Για μια σημαία αδειανή

Για μια σημαία αδειανή

Screen Shot 2017-08-05 at 5.55.20 PMτου Γιάννη Νικολόπουλου

Πάλι για τη σημαία. Πάλι για την…αριστεία. Πάλι για τα πολύ…σημαντικά και τα…ουσιώδη του εκπαιδευτικού συστήματος.

Πάλι πό­λε­μος για το θε­α­θή­ναι και την κουλ­τού­ρα της τε­χνη­τής έντα­σης, ανά­με­σα στους κομ­μα­τι­κούς φο­ρείς του ομοιο­γε­νούς, πο­λι­τι­κού συ­στή­μα­τος, που το πρωί ορ­κί­ζε­ται στο μνη­μό­νιο και το βράδυ προ­σεύ­χε­ται στα ει­κο­νί­σμα­τα της εθνι­κο­φρο­σύ­νης και της μα­ζι­κής τύ­φλω­σης.

Πάλι για τη ση­μαία. Ποια ση­μαία; Την ίδια που απο­χαι­ρέ­τη­σαν πάνω από 500.000 νέοι επι­στή­μο­νες και σπου­δα­στές, οι κατά άθλιο Κα­ζά­κο «προ­δό­τες», όταν επι­βι­βά­στη­καν στα αε­ρο­πλά­να της ξε­νι­τιάς και της με­τα­νά­στευ­σης με προ­ο­ρι­σμό την Βρε­τα­νία, τη Γερ­μα­νία, τις ΗΠΑ, την Ελ­βε­τία, την Αυ­στρα­λία ή τις αρα­βι­κές χώρες, επει­δή η Ελ­λά­δα και η ση­μαία της τους έθα­ψαν το παρόν και το μέλ­λον; Για την ίδια ση­μαία μι­λά­με; Για αυτήν στο όνομα και τους συμ­βο­λι­σμούς της οποί­ας οι πο­λι­τι­κοί ταγοί της δε­ξιάς, του κέ­ντρου και της ψευ­δώ­νυ­μης αρι­στε­ράς των μνη­μο­νί­ων ξα­πό­στει­λαν ελα­φρά την καρ­δία σε άλλες χώρες, «τα κα­λύ­τε­ρα μυαλά», προ­κει­μέ­νου να επι­βιώ­σουν τα δικά τους μι­κρο­συ­στή­μα­τα εξου­σί­ας και εξυ­πη­ρε­τή­σε­ων, με καύ­σι­μο τη λι­τό­τη­τα και την εξα­θλί­ω­ση των νέων ερ­γα­ζο­μέ­νων και όχι μόνο;

 

Για ποια ση­μαία μι­λά­με; Την ίδια που ση­κώ­νουν κα­θη­με­ρι­νά δίπλα σε άλλες ευ­ρω­παϊ­κές, οι ξε­νο­δό­χοι και οι επι­χει­ρη­μα­τί­ες του του­ρι­σμού, υπο­δε­χό­με­νοι τα κρουα­ζε­ρό­πλοια και τους του­ρί­στες, με υπαλ­λή­λους χωρίς δι­καιώ­μα­τα και αμοι­βές πεί­νας; Για την ίδια ση­μαία μι­λά­με, στη συ­γκυ­ρία του κα­λο­και­ριού;

 

Για ποια ση­μαία μι­λά­με; Αυτή που ο Γα­βρό­γλου ομο­λο­γεί ότι θα οφεί­λει να παίρ­νει οποιοσ­δή­πο­τε μα­θη­τής και να επι­λέ­γε­ται για αυτή την απο­στο­λή «όπως στον στρα­τό»; Αυτό είναι το όραμα του υπουρ­γού Παι­δεί­ας; Ένα σχο­λείο-στρα­τώ­νας, ένα με­γά­λο πει­θαρ­χείο, με δα­σκά­λους και κα­θη­γη­τές-αξιω­μα­τι­κούς, και μα­θη­τές-φα­ντά­ρους, στην πα­ρά­τα­ξη, υπο­χρε­ω­μέ­νους σε κάθε αγ­γα­ρεία και κα­ψώ­νι; Χωρίς αντί­λο­γο, χωρίς κρι­τι­κή σκέψη, χωρίς δι­καιώ­μα­τα;

