Σαν σήμερα το 1959 απελευθερώνεται
από τις ελληνικές αρχές ο τελευταίος Ναζί που κρατούνταν για τη
διάπραξη εγκλημάτων πολέμου στην Ελλάδα, ο Μαξ Μέρτεν…

Το όνομα του χιτλερικού αξιωματικού Μαξ Μέρτεν
συνδέθηκε στην Ελλάδα όχι μόνο με την εξολόθρευση των 56.000 και πλέον
Εβραίων Ελλήνων υπηκόων της Θεσσαλονίκης αλλά και με την πολιτική
κατάσταση στην Ελλάδα στο τέλος της δεκαετίας του ’50.

Ο Μέρτεν,
εναντίον του οποίου είχε σχηματιστεί δικογραφία ως εγκληματία πολέμου
από το 1947, είχε συλληφθεί και μεταφερθεί σε φυλακές της Αθήνας,
δικάστηκε τον Φεβρουάριο του 1959 και καταδικάστηκε σε «κατά συγχώνευσιν
κάθειρξιν» 25 ετών αλλά λίγους μήνες αργότερα μεταφέρθηκε στη Δυτική
Γερμανία για να εκτίσει (υποτίθεται) εκεί την ποινή του. Το 1960 αφέθηκε ελεύθερος.

Η επίθεση της ΝΔ στις καταλήψεις και στις διαδηλώσεις, το σύνθημα του Σαμαρά «θα ανακαταλάβουμε τις πόλεις», είναι μια πολιτική επιλογή που θα έχει μακρά συνέχεια.

Είναι η επι­λο­γή της κρα­τι­κής «πυγ­μής» απέ­να­ντι στο κί­νη­μα και την Αρι­στε­ρά, επι­λο­γή που συν­δυά­ζε­ται αρ­μο­νι­κά με τον άκρα­το νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμό της μνη­μο­νια­κής επο­χής. Έχει στόχο, αφε­νός, να κάμ­ψει βίαια την κοι­νω­νι­κή αντί­στα­ση και, αφε­τέ­ρου, να πε­ριο­ρί­ζει την πο­λι­τι­κή επιρ­ροή της Αρι­στε­ράς, ανα­κό­πτο­ντας τη με­τα­κί­νη­ση πλητ­τό­με­νων με­σο­στρω­μά­των σε ρι­ζο­σπα­στι­κή κα­τεύ­θυν­ση και αρι­στε­ρή ψήφο.

«Το συμπέρασμα είναι ότι ο Δεκέμβριος ημπορεί να θεωρηθή »δώρον του Υψίστου». Αλλά διά να υπάρξη ο Δεκέμβριος, έπρεπε προηγουμένως να είχομεν έλθει εις την Ελλάδα. Και τούτο ήτο δυνατόν μόνον με τη συμμετοχήν του ΚΚΕ εις την Κυβέρνησιν, δηλαδή με τον Λίβανον. Και διά να ευρεθούν εδώ οι Βρετανοί, οι οποίοι ήσαν απαραίτητοι διά τη Νίκην…»Γ.ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΜΑΡΤΗΣ 1948!!

Το πρωί της Κυριακής 3 Δεκέμβρη του 1944, ο «Ριζοσπάστης» κυκλοφόρησε, έχοντας στην κορυφή της πρώτης του σελίδας το κάλεσμα του ΕΑΜ για το μεγάλο συλλαλητήριο που θα γινόταν εκείνη τη μέρα. «Ολοι σήμερα στις 11 στο συλλαλητήριο του ΕΑΜ στο Σύνταγμα – Κάτω η κυβέρνηση του εμφυλίου πολέμου! Εμπρός για κυβέρνηση ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ Εθνικής Ενότητας!», ήταν οι πρώτες τυπωμένες φράσεις της εφημερίδας, που έπεφταν αμέσως στα μάτια του αναγνώστη.

