Ένας υποδειγματικός αγώνας εργατριών: η ταξική πάλη συνεχίζεται και… στην Τουρκία
Του Αλέξη Λιοσάτου
Όπως είδαμε και το τελευταίο διάστημα με το Μακεδονικό και την όξυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, οι πιο διαδεδομένες αριστερές αναλύσεις στην Ελλάδα, με πιο χαρακτηριστικές αυτές του ΚΚΕ και του Αρ. Ρεύματος-ΛΑΕ, χάνουν τα ταξικά γυαλιά τους όταν αφορά τα «εθνικά θέματα». Στο Μακεδονικό απαίτησαν ακόμα μεγαλύτερη «εθνική» πυγμή από την κυβέρνηση Τσίπρα που επέβαλε ταπεινωτική συμφωνία στο κράτος και τους κατοίκους της Δ.τ.Μακεδονίας. Απέναντι στην Τουρκία επιδόθηκαν στην υποστήριξη διαχρονικών θέσεων του ελληνικού αστικού κράτους, όπως στην υπεράσπιση βραχονησίδων, ΑΟΖ και -επί της ουσίας- πολυεθνικών γεωτρυπάνων. Στο όνομα του αντι-ιμπεριαλισμού παρακάμπτουν την ελληνική αστική τάξη που απολαμβάνει τις πλάτες ΕΕ, ΗΠΑ και Ισραήλ, και μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς του «πατριωτισμού» βλέπουν μόνο «σουλτάνο φασίστα Ερντογάν», «Γκρίζους λύκους», νεοθωμανισμό και τουρκικό ιμπεριαλισμό. Είναι αναλύσεις που καθιστούν την ελληνική Αριστερά ουρά του ελληνικού εθνικισμού και επεκτατισμού, δεν συγκρούονται με τις εθνικές-αστικές προκαταλήψεις που διαπερνούν και τα λαϊκά στρώματα και δυσκολεύουν περισσότερο αντί να διευκολύνουν τη σύνδεση με την τουρκική εργατική τάξη.
Την περασμένη Κυριακή ολοκληρώθηκε η εκλογική διαδικασία στην Τουρκία και επαναλήφθηκε το ίδιο φαινόμενο. Οι δυο μεγάλες δυνάμεις της Αριστεράς υποβάθμισαν τη μεγάλη επιτυχία του HDP να ξεπεράσει το 10% κάτω από πολύ σκληρές συνθήκες καταστολής και αυταρχισμού. Για την Iskra και τον Π. Λαφαζάνη αυτό που είχε σημασία είναι η νίκη Ερντογάν, που αποτελεί «πρόκληση για την Ελλάδα» και που απαιτεί «προοδευτική ανατροπή» για να προστατευτεί η «χώρα» από τους «δουλόφρονες» πολιτικούς,1 ενώ και το ΚΚΕ περιορίζεται να σχολιάσει τη νίκη του AKP (βλέπε σχετικά ρεπορτάζ σε 902 και Ριζοσπάστη) και όχι την επιτυχία HDP, και να εστιάσει στα συγχαρητήρια ευρωπαϊκών χωρών και ΗΠΑ στον Ερντογάν – υπονοώντας βεβαίως τη στήριξη αυτών των χωρών στον «σουλτάνο».
Η μεγαλύτερη ίσως υπηρεσία που μπορεί να προσφέρει η διεθνιστική Αριστερά γύρω από τα «εθνικά θέματα» (ελληνοτουρκικά-μακεδονικό) αυτή τη στιγμή στην ελληνική εργατική τάξη είναι να δημοσιεύει τις μάχες της τουρκικής εργατικής τάξης. Για να θυμίσει ότι και στην Τουρκία υπάρχει καπιταλισμός, εργάτες, αφεντικά και ταξική πάλη, να εξηγήσει ότι η μάχη είναι «τάξη εναντίον τάξης» εδώ και στην Τουρκία, ότι εδώ και στη γειτονική χώρα απευθυνόμαστε στις εργατικές τάξεις και όχι σε κυβερνήσεις και αφεντικά, ότι ο δικός μας «πόλεμος» δεν αφορά τον ανταγωνισμό Ελλάδας-Τουρκίας, αλλά Ελλήνων και Τούρκων εργατών σε αλληλεγγύη μεταξύ τους κόντρα στους Έλληνες και Τούρκους καπιταλιστές και το διεθνή ιμπεριαλισμό.
