Μπόλαρη Μαρία: Βρεθήκαμε στην πρώτη γραμμή μικρών και μεγάλων αγώνων, για την υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων, ενάντια στην καταστολή, το φασισμό και τον ρατσισμό

Ποιό είναι το πολιτικό κλίμα και τα μηνύματα που λαμβάνετε στην περιοχή σας; Ποιες προτεραιότητες βάζετε ως υποψήφιοι βουλευτές με τον ΣΥΡΙΖΑ;

Το κλίμα που εισπράττω στις περιοδείες, εκδηλώσεις, συζητήσεις είναι μεγάλο ρεύμα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. Στον κόσμο που συναντάμε παρατηρώ δύο χαρακτηριστικά: αγωνία και ταυτόχρονα ελπίδα. Αγωνία γιατί δεν θέλει να συνεχιστεί η πολιτική που αφαιρεί συνεχώς μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα. Αγωνία γιατί η παραμονή της κυβέρνησης στην εξουσία, σημαίνει χειρότερα δεινά. Ελπίδα, γιατί προσδοκά την υλοποίηση όσων ανήγγειλε ο ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ, ελπίδα ο ΣΥΡΙΖΑ να αντέξει τις πιέσεις και τους εκβιασμούς του συστήματος, ελπίδα ότι η ζωή του θα γίνει καλύτερη. Νομίζω ότι προτεραιότητα για τους/τις υποψήφιους βουλευτές και σύσσωμες τις κομματικές μας δυνάμεις, είναι η τροφοδότηση αυτού του κόσμου με επιχειρήματα, η παρέμβαση με στόχο την ενίσχυση της συλλογικότητας και της αυτοπεποίθησής του.

Ποια πρέπει να είναι τα πρώτα μέτρα και οι πρωτοβουλίες που πρέπει να πάρει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ;

Οι προτεραιότητες έχουν αναδειχθεί ήδη. Η επαναφορά του κατώτατου μισθού και των συλλογικών συμβάσεων, της 13ης σύνταξης, του αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ, η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και όλα όσα αποτελούν τις προγραμματικές μας αιχμές. Μαζί με αυτά, όπως επιβεβαιώνεται  και από όλες τις περιοδείες μου, εξαιρετικά επείγουσες απαντήσεις θα χρειαστούν για τα ζητήματα της υγείας, της κοινωνικής ασφάλισης και φυσικά της ανεργίας. Το «πού θα βρεθούν τα λεφτά», δεν προκύπτει μόνο ως ερώτημα των πανικόβλητων μνημονιακών, αλλά μπαίνει επίμονα και από τους πολίτες, ερώτημα λογικό, για να είμαστε ειλικρινείς. Ερώτημα που έχει να κάνει με την αναζήτηση των πόρων.

Για να είναι συνεπής ο ΣΥΡΙΖΑ, οφείλει να αποδείξει ότι ρεαλιστική για αυτόν είναι η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Όταν πρέπει να τροφοδοτήσεις με χρηματικές ροές την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια περίθαλψη, την φαρμακευτική δαπάνη, όταν πρέπει να αναζητήσεις χρήματα για να μην φτάσει η σύνταξη στα 300 ευρώ, όταν καλείσαι να απορροφήσεις ένα σημαντικό ποσοστό ανέργων, χρειάζεται να εξασφαλίσεις πόρους. Και για αυτό, στην πορεία της διαπραγμάτευσης για τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, με όπλο το μορατόριουμ, της στάσης πληρωμών τόκων και χρεολυσίων, θα χρειαστεί να προχωρήσουμε σε έκτακτα μέτρα φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου, ώστε να δώσουμε μιαν ανάσα σε αυτούς που μας εμπιστεύτηκαν και προσδοκούν από εμάς να τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας.

Οι παραπάνω προγραμματικές αιχμές, αποτελούν από μόνες τους μια σημαντική κοινωνική και πολιτική πρωτοβουλία. Χρειαζόμαστε ανάλογες για να συστρατεύσουμε τον κόσμο της εργασίας, ντόπιους και μετανάστες, τη νεολαία, όλους αυτούς που στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ και την προοπτική της κυβέρνησης της Αριστεράς. Πρωτοβουλίες οι οποίες θα ασκούν-καλώς εννοούμενη-πίεση στον κόσμο του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και δεν θα επιτρέπουν στην ηγεσία τους να «σπεκουλάρει», στο ότι δεν πιστεύουμε όσα λέμε. Συγχρόνως, μια δράση των μελών και στελεχών μας, που θα ενθαρρύνει την ενεργοποίηση και την αυτενέργεια των λαϊκών δυνάμεων, σε χώρους δουλειάς και γειτονιές, θα ξαναβάλει στην επικαιρότητα ότι την Ιστορία την γράφει ο αγωνιζόμενος κόσμος, ότι η ανθρωπότητα προχωράει μέσα από ρήξεις, ότι οι «απλοί» άνθρωποι μπορούν να ορίσουν τη ζωή τους. Μην ξεχνιόμαστε. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς και έχει πρόταγμα τον Σοσιαλισμό.

Ποια είναι η αποτίμησή σας για το έργο σας, τόσο στη Βουλή όσο και στους τομείς ευθύνης σας στο κόμμα;

Η αποτίμηση είναι θετική. Στη θητεία μου, όχι μόνη μου, μαζί με αρκετούς συντρόφους και συντρόφισσες, προσπάθησα να κάνω πράξη το σύνθημα: «ΣΥΡΙΖΑ των αγώνων, της αλληλεγγύης, της ανατροπής». Βρεθήκαμε στην πρώτη γραμμή μικρών και μεγάλων αγώνων, για την υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων, ενάντια στην καταστολή, το φασισμό και τον ρατσισμό. Και αυτό το στίγμα επιχείρησα να έχουν και οι παρεμβάσεις μου στη βουλή. Αν και το προσπάθησα, δεν το κρύβω ότι δεν εξάντλησα όλα τα περιθώρια για να αναδείξω και άλλα κοινωνικά προβλήματα και κυρίως δεν «τέντωσα» αρκετά τον εαυτό μου για να συμμετέχω περισσότερο στην ΟΜ που ανήκω, στην ΟΜ Εξαρχείων.