Σχόλιο από τη συλλογικότητα Generation 400
Μέσα στο καλοκαίρι μας έκανε μεγάλη εντύπωση ένα κυβερνητικό έγγραφο με τίτλο “Πλαισίωση και καθοδήγηση, μέσω του αθλητισμού, των νέων που διατρέχουν κίνδυνο ριζοσπαστικοποίησης” (πρόσκληση υποβολής προτάσεων-ΕΑC/S 17/2017). Το έγγραφο αυτό στοχεύει, όπως αναφέρει, στο να στηρίξει έργα στον τομέα του αθλητισμού με στόχο τους νέους που διατρέχουν κίνδυνο που ακούει στο όνομα «ριζοσπαστικοποίηση». Παρακάτω το ίδιο έγγραφο αναφέρει “…εστιάζουν (τα έργα που έχουν σχέση με τον αθλητισμό) στην πρόληψη της περιθωριοποίησης και της ριζοσπαστικοποίησης, βοηθώντας, ιδίως, τους νέους που διατρέχουν κίνδυνο αποκλεισμού και ριζοσπαστικοποίησης…”
Την Παρασκευή 15/12 πραγματοποιήθηκε η ημερίδα με θέμα “Συμβουλευτική νέων για την αντιμετώπιση της ριζοσπαστικοποίησης στην Ευρώπη (YCARE)” από το “Ακαδημαϊκό Διαδίκτυο” (GUnet). Η ημερίδα πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του προγράμματος YCARE (Youth Counselling Against Radicalisation) στα πλαίσια του ERASMUS+ της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το ενημερωτικό φυλλάδιο του YCARE αναφέρει: “Τα τελευταία χρόνια η ριζοσπαστικοποίηση και η ροπή προς το βίαιο εξτρεμισμό και την τρομοκρατική στάση αποτελεί μια αυξανόμενη απειλή στην Ευρωπαϊκή Ένωση… για το λόγο αυτό η αντιμετώπιση της ριζοσπαστικοποίησης έχει σήμερα υψηλή προτεραιότητα στην πολιτική ατζέντα της Ευρώπης.”
Το θέμα με τα εν λόγω προγράμματα είναι απλό
Τι ακριβώς εννοούν με τον όρο “ριζοσπαστικοποίηση των νέων” ή “ νέους που διατρέχουν κίνδυνο αποκλεισμού και ριζοσπαστικοποίησης” ή ακόμα τι εννοούν “έργα σχετικά με τον αθλητισμό για την πρόληψη της περιθωριοποίησης και της ριζοσπαστικοποίησης”;
Στην χώρα μας 1 στους 2 νέους ζει με τους γονείς του, η ανεργία στους νέους φτάνει το 50%, η ευέλικτη εργασία γίνεται κανόνας, το κόστος ζωής είναι αβάσταχτο, φορολογείται και αυτός που βγάζει 500€ τον μήνα. Και μας λένε ότι διατρέχουμε κίνδυνο ριζοσπαστικοποίησης;
Με άλλα λόγια, την ίδια ώρα που η πολιτική που ασκείται διαμορφώνει τους όρους της πλήρους περιθωριοποίησής μας, εδώ οι κυβερνήσεις και αυτοί που υπηρετούν δεν ενδιαφέρονται απ’ ό,τι φαίνεται να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, να δώσουν μισθούς ανθρώπινους να μπορεί κάποιος να ζήσει με αξιοπρέπεια αλλά ενδιαφέρονται μήπως οι “κοιμισμένοι” και περιθωριακοί «ριζοσπαστικοποιηθούν».
Μιλάνε για θρησκευτικό εξτρεμισμό ή/και ρατσιστική βία, ενώ φωτογραφίζουν ως κίνδυνο κάθε δίκαιη οργή και αγανάκτηση συνολικά της γενιάς μας.
Θα πει κάποιος: «ρε παιδιά τι ασχολείστε… οι μισοί που μιλήσανε στην ημερίδα ήταν θεολόγοι». «Το ζήτημα είναι η καταπολέμηση της τρομοκρατίας και του τζιχαντισμού… τι πρόβλημα έχετε εσείς με αυτό;» θα πει κάποιος άλλος. Επειδή όμως τρομοκράτες και τζιχαντιστές δεν είμαστε (και ούτε και ηλίθιοι) το πιάσαμε το υπονοούμενο.
Τα λένε στην νύφη να τα ακούει η πεθερά. Εστιάζουν στο θρησκευτικό εξτρεμισμό ενώ παράλληλα με τον ευρύ όρο «ριζοσπαστικοποίηση στο φόντο της κρίσης» φωτογραφίζουν κάθε δίκαιη οργή και αγανάκτηση κάθε βίαιη πράξη αντίστασης και διαμαρτυρίας που μπορεί να έχει λάβει χώρα τα τελευταία χρόνια.
Κάτι φοβούνται…
Είναι σαφές. Ρίχτο στη μπάλα, κοίτα την πάρτη σου, φάε το ένα πολιτιστικό σκουπίδι πίσω από το άλλο… αυτές είναι οι προτροπές. Να κάνουμε δηλαδή οτιδήποτε άλλο εκτός από το να σκεφτούμε και να σταθούμε κριτικά απέναντι στους όρους με τους οποίους εργαζόμαστε ως νέα γενιά, στους όρους με τους οποίους ζούμε, εκτός από το να αντιδράσουμε! Άραγε αυτό δεν είναι ριζοσπαστικοποίηση;
Όχι αυτή τη στιγμή η γενιά μας, οι σημερινοί 20άρηδες και 30άρηδες δεν αντιδρούν μαζικά σε ό,τι συμβαίνει, αυτό είναι γεγονός. Κάποιοι όμως παρόλα αυτά φοβούνται την «ριζοσπαστικοποίηση» των νέων. Την απροθυμία τους να συναινέσουν στην πορεία των πραγμάτων, να στηρίξουν τις κυβερνήσεις και το πολιτικό σύστημα.
Δεν έχουν πάρει από εμάς ένα ηχηρό, ανυποχώρητο αποφασιστικό «όχι», αλλά ξέρουν πολύ καλά ότι το «ναι», δηλαδή την συναίνεση που ποθούνε διακαώς, δεν το λένε παρά ελάχιστοι από εμάς.
…οι κυβερνήσεις και αυτοί που υπηρετούν
Κάντε όσες ημερίδες θέλετε. Βαφτίστε μας θρησκευτικούς αλλόφρονες εξτρεμιστές. Ταΐστε μας τον πολιτιστικό απόπατο, την βία, την τρομοκρατία και το ψέμα που σπέρνεται καθημερινά μέσα από τις τηλεοράσεις και τα μίντια, δώστε επιδόματα της πλάκας, καλοπιάστε μας… Αλίμονο όμως αν νομίζει η κάθε κυβέρνηση, τα επιτελεία των δανειστών και της ΕΕ και η εργοδοσία ότι αρκούν αυτά για να σβήσουν την πίκρα και την οργή αυτής της γενιάς. Θα λογαριαστούμε.
Πηγή: http://ergasianet.gr