Ως redtopia-Kόκκινο Νήμα μένουμε ανοιχτοί στη δημοσίευση κάθε σχετικής πληροφορίας για να υπηρετήσουμε όπως μπορούμε αυτή την υπόθεση οικοδόμησης δεσμών μεταξύ των λαών στην ευρύτερη περιοχή.
Στην προκείμενη περίπτωση, εδώ και πάνω από 40 μέρες (από τις 15 Μαΐου) μαίνεται καθημερινά ένας μικρός αλλά σημαντικός ταξικός αγώνας εργατριών σε εργοστάσιο στην Τουρκία, κι ακόμα δεν έχει πάρει δημοσιότητα στην Ελλάδα. Οι εργάτριες σε έναν σκληρό χώρο του ιδιωτικού βιομηχανικού τομέα -και μάλιστα σε έναν πολυεθνικό κολοσσό- τόλμησαν να γραφτούν στο συνδικάτο και να διεκδικήσουν καλύτερες συνθήκες ζωής κι εργασίας, αποπειράθηκαν να οργανώσουν απεργιακή κινητοποίηση με τη βοήθεια του συνδικάτου τους, απολύθηκαν, προσπάθησαν να βρουν τρόπους επικοινωνίας και να χτίσουν την αλληλεγγύη με τις εργαζόμενες μέσα στο εργοστάσιο, επιχείρησαν να πάρουν με το μέρος τους τις εργολαβικές εργαζόμενες που μετέφεραν στο εργοστάσιο τα αφεντικά προς αντικατάσταση των απολυμένων. Συγκεντρώνονται καθημερινά έξω από το εργοστάσιο και διεκδικούν συμπαράσταση στον αγώνα τους. Η αφορμή είναι η απόλυση εργαζομένων γιατί έκαναν το «έγκλημα» να γραφτούν στο συνδικάτο. Τα αιτήματά τους να επαναπροσληφθούν οι απολυμένες εργάτριες, να αυξηθούν οι μισθοί, να βελτιωθούν οι εργασιακές συνθήκες. Τα συνθήματά τους: «Το συνδικάτο θα μπει σε αυτό το εργοστάσιο», «Η ενότητα των εργατών θα νικήσει το κεφάλαιο», «Ζήτω η ταξική αλληλεγγύη», «Ενωμένες θα νικήσουμε».
Οι εργάτριες στη Flormar αγωνίζονται με τις μαντίλες τους, χτυπώντας τα ισλαμοφοβικά στερεότυπα που αγγίζουν συχνά και αριστερές αναλύσεις: πίσω από τις μαντίλες και τις προσευχές στα τεμένη, βρίσκεται η εργατική τάξη που δίνει τους δικούς της αγώνες απέναντι στα αφεντικά. Γυναίκες εργάτριες με μαντίλες μπαίνουν σε κίνηση για να διεκδικήσουν ίση αμοιβή για ίση εργασία με τους άντρες συναδέλφους τους. Ο δρόμος του αγώνα είναι ο μόνος τρόπος να χειραφετηθεί η μουσουλμανική (όπως και η χριστιανική) εργατική τάξη, να πετάξει τις μαντίλες και να σταματήσει τις προσευχές. Η ενότητα των καταπιεσμένων των δυο φύλων και η χειραφέτηση των γυναικών περνάνε μέσα από αγώνες τέτοιου είδους.
Οι αγωνιζόμενες στη Flormar δίνουν μια μάχη που πρέπει να έχει και τη δική μας υποστήριξη, για να τα καταφέρουν καλύτερα. Αν δεν νικήσει η εργατική τάξη στην Ανατολή, δυσκολεύουν οι όροι για να νικήσει και στη Δύση – και το αντίστροφο.
Οι εργάτριες καλούν σε μποϊκοτάζ των προϊόντων της πολυεθνικής Flormar και ήδη έχουν πετύχει πλήγμα στις πωλήσεις της.
Μια ενωτική καμπάνια ενημέρωσης έξω από τα καταστήματα της Flormar και ένα κάλεσμα σε μποϊκοτάζ σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη δεν θα ήταν άσχημη ιδέα. Στην πραγματικότητα ένας τέτοιος ταξικός προσανατολισμός είναι πιο αποτελεσματικός, τόσο ενάντια στον Τσίπρα όσο κι ενάντια στον Ερντογάν…
Ακολουθεί μεταφρασμένο άρθρο από την International Socialist League.
