Συντάκτης:«Ξέρω ανθρώπους στην Ευρώπη που αντιμετωπίζουν τα κατοικίδιά τους καλύτερα από το πώς μας φέρονται εδώ. Τα παιδιά μου είναι συνεχώς άρρωστα λόγω των καιρικών συνθηκών – ανησυχώ πολύ. Θα προτιμούσα να γυρίσω στη Συρία και να έχω έναν γρήγορο αλλά αξιοπρεπή θάνατο, παρά να αργοπεθαίνω εδώ εξευτελισμένος σ’ αυτόν τον καταυλισμό».
Ετσι περιέγραψε στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα την κατάσταση που αντιμετωπίζει έξι μήνες τώρα στην Ελλάδα ο 41χρονος Σύρος πατέρας, που ζει το τελευταίο διάστημα στον καταυλισμό Καλοχώρι με τη σύζυγό του και τα τρία τους παιδιά.
Η μαρτυρία του περιλαμβάνεται στην έκθεση «Στην Ελλάδα του 2016: Οι ευάλωτοι άνθρωποι μένουν πίσω», που παρουσιάστηκε χθες στα γραφεία των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, η οποία εστιάζει όχι μόνο στην περιορισμένη πρόσβαση των ευάλωτων ομάδων σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και προστασία, αλλά και στην ανεπαρκή ταυτοποίησή τους.
Η έκθεση αμφισβητεί την εγκυρότητα των αποτελεσμάτων της προκαταγραφής των αιτημάτων ασύλου που πραγματοποίησε η Υπηρεσία Ασύλου με την υποστήριξη της Υπατης Αρμοστείας και του Ευρωπαϊκού Γραφείου Υποστήριξης Ασύλου, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την ταυτοποίηση των ευάλωτων ατόμων.
Σε άσκηση χαρτογράφησης που έκανε η οργάνωση σε πέντε καταυλισμούς στα τέλη Αυγούστου, τα ευάλωτα πρόσωπα αποτελούσαν το 18,5% όσων διέμεναν στους καταυλισμούς, σημαντικά μεγαλύτερο από το 12,6% που καταγράφηκε κατά την προκαταγραφή. Μάλιστα, σε ορισμένους καταυλισμούς το ποσοστό των ευάλωτων είναι ιδιαίτερα αυξημένο, όπως στο Καβαλάρι (24,8%), τη Σίνδο (22,8%) και το Καλοχώρι (20,3%).
«H προσφυγική κρίση δεν θα ήταν κρίση, αν η Ελλάδα και η Ευρώπη είχαν διαχειριστεί διαφορετικά την κατάσταση. Αυτό που βλέπουμε είναι μια κρίση των ανθρωπιστικών αξιών, τόσο στην κοινωνία μας όσο και στην πολιτική ηγεσία», σημείωσε η γενική διευθύντρια των Γιατρών Χωρίς Σύνορα Μαριέττα Προβοπούλου, υπογραμμίζοντας πως έχουν δοθεί ευρωπαϊκά κονδύλια εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ στο ελληνικό κράτος και τις ΜΚΟ, χωρίς να υπάρχει βελτίωση των συνθηκών, γεγονός που απέδωσε σε έλλειψη πολιτικής βούλησης (η οργάνωση έχει δηλώσει ότι αρνείται τη χρηματοδότηση από κρατικούς, ευρωπαϊκούς και διεθνείς οργανισμούς, προκειμένου να διατηρήσει την ανεξαρτησία της).
Το κακό φαγητό, οι συνθήκες διαβίωσης και η μεγάλη δυσκολία πρόσβασης σε δομές υγείας, λόγω της απομακρυσμένης τοποθεσίας των καταυλισμών από τον αστικό ιστό, ευθύνονται για το 93% των προβλημάτων υγείας των προσφύγων, όπως σημείωσε ο Απόστολος Βεΐζης, διευθυντής Προγραμμάτων της οργάνωσης. «Η μεγαλύτερη νόσος της Πολιτείας είναι η αδιαφορία», σημείωσε και επισήμανε ότι επικρατεί έλλειψη συντονισμού ανάμεσα στις υπηρεσίες και τους φορείς, ενώ χαρακτήρισε «παραμύθι» ότι έχει βελτιωθεί η κατάσταση.
«Οι άνθρωποι νιώθουν ότι τους έχουν ξεχάσει, ότι είναι αόρατοι», υπογράμμισε η ψυχολόγος Χριστίνα Σιδέρη, η οποία αναφέρθηκε στην επιβαρημένη ψυχική υγεία πολλών προσφύγων.
Πηγή:http://www.efsyn.gr
