Γεννήθηκε το 1893 στις 28 Σεπτεμβρίου, στην Αγία Ευθυμία Παρνασσίδος από τον Ευθύμιο Σκαρίμπα και την Ανδρομάχη Σκαρτσίλα. Το 1984 πεθαίνει σε ηλικία 91 χρόνων, στις 21 Ιανουαρίου, και κηδεύεται με δημοτική δαπάνη στην αγαπημένη του πόλη, τη Χαλκίδα, στο λόφο του Καράμπαμπα.

Χωρίς αμφιβολία ο Γιάννης Σκαρίμπας υπήρξε μια πολυδιάστατη φυσιογνωμία των Ελληνικών Γραμμάτων αφού ασχολήθηκε με όλα σχεδόν τα είδη του γραφτού λόγου (διήγημα, νουβέλα, ποίηση, μυθιστόρημα, ιστορικό δοκίμιο, θέατρο, Καραγκιόζη, σχολιογραφία κ.λ.π.)

Και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του συνόλου των κριτικών και των μελετητών του στη χώρα μας, σφράγισε με την παρουσία του την ελληνική ηθογραφία, για να συνεχίσει αργότερα σε άλλους χώρους που δεν είχαν καμιά σχέση με τον παραδοσιακό τρόπο γραφής.

Προικισμένος με μια υπερτροφική φαντασία και σπάνια λογοτεχνική ενόραση είχε τη δυνατότητα να κινείται με άνεση στους χώρους που προαναφέραμε χρησιμοποιώντας το δικό του τρόπο γραφής που τον καθιέρωσε από την πρώτη του παρουσία στα Ελληνικά Γράμματα.

«Αυτή δεν είναι μια ημέρα γιορτής για τους μαύρους, είναι μια ημέρα γιορτής για το λαό», σχολίαζε η Κορέτα Σκοτ Κινγκ στις 2 Νοεμβρίου 1983. Λίγο νωρίτερα, ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρίγκαν είχε υπογράψει το νόμο που καθιέρωνε την τρίτη Δευτέρα κάθε Ιανουαρίου ως Ημέρα Μνήμης για το σύζυγό της, ο οποίος είχε δολοφονηθεί 15 χρόνια νωρίτερα, στέλνοντας κύματα θλίψης και οργής εντός κι εκτός των αμερικανικών συνόρων.

Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε επικεντρώσει τον αγώνα του στην καταπολέμηση των ρατσιστικών διακρίσεων στον αμερικανικό Νότο, όπου η καταστολή ήταν σκληρή για τους μαύρους που διεκδικούσαν δικαίωμα ψήφου ή έστω το δικαίωμα να τρώνε στα ίδια εστιατόρια με τους λευκούς. Μετά την ψήφιση του Νόμου για τα Πολιτικά Δικαιώματα το 1964, ο οποίος καταργούσε βασικές μορφές διακρίσεων, καθώς και του Νόμου για το Δικαίωμα Ψήφου του 1965, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ συνέχισε να μάχεται. Όπως υποστήριζε, οι νόμοι για τα πολιτικά δικαιώματα είναι κενό γράμμα χωρίς τα ανθρώπινα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένων των οικονομικών δικαιωμάτων.

Με αφορμή την επίσκεψη στη βίλα – μουσείο όπου σχεδιάστηκε το ολοκαύτωμα των εβραίων

Γράφει ο Ηρακλής ΚΑΚΑΒΑΝΗΣ*

Βερολίνο. Παντού μνημεία. Με μνήμες οδυνηρές μα ταυτόχρονα διδακτικές. Ένα τέτοιο μνημείο είναι το Σπίτι της Διάσκεψης του Βάνζεε. Ο τόπος όπου ανώτερα στελέχη του Τρίτου Ράιχ σχεδίασαν το ολοκαύτωμα των εβραίων. Σε αυτή τη βίλα συγκεντρωθήκαν στις 20 Γενάρη 1942 υπουργοί και υψηλόβαθμα στελέχη του ναζιστικού κόμματος, των SS και της Αστυνομίας για να συζητήσουν «την τελική λύση του εβραϊκού ζητήματος». Επρόκειτο για την υλοποίηση απόφασης που είχε παρθεί σε ανώτερο επίπεδο. Από τον ίδιο τον Χίτλερ. Κατάληξη της Διάσκεψης αυτής, κανένας εβραίος δεν έπρεπε να επιζήσει μετά τον πόλεμο.