«Οι γυναίκες μπορούν να νικήσουν μόνο αν θέλουν!», Υποστηρίξτε τις εργάτριες στην τουρκική Flormar, μποϊκοτάρετε τα προϊόντα της Flormar και της Yves Rocher (Canan Sagar, 14/6/2018)
Η διάσημη εταιρεία καλλυντικών Flormar απέλυσε 120 (κυρίως) γυναίκες εργάτριες από τις δουλειές τους στην περιοχή Kocaeli Gebze της Τουρκίας. Οι εργαζόμενες είχαν αρχίσει να συνδικαλίζονται, εντασσόμενες στο Petrol-IS, το συνδικάτο Εργατών σε εργοστάσια Χημικών και Καουτσούκ στις αρχές του 2018, για να παλέψουν για καλύτερο μισθό και εργασιακές συνθήκες και για να καταργηθεί η μισθολογική διαφορά μεταξύ των δυο φύλων. Όταν το συνδικάτο «έπιασε» τον απαιτούμενο αριθμό μελών, αναγνωρίστηκε επίσημα από το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, αλλά τότε η Flormar άρχισε να απολύει τους εργαζόμενους που εντάχθηκαν στο συνδικάτο. Αρχικά απέλυσαν 85 εργαζόμενες, και έπειτα ο αριθμός τους έφθασε τους 115, καθώς απολύθηκαν κι άλλοι για την υποστήριξη των απολυμένων συναδέλφων τους! Οι ιδιοκτήτες περιέφραξαν με συρματόπλεγμα το εργοστάσιο και από τη δεύτερη εβδομάδα αντίστασης έφεραν 50 εργολαβικούς εργαζόμενους για να δουλέψουν εκεί.
Οι εργαζόμενες ξεκίνησαν να διαδηλώνουν μπροστά στο εργοστάσιο και οι πράξεις τους έγιναν πρώτο θέμα στις ειδήσεις, ενώ οι διαδηλώσεις εξαπλώθηκαν και σε άλλα εργοστάσια. Μεγάλος αριθμός ανθρώπων στα social media στήριξε την αντίσταση της Flormar, ενώ πολλοί καλλιτέχνες επισκέφθηκαν επίσης τους διαδηλωτές και εξέφρασαν τη συμπαράστασή τους μέσω των σελίδων τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Πολλές εργάτριες μίλησαν για την σκληρή εκμετάλλευσή τους, για το γεγονός ότι δεν έχουν κανένα εργασιακό δικαίωμα.
Η εργάτρια Zuhal Aktas μίλησε στο τουρκικό BBC και είπε: «Έγινα μέλος του συνδικάτου λόγω των αδικιών που βιώναμε στο εργοστάσιο».
Άλλη εργάτρια, η Ayse Ozturk, εξήγησε ότι εντάχθηκαν στο συνδικάτο λόγω του χαμηλού μισθού που λαμβάνουν. «Όταν τους παραδώσαμε τα αιτήματά μας, μας είπαν«Τότε να φύγετε! Αν βρείτε καλύτερη αμοιβή, να πάτε εκεί!» Μόλις ανακάλυψαν ότι 120 εργαζόμενες έγιναν μέλη του συνδικάτου, μας έδειξαν την πόρτα».
Η Ayse Guldal είπε: «Εργάζομαι εδώ επί 11 χρόνια και κερδίζω 1900 τουρκικές λίρες (στΜ περίπου 400 ευρώ). Θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας, αλλά ζητάμε από τις γυναίκες να μην αγοράζουν προϊόντα της Flormar για να μας στηρίξουν».