Στη δεύτερη σελίδα, υπό τον τίτλο «Αποφάσεις της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΑΜ», ο αναγνώστης διάβαζε εν συντομία το πολιτικό στίγμα των ημερών: «Απηχώντας τη γενική απαίτηση του ελληνικού λαού να προστατευθούν οι ελευθερίες του, να εξασφαλιστεί η ομαλή δημοκρατική εξέλιξη της χώρας, να συλληφθούν όλοι οι προδότες και οι δοσίλογοι, να πέσει η κυβέρνηση του εμφυλίου πολέμου και να σχηματιστεί κυβέρνηση πραγματικής εθνικής ενότητας, η Κεντρική Επιτροπή του ΕΑΜ, σε έκτακτη χθεσινοβραδινή συνεδρίασή της, πήρε τις πιο κάτω αποφάσεις: 1. Να απευθύνει έκκληση στις Κυβερνήσεις των Συμμάχων Μ. Βρετανίας, Σοβιετικής Ενωσης και Αμερικής. 2. Να οργανωθεί παλλαϊκή συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος σήμερα στις 11 το πρωί, όπου θα μιλήσουν εκπρόσωποι των ΕΑΜικών κομμάτων. 3. Να οργανωθεί και να κηρυχθεί παλλαϊκή απεργία για τη Δευτέρα 4 Δεκέμβρη. 4. Να ανασυγκροτηθεί η Κεντρική Επιτροπή του ΕΛΑΣ».

29 Οκτωβρίου 1940, οι 600 περίπου κρατούμενοι κομμουνιστές της Ακροναυπλίας στέλνουν υπόμνημα στην κυβέρνηση με το οποίο καταδικάζουν τη φασιστική εισβολή και ζητούν να σταλούν στο μέτωπο για να πολεμήσουν. Οι μεταξικές αρχές, όχι μόνο αρνούνται, αλλά και μετά την έλευση των Ναζί, παραδίδουν τους κρατούμενους κομμουνιστές στις δυνάμεις κατοχής, οι οποίοι θα τους χρησιμοποιήσουν ως ομήρους και θα τους εκτελεσούν ως αντίποινα για τη δράση του ΕΛΑΣ. Κάποιοι εξ αυτών ωστόσο θα καταφέρουν να δραπετεύσουν και να ενταχθούν στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση.
πηγή: 902.gr

Κάθε 28η Οκτώβρη οι Κουβανοί ρίχνουν λουλούδια στη θάλασσα, στη μνήμη του…. Ήταν μόλις 27 χρονών ο κομαντάντε Καμίλο Σιενφουέγος Γοριαράν, όταν χάθηκε στη διάρκεια πτήσης από το Καμαγκουέι προς την Αβάνα

Ο Καμίλο Σιενφουέγος, προσωπικός φίλος του Τσε Γκεβάρα, ήταν από τους πρωτεργάτες της Κουβανικής επανάστασης. Γεννηθείς στην συνοικία Λότον της Αβάνας το Φεβρουάριο του 1932 μεγάλωσε σε οικογένεια με αναρχικές τάσεις, από γονείς που είχαν εγκαταλείψει την Ισπανία πριν την έναρξη του εμφυλίου πολέμου. Η πρώτη του επαφή με τον επαναστατικό ακτιβισμό και την πολιτική γίνεται το 1954 όντας ενεργό μέλος φοιτητικής ομάδας ενάντια στη δικτατορία του Μπατίστα. Ως αποτέλεσμα αυτού μάλιστα, το Δεκέμβρη του 1955, τραυματίζεται από σφαίρα κατά τη διάρκεια διαδήλωσης για τον κουβανό ήρωα της ανεξαρτησίας Αντόνιο Μασέο.

Άνεργος και έχοντας υποστεί μεγάλη ταλαιπωρία από τις αστυνομικές αρχές του δικτατορικού καθεστώτος αναχωρεί για τις Ηνωμένες Πολιτείες, διαμένοντας γιά σύντομο διάστημα στη Νέα Υόρκη. Με τη λήξη της άδειας παραμονής του συλλαμβάνεται και απελαύνεται στο Μεξικό. Εκεί γνωρίζει τον Φιντέλ Κάστρο ο οποίος οργάνωνε ήδη το επαναστατικό κίνημα για την ανατροπή του Μπατίστα.