ΤΑΙΝΙΕΣ

koinotopiaΗ ιστορία της ταινίας ξεκινά το βράδυ της πυρπόλησης του Ράϊχσταγκ, στις 23 Φεβρουαρίου του 1933. Οι Εσένμπεκ, ιδιοκτήτες μεγάλης γερμανικής βιομηχανίας χάλυβα, ενημερώνονται καθώς δειπνούν εορτάζοντας τα γενέθλια του Βαρώνου Γιοάκιμ φον Εσένμπεκ. Από εκείνη τη νύχτα, οι σχέσεις ισορροπίας της οικογένειας με τους ανερχόμενους Εθνικοσοσιαλιστές θα ανατραπούν και τα μέλη της θα υποστούν μια προοδευτική, αλλά και αποκαλυπτική διάβρωση των συνειδήσεών τους από το δηλητήριο του ναζισμού…

Στην ταινία του «Οι καταραμένοι» (πρωτότυπος τίτλος: «Η πτώση των Θεών», γερμανικός: «Το λυκόφως των Θεών») ο Λουκίνο Βισκόντι ρίχνει το δικό του φως στον ίσκιο των ιστορικών γεγονότων για την επικράτηση και την πτώση του Γ΄ Ράϊχ, μέσα από την εξιστόρηση των προσωπικών συγκρούσεων και των σχέσεων των Εσένμπεκ με το καθεστώς με στόχο μια εξουσία «ή απόλυτη ή τίποτα».
Σε αυτήν την εξουσία στην οποία «όλα είναι επιτρεπτά», το έγκλημα, η φιλοδοξία, η ασπλαχνία, το μίσος συνέθεταν ένα «δυναμικό ενέργειας και οργής», έναν «αστείρευτο πλούτο» πάνω στον οποίο μπορούσε να «επενδύσει» ο ναζισμός.

carodiarioΟ Nanni Moretti σκηνοθετεί απολαυστικά τον εαυτό του σε ένα τριχοτομημένο αυτοβιογραφικό ντοκιμαντέρ. Το πρώτο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στη δική του Ρώμη, το δεύτερο αποτελεί οδοιπορικό στις Αιολίδες νήσους και το τρίτο περιγράφει με καυστικό χιούμορ την προσωπική οδύσσεια της υγείας του εξαιτίας μίας στρατιάς γιατρών, όπου επί ένα χρόνο ο καθένας γνωμάτευε και διαφορετική πάθηση. Στο «Αγαπημένο του Ημερολόγιο», o αγαπημένος Ιταλός δημιουργός συγκεντρώνει εικόνες, σκέψεις, εμμονές και εμπειρίες από την προσωπική του ζωή για να μας τις προσφέρει σε ένα ταξίδι, πραγματικό όσο και ιδεολογικό, που το διακρίνει η τρυφερότητα, ο αυτοσαρκασμός και η οξυδέρκεια.

dourgoyti-mploko-plakwtariskwstas-1-300x284Γράφει ο kokkiniotis

 

Δεν είναι ευρύτερα γνωστός ο αγώνας και οι ηρωικές σελίδες που γράφτηκαν στο Δουργούτι στη διάρκεια της Κατοχής. Το μπλόκο του Δουργουτίου ‘επισκιάζεται’ κατά κάποιο τρόπο από το μπλόκο της Κοκκινιάς που έγινε οκτώ μέρες αργότερα, στις 17 Αυγούστου 1944. Γιατί άραγε;

 

-Ένας λόγος είναι ασφαλώς, το γεγονός ότι στην Κοκκινιά η κινητοποίηση των χιτλερικών στρατευμάτων κατοχής και των ταγματασφαλητών συνεργατών τους ήταν πολύ μεγαλύτερη.