Η Νurhan Guler, που εργάζεται εδώ και 15 χρόνια στη Flormar, δήλωσε: «Όταν άρχισα να δουλεύω εδώ, η εταιρεία είχε μόλις ανοίξει … η θέρμανση δεν είχε ακόμα εγκατασταθεί και η οροφή του εργοστασίου ακόμα δεν είχε ολοκληρωθεί … Τότε είχαμε διοργανώσει εκστρατεία και συλλογή υπογραφών καθώς κρυώναμε και θέλαμε να λυθεί το θέμα. Τότε η διεύθυνση μας κατηγόρησε ότι είμαστε τρομοκράτες! Αυτά πριν από 15 χρόνια … Θέλουν να κουβαλάμε κιβώτια που ζυγίζουν 100 κιλά και αυτό έχει προκαλέσει δισκοκήλες σε πολλούς συναδέλφους»
Ένας εργάτης, οTuncay Sonmez, δήλωσε: «Η καταπίεση αυξήθηκε όταν έμαθαν ότι οργανωνόμαστε. Προσπάθησαν να μας διώξουν». Ο Sonmez ανέφερε ότι οι εργοστασιάρχες περιέφραξαν με πανιά το σημείο που πραγματοποιούνται οι συγκεντρώσεις (σ.τ.Μ. πιθανότατα για να αποκόψουν τους διαδηλωτές από το οπτικό πεδίο των εργατών μέσα στο εργοστάσιο καθώς και από τον «έξω κόσμο») και διέταξαν τα οχήματα υπηρεσίας να κινηθούν πάνω στους διαδηλωτές!
«Οι εργοδότες μας φοβούνται και γι αυτό μας προκαλούνε. Έχουν βάλει ακόμη και κάμερες στα δέντρα και μας παρακολουθούν από παντού. Αν προσπαθήσουμε να κάνουμε οτιδήποτε, θα το κομίσουν στο δικαστήριο ως απόδειξη. Ξέρουμε πολύ καλά τι προσπαθούν να κάνουν.»
Η Kosan Cosmetics, στην οποία ανήκει η Flormar, αρνήθηκε να δώσει συνέντευξη στο τουρκικό BBC. Σε μια γραπτή απάντηση στο BBC, η εταιρεία εξήγησε: «Χωρίς καμία νομική βάση και σε αντίθεση με όσα προβλέπει το εργατικό δίκαιο, οι εργαζόμενοι σταμάτησαν να εργάζονται, σταμάτησαν την παραγωγή, ενθάρρυναν τους εργαζόμενους στο εργοστάσιο να προχωρήσουν σε παράνομες ενέργειες και ακόμη και να χρησιμοποιήσουν βία». Η εταιρεία κατέθεσε επιπλέον ότι «Επιτέθηκαν και χτύπησαν τους συναδέλφους τους κατά τη διάρκεια της απεργιακής κινητοποίησης, και τα γεγονότα αυτά έχουν βιντεοσκοπηθεί». Ωστόσο, η εταιρεία δεν έχει ακόμα ανταποκριθεί στο αίτημα του BBC να παραλάβει αυτά τα βίντεο-αποδεικτικά στοιχεία.
Το κύριο σύνθημα της διάσημης εταιρείας καλλυντικών Flormar είναι: «Οι γυναίκες μπορούν να κερδίσουν μόνο αν θέλουν!» Είναι ένα ισχυρό μήνυμα που ενθαρρύνει τις γυναίκες να αγοράζουν καλλυντικά προϊόντα της εταιρείας. Η Flormar είναι μια εταιρεία καλλυντικών με εργοστάσια σε όλο τον κόσμο. Στην Τουρκία ξεκίνησε την παραγωγή το 1970. Είναι πλέον μια από τις κορυφαίες εταιρείες καλλυντικών στον κόσμο. Διαθέτει 650 εργοστάσια σε 250 πόλεις και 104 χώρες και 40.000 καταστήματα λιανικής πώλησης. Ωστόσο, αυτό το άρθρο δεν αφορά τα μεγάλα κέρδη της εταιρείας, αλλά τους εργαζόμενους που έχουν απολυθεί από την εργασία τους και αγωνίζονται εδώ και σχεδόν έναν μήνα (στΜ το άρθρο είναι γραμμένο στις 14/6/2018).
Οι στοχοποιημένες εργάτριες της Flormar χρειάζονται την υποστήριξή σας. Σας παρακαλούμε στείλτε κείμενα αλληλεγγύης και μποϊκοτάρετε τα προϊόντα της Flormar.
Kείμενα αλληλεγγύης αποστείλετε εδώ: #FlormarDeğilDirenişGüzelleştirir
Για παράδειγμα, https://iskra.gr/%CE%B7-%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7-erdogan-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%B7-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BF/
Πηγές
https://www.evrensel.net/haber/355419/flormarda-direnis-suruyor-dayanisma-buyuyor
https://news.sol.org.tr/flormar-tries-prevent-workers-seeing-each-other-174746
https://news.sol.org.tr/flormar-yves-rocher-workers-continue-struggle-174893
Πηγή: https://www.redtopia.gr