Εξοντώστε τους Εβραίους! Αυτό ήταν το σαφέστατο μήνυμα που δόθηκε στη γραφειοκρατία της Ναζιστικής Γερμανίας από τον αρχι-Ναζί Χάινριχ Χάιντριχ, που προήδρευσε σύσκεψης στο προάστιο Βάνζεε (Wannsee) του Βερολίνου, σχετικά με την τελική λύση που έπρεπε να δοθεί στο Εβραϊκό ζήτημα, δηλαδή για την οργανωμένη εξόντωση του Εβραϊκού πληθυσμού της Ευρώπης. Η Σύσκεψη της Βανζέε, όπως έμεινε στην ιστορία, έγινε στις 20 Ιανουαρίου 1942 και πολλά από αυτά που συζητήθηκαν έγιναν γνωστά μετά την κατάρρευση του Τρίτου Ράιχ.

Ένα από τα μείζονα προβλήματα για τον Χίτλερ το καλοκαίρι του 1941 ήταν το πρακτέο για τα εκατομμύρια Εβραίων που ζούσαν στις γερμανοκρατούμενες χώρες της Ευρώπης. Η αναμενόμενη για τους Γερμανούς κατάληψη της Σοβιετικής Ένωσης μεγέθυνε το πρόβλημα. Σε μια συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου στις 16 Ιουλίου 1941 ο Φύρερ ανακοίνωσε ότι η Σοβιετική Ένωση δυτικά των Ουραλίων θα γίνει ο «γερμανικός κήπος της Εδέμ» και ότι η αχανής αυτή περιοχή θα πρέπει να ειρηνεύσει το ταχύτερο δυνατό. «Αυτό θα επιτευχθεί ταχύτερα αν ξεπαστρέψουμε όποιον μας πάει κόντρα» είπε στους υπουργούς του.

«Μία ισχυροτέρα φυλή θα παραμερίσει τας ασθενεστέρας. Διότι η ανάγκη της ζωής κα καταρρίψει τελικώς τους μωρούς φραγμούς του λεγόμενου ανθρωπισμού των ατόμων διά να παραχωρήσει την θέσιν του εις τον ανθρωπισμόν της φύσεως, η οποία καταστρέφει τους ασθενείς διά να δώσει την θέσιν των εις τους ισχυρούς»

ΧΙΤΛΕΡ (Ο Αγών μου)

Συνεχίζω για τα έργα και τις ημέρες των Ναζί μέσα από κείμενα των ιδίων των Ναζί, μέσα από τα κείμενα υψηλόβαθμων στελεχών του Τρίτου Ράιχ και της δολοφονικής συμμορίας του Χίτλερ. Γιατί μετά το Άουσβιτς, μετά τη φρίκη του φασισμού και του ναζισμού, την εξόντωση έξι εκατομμυρίων Εβραίων (που κάποιοι σήμερα το αμφισβητούν) εκατομμυρίων κομμουνιστών, τσιγγάνων, ψυχασθενών, ομοφυλοφίλων κλπ., κανείς δεν μπορεί να σιωπά.

Άουσβιτς η φρίκη του Ολοκαυτώματος

Ο Χάνς Φράνκ ήταν Γενικός Διοικητής της Πολωνίας κατά τη γερμανική κατοχή. Απολογούμενος κατά τη δίκη των κορυφαίων Γερμανών εγκληματιών πολέμου στη Νυρεμβέργη, το 1946, είπε τα εξής: