Η μικρού μήκους ταινία «Σάμουρε» του σκηνοθέτη Θοδωρή Παπαδουλάκη απέσπασε στις 29 Οκτωβρίου 2005 το βραβείο Καλύτερης Μικρού μήκους ταινίας στο 27ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Montpellier (www.cinemed.tm.fr).

Η ταινία «Σάμουρε» είχε κάνει την πρεμιέρα της το Σεπτέμβρη στο 28ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας όπου και βραβεύτηκε με την «Τιμητική Διάκριση Σεναρίου». Είναι η δεύτερη φορά που ταινία του Θοδωρή Παπαδουλάκη βραβεύεται στο Montpellier, αυτή τη φορά όμως με το Grand prix du court métrage de la Ville et de l’Agglomération de Montpellier.

Το «Σάμουρε» είναι η ιστορία ενός ιδιόρρυθμου βοσκού, του Θωμά, σε ένα ορεινό χωριό της Κρήτης ο οποίος έχει εμμονή με τους Σαμουράι. Ζει μόνος με τη μητέρα του και έχει μια προβατίνα που τη λένε Γιόκο. Ο ήρωας υπερβαίνει τα όρια της απομονωμένης παραδοσιακής κοινωνίας στην οποία μεγάλωσε. Ζει ανάμεσα σε δύο κόσμους ο συγκερασμός των οποίων κατακρίνεται από τους συγχωριανούς του και τον εξωθεί στην εκδίκηση και τελικά στην πολυπόθητη απόδραση. Το «Σάμουρε» είναι μια ιστορία για τη διαφορετικότητα και τις συγκρούσεις που αυτή προκαλεί σε μια μικρή κοινωνία.

Casus Belli ~ Αιτία Πολέμου

Σενάριο / Σκηνοθεσία
Γιώργος Ζώης

Άνθρωποι διαφορετικών φύλων, ηλικιών, τάξεων και εθνικοτήτων περιμένουν σε εφτά διαφορετικές ουρές δημιουργώντας μια τεράστια ανθρώπινη σειρά.
Όμως στο τέλος της ανθρώπινης αλυσίδας, η αντίστροφη μέτρηση ξεκινά.
Στο Casus Belli παίζουν 146 ηθοποιοί.

ο Casus Belli έκανε την πρεμιέρα στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα ταινιών μικρού μήκους στο 67ο Φεστιβάλ της Βενετίας, πήρε έξι βραβεία στο Φεστιβάλ Δράμας 2011 και το βραβείο καλύτερης μικρού μήκους ταινίας της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.

Επιλέχτηκε στα επίσημα διαγωνιστικά των μεγαλύτερων φεστιβάλ του εξωτερικού (Rotterdam, Clermont Ferrand, Tokyo Shorts Shorts, Brussels, Krakow, Palm Springs California, Los Angeles LA SHORT FEST, Era New Horizons etc) και το ταξίδι της συνεχίζεται μέχρι στιγμής σε πάνω από σαράντα διεθνή φεστιβάλ. Ταυτόχρονα είναι η πρώτη ελληνική ταινία μικρού μήκους που εξασφάλισε διανομή στις γαλλικές αίθουσες ενώ έχει ήδη προβληθεί από τηλεοπτικούς σταθμούς στην Γαλλία, Ιταλία, Πορτογαλία, Αμερική, Φιλανδία, Αυστραλία.

Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΗ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ, ΓΥΡΙΣΤΗΚΕ ΣΤΗ ΔΙΝΗ ΤΟΥ Β’ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΣΠΑΡΑΞΙΚΑΡΔΙΑ ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ…

ΜΙΑ ΑΝΕΛΕΗΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΑΤΙΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΟΔΟ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΑΖΙΖΜΟΥ .

ΤΟ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΤΕΡΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ !

«O Μεγάλος δικτάτωρ» (1940) είναι η πρώτη ομιλούσα και ηχητική ταινία του Τσάπλιν, δεκατρία χρόνια μετά την εισαγωγή του ήχου στις ταινίες. Είναι μια ανελέητη πολιτική σάτιρα για την άνοδο του Χίτλερ και του ναζισμού. Η ταινία απαγορεύτηκε από τους Χίτλερ, Μουσολίνι και Φράνκο, ενώ ήταν υποψήφια για 5 Όσκαρ. Η σκηνή που ο Τσάπλιν χορεύει μπαλέτο με την υδρόγειο θεωρείται σήμερα μια από τις σημαντικότερες στιγμές της κινηματογραφικής ιστορίας ενώ η ομιλία του κεντρικού ήρωα στο τέλος της ταινίας, όπου ο δημιουργός έμμεσα εκφράζει το όραμα του για την ανθρωπότητα, επίσης μνημονεύεται για το ανθρωπιστικό της μήνυμα. Ο Τσάπλιν είχε την ιδέα για τη δημιουργία της ταινίας όταν ένας φίλος του επισήμανε τη φυσική ομοιότητά του με τον Χίτλερ.

Το «Μάθε παιδί μου γράμματα» είναι μια πικρή, πολιτική σάτιρα για την Ελλάδα των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης που έθεσε για την εποχή της (τέλη ’70) θέματα ταμπού όπως κομμουνισμός & εθνική αντίσταση, παπαδοκρατία & αστυνομοκρατία, ανεργία και μη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού. Σκηνοθεσία: Θόδωρος Μαραγκός. Σενάριο: Θόδωρος Μαραγκός Μουσική: Νίκος Τάτσης. Φωτογραφία: Νίκος Μήλας. Μοντάζ: Ηλίας Σγουρόπουλος. Ήχος / ηχοληψία: Ντίνος Κίττου, Ηλίας Ιονέσκο. Πρωταγωνιστούν: Νίκος Καλογερόπουλος, Κώστας Τσάκωνας, Δήμος Αβδελιώτης, Βασίλης Διαμαντόπουλος. Η ταινία γυρίστηκε σε Στεμνίτσα, Δημητσάνα, Λαγκάδια, Καρύταινα.

Το τέλος των Ναζί σε όλη του τη φρίκη

 Με τις τελευταίες αγωνιώδεις ημέρες του μεγαλύτερου εγκληματία όλων των εποχών Χίτλερ, που κατέληξαν στην αυτοκτονία του τον Απρίλιο του 1945 ασχολείται η ταινία «Η Πτώση» (Der Untergang)   του γερμανού σκηνοθέτη Ολιβερ Χίρσμπιγκελ.

Η ιστορία ξεκινάει με την άφιξη των νεαρών συνεργάτιδών του στο καταφύγιό του στο Βερολίνο. Μια απ’ αυτές είναι η μελλοντική γραμματέας του. Οι νέες κοπέλες αναρωτιούνται πώς θα έπρεπε να του απευθύνονται, μα όταν ο Αδόλφος Χίτλερ κάνει την εμφάνισή του, τους φέρεται με ευγένεια και τους ζητά να απαντούν στις ερωτήσεις του απλά και χωρίς τυπικές προσφωνήσεις. Από το καταφύγιο παρελαύνουν τις υπόλοιπες μέρες όλα τα μεγάλα ονόματα του ναζιστικού καθεστώτος (Γκέμπελς, Γκέρινγκ, Χίμλερ κ.ά.) που μεταφέρουν την εικόνα της διάλυσης του στρατεύματος την ώρα που ο κλοιός σφίγγει και ο Κόκκινος Στρατός είναι έτοιμος να καταλάβει το Βερολίνο. Η νεαρή γραμματέας του Χίτλερ είναι ένας σιωπηλός μάρτυρας της αποσύνθεσης του καθεστώτος: Παρακολουθεί τις αλληλοσυγκρουόμενες εισηγήσεις του επιτελείου αλλά και την παρανοϊκή άρνηση του Χίτλερ να κρατήσει οποιαδήποτε επαφή με την πραγματικότητα.

Το κλασικό, διαχρονικό βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη μετέφερε στον κινηματογράφο ο Ζιλ Ντασέν, το 1957, σκηνοθετώντας με τρόπο ανάγλυφο όλο το μυστικιστικό, βαθιά κοινωνικό, λίαν θρησκευτικό θέατρο του παραλόγου που έχει στηθεί σε ένα φτωχικό ορεινό χωριό της Μικράς Ασίας.

