Όπως είναι γνωστό, ο επαναστατικός πόλεμος του 1821 συνοδεύθηκε σε πολλές φάσεις του από εκτεταμένους και συχνά αιματηρούς εμφυλίους πολέμους. Οι πόλεμοι αυτοί αντανακλούσαν τις αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό της ακόμη υπό διαμόρφωση νεοελληνικής κοινωνίας σε μια συγκεκριμένη της φάση αλλά και σε μια συγκεκριμένη της ιστορική στιγμή: Τη στιγμή της πορείας προς τη δημιουργία του εθνικού κράτους. Οπωσδήποτε βέβαια, οι αιτίες αυτές δεν ανάγονται στην «κατάρα της φυλής», όπως ισχυρίζεται η αστική ιστοριογραφία. Εμφύλιοι πόλεμοι εξάλλου εμφανίζονται σε όλες τις επαναστάσεις, διασπώντας το μπλοκ των επαναστατικών δυνάμεων.

Οι πόλεμοι αυτοί περιείχαν και ήταν φυσικό να περιέχουν τη σφραγίδα των γενικών συνθηκών της εποχής. Οι συνθήκες αυτές συγκεκριμένα ήταν:

1. Η διάλυση του φεουδαρχικού κράτους και η γενική (όσο και ασυγκράτητη) τάση προς την επικράτηση της αστικής κοινωνίας. Βέβαια, εδώ απαιτείται και μια «διευκρίνιση μέσα στη διευκρίνιση»: Στην ελληνική περίπτωση έχουμε να κάνουμε με τη διάλυση του ανατολικού – με την έννοια του συγκεντρωτικού φεουδαρχικού κράτους και η πορεία προς την επικράτηση της αστικής κοινωνίας γίνεται με ειδικό, τοπικό, «βαλκανικό» τρόπο. Ο τελευταίος έχει σαν πυρήνα του την προσπάθεια δημιουργίας χωριστού εθνικού κράτους σαν νέας μορφής αστικής κοινωνικής οργάνωσης της περιοχής.

Συγκέντρωση ενάντια στη φτώχεια και την εξαθλίωση που έχει επιφέρει η πολιτική που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων έγινε σήμερα στις 11 το πρωί στο Λαύριο, μπροστά στο Άγαλμα Μεταλλωρύχων. Η 16η Μάρτη είναι ημέρα ιστορικής σημασίας για το Λαύριο, γιατί σαν σήμερα, το 1929 οι μεταλλωρύχοι έβγαιναν νικητές μετά από ένα απεργιακό αγώνα που κράτησε 46 ημέρες, κερδίζοντας αυξήσεις και συνταξιοδοτικό δικαίωμα. Η εκδήλωση με τη συμμετοχή τοπικών φορέων έγινε στο άγαλμα του μεταλλωρύχου.

Το 1929 οι μεταλλωρύχοι της Γαλλικής Εταιρείας του Λαυρίου κηρύσσουν απεργία, με αίτημα αρχικά την αύξηση μισθών, που θα διαρκέσει 47 μέρες και θα αναδειχθεί σε μια από τις πιο μαχητικές απεργίες της περιόδου.

Η κυβέρνηση Βενιζέλου κινητοποιεί σύσσωμο τον κατασταλτικό μηχανισμό.
Στις 7 Φλεβάρη η αστυνομία ανοίγει πυρ κατά των απεργών, δολοφονεί τον εργάτη Γιώργο Συρίγο και τραυματίζει 33.

Γενική απεργία διαμαρτυρίας κηρύσσεται σε όλο το Λαύριο, ενώ 7.000 εργάτες παίρνουν μέρος στην κηδεία του δολοφονημένου.

Στις 25 Φλεβάρη η απεργία επεκτείνεται σε όλα τα μεταλλωρυχεία της πόλης.
Η αστυνομία απαντά και πάλι με βία, τραυματίζοντας στις 14 Μάρτη 30 απεργούς.

Τελικά η απεργία λύθηκε στις 16 Μάρτη με νίκη των απεργών και την ικανοποίηση όλων των αιτημάτων τους:
Επαναπρόσληψη όλων των απολυθέντων, αναγνώριση του σωματείου τους, ίδρυση ταμείου συντάξεων και αύξηση ημερομισθίων κατά 10%.

