Γι’ αυτό αγαπάμε και στηρίζουμε φεστιβάλ όπως το Πρωτοποριακού Κινηματογράφου που ήδη είναι εν εξελίξει (μέχρι τις 5 Δεκεμβρίου). Γιατί χωρίς αυτά θα ήταν πολύ δύσκολο ή και απίθανο να έρθουμε σε επαφή με έργα κινηματογραφιστών, όπως ο Φλοράν Μαρσί.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, βέβαια, χάριν της Ταινιοθήκης, όχι μόνο θα προβληθεί σχεδόν το σύνολο του έργου του (7 από τις 10 ταινίες του), αλλά είναι και ο ίδιος παρών. Ως καλεσμένος του Φεστιβάλ μάς μίλησε για τον τρόπο που βλέπει τον κόσμο, πώς διαμορφώνει τις πολύ ιδιαίτερες ταινίες του αλλά και διαμορφώνεται μέσα από αυτές.

Ο Φλοράν Μαρσί είναι 51 ετών, έχει δύο παιδιά, κατάγεται από την Αβινιόν της Ν. Γαλλίας και ως μαθητής είχε ιδιαίτερη κλίση προς τις θετικές επιστήμες. Τίποτε, ωστόσο, από τα παραπάνω πραγματολογικά στοιχεία δεν θα μπορούσε να προϊδεάζει τον θεατή για τις ταινίες του. Ηδη στα 21 του βρέθηκε στη Ρουμανία, όπου ως φωτογράφος κατέγραψε την αλλαγή του καθεστώτος.

Από τότε και για τα επόμενα τριάντα χρόνια, ο ίδιος, παρότι αυτοδίδακτος και χωρίς ιδιαίτερη αγάπη για το σινεμά («δεν μου αρέσει καν ο κινηματογράφος» μας είπε συγκεκριμένα.

«Εμαθα μόνος μου, όμως, τον τρόπο καταγραφής των γεγονότων και τις κινηματογραφικές τεχνικές –από κάμερα έως μοντάζ– γιατί έγινε το εργαλείο της δουλειάς μου»), αποφάσισε πως θέλει να αναβιώσει ουσιαστικά εποχές παλαιότερων πολεμικών ανταποκριτών (επί Χέμινγουεϊ κ.ά.) και να καταγράφει πληροφορίες και γεγονότα εντελώς ανεξάρτητα και απολύτως βιωμένα τη στιγμή που συμβαίνουν – με όποιο ρίσκο.

Πράγματι, ο Φλοράν Μαρσί, πολλές φορές και με κίνδυνο της σωματικής τους ακεραιότητας, διασχίζει πολεμικά μέτωπα και πεδία συγκρούσεων ανά τον κόσμο και καταγράφει με την κάμερά του από γενικευμένες πολεμικές συρράξεις (Αφγανιστάν, Τσετσενία, Σουδάν, Λιβύη κ.ά.) μέχρι μικρότερης έντασης ξεσηκωμούς αλλά και περιστατικά ακραίων στερήσεων.

Ο ίδιος δεν αποδέχεται καμία ταμπέλα: ούτε δημοσιογράφου ούτε φωτορεπόρτερ ούτε πολεμικού ανταποκριτή ή ντοκιμαντερίστα. «Δεν κάνω γεωπολιτικές ταινίες» εξηγεί. «Ούτε είμαι από τους εκατοντάδες δημοσιογράφους που με ένα κινητό στο χέρι καταγράφουν μια από τις πολλαπλές πραγματικότητες ενός συμβάντος. Κάνω μια διαφορετική δουλειά: προσπαθώ να έχω μια παγκόσμια προσέγγιση. Οσο το δυνατόν πιο αντικειμενική και έγκυρη. Αυτό δεν είναι πάντα δυνατό, βέβαια, καθώς η ταχύτητα μετάδοσης της πληροφορίας πλέον, οι νέες τεχνολογίες αλλά και ο ίδιος ο “χειριστικός” χαρακτήρας της όποιας είδησης και από τη μεριά του καταγραφέα και του καταγραφόμενου αλλά και του μέσου μετάδοσης δεν το επιτρέπουν πάντα. Στόχος και επιθυμία μου είναι να καταδείξω την ανθρώπινη φύση (όσον με αφορά, συνήθως αυτό γίνεται σε ακραίες συνθήκες) και πώς μπορεί ο άνθρωπος να βιώσει τη δική του ανεξαρτησία. Θέλω να δείξω την ψυχή μιας επανάστασης, την ενέργεια που υπάρχει πίσω από έναν πόλεμο, και όχι να γίνω “προκαθορισμένος” παρατηρητής μέσω ενός πρακτορείου ή ακολουθώντας έναν στρατό. Γι’ αυτό και για να κάνω 2 ώρες ταινία για τη Λιβύη γύρισα 300 ώρες με την κάμερα. Γι’ αυτό και λειτουργώ με πλήρη ανεξαρτησία, χωρίς χρηματοδότη. Γι’ αυτό και κάνω σχεδόν πάντα μόνος μου τα πάντα – από editing έως μοντάζ. Γι’ αυτό και είναι δύσκολο για μένα –και οικονομικά– αλλά και επιθυμητό το να κινούμαι ελεύθερα, πέρα από τις καθιερωμένες –δημοσιογραφικές ή άλλες– συμβάσεις. Το κίνητρό μου είναι πάντα συναισθηματικό: ένας άνθρωπος, μια προσωπικότητα. Αυτόν πάω να συναντήσω. Αυτός θέλω να με εμπιστευτεί. Δεν πάω ποτέ με σκοπό να γυρίσω μια ταινία, πόσω μάλλον να έχω και έτοιμο σενάριο…».

Η αλήθεια είναι ότι ο Φλοράν Μαρσί είναι πολύ γνωστός για τον ριζοσπαστικό τρόπο που χρησιμοποιεί τη νέα ψηφιακή οπτικοακουστική τεχνολογία σαν μια δική του απάντηση τόσο στην «προπαγάνδα των ΜΜΕ» όσο και «στην οικονομία της ταχύτητας»: «Ζούμε σε μια εποχή που ενώ μπορούμε να έχουμε άμεση και φθηνή πρόσβαση σε χιλιάδες πληροφορίες για χιλιάδες θέματα, δεν έχουμε τον χρόνο να τις φιλτράρουμε. Αυτό είναι ένα μέγα παράδοξο: μπορούμε να μάθουμε, αλλά δεν μπορούμε να ξέρουμε αν όσα μάθαμε είναι πραγματική γνώση ή διαστρέβλωση αυτής».

Μετά τα όσα μας είπε, δεν είναι διόλου τυχαίο πως στην ερώτηση «τι θεωρεί ο ίδιος avant garde», απαντά: «Είναι η ριζοσπαστική ματιά στα πράγματα. Η ματιά που δεν μένει στην επιφάνεια. Η ματιά με τις πολλαπλές οπτικές. Αυτή προσδοκώ να ’ναι και η δική μου».

📍 Info: Ο Φλοράν Μαρσί, στο πλαίσιο του 10ου Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας, θα δώσει masterclass αύριο 15.30-17.00, στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος (Αίθουσα Β – Ιερά Οδός 48, Κεραμεικός), με θέμα: «Στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και της τεχνητής νοημοσύνης, μπορούν ακόμη οι εικόνες να είναι επαναστατικές;». Αναλυτικά το πρόγραμμα του Φεστιβάλ: 10aagff.tainiothiki.gr

Πηγή:https://www.efsyn.gr