•Ή αν είχες κάθε μέρα διακρίσεις βάσει σεξουαλικού προσανατολισμού/
•Ή αν υπήρχε καποι@ να σου πει «Είμαι οκ με τους στρέιτ, αρκεί να μη προκαλούν».
•Ή αν το «στρέιτ» θεωρούνταν βρισιά.
• Ή αν είχες ένα Stonewall το 1969.
•Ή αν δεν είχες θεσμικά δικαιώματα κατοχυρωμένα, όπως εγώ.
• Ή αν όταν επειδή απλά περπατουσες και σου έκλεψαν το κινητό και είδαν ότι είσαι στρέιτ, σε χτυπούσαν και σε παρατουσαν στον δρόμο βρίζοντας σε για αυτό, όπως εγώ που είμαι λεσβία.
• Ή αν κάθε φορά που κρατάς το χέρι της σχέσης σου, σε κοιτάνε για να καταλάβουν αν είναι φιλικό ή ερωτικό και μόλις δώσετε ένα πεταχτο σχολιαζουν όλοι.
•Ή αν είχες μια οικογένεια που προσπαθείς να κρύψεις και το μόνο που σου έδωσε μικρή ανάσα είναι ένα νομοσχέδιο αναδοχης.
•Ή αν ο,τι και αν κάνεις, καλό ή κακό χαρακτηρίζεται και εξαρτάται απ’το αν είσαι cis/straight.
•Ή αν η οικογένεια σου δε σε στηρίζει για αυτό τον λόγο ή κάποια μέλη της.
•Ή αν χάσεις θέση εργασίας επειδή είσαι straight, πάρεις χαμηλότερο βαθμό, στοχοποιηθεις και θεωρείσαι παρεισακτος.
•Ή αν όσο μεγαλώνεις στην οικογένεια δε σου έχουν πει οτι υπάρχουν κιαλλοι στρέιτ, οπότε νιώθεις ότι θα τους απογοητευσεις, ότι δεν είναι κάτι φυσιολογικό και προσπαθείς να το αποδεχτείς ή και να το κρύψεις, τόσο παθολογικά στο τέλος που μπορεί να οδηγήσει σε ψύχωση.
•Ή αν κάνεις τόσα πράγματα στη ζωή σου, προσπαθώντας να σαι διακριτικ@ για να έχεις την «ανοχή» κάποιων.
•Ή αν σε πολλές χώρες ήταν παράνομο και σε κάποιες ίσχυε η θανατικη ποινή.
•Ή αν γκει, λεσβίες δεν ήταν απτά άτομα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης (μαύρο+ροζ τρίγωνο) που όχι μόνο βασανιστηκαν, εξευτελιστηκαν, δολοφονήθηκαν, αλλά ήταν απομονωμένα απ’τις υπόλοιπες ομάδες που είχαν την ίδια κατάληξη.
Θα μπορούσα να μη τελειώσω ποτέ τις τελίτσες. Έτσι και εσύ θα μπορούσες να κόψεις τις βλακείες για straight pride, βγες έξω στον δρόμο είναι ένα, υπάρχουν δικαιώματα, ορατότητα, ομότιμοι και καθόλου διακρίσεις για αυτό.
Νικολέτα Γεροντάκη