Πηγη:http://ergasiakodeltio.wordpress.com/

Σαν σήμερα το 1821 οι πρόκριτοι της Μάνης, ύστερα από πίεση του Παπαφλέσσα, αναγκάζονται να επαναστατήσουν…
Όλα ξεκινούν όταν στις 22 Φεβρουαρίου 1821, ο Υψηλάντης περνά τον Προύθο και για πρώτη φορά ακούγεται η κραυγή «Ζήτω η Λευτεριά»
Ο στρατός του Υψηλάντη αποτελούνταν από αρχικά από Αλβανούς, Σέρβους και Βούλγαρους μισθοφόρους που είχαν πληρωθεί καλά και είχαν πολεμική εμπειρία και Έλληνες ήσαν μόνο οι διοικητές.
Στις 24 Φεβρουαρίου στο στρατόπεδο του Ιασίου κηρυσσει επίσημα την Επανάσταση και αρχίζει την προκήρυξη του με την φράση «ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ» και τελειώνει με την φράση «ΕΙΣ ΤΑ ΟΠΛΑ ΛΟΙΠΟΝ ΦΙΛΟΙ ,Η ΠΑΤΡΙΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣΚΑΛΕΙ»
Ουσιαστικά λοιπόν η Επανάσταση τότε αρχίζει.
Ο πρώτος μάρτυρας της Επανάστασης είναι ο Αριστειδης Παπας, φιλικός, που όταν τον έπιασαν οι Τούρκοι ,σε αποστολή που τον είχε στείλει ο Υψηλάντης , προτίμησε να πέσει σε ένα βάραθρο και να πεθάνει παρά να τον βασανίσουν και να φανερώσει τα μυστικά της Εταιρείας.

Στις 16 Μαρτίου με διαταγή του Παπαφλέσσα ο Νικόλας Σολιώτης χτύπησε στο Αγρίδι Τούρκους. Ο Παπαφλέσσας φοβόταν προδοσίες από τους προεστούς και γι΄ αυτό εξώθησε τα πράγματα ώστε να μην μπορούν αυτοί να κάνουν πίσω.
Για τον λόγο αυτό ο Σολιώτης ονομάστηκε «πυροδότης του Αγώνα»
Στο λιμάνι του Αρμυρού είχε φθάσει ένα πλοίο με πολεμοφόδια που έστελναν οι Φιλικοί της Σμύρνης. Ο Παπαφλέσσας ζήτησε από τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, που ήταν διστακτικός, να ζητήσει να άδεια εκτελωνισμού από τους Τούρκους έτσι ώστε αν έπαιρναν χαμπάρι τι ήταν το φορτίο να έχει εκτεθεί και να μην μπορεί να κάνει πίσω.

Στα πλαίσια της ανόδου της ακροδεξιάς και του νεοναζισμού στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, μέλη και βουλευτές της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής δήλωναν στα αστικά media ότι ο Χίτλερ δεν έχει κριθεί ακόμα από την Ιστορία. Παρά το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή έχει ιδρώσει για να αποτινάξει τη «ρετσινιά» του νεοναζί από πάνω της (κανείς βέβαια δεν ξέχασε τα αφιερώματα στους στυλοβάτες του Τρίτου Ράιχ στο περιοδικό της, ούτε την εικόνα του Μιχαλολιάκου να περιφέρεται γύρω από σκίνχεντς που χαιρετούσαν φασιστικά), σταγονίδια της πραγματικής της ουσίας ξεφεύγουν και παρουσιάζονται ακόμα και σε ξένες εφημερίδες. Στελέχη της μιλούν για φούρνους και στρατόπεδα συγκέντρωσης, ενώ μέλη της φωτογραφίζονται χαμογελαστοί να ατενίζουν τους φούρνους του Νταχάου.

Στις 15 Μαρτίου 1943 έφευγε από τη Θεσσαλονίκη το πρώτο τρένο με 2.800 Εβραίους για το Άουσβιτς και το Μπιρκενάου. Στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης αφανίστηκε το 96% της εβραϊκής κοινότητας της πόλης, που το 1942 αριθμούσε 46.000 κόσμο.
Με μεγάλη συμβολή στη συγκρότηση του εργατικού κινήματος της χώρας μας, οι Εβραίοι της Ελλάδας συμμετείχαν ενεργά στην απόκρουση των Ιταλών φασιστών επιδρομέων το 1940, με 12.000 στρατιώτες και αξιωματικούς.
Ένας πρόσθετος λόγος για την εκδήλωση του μίσους των ναζί και των «εθνικοφρόνων» συνεργατών τους. Ένας ακόμα λόγος για να τιμούμε τη θυσία τους και να πολεμάμε αδιάλλακτα αυτούς που σπιλώνουν τη μνήμη τους, εξυμνώντας τους δολοφόνους κατακτητές της πατρίδας μας.

Από το Γιώργο Αλεξάτο από το fb