Το μυθιστόρημα διαδραματίζεται στη Λυκόβρυση, ένα ελληνικό χωριό στην ενδοχώρα της Aνατολίας και αφηγείται την άφιξη μιας ομάδας προσφύγων από το μέτωπο, τη στιγμή που οι νεότεροι του χωριού ετοιμάζονται να παίξουν τους ρόλους τους σε ένα θρησκευτικό δράμα το επόμενο Πάσχα. Κάτω από την πίεση αυτών των γεγονότων οι χωρικοί-πρωταγωνιστές ταυτίζονται ολοένα και περισσότερο με τα πρόσωπα του Eυαγγελίου που πρόκειται να υποδυθούν ή και καταλαμβάνονται από αυτά.

H διαδικασία αυτή προχωρά και πέρα από τα ρεαλιστικά κίνητρα της επικείμενης θεατρικής παράστασης των Παθών και ισχύει κατ’ επέκταση για όλους τους χαρακτήρες· οι άρχοντες του χωριού ασυναίσθητα καταλήγουν στο ρόλο των Φαρισαίων· ο παπάς του χωριού Γρηγόρης οδηγείται ανεπαίσθητα από τις περιστάσεις και από την ιδιοσυγκρασία του στο ρόλο του Kαϊάφα· τον ρόλο του Πιλάτου υποδύεται κατά τρόπο έξοχο αν και άθελά του, και με πολύ χιούμορ από τη μεριά του Καζαντζάκη, ο τοπικός Tούρκος Αγάς, ένας καλοπροαίρετος καλόβολος παιδεραστής που εν τέλει τρελαίνεται από τα ακατανόητα καμώματα των γύρω του Ελλήνων, οι οποίοι, καθώς λέει, «θα πετάλωναν τους ψύλλους».

Βρισκόμαστε στα 1905. H 19χρονη Σαμπίνα από τη Ρωσία πάσχει από μια ιδιάζουσα μορφή υστερίας. Προκειμένου να θεραπευτεί, νοσηλεύεται για ένα χρόνο σε ψυχιατρική κλινική της Ζυρίχης. Εκεί ο νέος ψυχίατρος Καρλ Γκουστάβ Γιουνκ αναλαμβάνει τη φροντίδα της, εφαρμόζοντας για πρώτη φορά την ψυχαναλυτική μέθοδο του μέντορά του, Σίγκμουντ Φρόιντ. Η υπόθεση της ταινίας βασίζεται στην προσφάτως ανακαλυφθείσα μυστική αλληλογραφία των Κάρλ Γιουνκ, Σίγκμουντ Φρόιντ και Σαμπίνας Σπιλράιν. Πρόκειται για μια αληθινή ιστορία με σημείο εκκίνησης τον εγκλεισμό της Σαμπίνας και τη θεραπεία της χάρη (κυρίως;) στον ερωτά της με τον ψυχίατρο Κ. Γιουνκ. Η ιστορία, έπειτα, συνεχίζεται με την επιστροφή της στην προ-εναναστατική Ρωσία, όπου -ως ψυχαναλύτρια πια- ιδρύει το διάσημο «Λευκό Βρεφοκομείο», και ολοκληρώνεται με τον ξαφνικό της θάνατο το 1942, όταν πέφτει θύμα της Ναζιστικής βίας.

Η αναζήτηση της πραγματικής αλήθειας γι’ αυτή την ιστορία, γίνεται ο άξονας της κινηματογραφικής πλοκής. Δυο σύγχρονοι ερευνητές, ο ιστορικός Ρ. Φρέιζερ από τη Γλασκώβη και η νεαρή Γαλλίδα φοιτήτρια Μαρί γνωρίζονται τυχαία στη σημερινή Μόσχα και παρά τις φαινομενικά ασύμβατες έρευνες και ιδιοσυγκρασίες (!) τους, διαπιστώνουν τελικά ότι μοιράζονται το ίδιο κίνητρο: την αναζήτηση και αποκατάσταση της (ιστορικής) αλήθειας. Με κοινό σημείο αναφοράς την ιδιότητα της Σαμπίνας ως ψυχαναλύτριας και με ιστορική μαρτυρία το ημερολόγιό της, ερευνούν και «μας» αφηγούνται σπονδυλωτά σταθμούς της ζωή της, ενώ οι ίδιοι, ως «παντογνώστες αφηγητές», μας επιτρέπουν να παρακολουθήσουμε τα συναισθήματα που αναπτύσσουν σε όλο το ταξίδι αυτής της αναζήτησης… Δύο ασύγχρονες, αλλά παράλληλες ιστορίες αγάπης και μια συγκλονιστική διαδρομή στον 20ό αιώνα.