 

-Μεγαλύτερος ήταν και ο αριθμός των εκτελεσθέντων καθώς και των αιχμαλώτων –ομήρων. Βέβαια, και οι –τουλάχιστον- 114 εκτελεσμένοι στο Φάρο από το μπλόκο στο Δουργούτι δεν είναι και λίγοι.

 

-Συνετέλεσε οπωσδήποτε στη διάσωση της ιστορικής μνήμης και η εξαιρετική ταινία του Άδωνι Κύρου «Το Μπλόκο» που, ως γνωστόν, περιγράφει πιστά τα γεγονότα του μπλόκου της Κοκκινιάς (όποιος δεν την έχει δει, πρέπει να τη δει το συντομότερο…)

nΌλα ξεκίνησαν τον Ιούνιο του 1972. Στα γραφεία του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ, συλλαμβάνονται κάποιοι διαρρήκτες που φέρουν επάνω τους «κοριούς» για υποκλοπές τηλεφωνημάτων. Ο πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον αρνείται κάθε ανάμιξη…

Η παραίτηση Νίξον

Στις 9 Αυγούστου 1974, παρά τις προσπάθειες του 37ου προέδρου των ΗΠΑ να αποφύγει την παραπομπή του στη δικαιοσύνη, εξαναγκάζεται σε παραίτηση. Αν και ο Λευκός Οίκος διέψευσε τα πάντα και ο Νίξον επανεξελέγη το Νοέμβριο του 1972 με μεγάλη πλειοψηφία, το Μάιο του 1973 άρχισαν οι αποκαλύψεις.

karolosΟ Κάρολος Ντίκενς, ορθότερα Τσάρλς Ντίκενς (Charles Dickens, 7 Φεβρουαρίου 1812 – 9 Ιουνίου 1870) υπήρξε ένας από τους πιο διάσημους Άγγλους μυθιστοριογράφους. Θεωρείται ένας από τους καλύτερους συγγραφείς της Βικτωριανής Εποχής (19ος αιώνας).

Πολλά από τα μυθιστορήματά του, με το έντονο ενδιαφέρον που παρουσίαζαν για την κοινωνική μεταρρύθμιση, εμφανίστηκαν αρχικά στα περιοδικά σε συνέχειες, κάτι που εκείνη την εποχή ήταν πολύ διαδεδομένο. Σε αντίθεση με άλλους συγγραφείς, οι οποίοι ολοκλήρωναν τα μυθιστορήματά τους πριν τα εκδώσουν σε συνέχειες, ο Κάρολος Ντίκενς έγραφε το μυθιστόρημά του και το εξέδιδε συγχρόνως σε συνέχειες. Η πρακτική αυτή προσέδωσε στις ιστορίες του ένα συγκεκριμένο ρυθμό, ο οποίος τονιζόταν από δραματικές στιγμές με αποτέλεσμα το κοινό να περιμένει με ανυπομονησία τη συνέχεια του μυθιστορήματος. Η συνεχής δημοτικότητα των μυθιστορημάτων και των μικρών ιστοριών του είναι τέτοια που δε σταμάτησαν ποτέ να εκδίδονται.

anna-frank-660 Η Άννα Φρανκ είναι ίσως ένα άτομο, στο πρόσωπο του οποίου αποτυπώθηκαν όσο κανένα άλλο, τα δεινά που πέρασαν οι Εβραίοι και όχι μόνο, κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έγινε γνωστή στα πέρατα της Οικουμένης για το ημερολόγιό τους το οποίο έγραψε κατά την διάρκεια της παραμονής της σε μία μικρή σοφίτα όπου και κρυβόταν από τους Ναζί.Το πλήρες της όνομα ήταν Αννελίζε Μαρί (Άννα) Φρανκ και γεννήθηκε σαν σήμερα στις 12 Ιουνίου του 1929 στην Φρανγκφούρτη. Ήταν Γερμανίδα, εβραϊκής καταγωγής όμως, κάτι που ουσιαστικά την καθιστούσε εκτός του γερμανικού ένθους σύμφωνα με τις θεωρίες του εθνικοσοσιαλισμού.

