της Κικής Σταματόγιαννη
Ο κυνισμός έχει πάρει το «πάνω χέρι».
Η είδηση έχει ως εξής:
Ένας 35χρονος άντρας στη Γιούτα των ΗΠΑ -ένα βήμα πριν την αυτοκτονία- καλεί την υπηρεσία που παρέχει βοήθεια σε υποψήφιους αυτόχειρες.
Καταφτάνουν οι μονάδες των αμερικανικών ΕΚΑΜ και ένας αστυνομικός μετά από κάτι “δραματικό” (sic) ανοίγει πυρ κατά του άντρα και αυτός πέφτει νεκρός.
Η είδηση από μόνη της είναι σοκαριστική.
Αυτό που σοκάρει, ωστόσο, πηγαίνει ένα βήμα πέρα από την είδηση καθαυτή.
“Ένας αστυνομικός παρενέβη πυροβολώντας και σαν αποτέλεσμα το υποκείμενο κατέληξε”.
Αυτή είναι η ωμή ανακοίνωση της αστυνομίας.
Καμία αιτιολόγηση μιας απόλυτα παράλογης πράξης.
Γιατί σημαδεύεις έναν άνθρωπο που ετοιμάζεται να αυτοκτονήσει;
Η συνήθης “καραμέλα” των αστυνομικών είναι ότι βρίσκονται “σε άμυνα”.
Πόσο απειλητικός μπορεί να γίνει, όμως, ένας άνθρωπος που θέλει να βάλει τέρμα στη ζωή του και έχει ήδη ζητήσει βοήθεια;
Τι μπορεί να ήταν αυτό το τόσο “δραματικό” που καθόρισε την απόφαση του αστυνομικού;
Πιθανότατα τίποτα.
Πυροβόλησε, γιατί μπορούσε.
Πυροβόλησε σε μια χώρα όπου, μόνο κατά τη διάρκεια του 2015, 1.146 άνθρωποι δολοφονήθηκαν από αστυνομικά πυρά, ενώ σχεδόν πάντοτε οι αστυνομικοί αθωώνονται στο δικαστήριο.
Πυροβόλησε με τόση άνεση ότι θα “τη βγάλει καθαρή”, ώστε περιττεύουν ακόμα και τα σχόλια.
