Το «Σπίτι του Λαού» (Folkets Hus) πριν γίνει το «Σπίτι των Νέων» (Ungdomshuset). Κατασκευασμένο το 1897, το κτήριο χρησιμοποιήθηκε αρχικά ως έδρα μιας δανέζικης συνδικαλιστικής οργάνωσης και ως βήμα του διεθνούς σοσιαλιστικού κινήματος. Εκεί είχαν την ευκαιρία να παρουσιάσουν τις θέσεις τους τόσο ο Λένιν όσο και η Ρόζα Λούξεμπουργκ, ενώ το 1910, στον ίδιο χώρο που φιλοξένησε τη 2η Διεθνή Συνδιάσκεψη των Σοσιαλιστριών Γυναικών, η Κλάρα Ζέτκιν πρότεινε τη θέσπιση μιας Παγκόσμιας Μέρας της Γυναίκας. To 1982, μετά από δύο χρόνια επίμονης διεκδίκησης, το -αρκετά κατεστραμμένο πια- κτήριο παραχωρήθηκε από το δημοτικό συμβούλιο της Κοπεγχάγης σε ένα σύλλογο που το μετέτρεψε σε κέντρο αλληλεγγύης και προβολής κοινωνικών δραστηριοτήτων. Το 1999, επήλθε η ρήξη με το δημοτικό συμβούλιο, όταν αυτό αποφάσισε το κλείσιμο του κτηρίου και τη μεταπωλησή του πρώτα σε μία αλυσσίδα σουπερμάρκετ, κι έπειτα σε μία ευαγγελική εκκλησία. Το 2006, μία πορεία συμπαράστασης στην κατάληψη συγκέντρώνει 5.000 άτομα και το 2007, σε απάντηση στη στρατιωτική επέμβαση της αστυνομίας που χρησιμποποιεί μέχρι και μαχητικό ελικόπετρο για να ανακαταλάβει το κτήριο, χιλιάδες διαδηλωτές συγκρούονται βίαια με την αστυνομία. Οι ταραχές που ήταν οι πιο βίαιες που γνωρίσε η Δανία μετά το 1993 και την προσχώρηση της χώρας στην Ευρωπαική Κοινότητα διήρκησαν τρεις συνεχόμενες νύχτες. Η αστυνομία πραγματοποίησε πάνω από 1000 προσαγωγές και για δέκα μέρες επέβαλε ένα ειδικό καθεστώς στις συνοικίες Nørrebro (όπου βρισκόταν το κτήριο της κατάληψης Ungdomshuset) και Christania, με γενικευμένους και αυθαίρετους ελέγχους. Φωτ., βλ.Københavns Universitet.
Γυναίκες που συμμετείχαν στη 2η Συνδιάσκεψη των Σοσιαλιστριών Γυναικών μέσα και έξω από το «Σπίτι του Λαού». Κάτω αριστερά, η Κλάρα Ζέτκιν, φίλη της Ρόζας Λούξεμπουργκ, ιστορικό πρόσωπο των Σπαρτακιστών της Γερμανίας και του φεμινισμού. Εξελέγη βουλευτής στο Reichstag κατά τη διάρκεια της Δημοκρατίας της Βαιμάρης, από το 1920 εώς το 1933. Βλ. The Marxist-Leninist Daily/cpcml.ca. και Oh Lovely Lolo (The simple luxuries of everyday life). 
69, Part 1 (2008). Ντοκιμαντέρ του Nikolaj Viborg. «69» is a documentary about a large group of young people who did not see themselves, culturally or politically, as part of established society. In 1982 they lawfully occupied what was known as the Youth House (Ungdomshuset) at Jagtvej 69, on the outskirts of Copenhagen’s inner city. The film portrays the group’s situation in 2007, documenting the stormy last six months of the Youth House’s history, where the radicalized group rage against the establishment.
SQUAT 69 / 500 Stenkastende Autonome Voldspsykopater fra Hel, 2006 (500 βίαιοι, ψυχασθενικοί αυτόνομοι λιθοβολητές από την Κόλαση), Ντοκιμαντέρ των Morten Revsgaard Frederiksen, Anders Hornstrup, Toke Gade Crone Kristiansen, David B. Sørensen.
πηγή:lifo.gr