 

Για ποια ση­μαία μι­λά­με; Για την ίδια που έχει τα ίδια χρώ­μα­τα με εκεί­νη της Φιν­λαν­δί­ας, αλλά ενώ στα χαρ­τιά και στους με­γά­λους λό­γους νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων και όχι μόνο πο­λι­τι­κών και δη­μο­σιο­λό­γων, ζη­λεύ­ου­με τις επι­δό­σεις, το ελεύ­θε­ρο πνεύ­μα και τη δη­μιουρ­γι­κό­τη­τα των μα­θη­τών αυτής της σκαν­δι­να­βι­κής χώρας (με το τεκ­μη­ριω­μέ­να κα­λύ­τε­ρο εκ­παι­δευ­τι­κό σύ­στη­μα παι­διών και εφή­βων στον κόσμο), στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα τρέ­μουν όλοι στην ιδέα ενός αντί­στοι­χου εκ­παι­δευ­τι­κού προ­γράμ­μα­τος, που θα προ­ε­τοί­μα­ζε χει­ρα­φε­τη­μέ­νους και κρι­τι­κά σκε­πτό­με­νους νέους πο­λί­τες, σπά­ζο­ντας φαύ­λους κύ­κλους ανορ­θο­λο­γι­κό­τη­τας, πα­πα­γα­λί­ας και ψυ­χο­λο­γι­κής εξό­ντω­σης των πιο σκλη­ρά ερ­γα­ζό­με­νων και δυ­στυ­χι­σμέ­νων μα­θη­τών στην Ευ­ρώ­πη-ναι, αυτοί είναι οι έλ­λη­νες μα­θη­τές.

 

Πα­ρε­μπι­πτό­ντως, στην Φιν­λαν­δία δεν πραγ­μα­το­ποιούν μα­θη­τι­κές πα­ρε­λά­σεις, αλλά κά­νουν τα­κτι­κά μα­θή­μα­τα πο­λι­τι­σμού, χορού, δη­μιουρ­γι­κής γρα­φής, λο­γο­τε­χνί­ας και σι­νε­μά ή θε­ά­τρου…

 

Τέλος, φα­ντά­ζο­μαι ότι μι­λά­με για την ίδια ση­μαία που σή­κω­σαν οι ση­μαιο­φό­ροι στο δικό μου δη­μο­τι­κό σχο­λείο πριν από κά­μπο­σα χρό­νια. Καλά παι­διά, συ­γκρο­τη­μέ­να παι­διά, όχι τόσο με­λε­τη­ρά με τα χρό­νια, αλλά τέλος πά­ντων κάτι σπού­δα­σαν, δύο από τους αρ­κε­τούς «αρι­στού­χους» εκεί­νης της χρο­νιάς-και τη ση­μαία την πήραν έπει­τα από κλή­ρω­ση. Αλλά ως εί­θι­σται και στην Ελ­λά­δα της κρί­σης, αν δεν κου­βα­λάς και το κα­τάλ­λη­λο, «άρι­στο» επί­θε­το, άλλα σχε­διά­ζεις και άλλα προ­κύ­πτουν. Ο ένας έχει κορ­νι­ζά­ρει το πτυ­χίο και το με­τα­πτυ­χια­κό κοι­νω­νιο­λο­γί­ας στη Σκω­τία και παί­ζει μπου­ζού­κι δια­σκε­δά­ζο­ντας του­ρί­στες σε ξε­νο­δο­χεία της Μεσ­ση­νί­ας, κάτω από μια με­γά­λη, ελ­λη­νι­κή ση­μαία. Ο άλλος έχει κορ­νι­ζά­ρει το πτυ­χίο δο­μι­κών έργων και σερ­βί­ρει του­ρί­στες σε ξε­νο­δο­χεία των Κυ­κλά­δων, πέρσι Μύ­κο­νο, φέτος Σα­ντο­ρί­νη.

 

Τα σου­βέρ και τα σου­πλά του εστια­το­ρί­ου είχαν στά­μπα την ελ­λη­νι­κή ση­μαία…

Πηγή: https://rproject.gr

 

116

ΚΑΝΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ

Γράψτε μια απάντηση