Σκηνές πολεμικών ταινιών εποχής, με στρατιωτικά αποσπάσματα «εφ’ όπλου λόγχη», ένοπλους αστυνομικούς και επέλαση του ιππικού, εκτυλίχτηκαν στο κέντρο της Αθήνας για να κατασταλεί μεγάλη απεργία των εργαζομένων στο τραμ.
Το ταλέντο του Αδόλφου Καμίνσκι ήταν όσο συνηθισμένο θα μπορούσε να είναι: ήξερε πώς να αφαιρεί το υποτιθέμενο ανεξίτηλο μπλε μελάνι από χαρτί.
Όμως ήταν μια δεξιότητα που βοήθησε να σωθούν οι ζωές χιλιάδων Εβραίων στη Γαλλία κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Είχε μάθει πώς να αφαιρεί τέτοιους λεκέδες ως έφηβος που δούλευε σε βαφείο ρούχων και στεγνοκαθαριστήριο στην πόλη του στη Νορμανδία. Όταν εντάχθηκε στην αντιναζιστική αντίσταση στα 18 του, η εξειδίκευση του έδωσε τη δυνατότητα να διαγράψει ονόματα που ακούγονταν εβραϊκά όπως Αβραάμ ή Ισαάκ που ήταν επίσημα γραμμένα στις γαλλικές ταυτότητες και τα δελτία τροφίμων και να τα αντικαταστήσει με τυπικά εθνικά ονόματα.
Στα 95 της χρόνια έφυγε από τη ζωή η Κατίνα Λατίφη, αγωνίστρια της Αντίστασης επί Κατοχής και Εμφυλίου.
Καταγόταν από τον Αλμυρό Μαγνησίας και εντάχθηκε στον αγώνα κατά της γερμανικής κατοχής από τα μαθητικά της χρόνια. Συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση, αλλά κυνηγήθηκε στη συνέχεια από παρακρατικές ομάδες. Φυλακίστηκε, βασανίστηκε και εξορίστηκε στην Ικαρία, αλλά κατέφυγε στο βουνό και εντάχθηκε στον Δημοκρατικό Στρατό. Πολέμησε στον Γράμμο και στο Βίτσι.
Όταν τελείωσε ο εμφύλιος, κατέφυγε σε Ρουμανία και Σοβιετική Ένωση ως πολιτική πρόσφυγας, μένοντας εκεί για περίπου 15 χρόνια. Στη συνέχεια πέρασε από Μόσχα, Βουκουρέστι και Παρίσι, όπου σπούδασε κοινωνικές και οικονομικές επιστήμες. Μετά την πτώση της χούντας, επέστρεψε στην Ελλάδα και εργάστηκε σε εταιρείες πετρελαιοειδών και σε άλλες επιχειρήσεις.
Μέσα από τα βιβλία της «Τα απόπαιδα», «Πέτρος Κόκαλης – μια βιωματική βιογραφία», «Είναι μακρύς ο δρόμος για την Ιθάκη» και «Οι έρωτες στα χρόνια του πολέμου», κατέγραψε όσα έζησε στην πολυτάραχη ζωή της.
Πηγή: efsyn.gr
του Ηλία Νικολακόπουλου
Τον καυτό Ιούλιο του 1965, λίγες μέρες μετά την αποπομπή του Γεωργίου Παπανδρέου από την πρωθυπουργία, οργανώνεται μια συγκέντρωση στο γήπεδο του Παναθηναϊκού για την καταδίκη της αποστασίας. Ξαφνικά, από μια άκρη του γηπέδου ακούγεται το σύνθημα «παρ’ τη μάνα σου και μπρος, δεν σας θέλει ο λαός». Σε λίγα λεπτά το σύνθημα είχε αγκαλιάσει ολόκληρο το γήπεδο προκαλώντας αγωνία στα κομματικά στελέχη που προσπαθούσαν να επαναφέρουν την κατάσταση στην πεπατημένη της τότε πολιτικής ορθότητας. Εκατό χρόνια μετά την άφιξη στην Ελλάδα της δυναστείας των Γλύξμπουργκ και ακριβώς πενήντα χρόνια από τον Εθνικό Διχασμό, το αυθόρμητο αντιμοναρχικό ξέσπασμα έσπαγε μια μακρόχρονη αναγκαστική σιωπή που είχε επιβληθεί δια πυρός και σιδήρου μετά το τέλος του Εμφυλίου.
Έχετε προσέξει ότι τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς είναι λίγο … ασυνάρτητα; Όσο και αν προσπαθήσετε δεν βγαίνει νόημα μεταξύ των στίχων. Για να θυμηθούμε τα Κάλαντα:
Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά Ψηλή μου δεντρολιβανιά (*) Κι αρχή καλός μας χρόνος Εκκλησιά με τα’ άγιο θόλος (*) Άγιος Βασίλης έρχεται Και δε μας καταδέχεται (*) Από την Καισαρεία Συ είσ’ αρχόντισσα κυρία (*) Βαστάει πένα και χαρτί Ζαχαροκάντυο ζυμωτή (*) Χαρτί-χαρτί και καλαμάρι Δες και με το παλικάρι (*)
Ας δούμε λοιπόν πώς εξηγείται η ασυναρτησία.
Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS η 1η Δεκεμβρίου και ο Zακ/η Ζακι έγραφε στο ANTIVIRUS «όχι μόνο για τον ΗΙV αλλά κυρίως για τα άτομα που τον βιώνουν» σε ένα δεκάλογο με εντολές-συμβουλές που απευθύνονται στα οροθετικά άτομα.
Την 9η Νοεμβρίου του 1938, στη ναζιστική Γερμανία, σημειώνεται το μαζικό πογκρόμ κατά των Εβραίων, που θα μείνει στην ιστορία ως «η Νύχτα των Κρυστάλλων».
Toυ Αλέξη Λιοσάτου
Οι Μπολσεβίκοι έμειναν στην ιστορία ως οι επικεφαλής της Ρωσικής Επανάστασης. Ωστόσο ο ρόλος τους συνήθως παραμορφώνεται ή και συκοφαντείται από την αστική ιστοριογραφία αλλά ακόμα και από την Αριστερά. Στη Ρωσία του 1903-1917 οι συγκεκριμένες συνθήκες έκαναν δυνατό να κυριαρχήσουν οι Μπολσεβίκοι μέσα σε ένα ευρύτερο περιβάλλον επαναστατών που ηγήθηκε του μεγαλύτερου απεργιακού κύματος στην παγκόσμια ιστορία.1
Σταύρος Μαλαγκονιάρης
