προηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ στην πρόθεση ψήφου για τις βουλευτικές εκλογές, σύμφωνα με το μηνιαίο βαρόμετρο της Metron Analysis για το Έθνος της Κυριακής.

Συνέχεια
Προηγούμενο1...385386387...471Επόμενο Σελίδα 386 από 471

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ/ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Το Σάββατο 6/4/2024 στις 7.30μ.μ. στο Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών, Γιατράκου 22 στο Μεταξουργείο, η ομάδα κινηματογραφικών προβολών σας προσκαλεί στην επόμενη προβολή του 2024....

© 2012-2023 | Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό»