Ματσίγκας Παναγιώτης, απόφοιτος Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου
Η στρατηγική για την αντιμετώπιση του προσφυγικού- μεταναστευτικού ζητήματος που βλέπουμε να ξεδιπλώνεται την τελευταία διετία ήταν λίγο- πολύ αναμενόμενη. Ο περιορισμός της μετανάστευσης ήταν ένα από τα κυριότερα χαρτιά της Δεξιάς στη μάχη για την εκλογική επικράτηση. Συνυπολογίζοντας και τις δηλώσεις επιφανών κυβερνητικών στελεχών κατά το παρελθόν για κίνδυνο αλλοίωσης του ελληνικού πληθυσμού, φύλαξη συνόρων με νεκρούς, αλλά και τις πρακτικές της προηγούμενης κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, με κυριότερη την επιχείρηση «Ξένιος Ζεύς», με φανερή, τουλάχιστον κατά την άποψή μου, ειρωνεία στην ονομασία της, ήταν δεδομένο το τι έπρεπε να περιμένουμε.
Δεδομένη ήταν επίσης και η διαχειριστική ανεπάρκεια της προηγούμενης κυβέρνησης, παρά τα αναμφισβήτητα θετικά βήματα που έγιναν, όπως η ένταξη των προσφυγόπουλων στα σχολεία, η χορήγηση ΑΜΚΑ στους αιτούντες άσυλο και η εφαρμογή των ευρωπαϊκών προγραμμάτων στέγασης και υποστήριξης, τα οποία οδήγησαν ορισμένους στην εύρεση εργασίας.