500.000 απεργοί στη Νότια Κορέα βγήκαν στους δρόμους χθες ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα. Κάποιοι εξ αυτών ντύθηκαν με τις στολές της γνωστής σειράς Squid Game όπου φτωχοί άνθρωποι διαγωνίζονται για ένα βραβείο και οι ηττημένοι δολοφονούνται. Ο συμβολισμός είναι σαφής. Ή θα πέφτουμε ένας-ένας στο παιχνίδι που έχουν στήσει για εμάς ή θα τους σαρώσουμε όλοι μαζί, ενωμένοι απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλο τον κόσμο.
Ισραηλινό φυλάκιο στα σύνορα του Ισραήλ με τη Δυτική Όχθη AP Photo/Nasser Nasser
Εργασίες εν όψει της ανέγερσης νέων κατοικιών ξεκίνησαν Ισραηλινοί έποικοι στην πόλη της Χεβρώνας, πόλη που έχει χαρακτηριστεί και πυριτιδαποθήκη, λόγω των συγκρούσεων μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων.
Οι επιστραφέντες με τον Κανονισμό ΔΟΥΒΛΙΝΟΥ αιτούντες άσυλο στερούνται πραγματικής πρόσβασης στο άσυλο και τη στέγαση στην Ελλάδα ενώ βρίσκονται πλέον αντιμέτωποι και με κίνδυνο επανεισδοχής στην Τουρκία
Είναι πλέον σχεδόν αδύνατον για τους Αφγανούς να αποδράσουν από τη χώρα τους δύο μήνες μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν, τη 15η Αυγούστου, τονίζει η οργάνωση υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Διεθνής Αμνηστία. Οι χώρες που γειτονεύουν με το Αφγανιστάν έχουν κλείσει τα σύνορά τους σε όσους προσπαθούν να φύγουν για να σωθούν από το καθεστώς των ισλαμιστών φονταμενταλιστών χωρίς να έχουν ταξιδιωτικά έγγραφα, κάτι που σημαίνει πως μπορούν μόνο να μεταναστεύσουν παράνομα, επισημαίνει η ΜΚΟ σε έκθεσή της που δίνει στη δημοσιότητα σήμερα Πέμπτη.
Χωρίς καμία αιδώ συνεχίζουν ακάθεκτοι τις επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο οι λιμενικοί στη Σάμο και την Ικαρία.
Πολλά έχουν ειπωθεί και γραφτεί για το Αφγανιστάν, ιδιαίτερα απ’ όταν ανακατέλαβαν την εξουσία οι Ταλιμπάν. Η κατάσταση είναι ιδιαίτερα πιο δύσκολη για τις γυναίκες. Όταν ζήτησα από την Aryan Ashory, μια 17χρονη Αφγανή, να κάνουμε μια ειλικρινή, γυναικεία συζήτηση για τις συνθήκες στο Αφγανιστάν δέχτηκε αμέσως. Και μου περιέγραψε σκηνές πολύ πιο άγριες απ’ όσο φανταζόμουν. Μου μίλησε για το οδυνηρό ταξίδι μέχρι την Ελλάδα. «Νιώθω σαν ένα πουλί χωρίς φτερά» περιγράφει και μιλά για τις συνθήκες ζωής των γυναικών στο Αφγανιστάν. «Στις γυναίκες λένε τι να φορούν και τι όχι, πού να πηγαίνουν και πού όχι, τις διατάζουν να μένουν σπίτι με τη λογική ότι αξίζουν να κάνουν μόνο δουλειές του σπιτιού. «Θα μιλάς όποτε σου λέω εγώ, κι αν θέλω, θα σωπάσεις για όλη σου τη ζωή». Έτσι τους φέρονται. «Μη γελάτε επειδή είστε κορίτσια και κανείς δεν πρέπει να ακούει τα κορίτσια. Δεν πρέπει να ακούγεστε» λένε».
Χρειάζεται μάλλον να περάσουν πολλά χρόνια για να εκπαιδευτεί και να καλλιεργηθεί μια κοινωνία για να μάθει πως αυτό που θεωρεί μειονέκτημα, δεν είναι μειονέκτημα αλλά πλεονέκτημα και ότι μέσα στο «άχρηστο» μπορεί να βρει τη μεγαλύτερη αξία.
Για ακόμη μία ημέρα, εκατοντάδες φοιτητές δημιουργούν ατέλειωτες ουρές, προκειμένου να λάβουν με «take away» μία μερίδα φαγητό. Οι εικόνες τείνουν να μετατραπούν πλέον σε συνήθεια, την ίδια στιγμή που οι συγκεντρωμένοι αυξάνονται καθημερινά επεκτείνοντας το… ανθρώπινο μποτιλιάρισμα έξω από τη Λέσχη που μερικές φορές φτάνει και εκατοντάδες μέτρα από την είσοδο.
Ποιοι ζητούν 70.000 ευρώ για την «αποκατάσταση της τιμής» τους και επιδιώκουν τη φυλάκισή του για έξι μήνες «ως μέσον εκτελέσεως της απόφασης που θα εκδοθεί».
Οι εργάτες γης από το Μπαγκλαντές, το Πακιστάν και άλλες χώρες έχουν αποκτήσει συνδικαλιστική οργάνωση και πλέον βάζουν τους όρους τους για τον τρόπο εργασίας τους, διεκδικούν να δουλεύουν και να ζουν με αξιοπρέπεια, όπως αξίζει σε κάθε άνθρωπο
