του Θανάση Μαρίνη
Η Τελευταία Παμπ, το κύκνειο άσμα(;), του Κεν Λόουτς (στο σενάριο ο πάντα εξαιρετικός και σταθερός συνοδοιπόρος του, Πολ Λάβερτι) έχει όλα αυτά τα στοιχεία που αγαπάμε στις ταινίες του. Βαθιά πίστη στην εργατική τάξη, κατανόηση των αντιφάσεων στη συνείδηση των φτωχών ανθρώπων, οι οποίοι ενδέχεται να αναπτύξουν ξενοφοβική συμπεριφορά όταν πετιούνται στο περιθώριο, έχουν όμως την ίδια στιγμή αποθέματα αλληλεγγύης, ανάλυση των συνεπειών των νεοφιλελεύθερων καπιταλιστικών πολιτικών στη ζωή και την ψυχολογία των ανθρώπων. Αυτό όμως, που τον κάνει να ξεχωρίζει από την πλειοψηφία των υπολοίπων εκπροσώπων του κοινωνικού ρεαλισμού στην εποχή μας είναι ότι δε μένει στη θέση του παρατηρητή, αλλά προτείνει διέξοδο από τη μιζέρια, δείχνοντας τον δρόμο του συλλογικού αγώνα και της αλληλεγγύης.