Εισαγωγή

Η εικόνα που παρουσιάζεται όλα αυτά τα χρόνια σε αμέτρητες ταινίες και βιβλία είναι ότι οι Ιταλοί στρατιώτες εμφανίζονται ως δειλοί ή τουλάχιστον ως αδιάφοροι για τον πόλεμο, και τους ενδιαφέρει περισσότερο να φλερτάρουν με τα όμορφα κορίτσια παρά να πολεμούν. Αλλά στην πραγματικότητα, τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Από τα τέλη του ’20 μέχρι τη πτώση του Μπενίτο Μουσολίνι το 1943, η Φασιστική Ιταλία σκότωσε τουλάχιστον μισό εκατομμύριο αθώους Έλληνες, Γιουγκοσλάβους, Λίβυους και άλλους που είχαν την ατυχία να βρεθούν στο διάβα του Ντούτσε.

Κατά την κατάκτηση της Λιβύης και της Αιθιοπίας και αργότερα, κατά την διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, το Ιταλικό Φασιστικό καθεστώς υιοθέτησε μια σκληρή στρατηγική πολέμου ενάντια στους άμαχους πολίτες των χωρών που είχαν καταλάβει.

Οι φοιτητές του ΑΠΘ δημιούργησαν μια ταινία, με θέμα την μεγάλη πυρκαγιά του 1917 που βίωσε η Θεσσαλονίκη.

Τι συμβαίνει όταν αρπάζει φωτιά στο σπίτι των ζώων; Πώς αντιδρούν όσοι κινδυνεύουν και πώς όσοι έχουν όφελος από τον φόβο; Είναι άραγε μόνο “κάποιοι άλλοι” που θα αναζητούν συνέχεια τη σωτηρία σε άγνωστα μέρη;

Ο δρόμος της φυγής μέσα από τα μάτια ενός μικρού μαθητή του δημοτικού.

Η μαθητική ταινία μικρού μήκους που δημιουργήθηκε από μαθητές όλων των τάξεων του 1ου δημοτικού σχολείου Αγ. Κηρύκου Ικαρίας, την άνοιξη του 2017.

«Ο σύντροφός μου είναι Εβραίος, ο ένας γιός μου γκέι, ο άλλος αναρχικός κι εγώ αριστερή φεμινίστρια, κόρη μεταναστών. Αν η Χρυσή Αυγή έρθει στα πράγματα το μόνο μας πρόβλημα θα είναι σε ποιό βαγόνι θα μας βάλουν.»

Μια δημοσιογράφος ερευνά για χρόνια την οργάνωση του ελληνικού νεοναζιστικού κόμματος «Χρυσή Αυγή».

Η οικονομική κατάρρευση, η πολιτική αστάθεια και οι οικογενειακές σχέσεις έρχονται σε πρώτο πλάνο καθώς το ντοκιμαντέρ προσπαθεί να ανακαλύψει «τί έχουν στο κεφάλι τους οι Χρυσαυγίτες που παρουσιάζονται ως θύματα» του συστήματος.

Ιρλανδία, 1932: ο Τζέιμς Γκράλτον επιστρέφει στη φάρμα του ύστερα από δέκα χρόνια εξορίας στην Αμερική, για τις κομμουνιστικές ιδέες του από τους φασίστες, την εκκλησία, την άρχουσα τάξη και τα τσιράκια τους κι επιχειρεί να επαναλειτουργήσει την εγκαταλελειμμένη αίθουσα χορού – πνευματικό κέντρο που ο ίδιος είχε φτιάξει.
Οι νέοι της περιοχής θα τον υποστηρίξουν και θα ξαναφτιάξουν το κέντρο.
Αυτό θα προκαλέσει την άγρια επίθεση των εχθρών της ελεύθερης σκέψης και θα οδηγήσει τελικά σε συγκρούσεις, καταλήγοντας σε απόλυτα φασιστικές μεθόδους.
Εκπληκτική η στιγμή της «εξομολόγησης» του Jimmy στον, κυνηγό του, παπά.

