Του Θανάση Κούρκουλα

Λίγα εικοσιτετράωρα πριν ανακοινωθεί η καταδικαστική απόφαση του Τριμελούς Εφετείου για την Χρυσή Αυγή, η ΕφΣυν λάνσαρε την ιδέα του «Τείχους της Δημοκρατίας» απέναντι στους ναζί. Το «τείχος» ήταν ο Σαμαράς, ο Μητσοτάκης και η Φώφη μαζί με τον Τσίπρα, τον Κουτσούμπα και τον Βαρουφάκη στο ίδιο αντιφασιστικό κάδρο. Πολλοί έσπευσαν να συγχαρούν την ΕφΣυν ενώ δίκαιες αριστερές κριτικές εστιάστηκαν κυρίως στη συμμετοχή του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στην «αντιφασιστική παρέα». Αμέσως μετά την καταδικαστική απόφαση ο ΣΥΡΙΖΑ διά της εφημερίδας ΑΥΓΗ ακολούθησε άλλη τακτική: αμυνόμενη μετά το επεισόδιο Κοντονή, επιτέθηκε σε Μητσοτάκη και Σαμαρά με πρωτοσέλιδο τίτλο «Δεν είναι αθώοι» επιρρίπτοντάς τους συμπόρευση και «ξέπλυμα» της Χρυσής Αυγής από την μνημονιακή περίοδο της κυβέρνησης Σαμαρά μέχρι σήμερα. Υπάρχει, λοιπόν, κάποιο «τείχος της δημοκρατίας». Κάποιο «δημοκρατικό τόξο» πολιτικών δυνάμεων που μπορεί να μας προφυλάξει από τον φασιστικό κίνδυνο; Και ανήκουν σε αυτό –μεταξύ άλλων- ο Σαμαράς και ο Μητσοτάκης;
Εντός του ΣΥΡΙΖΑ -όπως και εκτός αυτού- ευδοκιμούν διαφορετικές γραμμές για το εύρος και το είδος του αναγκαίου αντιφασιστικού αγώνα. Και το ΚΙΝΑΛ απηύθυνε «αντιφασιστικό κάλεσμα» στα υπόλοιπα κόμματα του «τείχους» για κοινή παρουσία έξω από το Εφετείο, κάτι που απαντήθηκε αρνητικά από το ΜΕΡΑ 25, υπενθυμίζοντας στην Φώφη Γεννηματά τις ευθύνες του ΠΑΣΟΚ και του ΚΙΝΑΛ για την άνοδο της Χρυσής Αυγής.

Έχουν ήδη συμπληρωθεί 2 χρόνια από το λιντσάρισμα/τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Στις 21 Σεπτεμβρίου συμπληρώθηκαν 2 χρόνια, χωρίς τη παραμικρή απονομή δικαιοσύνης. Δεν δολοφονήθηκε απλώς ένα μεσημέρι, αλλά διασύρθηκε εξαιτίας των ταυτοτήτων που έφερε και υποβαθμίστηκε η σημασία της ζωής του, ακριβώς για αυτές. Συγκέντρωνε στο πρόσωπο του τόσες ταυτότητες που δεν χωρούσαν στη «κανονικότητα». Όλες/οι/α είδαμε από το βίντεο που διέρρευσε, το μίσος που τον χτυπούσαν, ενώ αδιαμφισβήτητα δεν αποτελούσε απειλή. Υποστήριξαν πώς η Zackie κρατούσε μαχαίρι, ωστόσο στην ιατροδικαστική εξέταση δεν βρέθηκαν δαχτυλικά αποτυπώματα, παρά μόνο ίχνη DNA από το αίμα της. Στα περισσότερα ΜΜΕ ακούσαμε πώς ήταν χρήστης ουσιών, κάτι που συνέδεσαν οι νοικοκυραίοι στα social media με όλα τα σχετικά στερεότυπα, αναδεικνύοντας πώς η τοξικοφοβία (ρατσισμός απέναντι σε ανθρώπους που κάνουν ναρκωτικά), καλά κρατεί.

πηγή: @savvaskarma

Το κίνημα έδωσε μαζικά και με δυναμικό παλμό το παρών σήμερα σε μια μεγαλειώδη αντιφασιστική συγκέντρωση.

Είναι αρχικά αυτή η μεγάλη νίκη, η ιστορική απόφαση: και οι επτά του πολιτικού συμβουλίου της Χρυσής Αυγής καταδικάστηκαν για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης. Ένοχοι οι Μιχαλολιάκος, Κασιδιάρης, Λαγός, Γερμενής, Παναγιώταρος, Παππάς, Ματθαιόπουλος. Ένοχοι για τις δολοφονίες του Παύλου Φύσσσα και του Σαχζάτ Λουκμάν, για τις δολοφονικές επιθέσεις στους Αιγύπτιους αλιεργάτες, στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, αλλά και πολλές ακόμα επιθέσεις.

