Η ολοκλήρωση της δίκης της Χρυσής Αυγής τον Οκτώβριο του 2020 ολοκλήρωσε τη διαδικασία της απονομιμοποίησής της που είχε αρχίσει σε επίπεδο κοινωνίας κάποια χρόνια πριν. Ολόκληρο σχεδόν το πολιτικό φάσμα, ακόμη και από κόμματα που είχαν διατηρήσει στο παρελθόν ευθείες σχέσεις με στελέχη της Χρυσής Αυγής, επικρότησαν την καταδίκη της.

Η σύγκλιση ολόκληρου του πολιτικού φάσματος εναντίον της εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης, το λεγόμενο «δημοκρατικό τόξο», η μαζικότητα των διαδηλώσεων, η ομοφωνία των ΜΜΕ φαινόταν να κατασκευάζει μια νέουείδους συναίνεση με το αντίθετο πλέον πρόσημο: η κοινωνική ανοχή που έδωσε τη δυνατότητα στη Χρυσή Αυγή να αναδειχθεί σε ρυθμιστικό παράγοντα κατά τη δεκαετία της ελληνικής οικονομικής κρίσης, έδωσε τη θέση της σε μια ευρεία σύγκλιση κατά των πρακτικών της, που χαρακτηρίστηκαν πλέον εγκληματικές. Ωστόσο, η καταδίκη των αντιλήψεων που προήγαγε δεν έτυχαν της ίδιας μεταχείρισης και αυτό αποτέλεσε την αφορμή για την έρευνα γνώμης που αναλύεται παρακάτω. Με άλλα λόγια, θελήσαμε να διαπιστώσουμε εάν τα ιδεολογικά μοτίβα στα οποία στηρίχθηκε η Χρυσή Αυγή και τα οποία σε διαφορετικές εκδοχές υιοθετήθηκαν από όλες τις πολιτικές εκδοχές της Ελληνικής Δεξιάς συνέχισαν να υφίστανται μετά το πέρας της δικαστικής της καταδίκης, ποιο ήταν το αποτύπωμα των ιδεών της στις αντιλήψεις του κοινωνικού συνόλου, κατά πόσο ο λόγος της άκρας δεξιάς διαπερνά την καθημερινότητα και εμφιλοχωρεί σε στάσεις και απόψεις που σταδιακά κανονικοποιούνται.