Το Σάββατο 27.02.2016 δεκάδες εθελοντές και φίλοι του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών ξεκινήσαμε με ένα φορτηγάκι και μερικά αυτοκίνητα για το χώρο του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού, όπου βρίσκονται συγκεντρωμένοι περίπου 4.000 πρόσφυγες. Σκοπός μας ήταν να παραδώσουμε ρούχα, παπούτσια, σκεπάσματα, γάλατα, τρόφιμα και είδη υγιεινής που είχαμε συγκεντρώσει το προηγούμενο διάστημα για το σκοπό αυτό. Αφού τακτοποιήσαμε τα πράγματα στο χώρο που λειτουργεί ως αποθήκη, επισκεφτήκαμε το γήπεδο του χόκεϊ, στον οποίο βρίσκονται οι πρόσφυγες.
4.000 άνθρωποι, οι περισσότεροι νεαροί και έφηβοι, εκατοντάδες μωρά και παιδιά με τις μαμάδες τους -νεαρά κορίτσια πάνω κάτω είκοσι χρονών-, ακόμα και υπερήλικοι παππούδες. Οι πιο πολύ έρχονται από το Αφγανιστάν και, αν τους ρωτήσεις, θέλουν να φύγουν το συντομότερο. Αλλά ο δρόμος είναι κλειστός.
Ο χώρος που αντιστοιχεί σε καθέναν τους είναι ο χώρος που καταλαμβάνει μια κουβέρτα ή ένα στρώμα, στριμωχτά απλωμένα, στους 3 ορόφους του κτιρίου του γηπέδου και στις 4 μεγάλες σκηνές που είναι στημένες έξω από αυτό. Ελεύθερος χώρος μέσα στο κτήριο δεν υπάρχει ούτε για να περάσει κανείς, περπατάς με κίνδυνο να ποδοπατήσεις κάποιον, ακόμα και στο υπόγειο, δίπλα στις τουαλέτες, όπου η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική και δεν αερίζεται επαρκώς. Ο συνωστισμός είναι τόσο μεγάλος που κάποιοι στρώνουν και κοιμούνται έξω από το κτίριο ή ακόμα και στη γύρω περιοχή, έξω από το γήπεδο.
Το γήπεδο του χόκεϊ, πλήρως εγκαταλελειμμένο τα τελευταία χρόνια, δεν διαθέτει τις κατάλληλες υποδομές για να φιλοξενήσει τους ανθρώπους αυτούς. Η ακαταλληλότητα και η έλλειψη συντήρησής του φαίνεται ιδίως στις τουαλέτες, όπου η υγρασία είναι ανεξέλεγκτη. Τα νερά σχηματίζουν λίμνες στο πάτωμα και υπάρχει έντονη μούχλα. Ζεστό νερό δεν υπάρχει. Ακόμα και τα μωρά λίγων μηνών πλένονται με παγωμένο νερό. Στις ντουζιέρες δεν υπάρχει πόρτα, ούτε καν διαχωριστικό. Έτσι, όσοι κάνουν μπάνιο είναι εκτεθειμένοι στη θέα των υπολοίπων που χρησιμοποιούν τους νιπτήρες.
Πέραν των δομικών προβλημάτων του χώρου, και οι ουσιαστικές συνθήκες είναι δύσκολές. Τα πρωινό σερβίρεται στις 8 ενώ το μεσημεριανό 8 ολόκληρες ώρες μετά, στις 4. Μάλιστα η ποιότητά του, όπως μας είπαν δεν είναι καλή.
Οι ανάγκες στο Ελληνικό για τρόφιμα, είδη υγιεινής, σκεπάσματα και ρούχα, είναι μεγάλες, ενώ το κράτος είναι ο μεγάλος απών. Η βοήθεια που λαμβάνουν οι άνθρωποι αυτοί είναι κυρίως από τις αλληλέγγυες, συλλογικότητες, ομάδες και τον απλό κόσμο. Πρέπει να σταθούμε δίπλα τους. Όπως και όσο μπορεί ο καθένας. Καλύπτοντας, όσο είναι δυνατόν, την παντελή απουσία και αδιαφορία της κυβέρνησης.
Τι είδαμε όταν πήγαμε στο Ελληνικό όπου «φιλοξενούνται» 4000 πρόσφυγες;
2.558