Είναι δικαίωση για τα θύματα των ναζί και τους κοντινούς τους ανθρώπους, και για όλους εμάς που εδώ και χρόνια λέγαμε ότι η Χρυσή Αυγή δεν είναι πολιτική παράταξη, δεν είναι κόμμα, είναι μια εγκληματική οργάνωση που δολοφονεί, τραμπουκίζει και διαχέει το δηλητήριό της στην κοινωνία.
Είναι όλες αυτές οι χιλιάδες κόσμου και κυρίως νέων παιδιών, που πλημμύρισαν δρόμους και λεωφόρους γύρω από το Εφετείο. Αυτές οι δυνατές φωνές που είναι αποφασισμένες να μην αφήσουν σπιθαμή χώρου στον φασισμό και στον ναζισμό να σηκώσει κεφάλι.

Είναι η αξιοπρέπεια που βρίσκεις ξανά, γιατί ξέρεις ότι η φωνή σου μπορεί να ακουστεί και κανενός είδος φασιστοειδή δεν μπορούν να τη σβήσουν.
Αυτά όλα σε κάποιους ασφαλώς δεν αρέσουν -μην πάρουμε και αέρα και αρχίζουμε και κατεβαίνουμε στους δρόμους διεκδικώντας μια καλύτερη ζωή, εργασιακά δικαιώματα κ.λ.π.- και γι’ αυτό, στο άκουσμα της πιθανό πιο σημαντικής είδησης των τελευταίων χρόνων, στο ότι δηλαδή το δικαστήριο αποδέχεται ότι η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση και στο ντελίριο των πανηγυρισμών, τα ΜΑΤ επιτέθηκαν απρόκλητα σε απεργούς και νέους διαδηλωτές.

Ο Χρυσοχοΐδης έκανε λόγο για… «150 μολότοφ και φθορές σε δεκάδες αυτοκίνητα». Εμείς το μόνο που είδαμε, και ήμασταν πολύ-πολύ κοντά, ήταν δυο-τρία (βλ. βίντεο που ακολουθεί) μικρά μπουκαλάκια νερού.
Όπως και να ’χει, ήταν εγκληματική αυτή η αναίτια επίθεση, όταν δεν υπήρχε εκατοστό ελεύθερου χώρου και μόνο η ψυχραιμία των συγκεντρωμένων και των οργανωτών ευθύνονται για το ότι σε μια τόσο ιστορική στιγμή όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη, που βλέπει τον φασισμό να σηκώνει κεφάλι, δεν θρηνήσαμε θύματα.

Αναρωτιόμαστε: τα ΜΑΤ του Χρυσοχοΐδη έδρασαν χωρίς άνωθεν εντολή, από τον καημό τους που ο Μιχαλολιάκος και η εγκληματική παρέα του θα πάνε φυλακή, ή είχαν εντολές να διαλύσουν αυτή τη δημοκρατική λαοθάλασσα που το μόνο που ήθελε ήταν να καταδικαστούν οι Ναζί;

Αυτό μένει να απαντηθεί, όπως και κάθε πρόκληση που αφορά την ελευθερία μας και τα δικαιώματά μας – παντός είδους.

Σε κάθε περίπτωση ήταν άλλη μια ξεδιάντροπη επίδειξη καταστολής και αυταρχισμού, του ίδιου μηχανισμού που παρείχε για χρόνια ασυλία στους ναζί. Η κυβέρνηση με τις αντεργατικές και ρατσιστικές της πολιτικές, που τα έχει κάνει μαντάρα με την πανδημία, που μαντρώνει δέκα χιλιάδες πρόσφυγες στο Καρά Τεπέ μετά την πυρκαγιά στη Μόρια και δυσκολεύει τις ζωές χιλιάδων μεταναστών με το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια, παράλληλα με τους νεοδημοκράτες δήμαρχους που χέρι χέρι με τους ναζί κυνηγάνε προσφυγόπουλα έξω από ξενοδοχεία.

Έχουμε ακόμη δρόμο μέχρι να ανακοινωθούν οι τελικές ποινές από το δικαστήριο. Μέχρι να ανοίξει η πόρτα των φυλακών για τους ναζί θα είμαστε απέναντι.  Και τέλος, καθήκον μας είναι να τσακίσουμε τις πολιτικές λιτότητας και τις ρατσιστικές πολιτικές που δημιουργούν τις συνθήκες για την άνοδο των φασιστών.

Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό»

Η στιγμή της ανακοίνωσης της ενοχής των ναζί και η αρχή της καταστολής:

Εμβληματική η στιγμή που η Μάγδα Φύσσα, η μητέρα τού Παύλου φωνάζει δυνατά υψώνοντας ψηλά τις γροθιές της πως «τα κατάφερες γιε μου».

Συνέλευση ΚΑΡ – ΚΣΜ το Σάββατο 3/10 6μμ στο Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών

Προτεινόμενα θέματα:

– Δίκη ΧΑ, πριν και μετά την απόφαση, οι απαντήσεις του κινήματος

– Προσφυγικό (Μόρια-Καρά Τεπέ – πανδημία και όχι μόνο)

– Ημερολόγιο ΚΣΜ

– Περιοδικό ΚΑΡ

Σας περιμένουμε!