Η πρώτη ελληνική ταινία κινουμένων σχεδίων ήταν αντιφασιστική. Γελοιοποιούσε τον Μουσολινι και σχεδιάστηκε κρυφά στη Σίφνο την περίοδο της Κατοχής. Αν και δεν υπήρχε εμπειρία ήταν μια καταπληκτική προσπάθεια

Η πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων στην Ελλάδα είχε τίτλο, «ο Ντούτσε αφηγείται» και σχεδιάστηκε τον χειμώνα του 1942 από τον κορυφαίο σκιτσογράφο Σταμάτη Πολενάκη, ο οποίος κατά την περίοδο της Κατοχής είχε καταφύγει στην πατρίδα του, τη Σίφνο.

Με το ρίσκο της σύλληψης, ο Πολενάκης έφτιαχνε τα αντιφασιστικά σκίτσα του και μετά την απελευθέρωση επέστρεψε στην Αθήνα.

Το 1945 κι ενώ ο εμφύλιος είχε αρχίσει, ο Πολενάκης συνεργάστηκε με τους κινηματογραφιστές Πρόδρομο Μεραβίδη και Θανάση Παπαδούκα.

Η ταινία ολοκληρώθηκε με τη συνδρομή του μουσικοσυνθέτη Ανδρέα Πόγγη που «έντυσε» το ασπρόμαυρο φιλμ διάρκειας 6 λεπτών και 54 δευτερολέπτων.

Στην πρώτη ελληνική ταινία κινούμενων σχεδίων πρωταγωνιστής είναι ο Μουσολίνι και θέμα ο αυτοεξευτελισμός του.

Ο Πολενάκης έφτιαξε τα σχέδια το 1942, αλλά η ταινία γυρίστηκε τρία χρόνια αργότερα Σύμφωνα με το σενάριο, ο Ντούτσε βρίσκεται στο κάστρο του και αφηγείται στην Ιταλική Ιστορία την εισβολή στην Ελλάδα το 1940 και τα επιτεύγματα του ιταλικού στρατού.

Όμως, καθώς η πραγματικότητα τον διαψεύδει, εκείνος βρίσκει τρόπους να δικαιολογήσει τις συνεχείς ήττες από τους Έλληνες, γελοιοποιώντας βέβαια τον εαυτό του.

«Η μικρή αυτή ταινία τύπου «Μίκυ Μάους» είναι η πρώτη του είδους της που γυρίστηκε στην Ελλάδα. Γι αυτό παρακαλούμε το κοινό να κρίνει επιεικώς την προσπάθεια αυτή», γράφουν οι δημιουργοί στους τίτλους αρχής της ταινίας.

Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου το φιλμάκι χάθηκε. Το αρνητικό του ξαναβρέθηκε τη δεκαετία του ΄80 και η ταινία αποκαταστάθηκε.

Το τέλος της ταινίας είναι απολαυστικό.

Πηγή: http://www.mixanitouxronou.gr

Το ντοκιμαντέρ «Γεια σας και καλή αντάμωση ως νικητές!» του Νίκου Νούλα διατίθεται από σήμερα ελεύθερα στο διαδίκτυο.

Τα τελευταία χρόνια χιλιάδες πρόσφυγες πέρασαν τα σύνορα της χώρας μας αναζητώντας αυτό που έλειπε από τη δική τους: ασφάλεια για τη ζωή τους, ειρήνη, δημοκρατία, μια καλύτερη ζωή. Την ίδια περίοδο, την περίοδο της κρίσης, χιλιάδες ελληνόπουλα, κυρίως επιστήμονες, εγκατέλειψαν την Ελλάδα και  αναζήτησαν την τύχη τους σε χώρες του εξωτερικού. Άνθρωποι συνεχώς μετακινούνται, αλλάζουν τόπο και πατρίδα, είτε προσωρινά είτε μόνιμα,  κάποιοι από ανάγκη και υπό το κράτος της βίας και του φόβου, κάποιοι άλλοι από επιλογή.