Ματσίγκας Παναγιώτης, απόφοιτος Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου
Η στρατηγική για την αντιμετώπιση του προσφυγικού- μεταναστευτικού ζητήματος που βλέπουμε να ξεδιπλώνεται την τελευταία διετία ήταν λίγο- πολύ αναμενόμενη. Ο περιορισμός της μετανάστευσης ήταν ένα από τα κυριότερα χαρτιά της Δεξιάς στη μάχη για την εκλογική επικράτηση. Συνυπολογίζοντας και τις δηλώσεις επιφανών κυβερνητικών στελεχών κατά το παρελθόν για κίνδυνο αλλοίωσης του ελληνικού πληθυσμού, φύλαξη συνόρων με νεκρούς, αλλά και τις πρακτικές της προηγούμενης κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, με κυριότερη την επιχείρηση «Ξένιος Ζεύς», με φανερή, τουλάχιστον κατά την άποψή μου, ειρωνεία στην ονομασία της, ήταν δεδομένο το τι έπρεπε να περιμένουμε.
Δεδομένη ήταν επίσης και η διαχειριστική ανεπάρκεια της προηγούμενης κυβέρνησης, παρά τα αναμφισβήτητα θετικά βήματα που έγιναν, όπως η ένταξη των προσφυγόπουλων στα σχολεία, η χορήγηση ΑΜΚΑ στους αιτούντες άσυλο και η εφαρμογή των ευρωπαϊκών προγραμμάτων στέγασης και υποστήριξης, τα οποία οδήγησαν ορισμένους στην εύρεση εργασίας.
Για να γνωρίσει κανείς τις υπερασπιστικές μεθόδους του Αλέξη Κούγια, αρκεί να γνωρίσει πώς υπερασπίστηκε τον δολοφόνο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Ο πρώτος του στόχος ήταν να κουρελιάσει τη μνήμη του θύματος και την υπόληψη της οικογένειάς του, καθώς και την υπόληψη των άλλων παιδιών, που θα μπορούσαν να καταθέσουν ως αυτόπτες μάρτυρες της δολοφονίας.
«Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε»: Σαν σήμερα, 21 Φεβρουαρίου 1848, μετά από απόφαση της «Ένωσης των Κομμουνιστών», ο Μάρξ και ο Ένγκελς δημοσιεύουν στο Λονδίνο το «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος» και ξεκινάει το μεγάλο ταξίδι του έργου, που κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει. Το βιβλίο, που γράφτηκε εν τάχει (δεν έχουν βρεθεί προσχέδια) επανατυπώθηκε τρεις φορές σε λίγους μήνες αλλά στην πράξη εξαφανίστηκε μετά την ήττα των επαναστάσεων του 1848 και ουσιαστικά δεν κυκλοφορούσε.Όμως, περίπου 20 χρόνια μετά, η δημιουργία της Α’ Διεθνούς και η υπεράσπιση της Παρισινής Κομμούνας από τον Μαρξ έφεραν ξανά στο προσκήνιο το «Μανιφέστο» (και όλα τα έργα του).
Εκείνη την ημέρα, την 1η Φεβρουαρίου 1960, τέσσερις φοιτητές πήγαν στο τοπικό κατάστημα Woolworth, αγόρασαν κάποια είδη και στη συνέχεια κάθισαν στο μπαρ για να παραγγείλουν καφέ. Δεν τους σέρβιραν λόγω του χρώματος του δέρματος τους. Ο διευθυντής τους ζήτησε να φύγουν.
της Μέλπως Παΐδα
Την αποκαλούσαν «μητέρα» του Άουσβιτς, καθώς έσωσε τη ζωή πολλών νεογέννητων στο στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου πέθαναν περισσότερο από 1,1 εκατομμύριο άνθρωποι.
«Το γρασίδι έγινε μαύρο, τα λουλούδια πέθαναν και τα τρόφιμα δηλητηριάστηκαν»: Σαν σήμερα, 31 Ιανουαρίου 1915, στη μάχη του Μπολιμόφ κατά των Ρώσων (Α’ παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός πόλεμος), οι Γερμανοί επιχειρούν την πρώτη χρήση χημικών όπλων σε μαζική κλίμακα, η οποία απέτυχε λόγω του ψύχους.
Για δύο ολόκληρους αιώνες, από το 1700 έως το 1900, είχε ξεσπάσει στην Αγγλία μια φοβερή αντιπαράθεση ανάμεσα στους εργολάβους οικοδομών και σε ανθρωπιστικές οργανώσεις, επιστήμονες και διαπρεπείς νομικούς.
Η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ ήταν η ιδρυτική διακήρυξη ανεξαρτητοποίησης δεκατριών Πολιτειών της Αμερικής από τηναποικιοκρατία των Βρετανών. Συντάχθηκε από τους Τόμας Τζέφερσον και Βενιαμίν Φραγκλίνο, ενώ εγκρίθηκε γύρω στις 2 Αυγούστου 1776 (συμβολικά όμως στις 4 Ιουλίου 1776) από το Κογκρέσο. Θεωρείται ως η πράξη ίδρυσης του κράτους των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Προηγουμένως τον Ιανουάριο του 1776 ο Τόμας Πέιν (Thomas Paine) είχε εκδώσει το βιβλίο του “Κοινός Νους” (Common Sense), ένα κείμενο στο οποίο απαριθμούσε τους λόγους και τις αιτίες για τους οποίους οι αποικίες όφειλαν να γίνουν ανεξάρτητο κράτος. Το βιβλίο αυτό πουλήθηκε κατά χιλιάδες και έθεσε τις βάσεις για να συνειδητοποιήσουν όλοι οι “άποικοι” την αναγκαιότητα ανεξαρτητοποίησης.
