Ένα Mundial διαφορετικό σε σχέση με τ’ άλλα διεξάγεται στην Βραζιλία το καλοκαίρι του 2014. Ένα Mundial, που πίσω από τον μανδύα των ποδοσφαιρικών αστέρων, των θεόρατων σταδίων, των διαφημιστικών με τις χρυσές χορηγίες και την πάντα επίπλαστη γκλαμουριά, κρύβει μια θλιβερή πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα στην οποία το 31% του πληθυσμού (55 εκατομμύρια άνθρωποι), ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, δηλαδή με λιγότερο από 1 δολάριο την ημέρα. Επίσης, το 12,8% του πληθυσμού (18 εκατομμύρια άνθρωποι) είναι αναλφάβητοι. Τέλος, στις φτωχές και υποβαθμισμένες ανατολικές περιοχές 44 στα 1000 παιδιά, πεθαίνουν πριν γίνουν ενός έτους.
Αυτή είναι η κοινωνική κατάσταση που δεν μπορεί να συμβαδίσει με την κατασπατάληση δισεκατομμυρίων σε αθλητικές εγκαταστάσεις και άλλες τουριστικές δαπάνες. Άνθρωποι που ζουν σε σπίτια από χώμα, χωρίς βασικές υποδομές καθαριότητας και πόσιμο νερό μένουν να κοιτούν τα εκατομμύρια να παρελαύνουν μπροστά απ’ τα σπίτια τους αλλά να μην μπαίνουν ποτέ μέσα.
Αυτοί οι άνθρωποι αν και αγαπούν το ποδόσφαιρο, δεν ανέχονται τα ορατά και αόρατα τείχη που χωρίζουν τα χαμόσπιτά τους με τα τεράστια εμπορικά και την τουριστική κίνηση. Γι΄ αυτό και εξεγείρονται.
Τα παιδιά που επιβιώνουν σε αυτές τις συνθήκες της πραγματικής Βραζιλίας λοιπόν, μπορεί να κλωτσούν πανιά αντί για μπάλες, να μην αμείβονται με δισεκατομμύρια και το βράδυ να μην κοιμούνται σε παχιά στρώματα, όμως είναι οι πραγματικοί “θεοί” της σημερινής Βραζιλίας. Και ας μην τους δείξει ποτέ η τηλεόραση. Και ας μην τους μάθουμε ποτέ.
πηγή:anexartiti.gr