Με την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ στην εξουσία η οικογένειά της μετακόμισε στην Ολλανδία, όμως και εκεί εγκλωβίστηκαν, όταν η κατοχή επεκτάθηκε και στις Κάτω Χώρες. Η ίδια, η οικογένειά της και άλλοι τέσσερις οικογενειακοί φίλοι έμεναν όλοι μαζί σε ένα σπίτι στο Άμστερνταμ προκειμένου να κρυφτούν από την καταδιωκτική μανία των Ναζί.

 

DeSicaΟ Βιττόριο ντε Σίκα (Vittorio de Sica, 7 Ιουλίου 190113 Νοεμβρίου 1974) ήταν Ιταλός κινηματογραφικός σκηνοθέτης και ηθοποιός. Υπήρξε ένας από τους κύριους εκπροσώπους του ιταλικού νεορεαλισμού.

ΒΟΡΝΗ ταινία βασίστηκε στα απομνημονεύματα του Ρον Κόβικ, ενός Αμερικανού ο οποίος, τη δεκαετία του 1960, πίστεψε ότι το να καταταγεί στο στρατό ήταν χρέος προς την πατρίδα.
Ξεκινά δείχνοντας τον πιτσιρικά Ρον να πανηγυρίζει στην παρέλαση της 4ης Ιουλίου ημέρα των γενεθλίων του αλλά και της ανεξαρτησίας της Αμερικής. Το πάθος του για την αστερόεσσα και τα ιδανικά του τον οδηγούν στην Ασία όπου πολεμάει με ασίγαστο πάθος τους «κακούς» Βιετκόγκ…έτσι τον έμαθαν έτσι πίστευε (!)
Η μοίρα όμως του παίζει σκληρό παιχνίδι και αναγκάζεται να επιστρέψει στην πατρίδα παράλυτος από τη μέση και κάτω.
Η επιστροφή του επιφυλάσσει ακόμη χειρότερες εκπλήξεις…
Ο Ρον σιγά σιγά ανακαλύπτει πόσο ψεύτικα ήταν τα ιδανικά με τα οποία γαλουχήθηκε, και ποιες σκοπιμότητες εξυπηρετούσε ο παράλογος πόλεμος στην άλλη άκρη της γης…στην πορεία εξελίχθηκε σε έναν από τους θερμότερους υποστηρικτές του αντιπολεμικού κινήματος.
Είναι η εποχή των παιδιών των λουλουδιών και της προάσπισης της ειρήνης με μεγάλες αντιπολεμικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας…

ΜΣτις 5 Μαϊου 1981 πέθανε ο ηρωϊκός απεργός πείνας Μπόμπι Σαντς

Μολονότι ήταν φυλακισμένος, εξελέγη βουλευτής με 30.942 ψήφους! Καταρρακώθηκε έτσι, πλήρως, ο ισχυρισμός της κυβέρνησης Θάτσερ ότι οι απεργοί πείνας ήταν «περιθωριακοί» που «κανένα δεν εκπροσωπούσαν».

του Διονύση Ελευθεράτου

Χαράματα Τρίτης, 5 Μαΐου 1981, ένα δραματικό ηχητικό κράμα ξυπνά τους κατοίκους των καθολικών συνοικιών του Μπέλφαστ. Θρήνοι γυναικών, φωνές οργής αντρών, ρυθμικά κτυπήματα μεταλλικών σκουπιδοτενεκέδων. Η είδηση διαδίδεται τάχιστα: Πέθανε – ώρα 1.17- ο ηλικίας 27 ετών κοσμαγάπητος βουλευτής του IRA Ρόμπερτ (Μπόμπι) Σαντς -Bobby Sands-, μετά από 66 ημέρες απεργίας πείνας στις φυλακές Μέιζ, κοντά στο Μπέλφαστ.