Με την επίθεση των Νοτίων στο Οχυρό Σάμτερ, στο λιμάνι του Τσάρλεστον της Βιρτζίνια ξεκινά ο Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος (1861-1865). Ο Αμερικανικός Εμφύλιος υπήρξε το αποτέλεσμα της σύγκρουσης μεταξύ του βιομηχανικού βορρά και των μεγάλων γαιοκτημόνων του νότου, που έφτασε έως το σημείο της πλήρους ρήξης με αφορμή το ζήτημα της κατάργησης της δουλείας.

Το πρωί της 11ης Απριλίου 1987, ο συγγραφέας και χημικός Πρίμο Λέβι υποδέχεται στην πόρτα του διαμερίσματός του τη θυρωρό, η οποία του παραδίδει την αλληλογραφία του. Την ευχαριστεί θερμά, μπαίνει στο σπίτι, αλλά, μερικά λεπτά αργότερα, ξαναβγαίνει. Στέκεται για λίγο στο κεφαλόσκαλο, ύστερα περνάει το πόδι του πάνω από την κουπαστή της σκάλας και αφήνει το σώμα του να πέσει στο κενό, από τον τρίτο όροφο. Χωρίς μία εξήγηση.

Ο Ζωρζ Ζακ Νταντόν (Georges Danton, 26 Οκτωβρ’ιου 1759 – 5 Απριλίου 1794)ήταν ένας από τους σημαντικότερους ηγέτες της Γαλλικής Επανάστασης. Γιος εισαγγελέα, ο Δαντών, όπως επικράτησε να γράφεται στην ελληνική, σπούδασε νομικά και εργάστηκε ως δικηγόρος. Πήρε μέρος στην επανάσταση του 1789, αρχικά ως επικεφαλής της περιοχής των Κορδελιέρων και στη συνέχεια ως πρόεδρος της ομώνυμης ριζοσπαστικής λέσχης. Το 1791, ύστερα από την αποτυχία μιας εξέγερσης, που ακολούθησε την αναχώρηση του Λουδοβίκου ΙΣΤ’‘, κατέφυγε στο Λονδίνο. Σύντομα όμως επέστρεψε και αμέσως ασχολήθηκε με την οργάνωση της επανάστασης του Αυγούστου 1792, που οδήγησε στην ανατροπή της δυναστείας. Ύστερα από την επιτυχία αυτή της εξέγερσης, διορίστηκε υπουργός Δικαιοσύνης.

Στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ της 24^ης Μαρτίου 1946 γίνεται μία σύντομη και ταυτόχρονα γλαφυρή αναφορά στον γιορτασμό της 25^ης Μαρτίου κατά τη διάρκεια της κατοχής. Έστω και συνοπτικά δίνεται τόσο  το κλίμα όσο και ο τρόπος γιορτασμού του στην Αθήνα με παρέμβαση φυσικά των ΕΑΜικών οργανώσεων. Μία παρέμβαση που συνέδεε τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του ’21 μ’ αυτόν της Αντίστασης.

Με το πνεύμα «ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη» να περιδινείται πάνω από το Παρίσι κατά τις πρώτες ημέρες της Γαλλικής Επανάστασης, ζητήθηκε από τον Δρ Ζοζέφ Ινιάς Γκιγιοτέν λίγο πριν από την Εθνοσυνέλευση το 1789, να ασκήσει πιέσεις για ισότητα στο πιο απίθανο ζήτημα: τη θανατική ποινή.   Ο Παριζιάνος αναπληρωτής καθηγητής της ανατομίας υποστήριξε ότι ήταν άδικο για τους κοινούς εγκληματίες στη Γαλλία να εκτελούνται με βασανιστικές μεθόδους όπως κρέμασμα, κάψιμο στην πυρά και σπάσιμο της σπονδυλικής στήλης στον τροχο την ώρα που οι αριστοκράτες εγκληματίες είχαν το προνόμιο του γρήγορου αποκεφαλισμού, ιδιαίτερα αν οι δήμιοι είχαν ακονίσει καλά τα σπαθιά τους.  Ο Γκιγιοτέν, σαν σήμερα το 1789, παρακάλεσε τους βουλευτές συναδέλφους του να ακολουθήσουν ισότιμες αρχές και να υιοθετήσουν ένα πιο ανθρώπινο και δίκαιο σύστημα θανατικής ποινής σύμφωνα με το οποίο όλοι οι εγκληματίες, ανεξάρτητα από την κοινωνική τους θέση, θα έπρεπε να αποκεφαλιστούν. Το 1791 η Εθνική Συνέλευση αποφάσισε ότι ο αποκεφαλισμός θα ήταν από δω και πέρα  η μόνη νομική μορφή της θανατικής ποινής στη Γαλλία, ωστόσο ο δήμιος, Σαρλ Ανρί Σανσόν, ήξερε ότι αυτό θα παρουσίαζε πρακτικά προβλήματα. Δήμιος τέταρτης γενιάς, ο Σανσόν ένιωθε τη θανατική ποινή ως οικογενειακή επιχείρηση. Προειδοποίησε την Εθνοσυνέλευση ότι ο αποκεφαλισμός με ξίφος ήταν ανακριβής, ενώ διέθετε μόνο δύο ξίφη, αφού τα υπόλοιπα είχαν σπάσει ή φθαρεί.